Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-03-16 10:03

Geplaatst: 31-03-16 10:03

Heel veel sterkte ts. Ik vind dat jullie samen een hele dappere en volwassen keuze hebben gemaakt.

Ook heb ik heel veel respect voor jullie beide ouders dat ze er zo netjes mee om gaan en jullie zo hebben gesteund.

Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt.

**Geplaatst**: 31-03-16 10:05

Geplaatst: 31-03-16 10:05

LIeve TS, als eerste wil ik je zeggen dat je een ontzettend dappere en sterkte vrouw bent. De keuze die jij hebt gemaakt is ontzettend moeilijk, daar weet ik alles van. 6 jaar terug zat ik in zo'n zelfde situatie als jij en heb toen ook voor een abortus gekozen. Dit is mij echter niet in de koude kleren gaan zitten en heb er uiteindelijk een burn-out aan overgehouden omdat ik het niet goed verwerkt had.
Mijn grootste advies is dus; praat er veel met mensen over, probeer het een plekje te geven en kom met jezelf in het reine.

Mocht je contact willen hebben via pb, mijn inbox staat open!!

**Geplaatst**: 31-03-16 10:07

Geplaatst: 31-03-16 10:07

TS, ontzettend veel sterkte met de komende tijd.

Maar mag ik alvast ook even zeggen dat ik je keuze ongelooflijk slim en moedig vindt. Zoveel kinderen worden geboren die niet gewenst zijn en ook niet de toekomst krijgen die ze zouden moeten verdienen. Jij hebt er tenminste goed over nagedacht en besloten dat het niet de moment is. Moedig zo een keuze, maar ontzettend doordacht en slim vind ik persoonlijk.

**Geplaatst**: 31-03-16 11:02

Re: Abortus, en dan?

Geplaatst: 31-03-16 11:02

Poeh meid wat een verhaal. Wat moet dit moeilijk voor jou en V zijn.....
Ik heb geen advies ofzo, maar ik wil je heel veel sterkte toewensen en je een dikke digitale knuffel geven.

Dit gaat veel tijd nodig hebben om te verwerken.. :(:)

**Geplaatst**: 31-03-16 11:11

Re: Abortus, en dan?

Geplaatst: 31-03-16 11:11

Heftig verhaal TS. Ik weet eigenlijk niet veel meer te zeggen dan heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 31-03-16 11:27

Geplaatst: 31-03-16 11:27

Heftig verhaal. Persoonlijk ben ik heftig tegen abortus, zeker in zo'n situaties. Maar ik heb respect voor jouw beslissing en hoop dat je die keuze een plaatsje kan geven. Sowieso zul je dit voor altijd met je meedragen.
Het heeft geen zin om te blijven piekeren en "wat als" te denken. De keuze is gemaakt, je hebt er lang over nagedacht, alles afgewogen en je bent tot de conclusie gekomen dat dit de beste oplossing was. Dat is heel sterk. Maak jezelf niet langer gek, je hebt gedaan wat je acht dat goed is

het is makkelijk gezegd, maar je kan het pas beginnen verwerken als je het kan loslaten. Je hoeft geen spijt of schuldgevoel te hebben, laat het los, vergeef je zelf en onthou altijd dat jij gedaan hebt wat het beste was, voor jezelf, maar zeker ook omdat je dat het beste vond voor het kindje ook! Sterkte!

Laatst bijgewerkt door SofieHavan op 31-03-16 11:30, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-03-16 11:29

Geplaatst: 31-03-16 11:29

Ik heb je hele verhaal gelezen. Wat een vreselijk moeilijke situatie, ervoor en nu.
Krijg wel het gevoel dat je nog erg veel twijfels had op het moment dat je de knoop doorhakte. Misschien is het daarom nu ook zo moeilijk voor je. Plus dat je al het nodige had meegemaakt.
Maar ik vind het ook knap dat je vooral ook de belangen van het kindje hebt afgewogen.
Zou het helpen om eens met een professionele hulpverlener hierover te praten, die je kan helpen bij de verwerking?
Heel veel sterkte gewenst.

**Geplaatst**: 31-03-16 11:31

Re: Abortus, en dan?

Geplaatst: 31-03-16 11:31

Dat gevoel krijg ik er ook bij simodi

Er is niets mis met rationele beslissingen maken, dat is juist ontzettend knap en sterk. Maar vergeet je gevoel niet en stop het vooral niet weg

**Geplaatst**: 31-03-16 11:55

Geplaatst: 31-03-16 11:55

Wat een verhaal zeg. Allereerst wil ik zeggen dat ik je onwijs sterk vind dat je deze beslissing hebt kunnen maken, en ook alle credits dat V. je zo heeft gesteund in deze situatie. Ik vind het erg knap van jullie. Imo vind ik dat jullie een goede beslissing hebben gemaakt. Jij met studie, op kamers, zelf niet helemaal stabiel, geen relatie met V., zijn allemaal niet de beste omstandigheden om een kind op te voeden en überhaupt te krijgen.

Probeer veel te praten, zodat het je kan helpen bij de verwerking.

Nogmaals: onwijs veel respect voor je keuze.

**Geplaatst**: 31-03-16 12:24

Re: Abortus, en dan?

Geplaatst: 31-03-16 12:24

Ik vind je heel erg dapper, er zouden meer vrouwen zoals jij moeten zijn!

**Geplaatst**: 31-03-16 12:32

Geplaatst: 31-03-16 12:32

SofieHavan schreef:
Heftig verhaal. Persoonlijk ben ik heftig tegen abortus, zeker in zo'n situaties. Maar ik heb respect voor jouw beslissing en hoop dat je die keuze een plaatsje kan geven. Sowieso zul je dit voor altijd met je meedragen.
Het heeft geen zin om te blijven piekeren en "wat als" te denken. De keuze is gemaakt, je hebt er lang over nagedacht, alles afgewogen en je bent tot de conclusie gekomen dat dit de beste oplossing was. Dat is heel sterk. Maak jezelf niet langer gek, je hebt gedaan wat je acht dat goed is het is makkelijk gezegd, maar je kan het pas beginnen verwerken als je het kan loslaten. Je hoeft geen spijt of schuldgevoel te hebben, laat het los, vergeef je zelf en onthou altijd dat jij gedaan hebt wat het beste was, voor jezelf, maar zeker ook omdat je dat het beste vond voor het kindje ook! Sterkte!

Wat een ontzettend fijne reactie.

Je ziet vaak op het internet dat mensen met een meningsverchil over dit onderwerp elkaar volledig afkraken maar ik vind het erg mooi om te lezen dat er ook nog mensen zijn die elkaars keuze respecteren, ook al hadden ze dit zelf niet gedaan.

TS, ontzettend veel sterkte. Meer kan ik eigenlijk niet zeggen. Ik heb zelf nooit zo'n keuze moeten maken en hoop dat ook nooit te moeten doen, dus ik weet niet hoe je je voelt. Al kan ik me voorstellen dat de gevoelens van verlies heel groot kunnen zijn. Maar zoals iedereen weet: Tijd heelt alle wonden. Kijk maar uit naar tijden waarin het beter zal gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-16 13:12

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-16 13:12

Bedankt allemaal, jullie reacties geven me toch weer een iets beter gevoel over mezelf

Majabeestje schreef:
Heftig! Je hebt een doordachte keuze gemaakt, je hebt aan het kind gedacht ipv aan jezelf. Heel erg knap! Maar dat maakt het natuurlijk niet minder moeilijk.. Je zit nu ook wel in een hele zware periode. Belangrijk om steun te zoeken denk ik. Heb je ook nog iets van 'nazorg'?
Sterkte meid. Wees extra lief voor jezelf en geef het tijd.. Het zal altijd een moeilijk punt blijven maar neem de tijd om het een plekje te geven.

28 april heb ik een afspraak voor controle of al het 'weefsel' (bah, naar om te zeggen) weg is en of het geplaatste spiraaltje nog goed zit. Heb ook mijn psycholoog er al over gemaild maar daar heb ik nog steeds geen reactie van gekregen -O-

maava schreef:
God meid wat een vreselijk verhaal. Ik vind het heel knap dat je bij de abortus er bij bent gebleven, ik heb een vergelijkbare ervaring gehad en ik wilde absoluut niet wakker zijn wanneer ik mijn spiraaltje kreeg.

Ik ben heel blij dat ik het met plaatselijke verdoving heb gedaan, ondanks dat het echt een hele nare ervaring was. Het leek me beter voor het afsluiten om het echt mee te maken, dan dat ik zou slapen met baby en wakker worden zonder. Voor zowel mij als V

Liselot schreef:
Dat gevoel krijg ik er ook bij simodi
Er is niets mis met rationele beslissingen maken, dat is juist ontzettend knap en sterk. Maar vergeet je gevoel niet en stop het vooral niet weg

Dat zei V ook al inderdaad. Ik heb heel snel de neiging om mijn gevoel uit te schakelen en dat heb ik nu ook zeker wel gedaan met het maken van de keuze. Niet helemaal goed misschien, maar ik wist wel dat ik anders waarschijnlijk een hele andere keuze had gemaakt en dat zou egoïstisch zijn geweest naar het kindje en ook V. Achteraf ontzettend moeilijk maar imo wel het beste

Resistance schreef:
SofieHavan schreef:
Heftig verhaal. Persoonlijk ben ik heftig tegen abortus, zeker in zo'n situaties. Maar ik heb respect voor jouw beslissing en hoop dat je die keuze een plaatsje kan geven. Sowieso zul je dit voor altijd met je meedragen.
Het heeft geen zin om te blijven piekeren en "wat als" te denken. De keuze is gemaakt, je hebt er lang over nagedacht, alles afgewogen en je bent tot de conclusie gekomen dat dit de beste oplossing was. Dat is heel sterk. Maak jezelf niet langer gek, je hebt gedaan wat je acht dat goed is het is makkelijk gezegd, maar je kan het pas beginnen verwerken als je het kan loslaten. Je hoeft geen spijt of schuldgevoel te hebben, laat het los, vergeef je zelf en onthou altijd dat jij gedaan hebt wat het beste was, voor jezelf, maar zeker ook omdat je dat het beste vond voor het kindje ook! Sterkte!

Wat een ontzettend fijne reactie. Je ziet vaak op het internet dat mensen met een meningsverchil over dit onderwerp elkaar volledig afkraken maar ik vind het erg mooi om te lezen dat er ook nog mensen zijn die elkaars keuze respecteren, ook al hadden ze dit zelf niet gedaan.

Hier ben ik het helemaal mee eens! Ik was vooraf wel een beetje bang voor eventuele negatieve reacties, het blijft een controversieel onderwerp natuurlijk. Maar zulke reacties kan ik prima handelen, bedankt

**Geplaatst**: 31-03-16 13:54

Geplaatst: 31-03-16 13:54

Lieve TS, allereerst heel veel sterkte met dit verlies en het verwerken ervan.

Recent heb ik in een zelfde situatie gezeten (ondanks voorzorgsmaatregelen om het te voorkomen) en hoewel ik wat ouder ben dan jij, hadden (en hebben) wij ook geen goede basis om aan een kindje mee te geven op dit moment. Ik ben zelf opgegroeid in een onstabiel huishouden om het zo even te zeggen en ik ondervind daar nu nog steeds erg veel last van. Natuurlijk kan er altijd iets gebeuren waardoor een op het eerste gezicht ideale situatie om kan slaan, maar om van het begin al geen goede basis aan een kindje mee te kunnen geven met de mogelijke gevolgen die het daar van ondervindt (al dan niet voor de rest van het leven) heeft voor mij de knoop doorgehakt om deze erg moeilijke beslissing te nemen. Ik heb het met een pil kunnen doen, maar op het moment zelf stond ik nog steeds maar 40% achter mijn keuze. Echter, wat mijn huisarts zei: ik kan jullie niet vertellen welke keuze je moet maken, maar je alleen laten leiden door het verdriet van het eventuele verlies raad ik niet aan. Wij hebben rationeel alles tegen elkaar afgewogen net zoals jij hebt gedaan en op basis daarvan de keuze gemaakt.

Voor mij werd het iets makkelijker toen de hormonen eindelijk zo goed als uit mijn lijf waren. En hoewel ik nog steeds bij vlagen erg verdrietig ben, weet ik dat ik de juiste keuze gemaakt heb doordat ik regelmatig tegen de redenen aan loop op basis waarvan de keuze is gemaakt.

Als advies wil ik je meegeven: rouw erom, praat erover als je er behoefte aan hebt en zoek naar een manier om het een plekje te geven. Ik ken een persoon die dit niet gedaan heeft en nu in een flinke burn-out zit met alle gevolgen van dien..

Als je behoefte hebt aan PB staat mijn box voor je open.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-16 16:36

Re: Abortus, en dan?

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-16 16:36

Ik kan me heel erg vinden in de manier waarop jullie je keuze hebben gemaakt inderdaad. Maar ik zou meer spijt hebben gehad als ik het kindje had laten komen en het kan niet op een goede manier opgroeien, dan dat ik spijt heb van dat ik het wel weg heb laten halen. Bedankt voor je reactie

Ik heb net met veel moeite V kunnen tegenhouden om niet langs te komen. Gister zei hij nog me een maand niet te willen zien en vandaag was hij alweer bezorgd en wilde hij langskomen

Dacht dat het vooral ik zou zijn die er moeite mee heeft maar hij zo te merken ook :(:)

**Geplaatst**: 31-03-16 16:52

Re: Abortus, en dan?

Geplaatst: 31-03-16 16:52

Heftig verhaal.
Ik snap dat je hier gemengde gevoelens over hebt, zeker omdat je dus later wel kinderen wilt.
Maar vind de keuze super als je weet dat je het nu niet kan bieden wat je het zou willen kunnen bieden.
Daar heb ik echt super veel respect voor.

Wat ik uit reacties begrijp zijn jullie niet meer samen? of hij/jij wilt niet meer samen?
(heb niet alles gelezen, moet ik er bij zeggen)

Ik kan zeggen dat ik dezelfde keuze gemaakt zou hebben.
Alleen zit ik in een relatie waarbij we beide eigenlijk helemaal geen kinderen willen.
Dus dat is dan misschien toch een beetje anders?

Ik hoop dat je vriendinnen heb die ook vaak langs willen komen en dat er mensen om je heen zijn
die goed op je letten en voor je zorgen.
Want een luisterend oor extra zou denk ik niet verkeerd zijn na zo iets.
Ik hoop dat je huilbuien en alle andere dingen vanzelf afnemen, denk dat dat echt tijd nodig heeft namelijk.

Ik denk dat dit topic je ook wel goed zal doen.

**Geplaatst**: 31-03-16 17:22

Re: Abortus, en dan?

Geplaatst: 31-03-16 17:22

Oh TS, wat heb je een ontzettende moeilijke maar dappere beslissing genomen.
Ik wens je oprecht veel sterkte en denk aan je zelf. Ik las dat je al contact heb opgenomen met je psycholoog (super!), heb je nog wat gehoord? Anders zou ik zeker telefonisch contact opnemen. Beter vandaag professionele hulp dan morgen.

**Geplaatst**: 31-03-16 17:47

Re: Abortus, en dan?

Geplaatst: 31-03-16 17:47

Knuffel van mij. Knap dat je deze beslissing hebt kunnen maken.

Er is op Bokt ook een PTSS topic, daar ben je ook van harte welkom. (Mag geloof ik niet met je schaduwaccount, dus dat zou je met een moderator moeten overleggen of onder je eigen account moeten doen)

:hug:

**Geplaatst**: 31-03-16 18:11

Re: Abortus, en dan?

Geplaatst: 31-03-16 18:11

Ja dat maakt V. ook een bijzondere jongen. Sluit jezelf niet af voor hem. Praat er ook met hem over. Zal jullie allebei goed doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-04-16 11:00

Geplaatst door de TopicStarter : 01-04-16 11:00

Wederom bedankt voor de reacties!

lovelyfiefy schreef:
Heftig verhaal.
Ik snap dat je hier gemengde gevoelens over hebt, zeker omdat je dus later wel kinderen wilt.
Maar vind de keuze super als je weet dat je het nu niet kan bieden wat je het zou willen kunnen bieden.
Daar heb ik echt super veel respect voor.

Wat ik uit reacties begrijp zijn jullie niet meer samen? of hij/jij wilt niet meer samen?
(heb niet alles gelezen, moet ik er bij zeggen)

Ik kan zeggen dat ik dezelfde keuze gemaakt zou hebben.
Alleen zit ik in een relatie waarbij we beide eigenlijk helemaal geen kinderen willen.
Dus dat is dan misschien toch een beetje anders?

Ik hoop dat je vriendinnen heb die ook vaak langs willen komen en dat er mensen om je heen zijn
die goed op je letten en voor je zorgen.
Want een luisterend oor extra zou denk ik niet verkeerd zijn na zo iets.
Ik hoop dat je huilbuien en alle andere dingen vanzelf afnemen, denk dat dat echt tijd nodig heeft namelijk.

Ik denk dat dit topic je ook wel goed zal doen.

Klopt, V en ik zijn niet meer "samen". Zijn we ook nooit echt officieel geweest, wel zo'n 10 maanden 'gescharreld'. Ik was/ben wel verliefd op hem, hij zag er geen toekomst in op lange termijn.
Qua vriend(inn)en valt het me tegen. Uit hunzelf komt er vrij weinig en als ik erom vraag (en dat doe ik al niet snel) gaat het vaak met moeite of helemaal niet.. Ik heb wel heel veel aan één van m'n beste vrienden die tevens ook V's beste vriend is, die heeft de 'zorg' als het ware een beetje overgenomen nu V me niet wil zien

En normaal bleef ik de weekenden hier, maar nu ga ik lekker de komende weekenden terug naar mijn ouders

Fish_n_Chips schreef:
Knuffel van mij. Knap dat je deze beslissing hebt kunnen maken.

Er is op Bokt ook een PTSS topic, daar ben je ook van harte welkom. (Mag geloof ik niet met je schaduwaccount, dus dat zou je met een moderator moeten overleggen of onder je eigen account moeten doen)

:hug:

Ik ben bekend met dat topic ja

Roos_M schreef:
Ja dat maakt V. ook een bijzondere jongen. Sluit jezelf niet af voor hem. Praat er ook met hem over. Zal jullie allebei goed doen.

Dat is een beetje het punt. Hij gaf woensdag aan me een maand niet te willen zien, omdat het dan voor hem makkelijker is om afstand van me te nemen ivm z'n date. Het was zijn idee om afstand te nemen, maar dan hou ik hem ook op afstand

Anders blijven we maar aanklooien en kunnen we geen van beide verder.

Ik ga zo de huisarts bellen of het normaal is dat ik na 7 dagen ineens veel en veel meer buikpijn heb (kon steeds ongeveer een uur slapen en dan werd ik weer wakker van de pijn) en ook heel veel vuurrood bloedverlies, dat was tot vandaag meer bruinig en vrij weinig. Dacht gister ook dat ik wat koorstig was dus ga even vragen of ik me zorgen moet maken -O-

**Geplaatst**: 01-04-16 11:09

Re: Abortus, en dan?

Geplaatst: 01-04-16 11:09

Wat vreselijk heftig TS, je hebt een goede keuze gemaakt denk ik. Je kan het beste eerst aan jezelf werken voordat je een relatie krijgt en/of een kind. :(:)

**Geplaatst**: 01-04-16 17:20

Re: Abortus, en dan?

Geplaatst: 01-04-16 17:20

Fijn dat je dan toch in de weekenden bij je ouders terecht kan.
En ik vind het jammer dat je van je vriendinnen zo weinig steun krijgt.
Misschien dat sommige niet helemaal weten wat ze er mee moeten.
Mocht je willen praten, kan je eventueel een privé berichtje naar me sturen.
Ik sta daar open voor en wil absoluut naar je luisteren.
(Eventueel een mening geven wanneer je daarnaar vraagt)

Ik hoop dat hij jou toch nog wel weer zou willen zien.
Maar misschien is dit voor hem een manier van verwerken, iets wat dus ook tijd nodig heeft.

Dikke knuffel van mij

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-04-16 18:05

Re: Abortus, en dan?

Geplaatst door de TopicStarter : 01-04-16 18:05

Klopt, ze begrijpen het gewoon niet. En dat kan ik ze ook absoluut niet kwalijk nemen! Maar moeilijk is het wel. Je aanbod is lief, ik zal het onthouden

Met V komt het ook wel goed hoor

Het is gewoon een lastige situatie omdat hij me echt wel heel leuk vind ook, zijn woorden waren ook dat ie als het ware 'verslaafd' aan me is en ik als een magneet werk voor hem

Maar voor dit alles, toen het wel al 'over' was tussen ons hebben we ook afgesproken om voor altijd vrienden te blijven, wat er ook gebeurt. Zoals het er nu naar uitziet gaan we Koningsdag ook weer samen vieren dus ik heb er het volste vertrouwen in dat het allemaal goed komt, ook al is het nu moeilijk

**Geplaatst**: 01-04-16 18:17

Re: Abortus, en dan?

Geplaatst: 01-04-16 18:17

TS, wat heb je knap en moedig het heft in eigen hand genomen. Hoewel de emotionele pijn nog zeker een tijd zal duren, zul je het een plekje kunnen gaan geven. Praat vooral met je psycholoog (waar je heengaat voor je PTSS), hij of zij zal je wellicht kunnen helpen je gedachten op orde en rustig te krijgen.

Als je nu bloedverlies en krampen blijft houden en er komt koorts bij: trek dan METEEN aan de bel. Toen ik gecurreteerd werd, hadden ze mijn BM geperforeerd + er was weefsel achtergebleven. Met als resultaat op zondagmiddag om 4u een dikke vette operatie en een week ZH.

**Geplaatst**: 01-04-16 20:23

Geplaatst: 01-04-16 20:23

Bij koorts het ziekenhuis bellen hoor! Desnoods vanavond nog.
Hoeft niks te zijn maar neem alsjeblieft geen risico.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-04-16 17:34

Re: Abortus, en dan?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-04-16 17:34

Ik heb zaterdag de HAP gebeld en die zeiden dat als de koorts niet constant en langer dan een dag duurde ik terug moest bellen, het is schijnbaar normaal dat pijn/bloed heftiger wordt na 4-7 dagen. Maar heb geen koorts meer tot nu toe, hooguit af en toe wat verhoging. Ik hou het in de gaten

Daarnaast heb ik eindelijk contact gehad met m'n psycholoog. Kon 25 april op z'n vroegst pas terecht, dus dat is nog bijna 3 weken uitzitten -O-