Bokt.nl

Wamoe schreef:

Ik moet duidelijk mijn werk anders inrichten. Er zijn taken gedelegeerd en ik kan ook vrij eenvoudig meer taken delegeren aan medewerkers. Mijn functie hangt boven de vele zaken die moeten worden gedaan, en ik ben het aanspreekpunt voor de vragen, problemen, zieken, gaten in roosters etc.

Als ik nu eens mijn oplossend vermogen wat meer terug heb weet ik zeker dat ik stukjes kan delegeren- verdelen- herstructureren. Met dat overzicht zal ik ook mijn gevoel van controle wel meer hebben.
Ik weet alleen echt ff niet hoe, brein blokkeert als ik erover moet denken
Hoe maak ik weer de draai die goede kant op?

Wamoe schreef:

Goede vragen ook van jullie hoor... het helpt me om dit te lezen en dingen te overwegen.

Ontslag nemen of beter -> een andere baan zoeken is op sommige momenten als het tegenzit wel verleidelijk. En tsja.. ik zit hier nu al bijna zes jaar dus wie weet is het ook wel tijd voor een nieuwe uitdaging. Maar dan wel vanuit een sterke positie en niet met een kwakkelend functioneren.

Neem nooit zomar ontslag (tenzij je thuis nog heel veel geld hebt liggen) Je zult in de positie warin je je nu bevind geen werk vinden. Je staat er niet voor open, hebt te vel druk en het is niet zo dat werkzoeken iets is wat je er zomaar even bij doet)

Ziekmelden, dat vind ik moreel heel moeilijk want ik voel me niet ziek. Behalve moe, soms geïrriteerd en soms rusteloos. Ik zit voor mijn idee nog vóór dat stadium van opbranden. Want energie heb ik nog, sterker nog ik kan me opwinden over kleinigheden. (en ja ik blijf nu rustiger naar mijn team!)
Aan de andere kant, stilte - geen hoofdpijn meer van het werken - weer even lucht. Ja, daar snak ik wel naar!

Je voelt je misschien niet ziek maar je bent het wel. En nou even niet eigenwijs zijn. Ik werkte als verzuimconsulent en heb heel wat mensen gesproken met dezelfde argumenten als jij. En het is ook moeilijk. Maar als ze toch doorgingen dan zag ik ze eigenlijk altijd een paar manden later alsnog langskomen met ziel en spirit onder arm. Ziek is niet alleen fysiek, ziek is niet in staat om te werken en dat kan dus ook in en andere reden gelegen zijn

Ik moet duidelijk mijn werk anders inrichten. Er zijn taken gedelegeerd en ik kan ook vrij eenvoudig meer taken delegeren aan medewerkers. Mijn functie hangt boven de vele zaken die moeten worden gedaan, en ik ben het aanspreekpunt voor de vragen, problemen, zieken, gaten in roosters etc. Ik ben de filter tussen uitvoerend en directie. mijn werklading hangt daarom ook deels samen met hoe goed alles op de werkvloer gaat. Veel foutjes/zieken en problemen - veel op te lossen.
Ik merk dat ik zelf meer foutjes maak (vergeetachtig) maar dat anderen dat ook hebben. Vanwege uitbreiding van projecten hebben we allemaal meer werklast en soms mensen tekort. Het kaartenhuis wankelt omdat wij als organisatie moeten vechten voor ons bestaan in de branche.

Moet ik het hier over hebben na mijn vorige aanbeveling? Dacht het niet. loslaten girl

Als ik nu eens mijn oplossend vermogen wat meer terug heb weet ik zeker dat ik stukjes kan delegeren- verdelen- herstructureren. Met dat overzicht zal ik ook mijn gevoel van controle wel meer hebben.
Ik weet alleen echt ff niet hoe, brein blokkeert als ik erover moet denken
Hoe maak ik weer de draai die goede kant op? (= notitie voor mezelf: deze vraag stellen aan manager in volgend gesprek!)
Ik weet wel dat ik dat niet ga redden zonder éérst ergens een soort schone lei te maken.
Of niet? is dat slechts een droom, met een schone lei beginnen?

Jouw kwaliteiten zijn even niet aanspreekbaar, je bent gewend ze te hebben en in te zetten maar als je dat nu doet geven ze niet thuis. En daarmee kom je in een visieuze cirkel, want dan mislukt er alweer iets en je bent al zo moe (snauw snauw snauw)

Iemand vroeg nog naar sport en hobby's. Mijn paarden komen er de laatste tijd vaak met een snelle poetsbeurt of even longeren vanaf. En mijn hardloopschoenen vangen al twee maanden stof. Ik wéét dat sporten heerlijk is om het hoofd leeg te maken. Doen, ja dat is wat maar niet gebeurt, en daar voel ik me dan weer acuut schuldig over.
Dus je voelt je schuldig over je werk, je gedrag naar je collega's, de kwaliteit van je werk én naar jezelf. Dat is toch een veeg teken dat het dit keer echt echt mis is met je. DOE NIETS

Wamoe schreef:

Als ik nu eens mijn oplossend vermogen wat meer terug heb weet ik zeker dat ik stukjes kan delegeren- verdelen- herstructureren. Met dat overzicht zal ik ook mijn gevoel van controle wel meer hebben.
Ik weet alleen echt ff niet hoe, brein blokkeert als ik erover moet denken
Hoe maak ik weer de draai die goede kant op?

mrie schreef:

Wamoe schreef:

Goede vragen ook van jullie hoor... het helpt me om dit te lezen en dingen te overwegen.

Ontslag nemen of beter -> een andere baan zoeken is op sommige momenten als het tegenzit wel verleidelijk. En tsja.. ik zit hier nu al bijna zes jaar dus wie weet is het ook wel tijd voor een nieuwe uitdaging. Maar dan wel vanuit een sterke positie en niet met een kwakkelend functioneren.

Neem nooit zomar ontslag (tenzij je thuis nog heel veel geld hebt liggen) Je zult in de positie warin je je nu bevind geen werk vinden. Je staat er niet voor open, hebt te vel druk en het is niet zo dat werkzoeken iets is wat je er zomaar even bij doet)

Ziekmelden, dat vind ik moreel heel moeilijk want ik voel me niet ziek. Behalve moe, soms geïrriteerd en soms rusteloos. Ik zit voor mijn idee nog vóór dat stadium van opbranden. Want energie heb ik nog, sterker nog ik kan me opwinden over kleinigheden. (en ja ik blijf nu rustiger naar mijn team!)
Aan de andere kant, stilte - geen hoofdpijn meer van het werken - weer even lucht. Ja, daar snak ik wel naar!

Je voelt je misschien niet ziek maar je bent het wel. En nou even niet eigenwijs zijn. Ik werkte als verzuimconsulent en heb heel wat mensen gesproken met dezelfde argumenten als jij. En het is ook moeilijk. Maar als ze toch doorgingen dan zag ik ze eigenlijk altijd een paar manden later alsnog langskomen met ziel en spirit onder arm. Ziek is niet alleen fysiek, ziek is niet in staat om te werken en dat kan dus ook in en andere reden gelegen zijn

Ik moet duidelijk mijn werk anders inrichten. Er zijn taken gedelegeerd en ik kan ook vrij eenvoudig meer taken delegeren aan medewerkers. Mijn functie hangt boven de vele zaken die moeten worden gedaan, en ik ben het aanspreekpunt voor de vragen, problemen, zieken, gaten in roosters etc. Ik ben de filter tussen uitvoerend en directie. mijn werklading hangt daarom ook deels samen met hoe goed alles op de werkvloer gaat. Veel foutjes/zieken en problemen - veel op te lossen.
Ik merk dat ik zelf meer foutjes maak (vergeetachtig) maar dat anderen dat ook hebben. Vanwege uitbreiding van projecten hebben we allemaal meer werklast en soms mensen tekort. Het kaartenhuis wankelt omdat wij als organisatie moeten vechten voor ons bestaan in de branche.

Moet ik het hier over hebben na mijn vorige aanbeveling? Dacht het niet. loslaten girl

Als ik nu eens mijn oplossend vermogen wat meer terug heb weet ik zeker dat ik stukjes kan delegeren- verdelen- herstructureren. Met dat overzicht zal ik ook mijn gevoel van controle wel meer hebben.
Ik weet alleen echt ff niet hoe, brein blokkeert als ik erover moet denken
Hoe maak ik weer de draai die goede kant op? (= notitie voor mezelf: deze vraag stellen aan manager in volgend gesprek!)
Ik weet wel dat ik dat niet ga redden zonder éérst ergens een soort schone lei te maken.
Of niet? is dat slechts een droom, met een schone lei beginnen?

Jouw kwaliteiten zijn even niet aanspreekbaar, je bent gewend ze te hebben en in te zetten maar als je dat nu doet geven ze niet thuis. En daarmee kom je in een visieuze cirkel, want dan mislukt er alweer iets en je bent al zo moe (snauw snauw snauw)

Iemand vroeg nog naar sport en hobby's. Mijn paarden komen er de laatste tijd vaak met een snelle poetsbeurt of even longeren vanaf. En mijn hardloopschoenen vangen al twee maanden stof. Ik wéét dat sporten heerlijk is om het hoofd leeg te maken. Doen, ja dat is wat maar niet gebeurt, en daar voel ik me dan weer acuut schuldig over.
Dus je voelt je schuldig over je werk, je gedrag naar je collega's, de kwaliteit van je werk én naar jezelf. Dat is toch een veeg teken dat het dit keer echt echt mis is met je. DOE NIETS

Wamoe schreef:

Stel ik wil een gesprek met de arbo-arts, kan die ook adviserend zijn? Is het verstandig om eens langs mijn eigen huisarts te gaan? Wat is de goede volgorde? Want ik weet serieus ff niet hoe hard ik nu op de rem moet gaan staan, en voor hoelang? Ik kan namelijk nog wel functioneren, al is het nu ff op reserve energie. Ik bedoel, al mijn overuren opnemen geeft me ook in één klap twee volle weken rust. Maar in de organisatie zal ik daar nooit toestemming voor krijgen denk ik. Want ja, wie pakt het op in mijn afwezigheid?