Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-01-16 11:03

Geplaatst: 29-01-16 11:03

Ik zou met je 24 zo rap mogelijk het huis uit gaan, ik woonde toen al lang samen door ook een niet houdbare situatie. Ik snap dat dit moeilijk is en lastig maar waar een wil is is een wet. Er bestaan ook nog noodopvangen en vanuit daar kunnen ze je verder helpen.

Persoonlijk zou ik.... als ik geslagen zou worden door mijn stiefvader, en mijn vriend stond erbij en zei er niet eens iets van hem ook een draai rond zijn oren geven.

Maar goed aan de andere kant horen we hier natuurlijk ook maar 1 kant, misschien stapelt het zich al wel jaren op...?

**Geplaatst**: 29-01-16 11:05

Geplaatst: 29-01-16 11:05

Hoi meis,
ik sluit me aan bij "niet jouw schuld, slaan hoort niet en ga het huis uit".
Ook vind ik het hardstikke goed, dat je die man letterlijk hebt gezegd dat jij gefrustreerd raakt als hij jou slaat en dat jij die emoties ook kwijt moet.
(...waarop hij met bedreiging reageert - huuuuu!)

Maar er is nog een associatie / invalshoek die ik met je wil delen.
Misschien klopt er geen hout van, gooi het dan "met een sierlijke boog tien voet van je".

Er zijn gezinnen waarin kinderen stilzwijgend rollen krijgen toebedeeld. En hoe je als mens wordt benaderd, wordt mede bepaald door die stilzwijgend toebedeelde rol.
Mijn associatie is, dat jij misschien een rol hebt gekregen uit het assortiment "jij bent het meisje dat alles goed moet maken", "mama's grote steun", dat soort dingen.

In een leuk gezin wegen die rollen niet zo zwaar, naarmate de moeilijkheden toenemen, kunnen het loden lasten worden. Of onzichtbare ketens.
Zijn dit soort zaken besproken met die psycholoog destijds?
.....want deep down kun je je hartstikke rot voelen, "omdat je niet dat zonnetje in huis bent, dat je zou moeten zijn".
("Ik schiet tekort, ik ben een minkukel, ik kan ook niets" - terwijl je feitelijk een loden last draagt. Die eigenlijk al helemaal niet op jouw schouders hoort.)

Ik vind nadrukkelijk niet dat jij die verplichtingen hebt, maar wellicht is dat er bij jou met de paplepel ingegoten. Je bent 24, oud genoeg om op jezelf te gaan wonen - maar wellicht dat dit soort zaken jou toch tegen hebben gehouden.

**Geplaatst**: 29-01-16 11:07

Re: Thuis niet meer welkom zijn

Geplaatst: 29-01-16 11:07

Ik vrees dat je vriend zelf een beetje bang is voor je stiefvader maar alsnog vind ik hem een knakworst als hij je laat slaan. $:\$
Ik zou proberen zo snel mogelijk uit huis te gaan idd.

**Geplaatst**: 29-01-16 11:09

Geplaatst: 29-01-16 11:09

Zelfreflectie is heel erg moeilijk, in een normale situatie al laat staan in een situatie als deze. Meis als het lukt ga ergens op een kamer, misschien bij een tante, goede vriendin o.i.d. en ga van daaruit verder. Dan heb je tijd om alles op een rijtje te zetten en ga voor jezelf aan de slag, zoek hulp, ga verder met een baan, probeer jezelf verder te ontwikkelen. Geloof in je eigen kracht, je kunt het! (en denk ook eens na over de relatie met je vriend). sterkte, geloof me ik weet dat het niet gemakkelijk is!

**Geplaatst**: 29-01-16 11:17

Geplaatst: 29-01-16 11:17

Ayasha schreef:
Ik vrees dat je vriend zelf een beetje bang is voor je stiefvader maar alsnog vind ik hem een knakworst als hij je laat slaan. $:\$
Ik zou proberen zo snel mogelijk uit huis te gaan idd.

Inderdaad. Helemaal mee eens.
Ik heb door een niet fijne thuis situatie ook besloten eerder uit huis te gaan. En waar ik zelf mild was, was mijn vriend extra fel en beschermend.
Mijn tip: ga uit huis. Dit heeft de relatie met mijn ouders echt gered. Afstand doet zoveel rust creëeren voor zowel jezelf als je ouders.

**Geplaatst**: 29-01-16 11:18

Geplaatst: 29-01-16 11:18

Ik zou het huis uit gaan. Ik ben op mn 18e ook gedwongen het huis uit gegaan en dit is een paar jaar nog moeilijk geweest. Maar nadat ik met mezelf ben bezig geweest heb ik wel meer begrip gekregen voor sommige dingen. Ook heb ik daardoor goed kunnen praten met mn ouders en zijn de verhoudingen enorm verbeterd. Ik denk dat je moet kijken waar het mis gaat, vaak is het actie reactie en zijn het vooral de oude koeien die het verpesten. En dat je stiefvader zich zo gedraagt is echt niet normaal en hij hoort zijn frustratie niet op jou te uiten.

**Geplaatst**: 29-01-16 11:19

Geplaatst: 29-01-16 11:19

Same here. Juist omdat mijn man weet hoe het thuis ging vroeger is hij erg beschermend. Die zou er echt niet gewoon bij staan. Hij heeft zelf ook wel e.e.a mee gemaakt, dus hij wordt sowieso kwaad van geweld naar personen die zich niet/moeilijk kunnen verdedigen.

**Geplaatst**: 29-01-16 11:19

Geplaatst: 29-01-16 11:19

Ts aller eerst veel sterkte.

Je stiefvader, zoals het woord al zegt, is niet je werkelijke biologische vader. Daarbij vind ik dat komt kijken dat hij, zeker met jouw leeftijd, weinig te zeggen heeft over jouw doen en laten kwa straf. Je moeder hoort dan met jouw te praten en niet hij. Het slaan valt onder huiselijk geweld. Dit kan je dus ook aan geven bij de politie.

Ik zou als het mogelijk is met jouw financien toch eens gaan kijken om op jezelf te gaan wonen. Je bent 24 en thuis gaat het duidelijk niet zoals het "hoort".
Kijk anders of je misschien bij een familie lid mag wonen tijdelijk tot je zelf alles op orde hebt om te gaan huren ? Zoek een baan desnoods iets wat je even niet wilt, maar dan kan je vast sparen.

Kijk vooral ook of je met iemand kan praten proffesioneel. Ik denk dat je kwa emotionele kant zeker wel wat steun daarin kan gebruiken !

Mijn vraag is, sorry als ik erover heen gelezen heb, heb je dit al eens met je biologische vader besproken? En eventuele opties ? Zoja wat vind hij van deze hele situatie.

En je moeder boos maken als je bij hem gaat of dergelijke moet je je niks van aantrekken. Klinkt hard, maar het is jouw leven en ook jij moet op een normale manier je leven kunnen leiden zonder angst en stress continue. Ik mag het misschien niet zeggen en mijn excuses als het bot over komt of respectloos.... maar een moeder hoort haar kinderen altijd op 1 te zetten. Zij zou dus meer naar jouw moeten luisteren en een samen oplossing moeten vinden.

**Geplaatst**: 29-01-16 12:37

Geplaatst: 29-01-16 12:37

Ik heb even met mijn lief gesproken over de vriend van TS.

Stel: ik woon nog "thuis" (aanhalingstekens, thuis is een plek waar je veilig en welkom bent, 'home is where the heart is', zeggen de westerburen)
...ik woon daar, hij is te gast, er is geen duidelijke beslissing van mijn kant om weg te gaan.
Dan word ik geslagen.
Ik principe is mijn Klaas pacifist, maar wie mij slaat heeft een duidelijk probleem dat Klaas heet.
Maar zou Klaas met alle liefde die in hem is, die stiefvader op zijn gezicht timmeren - dan neemt Klaas voor mij de beslissing "Nu moet jij hier weg".

Inhoudelijk is weggaan geen slechte beslissing, laten we wel wezen; maar Klaas had het over de procedure: hij wil liever niet voor mij beslissingen nemen - en ook daar is veel voor te zeggen.
Uiteraard zou hij er wel iets van zeggen.

**Geplaatst**: 29-01-16 13:44

Geplaatst: 29-01-16 13:44

MarjanB schreef:
Ik zou het huis uit gaan. Ik ben op mn 18e ook gedwongen het huis uit gegaan en dit is een paar jaar nog moeilijk geweest. Maar nadat ik met mezelf ben bezig geweest heb ik wel meer begrip gekregen voor sommige dingen. Ook heb ik daardoor goed kunnen praten met mn ouders en zijn de verhoudingen enorm verbeterd. Ik denk dat je moet kijken waar het mis gaat, vaak is het actie reactie en zijn het vooral de oude koeien die het verpesten. En dat je stiefvader zich zo gedraagt is echt niet normaal en hij hoort zijn frustratie niet op jou te uiten.

Dat!

Het is nu moeilijk te relatieveren en ook jou moeder zit tussen beide partijen in. Stel eens voor hoe dat voor haar is? Ohnee, dat doe je nu niet. Echter denk ik dat het begrip vanzelf komt wanneer je zelfstandig en ouder wordt.

**Geplaatst**: 29-01-16 13:54

Geplaatst: 29-01-16 13:54

Ja, begrip voor situatie wel, begrip voor het slaan, absoluut niet!!!

Ik heb in een soortzelfde situatie gezeten (waarbij ik ook nog eens bestempeld ben geweest voor leugenaar, waar degene in kwestie heel hard er van terug is gekomen.). Ja begrip dat het niet altijd makkelijk was, ja. Respect voor mijn ouders? Ja.
Dat ze nog steeds hun kop in het zand steken, nou dat neem ik maar voor wat het is.
Maar, dat ze mij geslagen hebben? Nee, daar heb ik geen begrip of respect voor.

waarom niet? Glashard.... Omdat ik vind, dat jij als oudere zonder geweld boven het gedrag van een jongere hoort te staan.
Corrigerende tik onder de bips, tot een leeftijd van 16, vind ik prima.
Maar tot blauwe plekken in het gezicht toe? Niet.

Dat vind ik onder mishandeling door onkunde of onwetendheid vallen.

En daar heb ik persoonlijk, en kan me eigenlijk slecht schelen wat en ander daar van denkt, want dit is gevoel, maar weinig begrip of respect voor.

Edit

En vanaf 18, er voor zorgen dat jeugd, door disrespect en grote mond, de ouder hem uit huis zet?
mohh, kan ik ook niet echt mee zitten. Daar leer je wel mee leven, en dan ga je ook na denken, als puberjeugd.

Laatst bijgewerkt door maralyn op 29-01-16 13:56, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-01-16 13:55

Re: Thuis niet meer welkom zijn

Geplaatst: 29-01-16 13:55

Mee eens.

**Geplaatst**: 29-01-16 15:20

Geplaatst: 29-01-16 15:20

TS, als eerste, het is niet jouw schuld.

Ik denk echt dat het voor jou het beste is om een eigen plekje te vinden. Sta je ingeschreven bij de sociale huur? of evt een kamer?

**Geplaatst**: 29-01-16 17:43

Re: Thuis niet meer welkom zijn

Geplaatst: 29-01-16 17:43

Ts, wat een klote situatie zeg

maar dit is niet jouw schuld, absoluut niet.

Ik ben twee keer weg gegaan thuis. Eerste keer ben ik vanwege ruzie met mijn moeder weg gegaan. Met mijn ex mee. Heel stomme keuze en daar ben ik absoluut niet beter van geworden. Integendeel, een half jaar later zat ik met een depressie en paniekaanvallen bij een psycholoog.
Nadat het uit wss met mn ex ben ik terug naar mn moeder en stiefvader gegaan. Tot mijn stiefvader en ik ruzie kregen. Dit liep zo hoog op dat ik uiteindelijk naar België ben gegaan om te werken en wonen. Hier heb ik drie maanden gezeten en in die 3 maanden heb ik genoeg tijd gehad om mezelf bij elkaar te rapen. In die tijd hebben mijn stiefvader en ik het weer goed gemaakt. Inmiddels ben ik weer in nederland en woon bij mijn huidige vriend.

Maar misschien is het voor jou ook het beste om je ruimte te nemen en uit huis te gaan.

En wat werk vinden betreft... ik heb een opleiding havo en mbo paardenhouderij... niet echt makkelijk om werk mee te vinden. Maar als je goed zoekt en weet wat je tijdens de sollicitatie periode moet doen, kom je met enthousiasme en wilskracht ook heel ver.
Ik heb na een jaar aanmodderen met parttime baantjes met weinig verdiensten, sinds gisteren ander werk gevonden voor beter salaris en meer uren. En dat kun jij ook, ergens is een plekje waar jij aan het werk kan

**Geplaatst**: 29-01-16 17:54

Re: Thuis niet meer welkom zijn

Geplaatst: 29-01-16 17:54

Misschien ook eens over je relatie met je vriend nadenken, hij staat erbij en kijkt ernaar terwijl jij een tik krijgt. Dat is niet echt prettig. En misschien is het een optie dat je weer gaat studeren, je hebt HBO, maar geen baan. Kijk nu dan ook maar gewoon landelijk en solliciteer je suf of ga naar de uni. maar wel de deur uit met je 24.

**Geplaatst**: 29-01-16 18:00

Re: Thuis niet meer welkom zijn

Geplaatst: 29-01-16 18:00

Vooral die mensen die roepen dat ze op zichzelf moet gaan, hoe moet TS dat betalen als ze momenteel geen baan kan krijgen en maar twee a drie dagen per week op een paardenstal werkt. Kan mij voorstellen dat dat niet zo makkelijk is.

**Geplaatst**: 29-01-16 18:05

Geplaatst: 29-01-16 18:05

Ik herken mezelf in je verhaal.
Kan je niet bij je vader wonen?

Ik zou echt niet teruggaan naar je moeder hoe erg het ook is. (als je die mogelijkheid hebt)
Ze behandelen je totaal niet terecht en dit kan echt niet langer doorgaan zo.
Je moet voor jezelf opkomen en jezelf gelukkig maken.
Deze situatie zal waarschijnlijk niet veranderen.
Ik zou je er bij neerleggen en voor je eigen geluk kiezen, net als je moeder heeft gedaan.
In het begin is het lastig, na een tijd(je) merk je dat je veel minder stress hebt en word je echt en gelukkiger mens.

Ik ben bij mijn vader gaan wonen. (ben nog wat jonger, 16)
Ik kom alleen nog in het weekend bij mijn moeder om te paardrijden.
Maar ik mag van mijn stiefvader al geen wedstrijden meer rijden, en gisteren kreeg ik te horen dat mijn lessen nu ook voorbij zijn. En dat ik alleen nog op zaterdag mag rijden en langskomen. 8)7

Dat bepaalt hij allemaal............Mijn moeder en ik doen niets liever dan samen met elkaar met de paarden bezig te zijn....

Ben echt superkwaad op die vieze vent maargoed.

En ik vind het ergens wel logisch dat je vriend niet veel doet.......het is echt een lastige situatie.....Als hij maar wel naar je verhalen luistert iniedergeval.

Sterkte TS!
Geluk is je nu wel gegund..........Maar heus dat komt nog wel.

**Geplaatst**: 29-01-16 18:06

Geplaatst: 29-01-16 18:06

O, dat slaan. Tuurlijk kan de klik er niet zijn, maar is slaan dan de oplossing? -O-

Ik wens je heel veel kracht toe meid, ik hoop dat er wat mensen hier zijn die je wat kunnen helpen!

**Geplaatst**: 29-01-16 18:11

Geplaatst: 29-01-16 18:11

wat je stiefvader doet klopt van geen kant, maar dat jouw moeder dit toelaat ook niet!!

maar meid je bent 24 !! tijd om zelfstandig te worden lijkt mij

en ook de vader zit niet op een 24 jarige dochter te wachten die in huis komt wonen, weet je watvoor verandering dat is voor hun?

ik ben op 19jr het huis uit gegaan en gaan samenwonen na 4jr daar weggevlucht en tijdelijk bij mijn ouders ingewoond tot mijn huisje klaar was
kan je vertellen dat het heel erg aanpassen is geweest ik was toen 22jr het ging gewoon niet meer mijn ouders waren zo aan hun ritme zonder kinderen gewend

Als ik jou was zou ik nu niet gaan samenwonen, wat ik lees lijkt mij dit geen blijvende relatie, maar een eigen plekje zoeken en dan tot rust komen

ik wil je iig heel veel wijsheid en sterkte wensen!

**Geplaatst**: 29-01-16 18:12

Geplaatst: 29-01-16 18:12

deze kerel heeft dominante narcistische trekken....het is niet leuk dat je thuis niet meer kan komen, maar hoe verder je weg bent bij die man hoe beter.
Zoek je eigen geluk buiten die ene voordeur, probeer op algemeen terrein terrasje of etc iets af te spreken met je moeder over hoe jullie contakt houden.
En ze zal jou ook niet willen missen...je bent haar kind! Doe wel aangifte van dit voorval bij de politie dit valt onder huiselijk geweld!!!! zeker het buiten sluiten is gewoon geestelijke mishandeling! -:(-

(maar durft hij dit alleen bij jou of ook bij je moeder of zus?)

**Geplaatst**: 29-01-16 18:25

Geplaatst: 29-01-16 18:25

Ts ten eerste heel veel sterkte :(:)

Ook al ben je duidelijk heel onzeker, toch wordt het tijd om een eigen plekje te vinden.

Ze vechten je nu gewoon het huis uit.
Laat hun problemen ook maar mooi hun problemen zijn en niet de jouwe.

Ga lekker op jezelf, neem gewoon werk aan , ook al is het minder leuk en start met je eigen leven.
Dat klinkt allemaal simpel maar dat is het eigenlijk ook.

Met 24 jaar nog steeds thuis wonen en zoals ik vermoed zonder kost en inwoning, is ook niet normaal.

Wat betreft je ouders en vriend, die zou ik alledrie een rotschop onder hun kont willen geven.
Je stiefvader omdat hij zijn handen niet thuis houdt, je moeder omdat ze er niet voor zorgt dat je stiefvader zijn handen thuis houdt en je vriend omdat hij je niet eens beschermt.

Geen idee hoe oud je vriend is maar die woont blijkbaar ook nog steeds thuis.
Studeert hij nog of heeft hij wel werk?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-01-16 18:56

Geplaatst door de TopicStarter : 29-01-16 18:56

WoW wat een reacties. Dankjewel allemaal. Ik probeer op iedereen te reageren:

Ik ben 23, word in juni 24! Ik ben inderdaad erg onzeker nog steeds. Maar het is al veel verbeterd! Ik hoef thuis inderdaad niks te betalen tot ik een officiële baan heb. Dit was bij mijn zus ook; zij heeft in totaal nog 2jaar thuis gewoond toen ze klaar was met haar studie.

Mijn biologische vader weet dat ik het thuis niet altijd makkelijk heb. We praten hier goed over en hij geeft tips. Maar zegt ook dat hij er verder niks aan kan doen, wat uiteraard waar is. En heeft ook wel eens laten vallen dat ik daar altijd heen mag komen. Over dít voorval heb ik hem echter nog niet verteld omdat ik hem sindsdien nog niet gezien heb. Misschien moet ik het er inderdaad maar eens over hebben met hem. Wie weet, weet hij een plekje waar ik terecht kan wat bij mij past. Zijn vrouw heeft een dochter, die op kamers woont in Arnhem. En ik denk dat ik er wel 1 weekje mag wonen, maar niet langer.

Mijn vriend een knakworst hahaha. Nadat hij mij getikt had, vroeg ik waarom hij er niks van zei. En toen zei hij: als hij harder/meer geslagen had dan had ik hem een enorme uitbrander gegeven. Ik snap dat hij er nu niks van zei; dat zal ik denk ik ook niet snel durven bij mijn schoonvader.
Verder is hij 26, werkt hij maar is het nog onzeker of zijn contract in februari verlengt wordt. Hij woont inderdaad ook thuis bij zijn moeder. Ook hij wil graag uit huis maar dan moet hij wil werkzekerheid hebben.

De reden dat ik nog thuis woon is dat ik tijdens mijn studie al het geld wát ik verdiende nodig had voor mijn studie... Sindsdien ben ik heel druk aan het solliciteren en mag ik regelmatig op (2e) gesprek. As dinsdag weer!! Ook werk ik 2/3x in de week een volle dag; dat geeft echter onvoldoende financiën om op mezelf te kunnen. Daarnaast heeft mijn moeder MS, is mijn stiefvader vaak niet thuis overdag en ben ik degene die er voor haar is mocht er iets mis zijn. Zodra ik een baan heb waar ik voor gestudeerd heb (en dus veel meer verdien) ga ik ook beslist uit huis.
Doorstuderen doe ik niet, ik kom al van vmbo kader en dit voelt als mijn 'top'. En ook dit kost weer handen vol geld.

Ik begrijp dat het voor mijn moeder erg pijnlijk is. Maar na mijn luisterd mijn stiefvader niet meer omdat hij vind dat de maat vol is.. Mama luisterd wel naar mij maar weet simpelweg niet wat ze moet doen. Ze durft immers niet met mijn stiefvader te praten want hij ' snapt haar toch nooit'

Voor degene die zeggen dat ik onvolwassen en puberig lijk: ik geef toe; ik kan gewoon niet goed omgaan met ruzies en alles hieromheen. Ook kan ik als ik frustraties heb nog niet goed zelfreflectie toe passen; het is gisteravond gebeurd waardoor de frustraties nu een beetje beginnen te zakken.

Mama zegt dat hij haar niet slaat. Omdat zij dit absoluut niet zal pikken en hem buiten zal trappen. Ook mijn zus heeft hij (voor zover ik weet) nog nooit geslagen. Echter hadden die ook wel eens bonje, maar mijn zus is altijd al zelfstandiger geweest.

Ik heb net een bericht van mama gekregen met dat ze het vervelend vind van gisteren, dat ze van mij houdt, ze mij niet wil kwetsen etc. Ik hou uiteraard ook van haar en ben enorm bezorgd om der.

Maargoed jullie zeggen dus; uit huis gaan / zelfstandig worden en praten met je moeder? En dat ik mij goed moet realiseren hoe het voor mijn moeder is. En mijn stiefvader gewoon vervelend doet tegen mij. En hij mij echt niet mag tikken. Dat het niet goed is, maar hij mij gebruikt om al zijn frustraties op te lozen omdat het erg begrijpelijk is dat het moeilijk is als je vader ziek is en je contact met je broer en zus slecht....

Edit; mijn moeder heeft wel nog graag dat ik thuis kom. Mijn stiefvader niet.

**Geplaatst**: 29-01-16 19:18

Re: Thuis niet meer welkom zijn

Geplaatst: 29-01-16 19:18

Ten eerste sterkte TS.
Als ik jou was vertok ik zo snel mogelijk uit huis. Kun je niet een ander baantje nemen dan waarvoor je gestudeerd hebt? Iets van horeca ofzo? En dan kijken voor een kamer om zo snel mogelijk uit huis te gaan. En dan verder kijken voor een baantje waarvoor je gestudeerd hebt.

Verder wat jouw stiefvader en je moeder doen kan echt niet! Je stiefvader mishandeld je gewoon. Je mag daarvoor aangifte doen. Tevens zou je moeder ook voor jou op moeten komen en jouw vriend ook.

Meis ik zou daar niet blijven . Je bent daar niet gelukkig en zo te lezen gaat het ook daar niet beter worden. Ga aub voor je eigen geluk het huis uit.

**Geplaatst**: 29-01-16 19:49

Geplaatst: 29-01-16 19:49

Meid je bent 24 jaar, wordt eens wat volwassener.
Ik dacht eerst een verhaal te lezen van iemand van zo rond de 15 jaar en zwaar in de puberteit.

Volwassenen zo bij mekaar kan flink gaan botsen...........zeker als je niet veel meehelpt in de huishouding en niet een beetje meebetaalt voor de kosten en inwoning (je werkt toch 2 a 3 dagen in de week)

Het ligt deels ook aan jou denk ik, er zijn 2 kanten van het verhaal.

Jouw moeder en vriend die er niets van zeggen en het niet voor jou opnemen en dat jouw zus wel normaal behandeld wordt........zegt toch wel iets.

Geef jezelf een schop onder je kont en ga meer rondkijken voor een baan en zo snel mogelijk uit huis en lekker op jezelf gaan wonen.

**Geplaatst**: 29-01-16 19:57

Geplaatst: 29-01-16 19:57

Ragdollcat schreef:
Meid je bent 24 jaar, wordt eens wat volwassener.
Ik dacht eerst een verhaal te lezen van iemand van zo rond de 15 jaar en zwaar in de puberteit.

Volwassenen zo bij mekaar kan flink gaan botsen...........zeker als je niet veel meehelpt in de huishouding en niet een beetje meebetaalt voor de kosten en inwoning (je werkt toch 2 a 3 dagen in de week)

Het ligt deels ook aan jou denk ik, er zijn 2 kanten van het verhaal.

Jouw moeder en vriend die er niets van zeggen en het niet voor jou opnemen en dat jouw zus wel normaal behandeld wordt........zegt toch wel iets.

Geef jezelf een schop onder je kont en ga meer rondkijken voor een baan en zo snel mogelijk uit huis en lekker op jezelf gaan wonen.

Nou, ga je lekker? Iemand die duidelijk niet lekker in haar vel zit en uit een moeilijke situatie zit even een trap na geven. En meppende stiefvaders zijn natuurlijk ook heel normaal?