Angstproblematiek... in een neerwaartse spiraal

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Geryon

Berichten: 19298
Geregistreerd: 11-12-08

Re: Angstproblematiek... in een neerwaartse spiraal

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-01-16 01:00

Fijn dat je op de wachtlijst staat! Ik heb dit ook gehad, uiteindelijk werd het nog erger en kon ik letterlijk het huis niet meer uit. Zijn persoonlijkheidsstoornissen naast de angst en paniekstoornis bij mij. Nu door medicijnen en therapie is het een heel stuk leefbaarder geworden. Maar alles is nog altijd moeilijk. Het is voor mij deels ermee leren leven. Ik weet wat je voelt :(:)

Janneke2

Berichten: 23646
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-01-16 10:00

Niobe schreef:
Nou ik train mijn "amygdala" ook inmiddels zo'n 10 jaar, maar erg rustig wordt ze niet hoor :')
Nouja, wel rustiger trouwens, ik heb er veel rotter bij gezeten, maar het is nog lang niet weg :)

Rot hoor, al dat proberen en het helpt maar niet! (Zo heb ik 4 jaar geploeterd bij cognitieve gedragstherapie en dat hielp geen zier - maar ik ging me een vreselijke minkukel voelen "ik doe het kennelijk toch fout", "niets helpt bij mij" - en nog een boel akeliger gedachten en gevoelens... Dus ik herken het ten voeten uit.)
Heel erg frustrerend!

En de amygdala is goed te beïnvloeden, maar dan wel met gerichte middelen, therapieën zoals somatic experiencing (van Peter Levine, die een aantal uitstekende boeken schreef), het bekende emdr en gespecialiseerde kinesiologie.


Citaat:
Inderdaad heel fijn dat jij, Janneke, op die manier je rust gevonden hebt. Maar idd, wat KaylOdi zegt: voor iedereen werkt het anders.

....eh, nee.
Je ervaringen als mens, je opvoeding - dat soort dingen zijn voor iedereen anders.
Hoe je overlevingssysteem werkt is bij iedereen hetzelfde.
En het is niet zo zeer "dat ik iets heb gevonden", wat ik schrijf is gewoon gebaseerd op kennis die de betere psychologen in huis hebben. (En ja, het was zoeken om zo iemand te vinden.)
Citaat:
Daarom is het tof dat TS hier allerlei verschillende verhalen meekrijgt, want 1 ding is zeker: er is een weg.

Ja zeker!

Elisa2

Berichten: 45195
Geregistreerd: 31-08-04

Re: Angstproblematiek... in een neerwaartse spiraal

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-01-16 10:25

Ik ga met Janneke mee, heb ervaring met de problematiek en ook "vanalles" geprobeerd. Nu somatic experience en dat doet eindelijk wat! Wat bij mij hielp om te lezen was het boek: "de tijger ontwaakt" van Peter Levine. Daar door ben ik gaan snappen ook wat er nu gebeurd en als je begrijpt wat er gebeurd kun je er ook gerichter mee aan de slag.


Ik vind veel psychologen hier in eindeloos achterlopen..dus ik raad je echt aan om verder te kijken.

KaylOdi

Berichten: 162
Geregistreerd: 02-08-14
Woonplaats: Sittard

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-01-16 22:22

Janneke2 schreef:
Niobe schreef:
Nou ik train mijn "amygdala" ook inmiddels zo'n 10 jaar, maar erg rustig wordt ze niet hoor :')
Nouja, wel rustiger trouwens, ik heb er veel rotter bij gezeten, maar het is nog lang niet weg :)

Rot hoor, al dat proberen en het helpt maar niet! (Zo heb ik 4 jaar geploeterd bij cognitieve gedragstherapie en dat hielp geen zier - maar ik ging me een vreselijke minkukel voelen "ik doe het kennelijk toch fout", "niets helpt bij mij" - en nog een boel akeliger gedachten en gevoelens... Dus ik herken het ten voeten uit.)
Heel erg frustrerend!

En de amygdala is goed te beïnvloeden, maar dan wel met gerichte middelen, therapieën zoals somatic experiencing (van Peter Levine, die een aantal uitstekende boeken schreef), het bekende emdr en gespecialiseerde kinesiologie.


Citaat:
Inderdaad heel fijn dat jij, Janneke, op die manier je rust gevonden hebt. Maar idd, wat KaylOdi zegt: voor iedereen werkt het anders.

....eh, nee.
Je ervaringen als mens, je opvoeding - dat soort dingen zijn voor iedereen anders.
Hoe je overlevingssysteem werkt is bij iedereen hetzelfde.
En het is niet zo zeer "dat ik iets heb gevonden", wat ik schrijf is gewoon gebaseerd op kennis die de betere psychologen in huis hebben. (En ja, het was zoeken om zo iemand te vinden.)
Citaat:
Daarom is het tof dat TS hier allerlei verschillende verhalen meekrijgt, want 1 ding is zeker: er is een weg.

Ja zeker!


Frappant dat die therapie dan wel goed bij mij werkt! En ik emdr (vanwege een traumatische ervaring) persoonlijk een hele onprettige manier van behandelen vond. Ik werd er nogal moe en emotieloos van, ik wist even niet hoe ik me nu moest voelen. Heel onprettig! Vooral voor iemand met een angststoornis. Dus ik denk dat het wel degelijk voor iedereen anders werkt! Althans de oplossing..

Janneke2

Berichten: 23646
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-01-16 22:35

KaylOdi schreef:
Janneke2 schreef:
Je ervaringen als mens, je opvoeding - dat soort dingen zijn voor iedereen anders.
Hoe je overlevingssysteem werkt is bij iedereen hetzelfde.


Frappant dat die therapie dan wel goed bij mij werkt! En ik emdr (vanwege een traumatische ervaring) persoonlijk een hele onprettige manier van behandelen vond. Ik werd er nogal moe en emotieloos van, ik wist even niet hoe ik me nu moest voelen. Heel onprettig! Vooral voor iemand met een angststoornis. Dus ik denk dat het wel degelijk voor iedereen anders werkt! Althans de oplossing..


Therapie is per definitie maatwerk. Zo is moe worden (helaas) tamelijk normaal bij emdr, en logisch, want je brein werkt knetterhard.
Maar als je er emotieloos van werd, is er iets anders aan de hand. Rot, dat je je er onprettig bij voelde! Juist bij mensen met een angststoornis is maatwerk en "niet te snel, niet met weinig rools het diepe in smijten/gesmeten worden " heel belangrijk.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-01-16 17:16

Wat bij angststoornissen vaak gebeurt is dat er vooral symptoombestrijdend gewerkt wordt en er niet gelijk gekeken wordt naar de oorzaak van de stoornis. Als dit op zo'n jonge leeftijd al is met vrijwel geen aanwijsbare reden, is er een grote kans dat het "geprogrammeerd" is in je hersenen. Heel naar, maar wel iets om rekening mee te houden. Je bent van nature een angstig persoon en dit heeft geleid tot de klachten die je nu hebt. EMDR werkte blijkbaar niet heel goed voor je, jammer! Uiteraard zijn er talloze andere opties om van je angsten af te komen. Ik zelf worstelde vanaf mijn 9e(!) met een angststoornis die voortdurend erger werd, maar nu ben ik eigenlijk vrijwel "paniekloos" (ik ben nu 21) :D Het gaat erom dat jij een therapie vindt die voor jou werkt, met een psycholoog waar jij je op je gemak bij voelt. Belangrijk is in ieder geval om het probleem aan te pakken, hou hoop want het kan écht beter worden :j Voor mij werkte CGT in combinatie met medicatie. Ik ben van nature ook erg angstig maar de medicatie zorgde ervoor dat ik nét af en toe dat stapje durfde te maken waar ik voorheen voor terug deinsde. Dit gaf me zelfvertrouwen en de redenering "Nou, als ik dít kan.... Dan kan ik dat ook!".
Om een beeld te geven: ik had gigantische pleinvrees maar ben vorige zomer in mijn eentje naar Engeland gereisd ;)
Wat belangrijk is is dat je de klik kunt gaan maken dat het écht niet erg is als er iets gebeurt. De "So what"-attitude. En nee, die kun je niet inprenten door er enkel aan te denken, dat werkt pas als je er ook echt van overtuigd bent. Waardeer de kleinste stapjes die je zet, en bedenk altijd, altijd, altijd.....Een paniekaanval gaat over. :) Zoek in ieder geval de juiste hulp en ga ervoor. Je kan het!

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-01-16 17:26

Ik weet niet hoe goed je Engels is, maar deze tekst heb ik een hele poos geleden geschreven. Hopelijk maakt het een beetje duidelijk hoe het angstsysteem in elkaar steekt.

Citaat:
Of course we all know some nice, professional terms about the brain. The amygdala who's quite overreacting, sensing that even the little things are dangerous and making your personal "car-alarm" go wild.

How does anxiety start?
Anxiety can have a lot of reasons.
Let's start with the most important ones;
- Genetics
- Nurture
- Bad experiences
It's already been quite a discussion in the world of psychology, whether it's nature (genetics) or nurture that's really causing anxiety. But it's probably a combination of nature & nurture.
Nature means you're way more sensitive for stress/anxiety than other people. Your brains just programmed that way. But, even if your sensitive, that doesn't mean you'll actually develop an actual anxiety disorder. It's a bit like having a bad knee (which runs in the family). Let's say you'll get injured quickly, but if you never go out running/kicking/whatever you won't get injured, and you won't have a really bad knee. As long as it's not triggered. Same with anxiety, really. You can be sensitive to develop an anxiety disorder, but as long as there are no triggers and you go through life "happily without triggers", you won't develop an actual disorder.

Nurture means you learn to be anxious because your parents are. As a child, you learn a lot from what they see.
I see my mom/dad cooking? Well, I might try the same in my imaginary kitchen! I see my mom/dad cleaning? Well, I might get my imaginary vacuum cleaner! I see my mom/dad panicking about a spider? Well, they are dangerous! I should be scared about them! I see my mom/dad panicking in a lift? They are dangerous!
While arachnophobia is a quite common phobia, it's just a small example of it. Of course this happens with lots of phobias. For example, my mom has agoraphobia, so do my brothers and so did (luckily) I. It's of course part nature (you know, being sensitive), but also nurture. My mom always panicked about it, so it must be dangerous, right?!?! Well, no, of course not. But as a child, you don't know... You just learn what you see. Then it gets normal and you'll get used to it. But it's not, of course.

Last but not least, the great "bad experiences". Still, these also need some sensitivity to actually create a disorder. They are a bit like the knee injury you need to actually get a bad knee. But how do bad experiences trigger an anxiety disorder?
Does one bad experience mean you'll be anxious forever? No. Some will, if they are really bad (and even then it's not forever), but then you are talking about PTSD-related issues.
Let's take agoraphobia as an example. It's easy for me ;)
Let's say I'm not afraid at all. I go out all the time! I love travelling, walking, cycling (Dutch, you know!). But then, one day in the supermarket, I feel dizzy, scared, my heart racing and I can't breathe properly... What's wrong with me?! I quickly go home before it gets worse and once I get home, it goes away.
Next time in the supermarket, I remember what happened last time. What if that happens again? Just the thought of it makes me anxious, sweating... Is that my heart pounding again?! Yes it is! Oh no... Not again! I can't breathe, I feel dizzy... And again, I go home. Next time this feeling starts even before leaving home, until you're afraid of leaving and you've developed agoraphobia.

Why does this happen?
Of course it's part of learning. You can think of Pavlov and his dog, or preferably, John Watson (not Sherlock's friend) and Little Albert. What Watson did was quite the same as Pavlov, only Watson used a baby (Albert) which he made scared of....white rabbits. Every time he showed Albert a little furry fluffy cute pluche white rabbit, short after he'd make a very loud noise to scare the baby. Not long after, Albert got scared seeing anything white and fluffy. Just like when you've experienced a panic attack when going to the supermarket. Supermarket = panic attack. White rabbit = scary noises.




What to do about it?
Creating good experiences is the best way to go.
You can think of your brain like a forest, beautiful with trees. I don't know if you've every been to a forest, but you have the main roads and some side-paths. Usually, the main roads are easier to walk on than the side-paths, as they can sometimes be overgrown with bushes, grass, branches etc., while the main roads are clear, wide, easy to walk on without falling.
Imagine you walking through that forest, in a hurry because you have to be somewhere in time. You'll probably choose the main roads as they take a lot less effort, energy and time then the side-paths.



Imagine the side-paths being the "anxiety roads" and the main roads the "calm roads". Walking in the supermarket, you feel anxiety. You'll take the anxiety road, thank you very much! Even though it's harder, that's the way your going. You don't know why, but you're going!! And after "fleeing the scene", you'll realize there's no anxiety anymore. Great! That worked!!!
So, next time you get anxious.... You'll take the anxiety road again! It's not nice, but hey, you'll get rid of the anxiety waaayyyyyy quicker than if you'd be taking the main road.
After a while, the anxiety road is the road that's easier to go. After all, a road that's been walked on several times is easier to go on than roads that are left alone for a while. So, after a while... You'll see the anxiety roads becoming the main roads, and the calm roads the side-paths. Overgrown with bushes, grass, branches.

Goal is to switch those two again. You can do that with professional help, who can provide you with for example Cognitive Behavioural Therapy, EMDR or Exposure therapy.


Excuses voor het gebrekkige Engels hier en daar, het was erg laat :')

SA123321
Berichten: 4
Geregistreerd: 17-01-16

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 24-01-16 13:55

Excuses dat ik een poos niet van me heb laten horen, druk met school.. maar vooral met mezelf.

Ben zelf ook blij dat ik op de wachtlijst sta, we gaan ook bespreken of ik een versnelt traject in kan zodat ik niet op al die mensen voor mij hoef te wachten. Omdat de klachten bij mij extreem zijn en ik al langer ermee worstel.

Dank ook voor de vele uitleg, ik vind het heel interessant om te lezen vooral omdat ik mij er nooit echt in verdiept heb hoe zoiets nou eigenlijk gaat of tot stand komt.
En het doet ook goed om te lezen dat het bij jullie ook allemaal beter is geworden. :)

Ik heb nog wel over medicijnen gedacht en gesproken, vooral omdat ik het idee heb dat het ook gewoon fijn zou zijn om beter te kunnen ontspannen. Mijn ouders hebben liever dat ik de volgende therapie nog af wacht en het daar bespreek, zij vinden het allemaal een beetje eng die medicijnen.