Nika416 schreef:Wauw, wat een ontzettend fijne, steunende reacties.
Ik was bang voor 'afbranden' omdat ik mezelf heel erg kwalijk neem dat er zoveel vrouwen zijn die zo graag een kindje willen en dit niet lukt en ik wel kinderen heb en me zo voel tegenover de baby.
.
Lieve lieve ts, ik val deels in de categorie van mensen waarvan jij verwachtte dat je afgebrand zou worden.
Ik wil jou zeggen, dat ook ik je enorm sterk en moedig vind, en juist een goede moeder!!! Je wil beter, maar dat gaat nu niet, door een chemische onbalans in jou. Dat ligt niet aan jouw persoonlijkheid, en zegt helemaal niets over jouw eigenschappen tegenover je kinderen!!!
Enorm veel respect vanaf hier, en voel je niet schuldig, niet tegenover je kinderen, en niet tegenover anderen, want nogmaals, jij hebt niet voor een postpartum depressie gekozen!
Het overkomt je, en wat nu? Zover ben je al, hulp zoeken ben je mee bezig, de eerste stappen zijn gezet, praat jezelf niet een gat in, maar pak de kansen voor hulp die je aangeboden krijgt, en ideeen hier voor andere hulp, bijvoorbeeld gezinshulp en geef niet op!
Jij komt er wel, en als het zover is, heb jij allebei je kindjes vast in een dikke knuffel, en schijnt voor jullie allemaal de zon weer! Hou daaraan vast!