Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
nascha_7 schreef:Vanmorgen zat ik er even doorheen, veel twijfels en 0,0 relativeringsvermogen.
Een vriendin had geen tijd, dat deed zeer, ook al weet ik dat het niet persoonlijk was.
Na even zomaar schrijven voor mezelf kon ik benoemen wat ik nodig had en heb dit aan mijn baas, onderweg naar werk, kunnen vragen. Of hij even tijd had. Waarom aan hem? Hij weet alles, heeft de psycholoog via werk geregeld en kan ontzettend helpen met relativeren en weet waar ik mee deal. Bovendien vertrouw ik hem.
het vragen vind ik moeilijk, maar kon het wel.
Op werk aanbeland was er maar 10 minuten en een arm om me heen voor nodig om het nare gevoel van afgelopen dagen echt los te laten.
Toch stiekem een beetje trots. Weten, vragen en krijgen wat ik nodig had..... Hele bevalling, maar goed.
Citaat:Die muur is soms mijn vriend, soms mijn vijand.
Citaat:Het gesprek was pittig omdat ze gelijk had, maar het bij mij dingen opriep als "misschien moet ik niks meer delen" , "het is te moeilijk dit kan ik niet" , "ze vindt dat ik het niet goed doe" .....in combinatie met wat lastige langdurige zaken omtrent het huis en slecht slapen en druk op het werk.