Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-03-16 13:57

Geplaatst: 01-03-16 13:57

Ohh dit heb ik zo vaak gehoord... Had iedere keer buikpijn uit het niets, werd iedere keer als buikgriep afgedaan of kreeg buikpijn Door spanning of had het verzonnen.
Uiteindelijk bleek het chronische dikke darm ontstekingen te zijn.

**Geplaatst**: 01-03-16 13:59

Re: 'Het zit tussen je oren!'

Geplaatst: 01-03-16 13:59

Oh, en ik kwam als 5-jarige bij de kinderarts omdat ik altijd buikpijn had. Kinderarts ratelde eerst een kwartier over "kinderen hebben altijd buikpijn". Toen voelde ze aan m'n buik en bleken mijn darmen bijna stil te liggen.

**Geplaatst**: 01-03-16 14:01

Geplaatst: 01-03-16 14:01

Ik denk dat huisartsen het ook vaak maar als laatste redmiddel (voor hun eigen ego) roepen omdat ze zelf nooit op een goede diagnose zijn gekomen...

Ik kwam al als klein kind in en uit bij de huisarts vanwege vage en toch wel heftige klachten (pijn, vermoeidheid, griepverschijnselen). Inmiddels ziet hij mij als een miep die zelf diagnoses stelt en begint te neigen naar een hypochonder. Omdat mijn moeder en ik uiteindelijk met mogelijke oorzaken kwamen, die later altijd bevestigd werden door een specialist, de huisarts is nooit met iets nuttigs gekomen. Inmiddels gelukkig ook overgestapt (wel nog in dezelfde praktijk), en alles staat netjes in het systeem met de specialisten die de diagnose hebben gesteld erbij (fibromyalgie en lyme).
Laatst kwam ik weer bij mijn oude huisarts terecht vanwege een knieblessure, door inloopspreekuur en mijn eigen huisarts bleek ziek te zijn, en werd het er weer even lekker ingewreven. "Lyme, je hebt het telkens over lyme, hoe kom je daar dan op?" "Oh, dus eigenlijk heb je dat gewoon jezelf opgelegd." Pardon, staat allemaal in de computer hoor. :')

**Geplaatst**: 01-03-16 14:11

Geplaatst: 01-03-16 14:11

Hier bij mijn vorige huisarts ook. Was al een paar keer geweest om bloed te laten chechen omdat ik zo onverklaarbaar moe was, me wazig en duizelig voelde, me niet meer kon concentreren, en regelmatig out ging. Kwam niks uit, en hoe vaker ik terugkwam (omdat ik gewoon zeker wist dat er iets goed mis was) hoe duidelijker hij liet merken dat ik me aanstelde en dat t wel tussen mijn oren zou zitten.
Toen ik in goed overleg met de andere huisarts van de praktijk en verloskundige tijdens mijn zwangerschap voor de zekerheid nog mijn schildklier wilde laten testen, omdat ik me weer eens zo ellendig voelde en die eerder wel eens afweek (maar blijkbaar niet genoeg om serieus te nemen), zei hij zelfs dat ik zulke onderzoeken niet steeds zomaar Kon verzinnen voor mezelf... (red. Ik was voor die klachten al 15 jaar enkel bij de huisarts geweest om een recept voor de pil, ik sta daar echt alles behalve zomaar op de stoep).
Uiteindelijk bleek er een tumor, inmiddels ter grote van een golfbal, op mijn evenwichtszenuw te zitten (technisch gezien trouwens dus toch tussen mijn oren

)...

Gelukkig neemt de huisarts waarnaar ik sindsdien ben overgestapt me wel altijd serieus...

Laatst bijgewerkt door Cerilene_ op 01-03-16 14:24, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-03-16 14:15

Re: 'Het zit tussen je oren!'

Geplaatst: 01-03-16 14:15

@fish wat vreselijk. Je been kwijt door onkunde van een arts.
Lijkt mij heel zwaar om dat een plekje te kunnen geven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-03-16 14:49

Re: 'Het zit tussen je oren!'

Geplaatst door de TopicStarter : 01-03-16 14:49

Jeetje, Fish n Chips, dat vind ik wel heel heftig.
Ik ben niet zo van aansprakelijk stellen, maar in dit geval zou ik dat zeker overwegen.

**Geplaatst**: 01-03-16 14:54

Geplaatst: 01-03-16 14:54

Goede vriend van mijn schoonvader is nu dood door 'die kriebelhoest is een zenuwtrekje'. Tussen stellen juiste diagnose Keelkanker en uitgezaaid en dood zat 2 week. De huisarts bleef het gooien op tussen de oren omdat medicatie geen effect had en verder onderzoek was zinloos. Uiteindelijk maar doorgestuurd omdat hij bleef aandringen en was te laat.... Vorige week is hij begraven.

Heel triest. Wat de familie hiermee gaat doen weet ik nog niet. T is nog zo vers :(:)

Laatst bijgewerkt door vuurneon op 01-03-16 14:56, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-03-16 14:55

Geplaatst: 01-03-16 14:55

Bah wat hebben sommigen nare ervaringen zeg :(:)

Ik was geopereerd aan mijn been. Er werd een exostose verwijdert van mijn kuitbeen.
Ik ben vaker geopereerd aan exostosen, dus wist wat me te wachten stond.
Bot operaties zijn erg pijnlijk.

Vanaf het moment dat de verdoving was uitgewerkt had ik helse pijn.
Had die nacht veel morfine gehad, maar werkte niets. Ik heb gaten in de lakens gebeten van de pijn.
Heb vreselijk moeten braken van de pijn.

De volgende dag werd me verteld dat ik naar huis moest. Moest naar de badkamerruimte lopen
en me wassen. Ik had zo'n pijn, verschrikkelijk. Ik bleef maar braken en bijna flauwvallen.
Eenmaal thuis een vreselijke periode gehad. Ik kon gewoon niet meer van de pijn.
Gaat wel over, zei de arts. Duurt alleen wat langer.
Tjah en het ging na weken inderdaad wel wat beter.

Jaren later, zes jaar om precies te zijn, werden er opnieuw foto's gemaakt ivm nieuwe exosten.
Toen was te zien dat ik in die tijd na de operatie een enorme verticale breuk had gekregen door de operatie. Een breuk van wel 10 cm lengte.
De grond zakte onder me vandaan, niks niet dat het tussen m'n oren zat. Mijn been was gewoon
heel erg gebroken. En ik kan je vertellen, dat doet pijn.

Inmiddels door een ander gespecialiseerd team is alles weggehaald en hersteld.

Ik heb er wel een erge trauma aan over gehouden.

**Geplaatst**: 01-03-16 15:02

Re: 'Het zit tussen je oren!'

Geplaatst: 01-03-16 15:02

Ik verbaas mij over hoeveel het gebeurt.

Maar ik heb nu zelf al 5 jaar last van mijn gewrichten, vermoeidheid, duizelig, gevoelloze tenen en benen die het soms niet meer doen. Zit ook tussen mijn oren bij mijn huisarts, ik durf gewoon niet meer naar de huisarts als ik weer iets heb. Weet ook nog steeds niet wat het is.

**Geplaatst**: 01-03-16 15:04

Geplaatst: 01-03-16 15:04

vuurneon schreef:
Goede vriend van mijn schoonvader is nu dood door 'die kriebelhoest is een zenuwtrekje'. Tussen stellen juiste diagnose Keelkanker en uitgezaaid en dood zat 2 week. De huisarts bleef het gooien op tussen de oren omdat medicatie geen effect had en verder onderzoek was zinloos. Uiteindelijk maar doorgestuurd omdat hij bleef aandringen en was te laat.... Vorige week is hij begraven.

Heel triest. Wat de familie hiermee gaat doen weet ik nog niet. T is nog zo vers

Ergens zou ik zeggen "aanklagen die handel", maar je zit ook midden in een emotionele achtbaan.

Maar het is verschrikkelijk dat de beslissing van één iemand zoveel gevolgen heeft :(:)

**Geplaatst**: 01-03-16 15:07

Geplaatst: 01-03-16 15:07

jeetje, wat een verhalen zeg!
hier helaas ook niet echt goed ervaringen met de huisarts.
Mijn zoontje loopt achter in zijn ontwikkeling, toen we hier voor het eerst mee kwamen bij de huisarts vond ze het eigenlijk niet nodig om door te sturen. (hij was al wel bekend bij de kinderarts, maar dat was in principe afgesloten, tenzij er bijzonderheden waren) Toch aangedrongen dat ik echt daar weer heen wilde met hem. nouja, als ik dat dan perse wou... ja! dat wil ik!
het eerste wat de kinderarts zei: Ik snap heel erg goed waarom jullie hier zijn en we gaan dit zeker uitzoeken! Nu, 2 jaar later zijn we nog altijd aan het zoeken, gelukkig neemt de kinderarts ons super serieus...
Vorig jaar zomer weer met mn zoontje naar de huisarts.. hij was steeds zo verkouden en was daar gewoon ziek van, plus dat hij nog steeds niet praatte, je aan kon kijken alsof hij water zag branden en geen idee had waar wij het over hadden. Hij was toen bijna 2 en ik wou naar de KNO om zn oren te laten checken.
Vond ze dikke onzin, want ze gooien daar een stel buisjes erin en dan had de KNO arts zn geld weer verdiend, maar ons zoontje was daar echt niet mee geholpen...
Toch doorgezet (had het anders via de kinderarts geprobeerd) eenmaal bij de KNO aangekomen was hij wel erg jong maar de noodzaak was zo hoog dat hij wel geopereerd is: buisjes en zn neusamandel geknipt... kind hoort ons weer, is duidelijk opgeknapt, en begint (met hulp van de logopedist) nu eindelijk te praten...

Ik weet wel dat ik vanaf nu dingen eerst via de kinderarts probeer te regelen en niet weer via onze eigen huisarts.

**Geplaatst**: 01-03-16 15:13

Re: 'Het zit tussen je oren!'

Geplaatst: 01-03-16 15:13

Jarenlang te horen gekregen dat ik lui was, me aansteller en dat het tussen mijn oren zat... Een jaar terug (toen ik 30 was) hebben ze vastgesteld (na onderzoek op eigen verzoek) dat ik EDS heb. Een aangeboren bindweefsel afwijking. En bedankt. Want 30 jaar aan inprenting van lui en aanstellerij zet je ook niet zomaar om..

**Geplaatst**: 01-03-16 15:15

Geplaatst: 01-03-16 15:15

JolisaJ schreef:
Jarenlang heb ik het aan moeten horen 'het zit tussen je oren'. Van verschillende (huis)artsen in meerdere ziekenhuizen en allerlei andere instanties. Al mijn klachten waren psychisch dachten ze en ik moest maar naar een psycholoog, dat zou het wel oplossen. Dus niet. In 2014 heb ik de diagnose ME/CVS gekregen. Tsja, ik heb inderdaad alle klachten en symptomen daarvan, dus het zou heel goed kunnen. Maar 100% zekerheid zal ik denk ik nooit krijgen. Een normaal leven kan ik niet leiden, of ik ooit zal kunnen werken is ook maar de vraag.

Ik hoor het ook bij meer mensen in m'n omgeving, dat klachten snel weggewimpeld worden. Dat vind ik echt te bizar voor woorden.

Wat een enge symptomen had je vriend zeg!

Precies hetzelfde hier! Heb jaren gestreden voor een diagnose en nu ook ME/CVS.
Ook CGT moeten volgen hiervoor maar daar ben ik mee gestop omdat de klachten erger werden.

Je hoort dit soort verhalen steeds vaker.

Helaas bij mijn oma ook. Was thuis gevallen en werd totaal niet serieus genomen door het ambulance personeel, hun vonden het niet zo erg en zeiden dat er gewoon kneuzingen waren en verder niks. Met veel moeite hebben ze haar toch meegnomen naar het ziekenhuis en hier dramde het ambulance weer door op het hele gekneusde verhaal. Uiteindelijk zijn er toch foto's gemaakt en toen bleek ze haar pols op twee plaatsen gebroken te hebben, haar heup gebroken te hebben en een gebroken rib te hebben.
Ze is helaas 2 dagen na deze val overleden.

**Geplaatst**: 01-03-16 15:23

Geplaatst: 01-03-16 15:23

Paar jaar geleden in een ziekenhuis, ik moest geopereerd aan mijn schouder en zou naast de narcose ook een zenuwblokkade krijgen voor 24 uur in mijn schouder.
Normaal gebeurd die blokkade zetten onder echo , dan zien ze waar ze prikken, de anaesthesist zette hem bij mij even uit de vrije hand. Paar tellen later begonnen alle alarmsystemen te piepen ( gelukkig lag ik daar al aan) en voelde ik een verlamming heel langzaam opkruipen vanaf mijn voeten omhoog.
Ik zag niets meer en kon alleen maar zeggen dat ik zo bang was tot ook mijn tong weigerde en ik geen lucht meer kreeg.
Werd er een zakje voor mijn mond gehouden want ik was bang en hyperventileerde !!Volgens de arts dan , want wat bleek hij had die verdovingsvloeistof in een ader gespoten en niet in een zenuw.
Ondertussen waren ze wel aan het spoelen met infuusvloeistoffen maar mijn nieren werkten niet meer door een te lage bloeddruk.
Op het moment dat ze wilde gaan beademen zakte alle verlammingsverschijnselen langzaam weg, en ben ik na 3 uur toch nog geopereerd.
Na ontslag uit het ziekenhuis heb ik een gesprek aangevraagd met die arts, die mij alleen vertelde dat ik allergisch was voor dat middel.
Ik ben naar een allergoloog geweest die mij toen kon vertellen dat ik niet gehyperventileerd had, ik niet ( voordat middel dan ) allergisch ben, maar dat er verkeerd gespoten was !

**Geplaatst**: 01-03-16 15:25

Geplaatst: 01-03-16 15:25

Ja hoor hier ook eens met mijn moeder meegemaakt.
Naar de huisartsenpost en werd weg gestuurd met de mededeling hyperventilatie en psychisch.

Ze gaat naar stal om er even tussenuit te zijn want dat zou goed zijn voor dr.
Stal was een km bij dokterspost vandaan.
Eenmaal op stal gekomen zakt ze in elkaar met een hartinfarct.

**Geplaatst**: 01-03-16 15:31

Geplaatst: 01-03-16 15:31

Ik kan bij de OP alleen maar jajaja denken. Ik heb een ziekte waarbij het héél veel gebeurd, zo ook bij mij.

Toen ik 9 was heb ik een stel rare plekken in mijn gezicht, nek en hals gehad. Daarna ben ik extreem veranderd, durfde niks meer, werd super onzeker had heel veel pijn. Toen vooral buikpijn maar daar kwam steeds meer bij. Ik heb de basisschool min of meer goed afgemaakt maar op de middelbare kon ik steeds minder waardoor ik steeds meer mistte. Na school was ik kapot en na gym al helemaal. Ik werd niet geloofd, jarenlang was ik gewoon een aansteller. Tot ik in 2013 een kring/vlek op mijn knie kreeg, toen kwamen ze er ineens achter dat het Lyme is.. Ik heb daar dus 6 jaar mee rond gelopen zonder het te weten, kreeg een diagnose asperger (niks mis mee hoor, maar dat heb ik gewoon niet) en heb 3-5 keer tegen uithuisplaatsing aangezeten.

Ik ben in het begin echt wel onderzocht hoor, maar Lyme doen ze regulier echt moeilijk over dus daar werd nooit naar gekeken. Ik heb toen één maand antibiotica gehad (hoe stom kun je zijn..) en sindsdien zijn ze er regulier van overtuigd dat ik beter ben. Ik heb gerevalideerd maar moest daarmee stoppen omdat mijn been uitviel. Dat been is toen dus 2 keer tijdelijk verlamd geweest en vervolgens mocht ik niet meer terug komen, het was allemaal psychisch dus ik moest maar naar een psychiatrie.
Ik kreeg bovenop mijn toen +/- 40 klachten steeds meer neurologische klachten, het werd gewoon écht eng. Toen ben ik in het Radboud nog een keer onderzocht maar daar vonden ze bij de lumbaalpunctie (nog geen 20% betrouwbaar..) niks en was ik helemaal uitbehandeld..

Nu loop ik bij een alternatieve arts, in mijn bloed vonden ze in Duitsland actieve Lyme én 3 co-infecties en B12 tekort.. Gelukkig heb ik nu dus een goede arts en krijg ik een behandeling volgens internationale richtlijnen, maar wat een vreselijke strijd moet je ervoor voeren zeg

Mijn arts wordt niks vergoed dus ik heb nog het geluk dat mijn ouders het kunnen betalen, anders had ik echt een probleem.

Al met al heb ik dus 4 ziektes, mede door de slechte behandeling regulier kan ik nu dus vrijwel niks meer. De kans dat ik helemaal beter word is vrijwel uitgesloten, maar als het goed is kan ik wel nog een heel stuk verbeteren

Daarvoor zit ik nu aan een zware behandeling met antibiotica en homeopathische middelen. Op het moment 3 en 5 verschillende, maar dit wisselt omdat er steeds wordt gekeken hoe het gaat.

Ik baal vooral dat dit gewoon niet nodig is geweest, in begin stadium is het een prima te behandelen ziekte.. Als ik bij die eerste plekken een goede arts had gehad had mijn leven er totaal anders uit gezien.

**Geplaatst**: 01-03-16 15:36

Geplaatst: 01-03-16 15:36

Hier helaas ook.. Na een periode met veel veranderingen (en ook een val) kreeg ik steeds meer last van m'n bovenrug. Op foto's en mri's niet duidelijk te zien waar het door kwam. Na vele onderzoeken uiteindelijk doorgestuurd naar het revalidatiecentrum, waar ze me bijna gehersenspoeld hebben met 'het zit tussen je oren'. Veel therapie moeten volgen om daar vanaf te komen..

En nu, 6 jaar later, bleek m'n stuitje hartstikke krom en gedraaid te staan door die val. Logisch dat je daar last van krijgt als daardoor de rest van je wervelkolom ook schuin staat.....
Stuitje is recht gezet en ik ben nu bijna overal van af $*\o/*$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-03-16 15:38

Re: 'Het zit tussen je oren!'

Geplaatst door de TopicStarter : 01-03-16 15:38

Pfoe, allemaal heel herkenbare berichten! Wat jammer dat jullie niet serieus worden of werden genomen $:\$

Wat betreft mezelf: ik heb op 12-jarige leeftijd ernstige bronchitis gehad die niet goed behandeld is. Daardoor is het chronisch geworden (COPD). Bij iedere arts waar ik kwam (en soms nog steeds) is het eerste wat ik te horen kreeg: 'Jij hebt geen COPD, ben je nog veel te jong voor en je hebt nooit gerookt.'

Tot ze mijn dossier lezen en zien dat ik hypergevoelig ben voor longontstekingen, koude/warmte overgangen etc.

**Geplaatst**: 01-03-16 16:05

Re: 'Het zit tussen je oren!'

Geplaatst: 01-03-16 16:05

Een tip die ik veel mensen wil meegeven, is dat je gewoon van huisarts moet wisselen als je je daar niet prettig bij voelt. Ik heb sinds kort ook een nieuwe huisarts, en dat is zo'n fijne vrouw.
Niet iedere arts is slecht, maar helaas heb je altijd wat rotte appels er tussen zitten. Ga dus voor jezelf en zoek een nieuwe die jou wel kan helpen of in ieder geval serieus neemt.

**Geplaatst**: 01-03-16 16:11

Geplaatst: 01-03-16 16:11

De neuroloog gaf bij mij aan dat de vele hoofdpijn en uitvalsverschjijnselen / krachtverlies die ik had tussen mn oren zat.

Hij vond het niet zo amusant dat ik zei dat mijn hersenen ook tussen mn oren zitten :')

Uiteindelijk is r een jaar later wel een diagnose gevonden, door andere artsen.

**Geplaatst**: 01-03-16 16:12

Re: 'Het zit tussen je oren!'

Geplaatst: 01-03-16 16:12

Ja zeker, twee dagen geleden nog

Al weken/maanden last van mijn twee grote tenen, zijn opgezet en er zit bij beide tenen een flinke bult.
Maar volgens de dokter zit het 'tussen mijn oren'
Eh?

**Geplaatst**: 01-03-16 16:22

Geplaatst: 01-03-16 16:22

één van mijn beste vriendinnen heeft acute leukemie gehad. Heeft ook een foldertje voor psychische klachten meegekregen van de HA. Ze is bij het zoveelste HA bezoek en na weken hondsberoerd op de bank gaan stáán op een bloedtest en diezelfde avond lag ze aan dr eerste Chemo's.
Ze heeft het gered gelukkig $_/-\o_$ maar heeft geen tijd gehad voor bijvoorbeeld een ei transplantatie, dus ze moet nu wel als jonge vrouw onvruchtbaar door het leven Y;(

De HA is na aandringen van de ouders zijn excuus aan komen bieden en heeft een bloemetje gebracht op haar (ruim 2 jaar durende) ziektebed...

**Geplaatst**: 01-03-16 16:26

Geplaatst: 01-03-16 16:26

Maar wanneer je meent dat je huisarts het niet juist heeft, kan je voor de meeste dingen toch gewoon een afspraak bij een ziekenhuis maken?

Hier ook cvs/lyme patienten, en veel onbegrip maar dat snap ik wel want het is allemaal onduidelijk enonzeker, maar daarom zit het natuurlijk nog niet tussen de oren. Verder kijken dan hun neus lang is, is helaas blijkbaar niet weggelegd voor de gemiddelde dokter.

**Geplaatst**: 01-03-16 16:28

Geplaatst: 01-03-16 16:28

Damned schreef:
Maar wanneer je meent dat je huisarts het niet juist heeft, kan je voor de meeste dingen toch gewoon een afspraak bij een ziekenhuis maken?

Hier ook cvs/lyme patienten, en veel onbegrip maar dat snap ik wel want het is allemaal onduidelijk enonzeker, maar daarom zit het natuurlijk nog niet tussen de oren. Verder kijken dan hun neus lang is, is helaas blijkbaar niet weggelegd voor de gemiddelde dokter.

Helaas moet je het in Nederland dan uit eigen zak betalen, en dat is niet te doen -O-

Alles moet via de huisarts, zelfs spoed..

**Geplaatst**: 01-03-16 16:32

Geplaatst: 01-03-16 16:32

Azmay schreef:
Damned schreef:
Maar wanneer je meent dat je huisarts het niet juist heeft, kan je voor de meeste dingen toch gewoon een afspraak bij een ziekenhuis maken?

Hier ook cvs/lyme patienten, en veel onbegrip maar dat snap ik wel want het is allemaal onduidelijk enonzeker, maar daarom zit het natuurlijk nog niet tussen de oren. Verder kijken dan hun neus lang is, is helaas blijkbaar niet weggelegd voor de gemiddelde dokter.

Helaas moet je het in Nederland dan uit eigen zak betalen, en dat is niet te doen
Alles moet via de huisarts, zelfs spoed..

Idd alles moet via een verwijzing van je huisarts en als die niet mee wil werken dan heb je of een fikse bankrekening nodig of simpelweg pech...

Ja dan kan je het nog slim spelen via de huisartsenpost in het weekend in het ziekenhuis, maar daar nemen ze je vaak ook niet echt serieus...