Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-02-16 09:33

Geplaatst door de TopicStarter : 12-02-16 09:33

Minjon schreef:
_AAASCHAAA_ schreef:
Steun was niet echt het gene wat ik er vond. Er was competitie en je kunt je meten aan anderen. Je wordt opgehemeld als het ''goed'' gaat en als je het niet aan kunt krijg je tips om daar wat aan te doen. Iedereen daar houdt het bij elkaar in stand.

Zo denk ik er precies over
Interessant onderwerp overigens! Mag ik vragen aan welke Uni je studeert (puur uit interesse)?

Radboud!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-02-16 09:44

Geplaatst door de TopicStarter : 12-02-16 09:44

Blijheid schreef:
Ik denk dat je hier wellicht ook wat aan hebt, even een heel andere blik op de zaak
http://sofiestruggles.blogspot.nl/2015/ ... rexic.html

Dit is een blog wat ik soms volg, dit is niet mijn eigen tekst of mening. Ik denk zelf dat het verbieden van zulke sites in Nederland weinig effect zal hebben, omdat ze er wereldwijd volop zijn, ook op platforms als Facebook en tumblr.
Het lijkt me nuttiger om er een beter alternatief naast te zetten, waar op dezelfde manier laagdrempelig toegang toe is, maar waar anorexia niet opgehemeld word.

Bedankt voor deze blog! Mooie tekst. Ik merk dat veel mensen die tijd hebben doorgebracht op zo'n forum het niet zo slecht vinden als dat ze lijken. Moet zeggen dat ik dat wel een risico groep vind hoor...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-02-16 09:45

Geplaatst door de TopicStarter : 12-02-16 09:45

phormicola schreef:
De definitie van een pro-ana forum is het verheerlijken ervan en elkaar 'thinspo' voorschotelen. Een hele slechte zaak als je het mij vraagt.
Verbieden? Ik ben er niet zo snel voor om iets te verbieden. Daarmee duw je het alleen maar meer ondergronds, waar je helemaal niets ervan kan zien, met alle gevolgen van dien.

Mijn voorstel is om dat soort fora als het ware te infiltreren met goede kennis van zaken.

Dus dat je dan een combinatie krijgt met de afvaltips maar daarbij bijvoorbeeld ook meteen de gevaren ervan?

**Geplaatst**: 12-02-16 14:19

Geplaatst: 12-02-16 14:19

Loes1996 schreef:
Waarom is de stap naar hulp zo groot denk je? En wat zou je graag zien veranderen in de hulpverlening richting de anorexia nervosa patiënten?

Ik hoop hier een interessante, maar bovenal RESPECTVOLLE discussie te zien ontstaan .

Ik begin met mijn standpunt over anorexia, zonder eerst het topic te lezen.
Daarna *breekt zich de bek open* mijn standpunt mbt het (ontbreken van) hulp bij anorexia.

Mijn standpunt over anorexia. Kort: ik ben de documentaire 'beperkt houdbaar ' nog niet vergeten. Ons meisjes en vrouwen wordt een idioot beeld aangepraat wat compleet onmogelijk is.
Als meisje van 13 schaamte ik me voor het extra vetlaagje op mijn "heupen" (grote trochanter) - dat had iets van dat ik aan de slanke lijn moest doen, ipv: "hoera, je bent een vruchtbare vrouw". Om redenen van de overgang is dat kussentje nu weg en ik vind het stiekum heerlijk. Maar eigenlijk te zot voor woorden.

Fiks lijnen om een onbereikbaar ideaal te halen - een recept voor frustratie en als je die frustratie omzet in eetbuien of nog meer gelijn en gehonger, danis de eetstoornis al gauw een feit.

Mbt het ontbreken van hulp: ten eerste weten psychologen weinig van het lichaam, dus wat wel of niet eten zoal met je doet. Artsen zouden dat horen te weten, maar dat houdt ook niet echt over, daar zit dus al een giga omissie.

Veel psychologen zetten bij de "diagnose" uit de DSM eetstoornis in op het eten.
Helaas, een kunstfout (....genezen is in mijn ogen een kunst, en dit is broddelwerk...) van de bovenste plank. De DSM is ontworpen voor statistiek. Wat het ding doet, is gedrag beschrijven en nadrukkelijk geen uitspraken doen over oorzaken, onderliggende factoren, etiologie etc etc etc. (Noem het dus geen diagnose, verzuchtte Don Quichotte. Het is een platte kwalificatie die op zichzelf genomen zin kan hebben - maar in mijn ogen nooit diagnose mag heten. (Ouderwetse academische scholing....))
Akelig omgaan met eten is doorgaans een gevolg van een x aantal dingen en aanpakken van gevolgen werkt logischerwijze slechter dan aanpakken van de oorzaken.

Voor nogal wat vrouwen met anorexia is "ik ontzeg mij dingen" een centraal gegeven. Uiteraard eten, maar soms ook andere dingen. Volgende vraag: "waarom doet iemand dat?"

.....zo heb ik een vrouw meegemaakt die een angststoornis had, zoiets als "ik ben geen goed mens, ik moet mijzelf nu straffen anders kom ik in de hel". Broodmager belande ze in wat destijds het centrum van expertise mbt eetstoornissen was.
En tja, helaas: het klimaat in vele "eetklinieken" is min of meer straffend, dus ze werd ook nog eens in een spagaat / dubbele binding gebracht.
(Ik ben geen goed mens, vanuit mijn christelijke achtergrond moet ik dus niet eten. - En ik zit in een kliniek en hier krijg ik subtiel op mijn kop omdat ik te weinig eet. Een beetje psycholoog leert dat dubbele bindingen zeer belastend kunnen zijn.)
Deze kliniek sprak van "een weegmoment". Leuk, spelen met taal: het is zinnig om mensen het gevoel te geven, dat het maar een fractie, is niet wezenlijk belangrijk. Maar dat verlies je per definitie van een angststoornis. Het weegmoment duurde voor haar een dag of 4. Op woensdag werd ze gewogen, dus kreeg ze tussen haar aankomst op maandagochtend en het wegen zelf al geen hap door haar keel. Had ze de beproeving op woensdag overleefd (....zo voelt dat met een angststoornis....) dan lukte het van de extra stress niet om op donderdag te eten. Alleen op vrijdag en thuis in het weekend kon ze een beetje eten.
Terwijl er ook in 2011 al heus manieren waren om iemand met toestemming en al 'stiekem' te wegen, op een moment dat ze hetzelf niet ervaren.
Terwijl de kliniek het haar onmogelijk maakte om te eten, kreeg ze geen hulp voor haar angsten en vertelde niemand dat het ten dele normale angst reacties waren (zodat haar gevoel van falen, een slecht mens zijn etc wat minder kon worden). Laat staan dat iemand haar zou verwijzen naar een therapie waar ze echt iets aan zou hebben.

Ook van andere vrouwen heb ik verhalen gehoord over de nare sfeer in de verschillende klinieken.
Bijvoorbeeld de "therapie" om in te zien dat je in werkelijkheid magerder bent dan je denkt.
Leg eerst een blauw koord op de grond, met hoe dik jij denkt dat je bent.
Pak dan een geel koord, doe om je middel en knip af,
leg die twee naast elkaar.
Voor sommigen een leuk spelletje. Vooral voor hen, wie dit niet beladen is.
Voor veel vrouwen met anorexia een extra marteling. (Ze weten heus wel dat dat beeld ergens niet klopt, maar hun gevoel zegt het nu eenmaal zo. En om dat week in, week uit dit in te peperen alsof je een kleuter bent, in te peperen dat je dom bent, etc. Om dit een keer te doen in individueel verband kan diagnostisch verantwoord zijn, en dan nuchter zeggen, dat je gaat werken aan dit verschil.)

Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 12-02-16 14:42, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-02-16 14:28

Re: Pro-ana forums

Geplaatst: 12-02-16 14:28

pro anna

de titels van die fora zeggen ook eigenlijk toch al voldoende?

ja het gaat onder het mom van 'lotgenoten' helpen om van hun eetstoornis af te komen.

als zo'n site strict zou toezien dat er niet gesproken wordt over hoe ze bepaalde dingen bereikt hebben.. Zoals hoe ze hun ouders om de tuin hadden geleid, hoe ze beter konden braken, hoe ze beter konden verbergen.. Maar zich strict richten op hoe ze verder zijn gekomen in hun behandeling of in hun proces om er mee te leren omgaan ok..

ik heb er in het verleden wel eens gekeken.. maar tot in details vertellen mensen bijna aan iemand hoe je een stoornis het snelste kunt bewerkstelligen.. Als je nog niet heel veel idee of doorzettingsvermogen hebt, wordt je op die sites wel geinspireerd over hoe je het eten kunt ontduiken, wat de beste manier van braken is etc en hoe je je gewicht kunt verbergen.

Het is gewoon een stoomcursus eetstoornis ontwikkelen en in stand houden.

maar goed, laten we wel zijn, je hebt toch ook niet de illusie dat een opgesloten crimineel er beter uitkomt door contact met mede criminelen? Nee de gemiddelde zakkenroller, weet daarna hoe hij net zo gemakkelijk een auto openbreekt bij wijze van spreken.. ze worden een heel stuk 'wijzer' in de bak.
veel meer, dan die paar die denken 'hier wil ik nooit meer terugkeren'.

Ik weet ook niet in hoeverre ik dit topic hier heel handig vind..
Immers het richt de aandacht op dat deze sites bestaan..

En mensen die gevoelig zijn op hun strijd tegen de kilo's kan het net zo'n zetje geven om er eens te gaan kijken.

**Geplaatst**: 12-02-16 14:36

Re: Pro-ana forums

Geplaatst: 12-02-16 14:36

Ik heb inmiddels het topic gelezen en ik vind oa de bijdrage van xyzutu2 erg goed en kan ook uitstekend uit de voeten met wat Emmaa_ schreef.

**Geplaatst**: 12-02-16 14:38

Geplaatst: 12-02-16 14:38

Pro-ana, Pro-mia, instagram, tumblr, thinspo, rode armbandjes, blauwe armbandjes...

Belangrijk is om het verschil tussen Pro-ana en anorexia duidelijk te benoemen. Het kan in elkaar overlappen maar het is niet hetzelfde.

Anorexia nervosa staat voor gebrek aan eetlust, en Pro-ana staat voor elkaar aanmoedigen zo weinig mogelijk te eten om ziekelijk dun te worden.

Nu wil ik niet zeggen dat Anorexia alleen het gebrek aan eetlust is, integendeel, want voor om het als chronische ziekte te hebben is meer voor nodig.

Mijn mening over Pro-ana is dat het een manier is voor mensen (ook jongens) om een uitlaatklep en steun te vinden waar het gevoel van begrepen worden blijkbaar ergens anders ontbreekt. Vaak toch wel mensen met een probleemachtergrond.

Als je de websites platgooit vinden ze elkaar wel op instagram of tumblr .
Ik denk dat het veel samenhangt met een onbehandelde depressie en/of andere problematiek.

Een eetstoornis kan heel breed zijn, zie dat tv programma maar, mensen die bijvoorbeeld alleen friet 'kunnen' eten.
Ik denk persoonlijk ook dat een eetstoornis nooit helemaal weg gaat. Je kan het wel onder controle krijgen met veel wilskracht, therapie en medicatie (of een combinatie daarvan).

Voor mij is het iets wat ik al jaren onder controle heb, maar je ziet het nog steeds wel terug in bepaalde dingen.
Als voorbeeld; ik eet liever geen pizza of frituur, ik krijg het wel weg, eet ook wel mee, maar het zit zo vastgeroest dat het verkeerd is.

**Geplaatst**: 12-02-16 14:59

Geplaatst: 12-02-16 14:59

Ik heb beide site's wel eens bezocht toen een vriendin van mij met anorexia kampte.
Ik keek er meer voor mijzelf om er 'begrip' om te krijgen en het 'te snappen' waarom iemand anorexia krijgt. Maar tot op heden heb ik nog steeds erg veel moeite om het te snappen/begrijpen/in te leven. Wellicht dat dat meer te maken heeft wat er allemaal aan vooraf gegaan is maar dat is niet relevant en ook gewoon prive.

Die pro ana site is vreselijk en die Proud to be Me vond ik wel okay. Bij die laatste staat ook meer informatie terwijl die andere er alleen maar is om nog dunner te worden en uiteindelijk in een kistje te belanden. Ook vond ik bij PtbM meer verhalen van omstanders en niet van patienten zelf. Want men heeft het vaak alleen maar over de patient hoe erg het wel niet voor ze is maar ze vergeten even de mensen eromheen die hun dierbare/geliefde/ vriend/vriendin/zoon/dochter ff langzaam aan dood zien gaan.

Mijn vriendin zegt wel er veel aan te hebben gehad kwa steun enzo.

De hulpverlening buiten de site's om vind ik maar traag. 6 maanden wachtlijst is gewoon te lang.

**Geplaatst**: 12-02-16 15:04

Geplaatst: 12-02-16 15:04

Gix schreef:
Pro-ana, Pro-mia, instagram, tumblr, thinspo, rode armbandjes, blauwe armbandjes...

Belangrijk is om het verschil tussen Pro-ana en anorexia duidelijk te benoemen. Het kan in elkaar overlappen maar het is niet hetzelfde.

Anorexia nervosa staat voor gebrek aan eetlust, en Pro-ana staat voor elkaar aanmoedigen zo weinig mogelijk te eten om ziekelijk dun te worden.

Nu wil ik niet zeggen dat Anorexia alleen het gebrek aan eetlust is, integendeel, want voor om het als chronische ziekte te hebben is meer voor nodig.

Mijn mening over Pro-ana is dat het een manier is voor mensen (ook jongens) om een uitlaatklep en steun te vinden waar het gevoel van begrepen worden blijkbaar ergens anders ontbreekt. Vaak toch wel mensen met een probleemachtergrond.

Als je de websites platgooit vinden ze elkaar wel op instagram of tumblr .
Ik denk dat het veel samenhangt met een onbehandelde depressie en/of andere problematiek.

Een eetstoornis kan heel breed zijn, zie dat tv programma maar, mensen die bijvoorbeeld alleen friet 'kunnen' eten.
Ik denk persoonlijk ook dat een eetstoornis nooit helemaal weg gaat. Je kan het wel onder controle krijgen met veel wilskracht, therapie en medicatie (of een combinatie daarvan).

Voor mij is het iets wat ik al jaren onder controle heb, maar je ziet het nog steeds wel terug in bepaalde dingen.
Als voorbeeld; ik eet liever geen pizza of frituur, ik krijg het wel weg, eet ook wel mee, maar het zit zo vastgeroest dat het verkeerd is.

Ik heb geleerd dat anorexia juist geen gebrek aan eetlust is. Mijn vriendin had de hele dag honger hoor en ze lust alles maar er werd gewoon niet of echt heel weinig gegeten.

**Geplaatst**: 12-02-16 15:06

Geplaatst: 12-02-16 15:06

Een tijd terug ben ik eens gaan kijken op zo'n pro-ana forum. Op de homepage kreeg ik direct een waarschuwing en toen ik op het forum wou werd ik direct doorgelinkt naar een site waar ze hulp bieden met eetstoornissen. Ik was blij verrast! Dat is imo een prima oplossing voor de pro-ana platforms, dat je doorgelinkt wordt naar een hulp biedende site.

Het verbieden van dergelijke sites zou mooi zijn, maar waarschijnlijk maar weinig effectief.

**Geplaatst**: 12-02-16 16:00

Geplaatst: 12-02-16 16:00

Cowgirl, dat is de Latijnse betekenis. Ook wanneer een hond bijvoorbeeld niet eet noemen ze dat Anorexia. Maar de ziekte is inderdaad niet per definitie dat je geen honger hebt, slechts de definitie van het woord.

Als je mij als persoon kent zul je het waarschijnlijk ook niet verwachten dat het iets is wat in mijn verleden ligt. Ik eet echt heel veel, vooral als het mij smaakt

hele dagen trek ook en koken is een van mijn hobby's (lekker mmjam). Het gevecht en het overwinnen daarvan maakt dopamine los in de hersenen, vandaar het gevoel van beloning als je 'wint'.
Dat dopaminesysteem is lastig te overwinnen als het eenmaal zo aangelegd is. Maar niet onhaalbaar.

Bij mij is het deels begonnen met Pro-ana sites. Maar niet te ontkennen dat het daarvoor niet al sluimerde.

Misschien is het te vergelijken met alcohol voor een alcoholist.
Eigenlijk vind ik dat vanuit mijn gevoel zelfs een hele goede vergelijking.

Je blijft volgens mij altijd alcoholist, het is de manier hoe je hersenen bedraad zijn. Maar je kan leren om de triggers weg te nemen, en de problematiek die erachter zit aan te pakken.

Ik denk wel dat je gevoelig voor de triggers moet zijn. Mij zou alcohol dan weer niet veel doen.

**Geplaatst**: 12-02-16 16:21

Geplaatst: 12-02-16 16:21

Ik denk, dat het wel meevalt met "het is maar hoe je hersenen bedraad zijn". Juist hersenen zijn erg makkelijk te "bewerken", als je weet hoe en wat. (En helaas, veel mensen weten dat niet en dan komt er een stoplap, "dat het aan nou eenmaal aan jou, aan je hersenen ligt".)

Dopamine, dat vindt iedereen lekker, per definitie.

Wilskracht is vaak DE manier om de ellende in stand te houden. (Maar zo lang de triggers nog niet de nek om zijn gedraaid, zul je iets moeten, dat wel. Maar het is geen lange termijn strategie.)

Je dopamine systeem op laten we zeggen 100 verschillende manieren aan leren zetten zet zoden aan de dijk.

En *een* gevecht aan willen gaan en willen winnen - op zich ook niet verkeerd. Van wordt de beste kok in je vriendenkrijng tot naar de Z willen rijden tot bergbeklimmen tot vakbondswerk doen tot maar op.... (Maar graag wel met een insteek als ' ik val niet samen met mijn prestaties, mijn welzijn gaat sowieso boven presteren, de boog kan niet altijd gespannen staan, juist humor en relativering op de juiste momenten zijn kostbaar , etc.)

Maar in termen van dopamine: er is ook genieten buiten de dopamine om. "Moet je ook leren". (Van harte aanbevolen en erg prettig. )

Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 12-02-16 16:29, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-02-16 16:29

Geplaatst: 12-02-16 16:29

Bedankt voor je uitleg.
Mijn vriendin vertelde ook dat het een soort verslaving is....maar dan de verslaafd zijn aan niet eten.

Het is wel een van de moeilijkste dingen om te begrijpen denk ik ook als het omgekeerd zou zijn...dus heel veel eten.
Ik houd ook wel van veel eten maar ik heb een grens, ik kan ook minder eten maar ook daar is een grens.

We wijken nu wel een beetje af van de vraag van ts

**Geplaatst**: 12-02-16 16:32

Re: Pro-ana forums

Geplaatst: 12-02-16 16:32

En ook die grens: na een maaltijd blij en verzadigd zijn, is ten dele fysiek en met de betere methoden fysiek te beïnvloeden.

Heeft een psycholoog (dat is ts in spe) hier een benul van, kun je een effectieve therapie opzetten ipv het huidige geklungel (en andere woorden).

**Geplaatst**: 12-02-16 23:30

Re: Pro-ana forums

Geplaatst: 12-02-16 23:30

Het is inderdaad zo dat de definitie is ''gebrek aan eetlust'', maar ''onderdrukking van eetlust'' beschrijft het beter.

**Geplaatst**: 12-02-16 23:46

Geplaatst: 12-02-16 23:46

phormicola schreef:
De definitie van een pro-ana forum is het verheerlijken ervan en elkaar 'thinspo' voorschotelen. Een hele slechte zaak als je het mij vraagt.
Verbieden? Ik ben er niet zo snel voor om iets te verbieden. Daarmee duw je het alleen maar meer ondergronds, waar je helemaal niets ervan kan zien, met alle gevolgen van dien.

Mijn voorstel is om dat soort fora als het ware te infiltreren met goede kennis van zaken.

Zelf zien ze het vaak als pro-support,

Ik zit best veel op pro-ana sites, en alle echte hardcore pro-ana sites waar je van wordt verwijderd als je geen gewicht verliest, waar coke snuiven wordt aangemoedigd, en waar meisjes elkaar aanmoedigen hun eten uit te kotsen... Die zijn of zo goed verborgen dat je daar als anorexia nieuweling echt zomaar bijkomt, maar zijn voornamelijk verwijderd van het internet omdat providers en hostingservices er superdicht bovenop zitten.

Ik vind sites zoals proud2bme heel erg belerend. Het idee is mooi, maar hun blik van herstel is wel heel erg eenzijdig, de mensen die het runnen pretenderen genezen te zijn van hun eetstoornis terwijl ik dat bij sommigen echt zeer betwijfel, en als je er iets neer zet wat eventueel mogelijk in de verte aanstootgevend kan zijn word je bericht verwijderd.

Bij pro-ana sites kun je toch meer je ei kwijt. Als je beter wil worden is iedereen blij voor je, mocht je dat niet willen/kunnen/ lukken wordt dat ook geaccepteerd. mocht je gekotst hebben kun je dat gewoon neerzetten en in plaats van belerende reacties krijg je tips over hoe je je lichaam het best kan ' verzorgen ' als je spuugt. Ja, het heeft ook minder mooie kanten. Er is soms competitie over wie het het ergste heeft, er staat thinspo heeft. Maar geloof me, dat is in de realiteit niet anders en zelfs als je in (eetstoornis)kliniek zit speelt deze rommel.
Ik heb een chronische eetstoornis, kans op genezing is nihil. Heb ik me na meerdere langdurige en intensieve behandelingen en opnames bij neergelegd. En ik ben blij dat ik mijn gal af en toe op een pro-ana forum kan spuwen.

**Geplaatst**: 12-02-16 23:53

Geplaatst: 12-02-16 23:53

In een ver verleden ben ik daar ook eventjes actief geweest. Je hebt eigenlijk verschillende groepen: de écht mentaal zieke; de rasechte proana's die inderdaad zijn zoals de media zegt, en waar voor gewaarschuwd voor moet blijven worden. Maar ook de meiden die overgewicht hebben en denken dat anorexia een dieet is om snel veel af te vallen. Daarnaast de meiden die daadwerkelijk een eetstoornis hebben , realiseren dat het niet goed is waar ze mee bezig zijn en lotgenoten zoeken zonder elkaar de dood in te jagen. Maar vooral veel eenzame meiden die voornamelijk in een enorm sociaal isolement zitten, waarvoor een stap naar professionele hulp (te) groot is, en hun hart kunnen luchten bij elkaar.

Anorexia (en dit geldt voor alle eetstoornissen maar voor het gemak pak ik AN even als voorbeeld) is een heel eenzame ziekte. De gedachtegang van deze meiden is niet te volgen voor niet-eetgestoorden, wat de reden is dat er niet over gepraat wordt in de normale maatschappij. Er rust een taboe op. Het internet is een enorm grote wereld waarbij je toegang hebt tot platformen waar duizenden andere mensen zich bevinden met dezelfde gedachtegangen. Daar vindt men steun. Dit hoeft dus niet per definitie negatief te zijn!

Uiteraard is het hele concept pro ana walgelijk, maar het ligt vaak ook een stuk genuanceerder, en dit weten heel veel mensen niet. Ik ben absoluut tegen het oorspronkelijke concept hoor, maar voor veel meiden is meer om te ventileren omdat ze niet weten hoe ze hulp moeten zoeken en/of dat niet durven.

Mijn ervaring is júist dat ik aangemoedigd werd om hulp te zoeken. Iedereen werd aangemoedigd om hulp te zoeken. Ik heb nooit, nooit, nooit meiden aangemoedigd om af te vallen. Integendeel.. maar ze zitten er wel tussen.

Proud2Bme is opzich leuk en aardig, maar vind dat eigenlijk voor eetstoornispatiënten net zo triggerend als pro ana sites. Bovendien vind ik de oprichtster echt enorm hypocriet. Maar dat is een mening en verder niet relevant in dit topic haha. Maar hierom heb ik dus tijdens mijn herstel nooit gebruik gemaakt van deze site. Ik kan wel begrijpen dat anderen er juist veel steun aan hebben

**Geplaatst**: 13-02-16 01:03

Geplaatst: 13-02-16 01:03

knorrie91 schreef:
Ik vind sites zoals proud2bme heel erg belerend. Het idee is mooi, maar hun blik van herstel is wel heel eenzijdig (...)

Bij pro-ana sites kun je toch meer je ei kwijt. Als je beter wil worden is iedereen blij voor je, mocht je dat niet willen/kunnen/ lukken wordt dat ook geaccepteerd. mocht je gekotst hebben kun je dat gewoon neerzetten en in plaats van belerende reacties krijg je tips over hoe je je lichaam het best kan ' verzorgen ' als je spuugt.

Je komt voor je plezier op bokt of welke site dan ook, dus is het belangrijk dat de sfeer je aanspreekt.
Voor mensen die "langer in het vak" zitten, weten heus wel dat maagzuur niet best voor het tandglazuur is en dat je mond spoelen etc zin kan hebben. Maar dat 100x lezen gaat vervelen.

Citaat:
Ja, het heeft ook minder mooie kanten. Er is soms competitie over wie het het ergste heeft, er staat thinspo heeft. Maar geloof me, dat is in de realiteit niet anders en zelfs als je in (eetstoornis)kliniek zit speelt deze rommel.
Ik heb een chronische eetstoornis, kans op genezing is nihil. Heb ik me na meerdere langdurige en intensieve behandelingen en opnames bij neergelegd. En ik ben blij dat ik mijn gal af en toe op een pro-ana forum kan spuwen.

De ideale plek voor die gal zou in een ideale wereld zijn de inspectie voor de volksgezondheid.
Ik zeg niet dat altijd alles te herstellen is, maar idd: ik herken de rommel die gewoon gebeurt in klinieken mbt. eetstoornissen. Goed hulpverlenerschap is nog wel eens ver te zoeken.
Rot als jij daadoor moet leven met een niet te behandelen eetstoornis!

**Geplaatst**: 13-02-16 07:12

Re: Pro-ana forums

Geplaatst: 13-02-16 07:12

Naast proud heb je ook nog ikookvanmij.nl, het forum van human concern.

Wordt beheerd door oa werknemers van hc, welke allemaal wel een eetstoornis hebben gehad en ook de naweeën nog wel hebben.

Pro-ana vind ik persoonlijk een beetje eng, wsl ook door wat je er over het algemeen over hoort.

**Geplaatst**: 13-02-16 08:50

Re: Pro-ana forums

Geplaatst: 13-02-16 08:50

Ik heb een pb gestuurd. Vind het moeilijk om mijn persoonlijke struggle hier kenbaar te maken.

Maar anorexia zien als verslaving, komt mij heel bekend voor. 10 jaar verslaafd geweest aan niet eten.
Bij mij was anorexia niet het primaire probleem. Maar er wordt, zoals hierboven ergens beschreven, veel ingegaan op het eetgedrag tijdens therapien. Helemaal fout!

**Geplaatst**: 13-02-16 09:22

Re: Pro-ana forums

Geplaatst: 13-02-16 09:22

Ik heb destijds mijn profielwerkstuk over eetstoornissen gedaan. Als ik het nog kan vinden wil ik het wel opsturen. Al is het natuurlijk maar havo-niveau.

Ik vond destijds die pro-anna sites heel erg akelig. Er worden extra tips etc gegeven over hoe nóg meer af te vallen en hoe je het beter kunt verbergen. Dus niks mis met praten met lotgenoten maar niet als daar aangezet wordt om nog dieper in je dal te geraken.

**Geplaatst**: 13-02-16 09:47

Re: Pro-ana forums

Geplaatst: 13-02-16 09:47

Ik heb destijds veel aan pro-ana forums gehad.
Zeker in het begin toen niemand in mijn omgeving van mijn eetstoornis af wist. Ik kon hierdoor toch mijn ei kwijt..
Misschien telt dit niet voor elk forum, maar het forum waar ik op zat was heel prettig. De meiden steunde je of je nu af aan het vallen was of voor genezing ging.

**Geplaatst**: 13-02-16 16:23

Geplaatst: 13-02-16 16:23

Rosie schreef:
In een ver verleden ben ik daar ook eventjes actief geweest. Je hebt eigenlijk verschillende groepen: de écht mentaal zieke; de rasechte proana's die inderdaad zijn zoals de media zegt, en waar voor gewaarschuwd voor moet blijven worden. Maar ook de meiden die overgewicht hebben en denken dat anorexia een dieet is om snel veel af te vallen. Daarnaast de meiden die daadwerkelijk een eetstoornis hebben , realiseren dat het niet goed is waar ze mee bezig zijn en lotgenoten zoeken zonder elkaar de dood in te jagen. Maar vooral veel eenzame meiden die voornamelijk in een enorm sociaal isolement zitten, waarvoor een stap naar professionele hulp (te) groot is, en hun hart kunnen luchten bij elkaar.

Anorexia (en dit geldt voor alle eetstoornissen maar voor het gemak pak ik AN even als voorbeeld) is een heel eenzame ziekte. De gedachtegang van deze meiden is niet te volgen voor niet-eetgestoorden, wat de reden is dat er niet over gepraat wordt in de normale maatschappij. Er rust een taboe op. Het internet is een enorm grote wereld waarbij je toegang hebt tot platformen waar duizenden andere mensen zich bevinden met dezelfde gedachtegangen. Daar vindt men steun. Dit hoeft dus niet per definitie negatief te zijn!

Uiteraard is het hele concept pro ana walgelijk, maar het ligt vaak ook een stuk genuanceerder, en dit weten heel veel mensen niet. Ik ben absoluut tegen het oorspronkelijke concept hoor, maar voor veel meiden is meer om te ventileren omdat ze niet weten hoe ze hulp moeten zoeken en/of dat niet durven.

Mijn ervaring is júist dat ik aangemoedigd werd om hulp te zoeken. Iedereen werd aangemoedigd om hulp te zoeken. Ik heb nooit, nooit, nooit meiden aangemoedigd om af te vallen. Integendeel.. maar ze zitten er wel tussen.

Proud2Bme is opzich leuk en aardig, maar vind dat eigenlijk voor eetstoornispatiënten net zo triggerend als pro ana sites. Bovendien vind ik de oprichtster echt enorm hypocriet. Maar dat is een mening en verder niet relevant in dit topic haha. Maar hierom heb ik dus tijdens mijn herstel nooit gebruik gemaakt van deze site. Ik kan wel begrijpen dat anderen er juist veel steun aan hebben

Niet alleen anorexia is een eenzame ziekte.
Ik denk dat zo'n beetje elk psychische ziekte wel eenzaam is want de mensen om je heen zien het niet, nou ja bij Anorexia op een gegeven moment dan wel maar normaal is er niks te zien aan je dus niemand snapt het.
Wat dat betreft kun je beter je poot breken.

Ik schrik wel een beetje van de persoon die nu een chronische eetstoornis heeft.
Ik vraag mij dan af waar de hulpverlening 'gefaald' heeft en wat zou jezelf willen kwa hulpverlening, wat heb je gemist om wel beter te worden.

Toevallig zag ik onlangs een filmpje op youtube van een anorexia patient die ook opgegeven was maar dankzij het filmpje toch op de juiste plek terecht was gekomen en nu goed op weg was en zich inzet voor lotgenoten.

**Geplaatst**: 14-02-16 20:03

Re: Pro-ana forums

Geplaatst: 14-02-16 20:03

Iemand met anorexia dwingen te eten is imo symptoom bestrijding. Er is altijd een achterliggende problematiek.

**Geplaatst**: 14-02-16 20:19

Re: Pro-ana forums

Geplaatst: 14-02-16 20:19

Dwingen om te eten is inderdaad symptoombestrijding, maar het is wel belangrijk dat je iemand leert genieten van eten