Geplaatst: 10-07-16 17:47 Janneke2 schreef:xChanelx schreef:Exposure valt onder (cognitieve) gedragstherapie toch?
Even off topic: nee.
Dat wil zeggen: er is een therapie die 'exposure' heet, waarbij iemand na enige voorbereiding wordt blootgesteld aan zijn/ haar grootste nachtmerrie. Fobiën kunnen er mee "genezen", maar vaak is de grootste winst dat iemand 'the hard way' leert om er mee om te gaan. (Of die nare kriebels in je buik verdwijnen is een andere vraag.)
Exposure, nu ja: jezelf blootstellen is wel een onderdeel van cognitieve gedragstherapie. Hier ga je min of meer op je eigen tempo de confrontatie aan, als huiswerk, met "rationele gedachten over jezelf". (Ik ben erg voor het opsporen van denkfouten. Dwz dat als je cijfers haalt zoals Hermione Granger, denk dan niet dat je dom bent.)
Het grootste probleem vind ik, dat het rationeel is om te denken dat vogels doorgaans niet gevaarlijk zijn voor mensen - maar dat weet TS allang. De fobie zit niet in die hersenen die logisch nadenken, maar in de emotionele hersenen (waar ook het alarmsysteem en het overlevingssysteem zitten).
Emdr kent ook 'stukjes' exposure - op gegeven moment wordt aan de cliënt gevraagd om aan de rotst mogelijke, griezeligste situatie te denken - gecombineerd met het 'links rechts links' werk, dat somehow inwerkt krek op de emotionele hersenen.
En vaak is daarna de fobie echt over, inclusief die nare kriebels in je buik of noem alle nare lichamelijke verschijnselen maar op.
Exposure in vitro of in vivo is beide gewoon onderdeel van (cognitieve) gedragstherapie. Het is minder invasief dan EMDR, tenzij je over flooding gaat praten (waarbij je aan iets wordt blootgesteld dat zo eng is dat "normale vogels" niet meer eng zijn) maar ik heb nog nooit gehoord dat dat toegepast wordt.
Bij exposure wordt je langzaam blootgesteld aan enge stimuli. Je leert bijvoorbeeld eerst naar een plaatje van een vogel te kijken, en op zo'n manier dat je dat uiteindelijk niet meer eng vindt. Dat gaat steeds verder tot je wellicht op een bepaald punt zelfs een vogel aan zou kunnen raken zonder angstgevoelens. Doel van deze therapie is om te zorgen dat de angst uitdooft. Nu is het zo dat iedere keer dat jij in paniek raakt, jouw hersenen zoiets hebben van "Wooooo dafuq, mijn angst is terecht want er wordt iets mee gedaan". Als jij langzaamaan stapje voor stapje leert met je angst om te gaan, krijg jij die controle weer en kun je de "macht" nemen over dat oerbrein wat jou nu lastig valt en vertelt dat vogels levensgevaarlijk zijn.
