Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
pinto_1 schreef:Volgens mij is een hersenschudding niet te meten aan je bloeddruk en wat andere testjes... Laat staan "licht tot gemiddeld".
Punz schreef:Voor nu zal het dagprogramma er op zitten, dus je kunt nu gewoon doen wat je moet doen als je een hersenschudding hebt: jezelf rustig houden.
Verder aan de verpleging aangeven dat je in verband met je klachten morgen graag de arts wil spreken.
De verpleging mag overigens inderdaad niets meer voorschrijven dan datgene waar de psychiater toestemming voor heeft gegeven. Is niet bedoeld om je te pesten, zo werken de veiligheidsregels in een kliniek nu eenmaal ( die zijn ook niet door de verpleegkundigen bedacht, zijn gewoon algemene regels waar medewerkers is de zorg zich ( wettelijk gezien!!) aan moeten houden).
Blue_Eyes schreef:pinto_1 schreef:Volgens mij is een hersenschudding niet te meten aan je bloeddruk en wat andere testjes... Laat staan "licht tot gemiddeld".
Natuurlijk is een hersenschudding wel min of meer vast te stellen door een aantal testjes te doen, wat is dat nou. O.a. de oriëntatietest en de geheugentest zijn de eerste dingen die een arts (of zelfs een EHBO'er) zal doen. De bloeddruk meten is om te bepalen of de klachten niet van een te lage bloeddruk komen.
TS, beterschap. Kalm aan en laat je niet ringeloren. Fijn dat je moeder het heeft kunnen regelen voor je! Het moet een naar gevoel zijn als je helemaal niet serieus wordt genomen, hoewel ik ook wel snap dat het voor de verpleging soms lastig inschatten is.
lifaya schreef:Er is weinig aan een hersenschudding te doen. Ik denk niet dat jij een hersenschudding hebt, maar mocht je zelf twijfelen gewoon bellen naar de doktor. Ik heb in 2011 een zware hersenschudding opgelopen, dusdanig dat ik 3 uur lang in flitsen heb gezien en niet eens de trap tegen mijn been heb gevoeld van een paard. Ik heb ook een kleine zenuwbeschadeging in mijn gezicht opgelopen door de val van het paard. Maar ik ben niet naar de doktor gegaan, omdat zij toch zullen zeggen dat je rust moet nemen, zo simpel is het...
lifaya schreef:Er is weinig aan een hersenschudding te doen. Ik denk niet dat jij een hersenschudding hebt, maar mocht je zelf twijfelen gewoon bellen naar de doktor. Ik heb in 2011 een zware hersenschudding opgelopen, dusdanig dat ik 3 uur lang in flitsen heb gezien en niet eens de trap tegen mijn been heb gevoeld van een paard. Ik heb ook een kleine zenuwbeschadeging in mijn gezicht opgelopen door de val van het paard. Maar ik ben niet naar de doktor gegaan, omdat zij toch zullen zeggen dat je rust moet nemen, zo simpel is het...
lifaya schreef:Er is weinig aan een hersenschudding te doen. Ik denk niet dat jij een hersenschudding hebt, maar mocht je zelf twijfelen gewoon bellen naar de doktor. Ik heb in 2011 een zware hersenschudding opgelopen, dusdanig dat ik 3 uur lang in flitsen heb gezien en niet eens de trap tegen mijn been heb gevoeld van een paard. Ik heb ook een kleine zenuwbeschadeging in mijn gezicht opgelopen door de val van het paard. Maar ik ben niet naar de doktor gegaan, omdat zij toch zullen zeggen dat je rust moet nemen, zo simpel is het...
lifaya schreef:Het punt is dat je er weinig aan kan doen. Het antwoord is van vrijwel elke arts dat je rust moet nemendus als je denkt dat je het hebt, en niet dramatische klachten verder hebt, gewoon rustig aan doen.
Blue_Eyes schreef:lifaya schreef:Het punt is dat je er weinig aan kan doen. Het antwoord is van vrijwel elke arts dat je rust moet nemendus als je denkt dat je het hebt, en niet dramatische klachten verder hebt, gewoon rustig aan doen.
Het punt is dat als je daadwerkelijk meer dan een hersenschudding hebt, je dat zelf niet meer altijd in kunt schatten. Liever dat een arts ernaar kijkt dan dat je de volgende ochtend in coma in je bed ligt.
Janneke2 schreef:lifaya schreef:Er is weinig aan een hersenschudding te doen. Ik denk niet dat jij een hersenschudding hebt, maar mocht je zelf twijfelen gewoon bellen naar de doktor. Ik heb in 2011 een zware hersenschudding opgelopen, dusdanig dat ik 3 uur lang in flitsen heb gezien en niet eens de trap tegen mijn been heb gevoeld van een paard. Ik heb ook een kleine zenuwbeschadeging in mijn gezicht opgelopen door de val van het paard. Maar ik ben niet naar de doktor gegaan, omdat zij toch zullen zeggen dat je rust moet nemen, zo simpel is het...
Erg onverstandig. Zo simpel is het niet.
Het kan zijn dat je behalve een hersenschudding ook nog aanvullende beschadigingen in je hersenen hebt.
Verder geldt 'het wekadvies', om de gedachte te bepalen om de twee uur wakker gemaakt worden en dan moet je redelijk verstandig klinkende antwoorden kunnen produceren.
Janneke2 schreef:Fijn TS,
dat er toch een arts uiteindelijk heeft gekeken en jouw vermoeden kon bevestigen. Weinig computer en veel rust voorlopig!
(Contra andere berichten: 'met wat testjes' is een hersenschudding uitstekend vast te stellen, bijvoorbeeld 'lampje in oog schijnen' en dan kijken hoe snel de pupil samentrekt. Ik gok dat het pupilreflex te traag was, want licht deed pijn.)
En als dit over is, overleg met je moeder over een andere afdeling / andere instelling. Want als je je nog niet poedersuiker voelde, dan maakt zo'n soort afdeling dat wel. (Niet iedereen geneest in de psychiatrie en dat is ook gewoon logisch. Als niet alleen lichamelijk letsel wordt weggelachen, dat is al heel rot. Maar ook hun reactie op jouw headbanging - huuuu! Daar word je gefrustreerd van.....)
(Ja, ik ken het verhaal van "we geven het geen aandacht, dat is beter". Soms is dat zo, maar beslist niet altijd.)
Lestrange01 schreef:Begeleiding heeft zijn excuses aangeboden voor het botte gedrag (wat dus in houd dat ze achteraf dondersgoed wisten dat ze niet goed bezig waren)
xyzutu2 schreef:Fijn dat je moeder via een omweg toch heeft kunnen zorgen voor een onderzoekje.Lestrange01 schreef:Begeleiding heeft zijn excuses aangeboden voor het botte gedrag (wat dus in houd dat ze achteraf dondersgoed wisten dat ze niet goed bezig waren)
Dit vind ik echter wel een typische opmerking waaruit niet eens zozeer blijkt hoe de begeleiding ten opzichte van jou staat, maar vooral hoe jij ten opzichte van de begeleiding staat. Ik zou je toch aanraden om eens ernstig te kijken naar jouw aandeel in de onderlinge verhoudingen en vooral ook de bril waarmee je de mensen om je heen bekijkt. Die is namelijk op zijn zachtst gezegd niet helemaal logisch:
- begeleiding ziet de ernst van een (achteraf gezien ook niet ernstig) probleem niet in: jij boos omdat ze niet luisteren/vindt dat een rotstreek.
- begeleiding hoort van de dokter dat ze wel wat adequater had mogen reageren en biedt dus zijn excuses aan jou aan: jij boos omdat ze excuses aanbieden want nu weten ze dus ook dat ze fout zaten en het feit dat zij jou daar hun excuses voor aanbieden is een nog grotere rotstreek (???)
Dat is een vrij absurde 'logica', die je wel vaker tegenkomt in de psychiatrie: suicidale mensen zijn boos omdat ze 24/7 een begeleider krijgen want dat is een onmenselijk gebrek aan privacy, maar is de begeleiding vervolgens 5 minuten weg en doet de patient een nieuwe poging, dan vindt de patient het onmenselijk dat ze zo slecht worden bewaakt dat ze gewoon nog nieuwe poging kunnen doen.
Het is altijd de schuld van de ander.
Er worden in de psychiatrie sowieso teveel fouten gemaakt, maar het lijkt erop dat in jouw geval jijzelf vooral ook een hoop denkfouten maakt en bijvoorbeeld sterk geneigd bent om anderen als daders af te schilderen zodat jijzelf een slachtoffer kunt blijven - en dat niet eens op een logische manier.
Het is erg naar wat je meegemaakt hebt, maar misschien kun je dit voorbeeld met al jouw onlogische gedachten en emoties ook gebruiken om eens wat beter naar jezelf te kijken, want als je op deze manier op de mensen in jouw omgeving blijft neerkijken dan ontzeg je jezelf dat wat je verder nog wél van deze mensen zou kunnen leren. Dan glij je heel makkelijk in de rol van professioneel slachtoffer en word je in feite zelf dader, want je ontzegt jezelf de kans om geholpen te worden en te genezen.