Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-08-16 10:31

Re: Wonderlijke wegen der GGZ

Geplaatst: 10-08-16 10:31

Hier ook bij t ggz geweest en na behandelplan en coach nummer zoveel was ik er zelf klaar mee, t werkte allemaal niet en ze bleven vooral in herhaling vallen en met gesprekken komen met dingen wat fout ging...

Dus ja t kan wel degelijk dat ze al zoveel mensen gezien hebben

**Geplaatst**: 10-08-16 10:57

Geplaatst: 10-08-16 10:57

madeliefw schreef:
Ik ben hier op afgestudeerd... Er is een tekort aan psychiaters omdat veel psychiaters na hun opleiding in een ggz instelling als vrijgevestigd psychiater aan de slag gaan. Dat kan meer verdienen. Als vrijgevestigd psychiater mag je wel verschillende ziektebeelden behandelen maar soms kan dit niet, bijvoorbeeld als er sprake is van (al dan niet) gedwongen opnames.

De client kan hierover wel een klacht indienen overigens bij de instelling (als eerste gewoon via de klachtenfunctionaris)

....ik ben even nieuwsgierig: waar precies ben jij op afgestudeerd?
De sociologie van de zorginstellingen en hoe ze zijn georganiseerd - of juist weer iets heel anders....?

**Geplaatst**: 10-08-16 11:02

Geplaatst: 10-08-16 11:02

De hulpverlening is inderdaad een heel ingewikkeld werkveld geworden! Voor iedereen dus.
Hulp geven is niet meer naast iemand staan en mee-leven. Het is een oerwoud van protocollen, therapieën die evidence based moeten zijn, procedures die gevolgd moeten worden. Het zicht op de persoon die hulp vraagt, wordt, ondanks de inzet van al die professionals die kiezen voor hun vak omdat ze met mensen begaan zijn, steeds meer vertroebeld. Dat komt gedeeltelijk doordat alles wat je doet, verantwoord moet worden. Nou lijkt daar niets mis mee, maar het verlegd wel de aandacht van de hulpverlener ven de hulpvragende mens naar de maatschappij/zorgverzekeraar/media. Want daar zijn de problemen te verwachten. En omgaan met een client is al erg moeilijk want: veranderen is moeilijk, of pijnlijke zaken onder ogen kunnen zien is moeilijk en dan komt de privacy nog om de hoek kijken. Soms mag je geen informatie doorgeven aan een andere behandelaar van de client.
De hele hulpverlening is zo'n ingewikkeld bedrijf geworden met specialisten en doorverwijzingen of afgrendeling (nee, daar zijn wij niet voor!)
De hulpverleners willen er wel voor de client zijn maar...
Niet voor niks dat steeds meer professionals zich zelfstandig vestigen. Maar ook dat heeft nadelen; het is voor een hulpzoeker moeilijker de juiste persoon te vinden. Hoe weet je nou hoe het met zijn/haar professionaliteit gesteld is? Al zouden die vragen ook zeker aan de instellingen gesteld mogen worden natuurlijk.
Maar het maakt mij wel triest moet ik zeggen en ik heb te doen met al die hulpverleners die niet naar eigen eer en geweten kunnen helpen. En met alle hulpzoekende mensen die niet de steun kunnen vinden die ze graag willen.
Daarnaast blijft er natuurlijk een grens zitten aan wat hulp kan doen voor mensen. Je kunt geestelijk problemen niet "over" maken met een garantie daarop. Daar telt wie de hulpverlener is, welk moment in het leven het is, wat de thuisomstandigheden zijn, in hoeverre iemand zelf toe is aan veranderen en ga zo maar door. Ook dat vind ik wel een belangrijk punt om bij stil te staan trouwens, zodat niet te snel gezegd wordt dat de hulp niet deugd.
Het lijkt mij wel boven elke twijfel verheven dat we niet moeten willen dat het normaal is om 14 behandelaars af te werken trouwens.