Bokt.nl

bigone schreef:

Voor jezelf zorgen heeft niets met egoisme te maken maar is iets waardoor je zelf gezond blijft en dus er ook voor anderen kunt zijn. Wat betreft je vriend, laat hem nogmaals gaan zoeken wat er met zijn schouder aan de hand is, technieken zijn verandert en misschien het eens hogerop zoeken.

Corien_ schreef:

Het plan om een middag of avond (wel vanaf uur of 17) voor jezelf te plannen waarbij je geen schoolwerk doet, telefoon uitzet en gewoon lekker even gaat doen waar je zin in hebt, lijkt me een heel goed plan. Ik vind het heerlijk om de boekenkast of bieb door te gaan op zoek naar een leuk boek, internet afstruinen naar een leuke film, uurtje op bokt rondsnuffelen of bijvoorbeeld in een kleurboek voor volwassenen kleuren. Die heb ik laatst aangeschaft om heel simpel met een muziekje op even tijd voor mezelf te maken om compleet te ontspannen.
Wat je niet moet vergeten is dat bij je paarden ook jou tijd is. Ik weet dat het niet hetzelfde is als een avondje helemaal rustig bij pap en mam op de bank, maar je moet niet vergeten dat de paarden ook jou ding zijn.
Goed om een balans te zoeken. Misschien een dag helemaal niet naar de paarden? Alleen als dit mogelijk is natuurlijk.
Succes! Plan alvast lekker een dagje voor jezelf en geniet vooral van je vakantie nu. Soms een zondagje niks kan ook heerlijk zijn. Pyjama aan, kopje thee erbij en lekker genieten. Maar maak je er ook niet te druk om, een klein verschil en dan komt het helemaal goed.

Yunaa schreef:

Jeetje meid, ik herken me helaas heel erg in jouw verhaal met alle gevolgen van dien. Ik 'moet' ook alles van me zelf, zoals: continu de hele dag bezig zijn, omdat ik niet wil niksen, of mensen tevreden houden en voor hun klaar staan, geen nee durven zeggen en daarom loop ik mezelf ook aardig voorbij. Als ik een lange dag school heb gehad tot 17.00 uur en ik heb huiswerk, dan moet ik van mezelf ook nog eens verplicht sporten in de avonduren. Ook al ben ik gebroken en heb ik nog stapels met huiswerk. Hetzelfde geldt voor als ik gewerkt heb in de schoolvakanties, ik moet van mezelf na dat alles nog zo veel doen. Als ik dat niet doe, voel ik me echt een nietsnut en een faler. Heeft niks met gebrek aan zelfvertrouwen te maken, maar ik ben nu eenmaal dat ik ook te veel moet van mezelf. Soms hakt het er echt in en ben ik helemaal kapot; geen energie, draaierig, moe en geen eetlust. Mijn ouders waarschuwen mij ook altijd, maar helaas ben ik te eigenwijs en wil ik al te graag maar doorgaan.

Wat anderen al aangeven hier, ga ik achterna. Je moet tijd voor jezelf zien te vinden. Al kan je vriend nog zo veel van je willen eisen, ga daar niet mee akkoord. Het is misschien heel zielig voor hem dat hij erge last van zijn schouder heeft en daardoor niet volledig werkt en naar school kan, maar jij bent er niet om al die overgebleven tijd van hem te in te vullen. Jij hebt je eigen leven met je school, paardjes, familie en vriendinnen. Voel je vooral niet schuldig als je hem afzegt, omdat je met een vriendin naar de bioscoop bent gegaan. Hij hoort dat te begrijpen en jou te gunnen. 24/7 samenzijn, wat hij voor ogen heeft, is helemaal niet gezond op deze leeftijd. Ik kan uit ervaring spreken, want mijn ex eiste ook zielsgraag dingen op voor mij en ik ging er helemaal aan onderdoor met alle gevolgen van dien; stress, uitgeput en ik wist me geen raad meer. Nu het uit is, kom ik helemaal bij. Geen verplichtingen meer, tijd besteden aan dingen die ik echt leuk vind en vooral geen zielige verhalen horen van zijn kant: ''Maar je geeft me geen aandacht en je bent er bijna nooit voor me'', wat natuurlijk volledig onzin is, want ik gaf alles wat ik had letterlijk aan hem, maar het was nooit genoeg. Helaas. Nu zeg ik niet dat je het uit moet maken, zeker niet! Maar je moet je niet laten leven, maar je moet zelf invullen hoe JIJ het wil hebben. Waar je vriend mee bezig is, is een tikkeltje 'egoïstisch' van zijn kant. Hij hoort je achter je te staan en met je mee te denken; je hebt immers al meerdere malen tegen hem gezegd dat je even wat tijd voor jezelf wil.

Als dit niet wil lukken, geef ik je het advies om eens naar een assertiviteitstraining te gaan. Ik heb dit zelf ook gedaan en het heeft zeker wat geholpen. Je leert voor je zelf op te komen, nee te zeggen en aan je eigen te denken. Succes meid!

Yunaa schreef:

Ik ben ook zeker benieuwd hoe het af gaat lopen, maar ik heb er van jouw kant zeker vertrouwen in. Helaas heb ik zelf de ervaring dat mensen weten wat je zwakke punten zijn, omdat je niet kan aangeven hoe het er op staat, dus ze maken ook nog eens gebruik van je zwakke punten. Zoals jij dus aangeeft: je vriend gaat treuzelen als je hem naar huis 'stuurt' of je vriend gaat zichzelf zielig vinden als je al dit alles uitlegt aan hem, omdat hij perse aandacht van jou wil. Zo ging het bij mij ook en dan zit je inderdaad even met je handen in het haar, maar niks van aantrekken. Je bent baas over je eigen!

Je mag me ook PB'en hoor, als je nog vragen hebt! Succes!

Irrica schreef:

Mag ik je ook nog een tip/gedacht meegeven? Een vriendin van mij heeft pas met vergelijkbare issues bij een psycholoog gelopen. Die gaf aan dat je de gedachte 'Ik moet iedereen helpen en steunen' ook heel anders kunt zien, nl. 'Wat ben ik voor arrogante troela dat ik denk dat iedereen mijn hulp nodig heeft en het niet zelf kan.' Dat is natuurlijk niet waar, maar door iets extreems tegenover je eigen (extreme) gedachte te zetten kun je je eigen gedachte van 'ik moet helpen' wellicht makkelijker relativeren.

Daarnaast moet je misschien afvragen of je niet gewoon te veel wilt: en goede cijfers op school, en dagelijks met je pony's bezig, en een vriend, en veel tijd aan je tante besteden en ...etc. Bepaal wat je echte prioriteiten zijn, stop daar je tijd in en probeer er vrede mee te hebben dat je andere dingen niet of misschien voor 70% kunt doen. Nu wil je volgens mij het liefst alles op 100%. Dat kan niemand.

eclair98 schreef:

Misschien kan je, je vriend dit topic laten lezen? Dan weet hij misschien beter hoe het voor jou is?

Valentijn5 schreef:

Irrica schreef:

Mag ik je ook nog een tip/gedacht meegeven? Een vriendin van mij heeft pas met vergelijkbare issues bij een psycholoog gelopen. Die gaf aan dat je de gedachte 'Ik moet iedereen helpen en steunen' ook heel anders kunt zien, nl. 'Wat ben ik voor arrogante troela dat ik denk dat iedereen mijn hulp nodig heeft en het niet zelf kan.' Dat is natuurlijk niet waar, maar door iets extreems tegenover je eigen (extreme) gedachte te zetten kun je je eigen gedachte van 'ik moet helpen' wellicht makkelijker relativeren.

Daarnaast moet je misschien afvragen of je niet gewoon te veel wilt: en goede cijfers op school, en dagelijks met je pony's bezig, en een vriend, en veel tijd aan je tante besteden en ...etc. Bepaal wat je echte prioriteiten zijn, stop daar je tijd in en probeer er vrede mee te hebben dat je andere dingen niet of misschien voor 70% kunt doen. Nu wil je volgens mij het liefst alles op 100%. Dat kan niemand.

Zo voel ik me ook 100% verantwoordelijk voor alles. Je hebt het of je hebt het niet.

x_Kaat_x schreef:

IK kan je gevoel helemaal inbeelden, misschien dat ik een jaartje geleden ook meer naar die kant aan het neigen te gaan was, maar nu moet ik me eerder eens zeggen ook echt wat te doen

Ik vind dat je al een heleboel goede tips en terechten opmerkingen (zoals die van je vriend) hebt gekregen;
Natuurlijk wil je het liefste zo vaak moegelijk bij elkaar zijn! Maar je bent nu eenmaal aan het studeren en hebt een tijdrovende hobby, dat hoort er nu eenmaal bij! Ik zag mijn ex alleen maar in het weekend en dat zijn ook maar 2 dagen, maar dat overleefde ik ook, en hij ook.
Liefde is niet iemand alleen maar voor jezelf willen en daar samen bij willen zijn, nee liefde is het beste voor die persoon willen en buiten natuurlijk samen zijn ze ook eens me-time gunnen of vriendinnen-tijd.

Nu ben ik iemand die mijn paard ook wel eens dagje kan laten staan om eens wat tof te doen met mijn vriendje of vriendinnen. Het is en blijft een hobby voor mij en ik haal evenveel uit een avondje gezellig samen film kijken dan een uurtje paardrijden. Wat dan natuurlijk niet betekend dat ik zomaar elke keer mijn paard aan de kant schijf voor vrienden of liefje, je moet gewoon de middenweg zoeken.

En gaat je vriend niet mee als je eens wat met je tante gaat doen? dat is toch ook leuk?

Zorg er in ieder geval voor dat je je niet laat verstikken en denk ook eens 'wat morgen nog kan hoeft vandaag niet' en plan eventueel elke week een na-of voormiddagje in dat je gewoon echt helemaal niets doet. Lekker in de zetel hangen, tv kijken, wat zitten te prullen op je laptop, uitslapen enz.

Blijheid schreef:

Goed bezig TS

Ik las dat je overweegt om misschien met een psycholoog te gaan praten als de stress te heftig blijft, je zou ook kunnen overwegen om eens bij de vertrouwenspersoon op school binnen te lopen. Is een wat minder hoge drempel en toch iemand die even echt met je mee kan denken

Blubje11 schreef:

Ik herken dit probleem ook heel erg.

Bij mij is het niet eens zo zeer dat het me een schuldgevoel geeft om nee tegen anderen te zeggen, (soms wel) maar dat ik er zelf gewoon echt geen erg in heb dat het teveel voor me is.
Tips om hier mee om te gaan zijn welkom:)

Laatst zag ik een filmpje op youtube van beautygloss over nee zeggen. Misschien kan je dat op zoeken en heb je er iets aan.

bigone schreef:

Ts, hoe oud is je vriend en ben jij zijn eerste relatie?? Het klinkt alsof hij heel onzeker of de andere kant, heel jaloers zou kunnen zijn. Uitmaken is inderdaad nergens voor nodig maar hij bespeeld je wel ontzettend op een psychologische manier en dat is altijd reden om zeer kritisch te kijken naar een relatie.
Laat hij me in mijn waarde, kan ik 100% mijzelf zijn, zowel met als zonder hem in de buurt. Word hij claimend wanneer ik aandacht aan iets of iemand anders geef??? Twee keer nee en één keer ja antwoorden betekend een heel goed en duidelijk gesprek hebben want dat is fout. In een relatie ben je er voor elkaar, altijd maar wel zonder druk en zonder dat je het gevoel krijgt dat de ander zich te kort gedaan voelt. En geef je elkaar de vrijheid, kwaliteit van een relatie hangt niet af van de hoeveelheid uren die men bij elkaar is. Ik kan me maar zo voorstellen dat jullie relatie snel over is als jullie in dit stadium wel continue op elkaars lip zouden zitten terwijl je normaal gesproken niets liever doet dan veel bij elkaar zijn wanneer je een echt goede relatie hebt.

Joolien schreef:

Bij mij deed ik altijd ja zeggen, omdat ik bang was dat mensen boos zouden worden en ik ze zou verliezen. Vooral het boos worden, aangezien mijn vader altijd boos was en schreeuwde. Dus als ik dan maar ja zei, dan konden ze niet boos worden. En ik heb daarnaast hechtingsproblemen, waardoor ik bang ben om mensen kwijt te raken als ik een keer nee zei. De eerste keer dat ik ruzie had met een vriendin, dacht ik dat onze vriendschap over was. Het was voor mij zo wennen dat je ook gewoon af en toe ruzie kan hebben zonder iemand kwijt te raken.