Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-05-16 19:01

Geplaatst: 28-05-16 19:01

Cynn, ik vond het echt verschrikkelijk toen ik hoorde dat ik borderline heb, ik was toch niet net zoals die extreme gevallen die ik kende?
Maar ik besloot om het als een soort handvatten te zien en het op een goede manier te gebruiken en heb dan ook tegen m'n behandelaren gezegd 'help me te voorkomen dat ik net zo wordt als zij'.
Dus elke keer dat ik manipuleerde oid dan werd ik erop gewezen en zo nodig even op m'n plek gezet, ze hebben me ervan bewust gemaakt wanneer ik bepaalde dingen deed.
Inmiddels krijg ik regelmatig te horen dat men niet ziet dat ik borderline heb omdat ik weinig kenmerken meer lijk te vertonen, ik heb geen enorme moodswings meer (mede doordat ik geen eierstokken meer heb en weinig oestrogeen enzo meer aanmaak), ik beschadig mezelf niet meer etc dus de zichtbare dingen zijn vrijwel weg.
Maar gaan ze dieper graven dan zien ze het wel weer, oa aan hoe mijn gedachten gaan en hoe mijn zelfbeeld is.

**Geplaatst**: 28-05-16 19:09

Geplaatst: 28-05-16 19:09

lor1_1984 schreef:
Dus elke keer dat ik manipuleerde oid dan werd ik erop gewezen en zo nodig even op m'n plek gezet, ze hebben me ervan bewust gemaakt wanneer ik bepaalde dingen deed.
(....)
Maar gaan ze dieper graven dan zien ze het wel weer, oa aan hoe mijn gedachten gaan en hoe mijn zelfbeeld is.

Ik mag toch hopen dat ze meer deden dan jou er op wijzen dat je manipuleerde!
...het klinkt zo ont-zet-tend naar de oude opvattingen over borderline "Pas op voor die lui", leerden hulpverleners, "want ze zullen jou - oh, foei! - proberen te manipuleren, dat moet je je met alle middelen zien te voorkomen! "
Dat er angst, aangeleerd gedrag of wat dan ook achter de manipulaties kon zitten - stilte.
Laat staan dat hun eigen gedrag niet helpend was, maar beschadigend was - en (terecht!) wantrouwen voedde...

**Geplaatst**: 28-05-16 19:17

Geplaatst: 28-05-16 19:17

Natuurlijk deden ze meer, ze lieten ook zien hoe het beter kon, hoe ik op een positieve manier de aandacht kon vragen bijvoorbeeld.
En dat ik beter gewoon kon zeggen wat bepaalde opmerkingen/gedragingen met mij deden ('ik voel me *emotie/gedachte* als je dit of dat zegt/doet want ...') dan te gaan manipuleren en anderen een schuldgevoel aan te praten.
Maar stap 1 hierin is wel het erop wijzen en als ik echt te ver ging dan werd ik ook heel duidelijk op m'n plek gezet waarbij er dan verteld werd dat ik ze niet zo moest behandelen omdat ze dan niets met me konden aanvangen en dat de keuze bij mij lag: doorgaan en proberen niet/minder te manipuleren of stoppen.
Maar dan was ik wel heel ver gegaan wilden ze dat zeggen.

**Geplaatst**: 28-05-16 19:47

Geplaatst: 28-05-16 19:47

lor1_1984 schreef:
Natuurlijk deden ze meer, ze lieten ook zien hoe het beter kon, hoe ik op een positieve manier de aandacht kon vragen bijvoorbeeld.
En dat ik beter gewoon kon zeggen wat bepaalde opmerkingen/gedragingen met mij deden ('ik voel me *emotie/gedachte* als je dit of dat zegt/doet want ...')

....op zich erg nuttig, maar dat heet in mijn woordenboek een assertiviteitscursus.
In therapie toch ook liever wel kijken wat er zoal achter zit, ipv iemand te vertellen hoe of het moet.

(En als je stout bent /blijft, krijg je helemaal geen cursus meer. Zie ondertussen zelf maar hoe je jezelf uit de modus die afgekeurd wordt krijgt. Ik had zo'n opa. Dan viel ik als kleutertje, zei hij "Kom maar hier, dan zal ik je oprapen...")

**Geplaatst**: 28-05-16 19:54

Geplaatst: 28-05-16 19:54

En ook de achterliggende oorzaken en gedachtes werden behandeld.
Kreeg een soort totaalpakketje waarbij op het moment dat ik te ver ging even de focus lag op mijn gedrag en daarnaast de achterliggende redenen werden achterhaald.
Bij mij speelde alleen zoveel (trauma's uit verleden, borstkanker&behandeling, heftige depressie), dat niet alles tegelijk behandeld kon worden ook omdat ik gewoon niet stabiel was.
Ben in die tijd ook begonnen met mailen naar m'n spv'er, zodat ik mijn gedachten en gevoelens wat makkelijker kon uiten ipv face to face wat ik erg moeilijk vond.

Laatst bijgewerkt door lor1_1984 op 28-05-16 19:57, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-05-16 19:56

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 28-05-16 19:56

Gelukkig maar...!!!!

**Geplaatst**: 28-05-16 19:57

Geplaatst: 28-05-16 19:57

Ik twijfel al de hele tijd of ik nu wel of niet zou reageren op je topic. Laat me eerst en vooral zeggen TS dat ik enorm veel respect voor je heb. Niet alleen omdat je hier je verhaal schrijft, maar ook omdat je je hoofd omhoog houdt en je ziekte in de hand wil nemen. En ook aan de anderen die hier hun verhaal doen, bedankt. Beseffen jullie wel hoe waardevol dit is?

Jullie maken psychische aandoeningen bespreekbaar en daar is echt wel nood aan. Maar niet alleen voor mensen die een labeltje gekregen hebben, of er nog 1 gaan krijgen, maar ook voor de naasten van mensen met een aandoening. Hoe meer mensen erover spreken, hoe meer het duidelijk wordt dat je, met vallen en opstaan, een gewoon leven kan leiden, hoe meer mensen de stap naar een diagnose durven te zetten. Ik denk dat zeer veel mensen te bang zijn om "gek" genoemd te worden en gewoon hun hoofd in het zand blijven steken. En ook al hebben die mensen hulp nodig, ze maken verdomd veel kapot.

Ik heb mijn deel in mijn leven helaas gehad, mijn eerste relatie was met iemand die oa een pathologische leugenaar was, mijn 2de was zeer dominanant en manipulatief. Beiden zochten geen hulp en beiden gebruikten mij om zich op af te reageren. Dat heeft enorm veel bij me stuk gemaakt, sommige dingen zullen nooit helen. En dat maakt mijn leven en vooral mijn job, ik ben verpleegkundige, soms enorm moeilijk. Ik kan zonder vooroordelen voor iemand zorgen, zo lang die persoon zich als iedere andere zieke gedraagd, maar komen er kantjes boven, dan triggeren die mijn negatieve gevoelens vanuit het verleden en dan vreet de gewone zorg om die pt zoveel energie van me.

Dus hoed af voor jou TS en al de anderen in dit topic, jullie helpen niet alleen lotgenoten, maar ook de mensen die er rondom leven.

**Geplaatst**: 28-05-16 21:40

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 28-05-16 21:40

Zijn hier in het topic ook borderliners die ook het anti-sociale persoonlijkheidsstoornis of andere stoornissen hebben?

Ik heb bijvoorbeeld officieel persoonlijkheidsstoornis NAO cluster B.
Omdat ik dus niet alleen borderline heb, maar dus ook veel anti-sociale trekken, daarbij ben ik ook heel theatraal. Ook heb ik ADD en sinds kort ben ik er achter dat ik ook PTSS heb...niet heel extreem gelukkig.

**Geplaatst**: 28-05-16 21:48

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 28-05-16 21:48

Jup, ik heb naast Borderline ADHD, een hechtingsstoornis en daaruit voortvloeiend een vermijdende contactstoornis (of zoiets).

**Geplaatst**: 28-05-16 21:55

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 28-05-16 21:55

En gebruikt iedereen hier medicatie ervoor?
Ik heb zelf een paar jaar medicatie gehad, maar daar ben ik uiteindelijk mee gestopt omdat ik te onregelmatig leefde...
Ik blow wel..dat onderdrukt namelijk mn nachtmerries (PTSS) en mn stemmingswisselingen ook redelijk goed.

**Geplaatst**: 28-05-16 22:10

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 28-05-16 22:10

Ik heb een tijdje slaapmedicatie en antipsychotica gehad ivm slaapproblemen, knalde er alleen dwars doorheen en heb nu enkel voor zo nodig (lees: crisis door het slaapgebrek) flunitrazepam liggen wat ook de helft vd tijd niet werkt.
En ik heb een tijdje antidepressiva gehad maar toen ik stabiel was en weer wat opkrabbelde ben ik daar zsm mee gestopt.

**Geplaatst**: 28-05-16 22:24

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 28-05-16 22:24

Oh dat is behoorlijk wat zeg!

**Geplaatst**: 28-05-16 22:35

Geplaatst: 28-05-16 22:35

Cerastes schreef:
Oh dat is behoorlijk wat zeg!

valt mee, slaapmedicatie en antipsychotica was niet tegelijk maar telkens weer wat anders uitproberen omdat ik dwars door de medicatie stuiterde.
Heb denk ik maximaal 3 soorten medicatie tegelijk gehad voor psychische dingen en dat was dan een slaap/antipsychoticum, antidepressiva en oxazepam omdat ik net begon met de ad.
oxazepam ben ik overigens binnen een week weer mee gestopt, ik flipte compleet.

**Geplaatst**: 28-05-16 22:56

Geplaatst: 28-05-16 22:56

Ik ken schematherapie als een stevige lijst met vragen rondom je zwakke punten.
En daar dan gespekken omheen.
Een van de thema's die bij mij steeds terugkwam, was de aanwezigheid van "medogenloze normen", gecombineerd met dat mijn ouders wel vonden dat er grenzen waren / moesten zijn, maar die zelf niet goed konden trekken.

Het onderzoek zelf 'waar zitten je pijnpunten precies' vond ik zinnig.
Nu ben ik niet echt een borderliner, meer een driftkop annex snelheidsmaniak met ptss en wat annotaties "op as 2" - (as2 is een variant op persoonlijkheidsstoornis) - voor mjn gevoel was het een kwestie van 'hier zit het probleem niet, maar we geven zoveel mogelijk inzicht, dwz de sterke kanten sterker maken'.

**Geplaatst**: 28-05-16 23:05

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 28-05-16 23:05

Ik heb zelf geen ervaring met borderline maar heb stage gelopen bij een ggz-instelling.. Zij hadden ook een behandeling gericht op borderline.. MBT heet dit.. Misschien is dit iets voor je?

**Geplaatst**: 28-05-16 23:07

Geplaatst: 28-05-16 23:07

Het enige wat ik kan aangeven aan je TS is, ga weer op zoek naar professionele hulp, hoe 'zinloos' dit misschien ook heeft geleken in het verleden. Ik was zelf erg sceptisch tegenover therapie, na wat er eind vorig jaar is gebeurd met mij, maar toch de stap gezet naar de huisarts. Ik ga nu bij Pro Persona MBT therapie volgen in deeltijd vanaf 6 juni en krijg maandag de ins- en outs te horen. Ik ben erg gemotiveerd maar ook ontzettend bang, alleen ik wil veranderen, mijn gedrag aanpassen, patronen doorbreken. Het is lastig, het is zoeken naar wat werkt, maar geef de hoop niet op, houd vast aan dat vlammetje. Ik hoop heel erg dat het ook voor jou zonniger gaat worden :(:)

Schema-therapie kon ik eventueel ook gaan volgen, maar door de inleidende cursus en de lange wachttijd ben ik toch voor mbt gegaan.

**Geplaatst**: 29-05-16 10:14

Geplaatst: 29-05-16 10:14

Cerastes schreef:
Zijn hier in het topic ook borderliners die ook het anti-sociale persoonlijkheidsstoornis of andere stoornissen hebben?

Ik heb bijvoorbeeld officieel persoonlijkheidsstoornis NAO cluster B.
Omdat ik dus niet alleen borderline heb, maar dus ook veel anti-sociale trekken, daarbij ben ik ook heel theatraal. Ook heb ik ADD en sinds kort ben ik er achter dat ik ook PTSS heb...niet heel extreem gelukkig.

Ja, ik heb ernaast autisme, een depressie, PTSS en ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.
Waslijst :')

**Geplaatst**: 29-05-16 10:33

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 29-05-16 10:33

MBT is leuk en aardig : het pakt niet het echte probleem aan, (wat gebeurt er in de emotionele hersenen? wat met een serie mogelijkheden wel kan) maar een gevolg.
De definitie van borderline komt er op neer dat je "onder stress" 'slecht mentaliseert', en dat wordt dan uitgebreid geoefend, zodat je het ook onder stress hopelijk iets beter kunt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-05-16 16:14

Geplaatst door de TopicStarter : 29-05-16 16:14

Lieve allemaal,

Ik vind het zo fijn om jullie reacties te lezen en ook omdat jullie allemaal erg hartverwarmend zijn. Aangezien dit topic uiteraard is om open te zijn over dit onderwerp maar ook om elkaar te steunen ga ik per persoon reageren

@ ikkkke: Ik vind het zeer begrijpelijk dat je hierin afhaakt. Ik heb ooit een korte relatie gehad met een jongen. Wat hij precies had wist ik niet en toentertijd was ik ook nog niet echt bewust van het feit dat ik borderline heb. Op het moment dat hij ook begon met het zeggen van nare dingen begon ik al heel gauw af te haken. Misschien is dit heel erg hypocriet geweest maar ik vind dat ik mezelf moet omringen met mensen die me proberen omhoog te helpen ipv omlaag.
Het opkomen van zo'n boze bui is heel erg verschillend. De punten die jij opnoemt heb ik nog niet bij stil gestaan dus dat is iets moois om mee te nemen voor de volgende keer. Thanks!
Het hebben van structuur is inderdaad heel erg belangrijk. Bij het veranderen van plannen krijg ik regelmatig zo'n aanval. Dan heb ik mijn dag precies tot in de puntjes ingepland en als iemand dat dan overhoop schopt kan ik helemaal uitglippen. Zeer herkenbaar dus. Voor de rest heb ik wel veel structuur in mn leven. Ook de therapie die je benoemt lijkt me ook wel iets. Kun je daar nog wat meer info over geven?

@ Cerastus: Ik vind het echt oprecht vreselijk om te horen dat je hierdoor volledig bent afgekeurd :(:)

Dat verdient natuurlijk niemand. Ik vind dat dit ook de meest slechte remedie is voor iemand want het is toch meer dan logisch dat hoe meer je thuis zit bij de mensen waarvan je het meeste houdt je ook sneller last krijgt van buien.. Heel veel sterkte. Als je liever via privebericht praat mag je me altijd benaderen

@ Janneke2: Bedankt dat je bepaalde punten uit mijn OP pakt

Een erg fijne feedback! Ik vind het persoonlijk ook best wel vroeg allemaal maar misschien is dat ook wel goed. Nu dat ik thuis woon en veel bij mn vriend ben zijn er wel mensen die op me letten. Ik merkte dat sinds de gebeurtenis wat ik in de OP genoemd heb het wel allemaal erger is geworden. Misschien dat het toen ook allemaal doordrong.
Het kan inderdaad ook heel goed met vroeger te maken hebben. Ik probeer de laatste tijd ook echt voor mezelf "bewijsstukken" te verzamelen wat alles wat meer op zn plaats zet
Wat ik wel vaak doe is zodra een bui opkomt is het meteen zeggen tegen mn vriend. Gewoon simpel 'het is erg weer, het gebeurd weer etc.' zo kan hij zich ook voorbereiden op wat gaat komen.

@ Valentijn5: Dat weet ik niet. Zou je inderdaad eens na kunnen vragen. Succes ermee :(:)

@ Sannexxelmo: Het is fijn om te horen dat je directe omgeving je goed steunt. Ik denk dat niet iedereen van dat geluk kan spreken

Het is oké dat je het liever niet vrijgeeft op het forum. Vandaar dat ik ook dit schaduwaccount heb aangemaakt. Het is toch een beetje een gevoelig onderwerp.

@ ElineS: Het spijt me heel erg voor je dat je relatie toch stuk is gelopen :(:)

Bedankt dat je me dit ook verteld, heb er tranen van in mn ogen staan.. Dit is ook wel belangrijk want soms ben ik bang dat de gedachte in mn achterhoofd kruipt van "ach die gaat toch niet weg". Het klopt ook echt helemaal wat je zegt. Fysiek of mentale mishandeling, het is allebei even erg. Ook iedere keer als er weer iets gebeurd is en ik zie dat hij er verdriet om heeft doet me dit zo ontzettend veel pijn

Je bericht heeft me echt een boost gegeven naar de goede richting. Ontzettend bedankt!!!

@ Rudina: Wat vervelend voor je moeder en ook voor jou. Misschien dat ze zich er toch een beetje voor geschaamd heeft en ook gewoon niet wou dat jij een ander beeld van haar zou krijgen. Ik denk dat alle moeders zoiets wel eens voor hun kinderen verbergen, puur uit angst.
Mijn omgeving houdt hier redelijk tot goede rekening mee. Mijn vriend houdt echt alle rekening ermee, wat soms ook lichtelijk geforceerd kan voelen. Mijn moeder trekt zich volledig terug zodra ze het merkt. Mijn vader snapt het ronduit niet en soms heb ik het gevoel dat hij zelf ook borderline heeft. Daarom kunnen onze ruzies soms echt tot fysiek uitlopen, half uur erna schudden we elkaar de hand. We hebben hetzelfde temperament en gaan op dezelfde manier met elkaar om. Daarnaast heb ik gewoon heel veel vrienden die er niet vanaf weten en daarom kunnen ze hier ook geen rekening mee houden.

@ MariskaFally: Natuurlijk mag je reageren, borderline of niet. Als je je prettig voelt hier iets in te bespreken, be my guest. Ik vind het allang fijn dat mensen vanuit het hoekje gekropen komen om zich een beetje te uiten. Misschien zouden bepaalde testen voor jou ook wel baat doen. Ik moet wel toegeven, wat ik nu ook erg in dit topic terug zie, dat je de therapie NIET moet opgeven. Misschien wel bepaalde therapeuten, misschien omdat je er geen band mee hebt maar het proces naar verbetering naar jezelf moet je niet opgeven! Succes

@ IsabelhX: Klopt echt dat stukje over te weinig begrip. Dat is de grootste reden waarom ik dat maar tegen heel erg weinig mensen vertel. De punten die jij noemt binnen je borderline kan ik me ook wel in vinden. Tot een half jaar geleden was ik nog heel erg vaak suicidaal. Ook dingen zoals snijden, pijn willen voelen etc. kwam bij mij veel aan bod. Sinds het nu allemaal wat beter zit (baan, vriend, rijbewijs, redelijk inkomen) is het depressieve er voor grotendeels vanaf maar soms popt het weer terug op.
Als ik zo onbeleefd mag zijn om het te vragen... Heb je veel bijwerkingen gehad van de medicatie? Dat is eigenlijk een van de hoofdredenen waarom ik er niet aan wil beginnen. Mag je uiteraard ook via pb op reageren

@ Cynn: Wat een lief berichtje van jou

Heel veel sterkte de komende tijd. Als ik je mijn eigen advies mag geven.. Toen ik net hoorde dat ik borderline was begon ik een heel geforceerd gedrag te vertonen. Ik probeerde overdreven aardig te doen tegen andere, soms tot irritant aan toe. Mezelf "beter" op te stellen dan dat ik eigenlijk was. Dit heeft uiteraard geen baat gehad. Blijf gewoon lekker jezelf. Jij bent zoals je bent. Waarschijnlijk een ontzettend lieve meid met hier en daar haar "deukjes". En dat is ook helemaal niet erg. We hebben allemaal wel iets wat niet volgens "het boekje" is. Het is geweldig dat jij aan jezelf wilt werken!! Ook mij mag je altijd een pbtjes sturen. Het is toch veel prettiger om met mensen te praten die dezelfde ervaring delen als jij :(:)

@ lor1_1984: Het is fijn om te lezen dat je tegenwoordig hoort dat het lijkt alsof je helemaal geen borderline hebt! Toppie

Ik denk dat het bij iedereen wel zo is dat als je dieper gaat graven meer emoties ziet. Hoe gaat het dagelijks leven voor jou? Ervaar je wel een enorm verschil met het moment toen je erachter kwam?

@ SandraVerl: Gelukkig heb jij ook baat bij dit topic. Ik had op voorhand toen ik deze opende nooit verwacht zoveel lieve en hartverwarmende reacties te krijgen. Ook dat iedereen het allemaal zo fijn vind om toch over dit gevoelige onderwerp te praten. Het is vanaf je laptop ook wel allemaal iets makkelijker dan dat je in zo'n kringetje zit en de woorden fysiek uit je strot moet krijgen. Daar heb ik soms nog de meeste moeite mee...
Ik vind het erg vervelend voor je dat je exen het zo moeilijk voor je hebben gemaakt. Je bent zo te lezen wel echt een vechter en ook in je werk moet je mentaal erg sterk zijn.
Geniet je wel van je werk? het is nooit te laat om aan iets nieuws te beginnen! En wie weet is dit voor je emoties ook wel beter?

@ Rainstorm: Ik vind het knap van je dat je na 15 jaar alsnog hulp bent gaan zoeken! Het is toch beter laat dan nooit! Echt super knap van je. Ik begrijp dat je er ook wel een beetje tegenop ziet. Buiten het feit dat het inplannen van die afspraken een gedoe is ga je er ook niet altijd met plezier naartoe. Zolang je maar in je achterhoofd houdt dat dit uiteindelijk voor een beter doel is!
Ik wil je heel erg veel succes wensen de komende tijd. Als je er misschien behoefte aan hebt zou je in het topic kunnen plaatsen hoe de afspraken je bevallen en of je er ook baat bij hebt

@Knudd: Klopt wat je zegt. Het voelde soms ook erg zinloos maar ik heb het ook misschien te vroeg opgegeven. Dat is ook zo'n groot deel binnen mn borderline. De fiets it en laat maar zitten houding, altijd maar aanhouden. Heel veel succes 6 juni! Als je je er prettig bij voelt mag je ons hier in het topic op de hoogte houden

Algemeen berichtje voor alle lezers

Jullie berichten hebben me echt een enorme boost gegeven aan zelfvertrouwen en niet alleen dat. Vanaf begin is er altijd een gevoel geweest dat ik er alleen in stond. Natuurlijk, de mensen om ons heen zijn er misschien wel om te steunen maar wie is er nou die je echt begrijpt? Wie is er nou die zich echt in je hoofd kan verplaatsen en ervaart en voelt wat jij precies hebt. Na het lezen van alle reacties van jullie ben ik echt gaan inzien dat ik niet de enigste ben en dat dit een veel voorkomend iets is.

Soms zag ik mezelf echt als een of andere gestoorde, thuishorend in een of ander gekkenhuis. Maar nu begin ik me toch wel te beseffen dat ik een normale meid ben, met iets extra's 8-)

Ik heb echt de motivatie gevonden om hier verandering in te brengen en ik hoop ontzettend erg dat andere dit ook zullen krijgen. Je bent nooit te oud om eraan te beginnen!

Iedereen, nogmaals, hartelijk bedankt

Jullie zijn echt allemaal geweldige mensen

**Geplaatst**: 29-05-16 16:32

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 29-05-16 16:32

Ten eerste iedereen :(:)

Bij mij is nooit iets dergelijks gediagnoseerd, maar god wat herken ik veel in jouw verhaal! Zeker het stuk van uitflippen om iets stoms als een vriend die iets later komt of dergelijke. Als mijn vriend met zo iets simpels komt, of een uitje wordt verzet krijg ik ook zo'n "bui". Ik word gruwelijk geïrriteerd en ga me echt als een passief aggressief rotwijf gedragen, tot ik bijkom en zoiets heb van "wat heb ik gedaan? Dat sloeg toch nergens op??" Gevolgd door 100en (gemeende) sorry's.

Die buien voelen zo vreemd omdat ik zelf voor mijn idee helemaal niet boos en opeisend in elkaar zit. Ze hebben helaas dan ook al aardig wat bridges voor me geburnt

Ik ben een tijdje naar de psycholoog geweest voor een intensief programma, en hier kreeg ik mee dat ik altijd moest proberen mezelf van het probleem weg te halen of de bedoelingen van de ander feitelijk op papier neerzetten. Helaas werkt dit voor mij ook niet altijd en zal ik echt door de bui heen moeten

**Geplaatst**: 29-05-16 18:44

Geplaatst: 29-05-16 18:44

AnoniemSA123 schreef:
@ lor1_1984: Het is fijn om te lezen dat je tegenwoordig hoort dat het lijkt alsof je helemaal geen borderline hebt! Toppie Ik denk dat het bij iedereen wel zo is dat als je dieper gaat graven meer emoties ziet. Hoe gaat het dagelijks leven voor jou? Ervaar je wel een enorm verschil met het moment toen je erachter kwam?

Het dagelijkse leven gaat met ups en downs, waar een ander mss 1 rotdag heeft heb ik er meteen 3 met uitschieters naar de 2 weken.
Mijn onzekerheden en gedachten zitten me soms nog steeds in de weg, bijv dat iemand zegt 'ik bel je vd week' en diegene vergeet dat en dan heb ik gelijk weer allemaal scenario's in m'n hoofd dat diegene me niet mag en dat alleen maar zei om me af te poeieren enzo.
Maar ik kan het inmiddels vaak wel beter relativeren.

Er is echt een enorm verschil met toen ik de diagnose kreeg, in die tijd had ik borstkanker en door de klap was ik kneiterdepressief en ik was ontzettend instabiel wat achteraf deels door m'n hormonen kwam.
In 2014 heb ik m'n eierstokken laten verwijderen nadat bleek dat ik met een antihormoonkuur (die ik kreeg ivm borstkanker) ineens ontzettend stabiliseerde.
De instabiliteit is dus grotendeels weggenomen en dat scheelt gewoon heel erg omdat ik nu ook daadwerkelijk wat kon doen ipv telkens tegen de crisissen aanhikken.

Weet je, borderline is echt niet tof en ik geloof niet in genezing maar wel in dusdanige verbetering dat het voor de buitenwereld niet of nauwelijks meer zichtbaar is en het ook voor degene in kwestie goed te behapstukken valt.
Ik kan de dames wel aanraden om eens de hormonen etc te laten nalopen, ik vind het nl iets te toevallig dat de meeste vrouwen met borderline in/na de menopauze ineens stabiliseren.

**Geplaatst**: 29-05-16 21:31

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 29-05-16 21:31

Hoi TS, heb zelf totaal geen ervaring met DGT. Het is een vorm van gedragstherapie waarbij geleerd wordt hoe je in bepaalde situaties kan reageren, maar het fijne weet ik er niet van. Als ik me niet vergis zijn er mensen in dit topic die deze vorm van therapie hebben gehad. Misschien kunnen zij jou er meer over vertellen.
Ik hoop voor jou dat je een ervaren therapeut treft die weet hoe jou zo goed mogelijk met respect te begeleiden. Heb bij mijn moeder helaas maar 1 therapeut geweten die dit kon. Anderen stonden overal te verklaren hoe goed ze waren (maar positieve dingen bereiken heb ik er nooit van gezien), gingen de eerste minuten al de mist in door "stomme" opmerkingen, geloofden haar niet als ze iets zei, wilden ons niet ondersteunen wanneer wij vragen hadden mbt hoe we haar het beste konden helpen,...

**Geplaatst**: 29-05-16 21:33

Geplaatst: 29-05-16 21:33

Citaat:
@ Janneke2: Bedankt dat je bepaalde punten uit mijn OP pakt Een erg fijne feedback! Ik vind het persoonlijk ook best wel vroeg allemaal maar misschien is dat ook wel goed. Nu dat ik thuis woon en veel bij mn vriend ben zijn er wel mensen die op me letten. Ik merkte dat sinds de gebeurtenis wat ik in de OP genoemd heb het wel allemaal erger is geworden. Misschien dat het toen ook allemaal doordrong.
Het kan inderdaad ook heel goed met vroeger te maken hebben. Ik probeer de laatste tijd ook echt voor mezelf "bewijsstukken" te verzamelen wat alles wat meer op zn plaats zet
Wat ik wel vaak doe is zodra een bui opkomt is het meteen zeggen tegen mn vriend. Gewoon simpel 'het is erg weer, het gebeurd weer etc.' zo kan hij zich ook voorbereiden op wat gaat komen.

Inmiddels is wel bekend, dat je als mens niet altijd met PTSS reageert op pijn, verwarring, teleurstelling en wat al niet, maar ook borderline kan tot de reacties van je emotionele hersenen behoren.
En het heeft beslist charme als men meteen in de juiste richting weet te zoeken, dat scheelt bakken frustratie. (Zowel 'in deze hoek zitten de problemen', als 'dit zijn de oplossingen die geëigend lijken'. Binnen bepaalde grenzen "wat geneest, is het juiste", maar dat is achteraf. Cognitieve technieken kunnen zin hebben, maar daar zit het probleem niet.)

En idd: ik zeg af en toe ook 'dat ik even moet krijsen' (om daarna de daad bij het woord te voegen) - als je bekende, betrouwbare mensen om je heen hebt, die snappen wat gaat komen, is het minder destructief.

**Geplaatst**: 29-05-16 22:13

Re: Leven met Borderline... Ik word er gek van!!

Geplaatst: 29-05-16 22:13

Ik heb borderline trekken. Daarnaast ook de afhankelijke en ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, angstoornis, paniekstoornis blabla.

Heb een tijd enorm veel last gehad, echt typische borderline klachten. Hele heftige emoties en mezelf niet kunnen beheersen. Enorm gemanipuleerd. Soms was ik bijna psychotisch. Dat vond ik nog het ergste denk ik. Normale dingen die me enorm kwetsten en ik helemaal gek van werd. Herkennen jullie dat ook?

Ik slik al een tijdje anti-depresiva en dat heeft voor mij een wereld van verschil gemaakt. Nu kan ik vrij normaal leven. Ik denk nog steeds zwart-wit en ben niet goed in contacten onderhouden. Maar ik kan mijn woede wel beheersen en mijn emoties zijn niet zo heftig meer. Merk dat nu ik vrijgezel ben, ik het wel weer wat moeilijker krijg. Had laatst een nieuw contact, maar dat is helaas weer over.

**Geplaatst**: 30-05-16 07:54

Geplaatst: 30-05-16 07:54

Ten eerste :(:)

Ik heb ook borderline en het is idd lastig om mee te leven ,niet alleen voor jezelf maar ook voor de mensen om je heen.

Ik zelf was opgelucht om te weten wat er aan de hand is ,zo wist ik hoe of wat.
En dat gaf al rust,vooral het accepteren dat het zo is.
Het helpt absoluut niet om in de slachtofferrol te blijven hangen.
Dat haalt je naar benede.

Ik heb zelf veel aan de verstaining gehad
Dat bied handvaten voor je emoties en denkwijze.
Ik loop nu nogsteeds bij het ggz elke week nog ,nu heb ik schematherapie maar dat is niet voor mn borderline.

Zoek uit wat helpend is voor jou en wat je nu wilt gaan doen.