Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-10-15 12:06

Geplaatst: 26-10-15 12:06

maar als hij al vier jaar lang zo eet..
dus geen tussendoortjes
nauwelijks avond eten,
nauwelijks ontbijt..

waar groeit hij dan nog van?
want daar moet hij echt bouwstenen voor binnen krijgen en voldoende brandstof om de dag door te komen..

ik snap niet hoe het consultatiebureau dan zo luchtig kan doen, want ik kan mij indenken dat na 4 jaar zo rondtobben, zijn groeicurve afvlakt, z'n leernivau zelfs wat afvlakt (immers ook onze hersenen hebben brandstof nodig) en voor mijn gevoel zou hij bijna wegwaaien.

Enige andere optie is dat hij zijn voeding vloeibaar binnen weet te krijgen..

ik ben zelf iemand die ondervoed maar overdrinkt aan caloriën maar ook volume.. daardoor ook niet of nauwelijks trek en ben sowieso altijd een lastige eter geweest.

wat drinkt hij over de dag heen en even nakijken wat daar allemaal inzit..
want als hij wel normaal groeit en ontwikkeld krijgt hij blijkbaar wel voldoende bouw en brandstoffen binnen over de hele dag..

**Geplaatst**: 26-10-15 12:06

Geplaatst: 26-10-15 12:06

Kan je niet aan hem vragen waarom hij bang is om te eten? Krijgt hij buikpijn na de tijd? Wie weet heeft ie een allergie ergens voor en reageert hij op sommige producten waardoor hij eten aan pijn koppelt. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat een kind op zo'n jonge leeftijd al zo dwars wordt uit zichzelf zonder reden.

**Geplaatst**: 26-10-15 12:07

Geplaatst: 26-10-15 12:07

Quellian schreef:
Dat 'als hij honger krijgt, gaat hij wel eten' gaat helaas niet op bij hem. Hij gaat zeer regelmatig zonder eten naar bed en klaagt dan over buikpijn (waarop ik dan zeg: 'dan neem je morgenochtend maar een extra boterham', die hij ook niet eet, want hij wil niet ontbijten). Als ik hem de volgende avond bij het eten herinner aan de buikpijn van de vorige avond, dan haalt hij zijn schouders op: 'geeft niets'. Ik weiger hem iets anders aan te bieden (mijn vriend wil hem nog weleens een boterham geven, het is een broodeter, wat weer zorgt voor flinke discussies tussen ons), want ik vind dat hij gewoon mee kan eten, geen raar gedoe. Iedereen heeft iets dat hij/zij echt niet lust en ik wil bést een uitzondering maken voor IETS, maar hij probeert het niet eens. Alles is bij voorbaat vies, hij lust niets en als hij dan een hapje op heeft (na de druk flink te hebben opgevoerd) is het vaak nog 'dat is lekker!', maar na die ene hap is het klaar.
Gisteravond kwam hij ermee dat hij niet dúrft te eten. Wij kunnen ons geen situatie herinneren dat voor hem traumatisch geweest kan zijn op dat gebied, maar hij zegt verder ook niets. Als ik vraag waarom hij dan bang is, dan is het antwoord standaard 'weet ik niet'.

Hij zit op school tot 15.15 uur, dus dat zou inhouden dat hij warm moet eten rond 16.00 uur, ik weet niet of dat wat oplost.
Hij eet op school brood tussen de middag, maar het is een enorm langzame eter, dus vaak redt hij nog geen boterham in het halfuur eettijd dat ze hebben.

Ilja000, bedankt voor de link. Denk dat het sowieso wel wijsheid is om even langs de huisarts te gaan (en even aan te geven dat ik klaar ben met het wegwuiven met een -voor ons- redelijk groot probleem).
Roadracer, ik ga jouw link ook eens bekijken.

Vanavond wilde hij spruiten (daar bedoelt hij tuinerwten mee) met aardappelen. Vlees eet hij sowieso niet graag, maar daar val ik niet teveel over. Maar ik weet nu al dat vanavond dat bord wordt weggeschoven met 'lussiknie', we eten namelijk elke dag lussiknie.

Ik vind dat toch echt klinken als opstandig. Als er namelijk een reden was zou hij dat wel kunnen aangeven, een kind van 5 kan dat wel benoemen. Als hij zegt 'weet ik niet' of 'geeft niet' dan klinkt dat meer als 'ik weet niet waarom, maar ik kan er invloed mee uitoefenen op mama, dat is genoeg'.
Hoe doet hij het verder op school en in de omgang met andere kinderen? Zijn er meer dingen waar jullie tegenaan lopen?

**Geplaatst**: 26-10-15 12:08

Geplaatst: 26-10-15 12:08

Dus als ik het even snel doorlees dan eet hij slechts een boterham per dag?

Ontbijt wil hij niet en avondeten ook niet. Als je zo weinig eet is het logisch dat hij geen zin of honger heeft want dan smaakt niets meer.

Vind hij bijvoorbeeld soep ook niet lekker?

**Geplaatst**: 26-10-15 12:08

Geplaatst: 26-10-15 12:08

RoosTinker schreef:
Onze zoon vond eten ook moeilijk.

Tegenwoordig doen wij zulke dingen met z'n eten en vind hij het leuk om te eten.[ [url=m/0UBl18.png]Afbeelding[/url] ](vb van internet).

Mijn 1e gedachte: Je creeert een KANNIBAAL!
_O-

**Geplaatst**: 26-10-15 12:10

Geplaatst: 26-10-15 12:10

Misschien gewoon niet meer warm eten?
Er zijn genoeg koude alternatieven die ook gezond zijn. Warm eten is zo traditioneel (betekend niet slecht).
Maak eens een salade, of een smoothie, of eigengemaakte kipnuggets (wel warm natuurlijk).
Of friet van zoete aardappel uit de oven, is erg lekker én gezond.

**Geplaatst**: 26-10-15 12:10

Geplaatst: 26-10-15 12:10

Quellian schreef:
Cowboy55 schreef:

Dit gaat minstens zo veel over jou als over hem.

Hoe bedoel je?

anneliesdj, negeren als in bord voor zijn neus en met afruimen zijn bord ook weg, zonder er woorden aan vuil te maken. Dat bevalt hem nog het best!
Na het eten wel altijd melkproduct of fruit aanbieden (yup, advies van consultatiebureau), om e.e.a. te compenseren en omdat het onderdeel is van de maaltijd. Gisteravond na een flinke strijd 2 hapjes rijst erin, met een appel als toetje.

Die strijd zou ik er niet van maken hoor, gewoon bord weg en toetje geven, geen aandacht aan geven.
Als hij dan na een maand nog een hap doet zou ik eens verder gaan denken.

Ts hoe ziet hij eruit? Wat weegt hij?

Laatst bijgewerkt door anneliesdj op 26-10-15 12:11, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-10-15 12:10

Geplaatst: 26-10-15 12:10

anneliesdj schreef:
Ik vind dat toch echt klinken als opstandig. Als er namelijk een reden was zou hij dat wel kunnen aangeven, een kind van 5 kan dat wel benoemen. Als hij zegt 'weet ik niet' of 'geeft niet' dan klinkt dat meer als 'ik weet niet waarom, maar ik kan er invloed mee uitoefenen op mama, dat is genoeg'.
Hoe doet hij het verder op school en in de omgang met andere kinderen? Zijn er meer dingen waar jullie tegenaan lopen?

Nou dat valt nog echt tegen hoor.
Helemaal als het probleem al langere tijd bestaat.

Mijn dochter "luste ook niets" en dat kwam omdat oa haar smaak anders was.
Zij kon niet aangeven dat iets zuur smaakt voor haar, alleen dat zij het niet lustte.

**Geplaatst**: 26-10-15 12:14

Geplaatst: 26-10-15 12:14

Brainless schreef:
anneliesdj schreef:
Ik vind dat toch echt klinken als opstandig. Als er namelijk een reden was zou hij dat wel kunnen aangeven, een kind van 5 kan dat wel benoemen. Als hij zegt 'weet ik niet' of 'geeft niet' dan klinkt dat meer als 'ik weet niet waarom, maar ik kan er invloed mee uitoefenen op mama, dat is genoeg'.
Hoe doet hij het verder op school en in de omgang met andere kinderen? Zijn er meer dingen waar jullie tegenaan lopen?

Nou dat valt nog echt tegen hoor.
Helemaal als het probleem al langere tijd bestaat.

Mijn dochter "luste ook niets" en dat kwam omdat oa haar smaak anders was.
Zij kon niet aangeven dat iets zuur smaakt voor haar, alleen dat zij het niet lustte.

Daar noem je ook wel iets heel vreemds :s
Ik doel op iets als buikpijn ofzo. Een kind van 5 is een stuk slimmer dan veel mensen denken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-10-15 12:16

Geplaatst door de TopicStarter : 26-10-15 12:16

Cowboy55, dat klopt. Mijn vriend vindt het vooral belangrijk dat er iets aan eten in gaat, ik ben daar wat koppiger in. Het een maakt het ander niet slecht, maar we zitten gewoon niet op 1 lijn (en zo'n lekker ding van 5 jaar loopt stralend weg).

elenaMM77, dát is dus ook de vraag die wij ons stellen. Hij drinkt veel melk (weigert rauwe melk van de boer, wil enkel melk uit de supermarkt, hetzelfde geldt voor sap, hij wil niets zelfgemaakts, terwijl ik juist probeer zoveel mogelijk natuurlijk te eten) en hij krijgt dagelijks multivitaminen. Zijn vader is bijna 2 meter, maar de kleine man is een kop kleiner dan zijn vriendje die een maand na hem jarig is en toch niet zo'n lange vader heeft (ik ben een uk, hij zal allicht ook wat van mij hebben).

MarjanB, met buikpijn na het -niet- eten, bedoelt hij de maagkrampen van de honger mee.

anneliesdj, er zijn geen dingen waar we tegenaan lopen. Hij slaapt goed met melatonine, krijgt hij nu sinds een jaar. Verder is het een actief en vrolijk mannetje, enorm makkelijk in de omgang, niet brutaal, heel sociaal en lief.

robert45, hij lust broccoli, aardappel, tuinerwten, ei, filet americain, melk, patatjes en soms fruit (het wordt steeds minder dat hij lust). Tot vorige week bijvoorbeeld at hij nog met liefde meloen, nu gruwelt hij ervan en beweert dat hij het nooit heeft gelust en beweert soms ook dat hij het eerder niet heeft gegeten. Dat hij 3 maanden geleden een hapje pompoen heeft gegeten mag wat hem betreft nog steeds in de krant, iedereen moet horen dat hij 1 blokje pompoen heeft gegeten, want ja 'daar groei ik van!'. Hij weet heel goed waar hij wel en niet van groeit, we kletsen regelmatig op bed nog even over waar je wel groot van wordt en waarvan niet. Theoretisch gezien weet hij het heel goed.

**Geplaatst**: 26-10-15 12:19

Re: Kind (5) weigert te eten

Geplaatst: 26-10-15 12:19

Ja dat snap ik maar wat krijgt ie als hij wel eet waardoor hij bang is?

**Geplaatst**: 26-10-15 12:19

Geplaatst: 26-10-15 12:19

eet hij wel vla of yoghurt?

Mijn dochter (3) is (was) ook zo'n lastige eten, warm eten ho maar, maar vla wilde madam wel.
Dus ik kwakte de vla op haar warm eten toen wij aan het toetje toe kwamen.
Gevolg was huilen en huilen, maar de volgende dag dus mooi haar bord leeg.
Af en toe nog een nee lust ik niet dag, maar gelukkig eet ze wel vaker warm.

**Geplaatst**: 26-10-15 12:22

Geplaatst: 26-10-15 12:22

Quellian schreef:
Cowboy55, dat klopt. Mijn vriend vindt het vooral belangrijk dat er iets aan eten in gaat, ik ben daar wat koppiger in. Het een maakt het ander niet slecht, maar we zitten gewoon niet op 1 lijn (en zo'n lekker ding van 5 jaar loopt stralend weg).

Precies waar hij het voor doet. Je moet dat echt niet doen waar hij bij is, bespreek dat met je partner als de kleine in bed ligt en als hij erbij is zijn jullie gewoon vrolijke eensgezindheid.

Waarom krijgt hij melatonine dan? Dat heeft toch ook een reden?

**Geplaatst**: 26-10-15 12:23

Geplaatst: 26-10-15 12:23

Het lijkt me inderdaad heel lastig, maar ik denk dat het enige wat je kan doen is het 'strijd'-element eruit halen. Betrek hem in het proces van boodschappen doen, tafeldekken en koken, maar leg er geen druk op van 'oh-koken-kan-zo-leuk-zijn-dus-nu-eet-je-vast-wel', of iets dergelijks. Eten is een normale, gezellige bezigheid en meer niet, that's it. Klets gezellig aan tafel over van alles en richt je helemaal niet op wat hij eet, maar ga zelf lekker zitten eten.

Zet bij de maaltijd wat kleine schaaltjes met stukjes kip/komkommer/tomaat ofzo op tafel. Ik merkte dat dat bij mijn oppaskinderen altijd goed hielp: 1 of 2 hele boterhammen opeten was nooit leuk, tot ik een keer een aantal boterhammen in allemaal kleine stukjes sneed en er allemaal verschillend beleg op deed en het als hapjes op tafel legde, een soort tapas voor kleuters

. Misschien zijn kleinere porties/hapjes wat beter voor hem te overzien dan een bord met eten, en haalt dit de druk er wat af.

**Geplaatst**: 26-10-15 12:29

Geplaatst: 26-10-15 12:29

Misschien zou je toch eens met een kinderpsycholoog kunnen praten? Als ik je verhaal zo lees denk ik niet dat het opstandigheid is maar dat er echt wat speelt. Of misschien gespeeld heeft wat hij nu niet los kan laten.
Een tijd terug was er op Rtl5 een serie over moeilijke eters, hier zat ook een man bij die zich ooit heel erg verslikt heeft en hierdoor bang is geworden voor vast eten. Hij at alleen nog maar vla.
Ook heb ik ooit een artikel gelezen over kinderen met autisme die extreem gevoelig in de mond waren, hierdoor voelde bepaalde producten als stenen in de mond of extreem heet.

Ik wil hiermee niet zeggen dat je kind zich verslikt heeft of autisme heeft, maar er zit soms meer achter dan een opstandig kind. Vooral omdat hij al eens gezegd heeft dat hij niet durft. Een goeie psycholoog kan hier misschien achter komen en jullie verder helpen.

**Geplaatst**: 26-10-15 12:29

Geplaatst: 26-10-15 12:29

Misschien langs de huisarts gaan? Als hij zegt dat hij bang is om te eten klinkt het wel serieus.

Bij ons thuis geldt altijd; eten wat de pot schaft. Wij moesten net zo lang aan de tafel zitten totdat we ons bordje op aten, ook al vonden we het niet lekker. Soms zat ik 2 uur lang aan de tafel te janken omdat ik niet wou eten maar uiteindelijk deed ik het wel. Ik ben zelf geen moeder maar misschien heb je hier wat aan? Ik weet niet of dit de juiste manier van opvoeden is hoor, maar zo ging het bij ons vroeger

**Geplaatst**: 26-10-15 12:30

Geplaatst: 26-10-15 12:30

Oh hij eet wel brood dus? Dus hij eet wel maar gewoon niet wat jij wil...
Zet dat kind dan gewoon een boterham voor. Doe er wat gezonds op en hij eet dan tenminste. Ik ga die strijd niet aan hoor, ik vind het belangrijker dat die van mij gewoon wat eet. Anders hongert ze zichzelf uit. Dan maar brood met worst.

**Geplaatst**: 26-10-15 12:38

Re: Kind (5) weigert te eten

Geplaatst: 26-10-15 12:38

Eens met Suzanne.

Ik heb niet alles gelezen trouwens, want van sommige berichten krijg ik echt rillingen.
Een kind dat al bijna 4 jaar lang opstandig is? Ik kan er met mijn kop niet bij dat je dat zou denken.
Er lijkt mij veel meer achter te zitten dan dwars zitten, dat kan echt niet anders. Ik zou eerst zorgen dat de negativiteit verdwijnt. Omdat je al jaren ermee bezig bent zit er zoveel achter nu. En dat zou ik doen zoals Suzanne zegt. En inderdaad hulp zoeken. Maar zorgen dat hij gewoon eet, maakt niet uit wat, lijkt me het beste begin. Ookal is dat altijd brood.

**Geplaatst**: 26-10-15 12:38

Geplaatst: 26-10-15 12:38

Dit loopt al een aantal jaar en eigenlijk zijn jullie afgescheept met komt wel goed, en dat hebben jullie laten gebeuren.
Misschien tijd om eens verder te laten kijken door een andere type arts, het is niet normaal dat een kind zo weinig eet en zo slecht en alle druk die erbij komt maakt het allemaal niet makkelijker voor iedereen.
Diverse hebben gevraagd wat hij nou precies op een dag eet en drinkt?
Hou je een dagboek bij wanneer en wat hij wel eet zodat je een patroon eventueel kan zien in het niet meer eten en wat niet meer eten.
Jullie zoon weet heel goed dat dit een machtsspelletje is geworden en ondanks dat het verder een makkelijk kind is zou ik me er wel zorgen over maken.
Maar zo van de zijlijn is het makkelijk praten jullie hebben er dagelijks mee te maken.

Maar ik zou aandringen op een verwijzing voor Psycholoog om eens te kijken of er niet meer aan de hand is.
Succes

**Geplaatst**: 26-10-15 12:38

Geplaatst: 26-10-15 12:38

Hier hetzelfde verhaal met de oudste.
At alles tot een jaar of 2 (haring, oude kaas, noem maar op).
Daarna in ieder geval nauwelijks nog warm eten, brood en fruit wel.
Ik heb er nooit een punt van gemaakt, zelf eten op laten scheppen, wel of niet opeten, geen negatieve aandacht aan besteden. Ik zeg juist: jij bepaalt zelf wat je eet.
Nooit bijvoorbeeld gedreigd met geen toetje.

Nu is zoonlief bijna 8 en begint langzamerhand weer dingen te proeven, lust het lang niet altijd, maar hij probeert het in ieder geval.

Opstandig, koppig, manipuleren, ik heb er nooit deze termen aan gegeven, ik geloof er namelijk niet in. Mijn tip is echt: laat het los, het wordt vanzelf beter.
Kijk naar gezonde voeding die hij wel wil eten.
Een kinderarts vertelde mij ooit dat een kind op 2 gezonde maaltijden per dag echt gezond kan leven.

**Geplaatst**: 26-10-15 12:40

Geplaatst: 26-10-15 12:40

Suzanne F. schreef:
Oh hij eet wel brood dus? Dus hij eet wel maar gewoon niet wat jij wil...
Zet dat kind dan gewoon een boterham voor. Doe er wat gezonds op en hij eet dan tenminste. Ik ga die strijd niet aan hoor, ik vind het belangrijker dat die van mij gewoon wat eet. Anders hongert ze zichzelf uit. Dan maar brood met worst.

Tja, dit hebben wij uiteindelijk ook gedaan. Het maakt me niet uit wat je eet als je maar (gezond) eet. Maar goed, eenieder maakt hierin zijn eigen keuzes.

**Geplaatst**: 26-10-15 12:43

Geplaatst: 26-10-15 12:43

Dit kan best als opstandigheid begonnen zijn, maar na 4 jaar kan het haast niet anders of er zit iets anders bij. Zeker dat hij zelf aangeeft dat hij het eng vind om te eten is wel een trigger om eens verder te kijken.
Ik ken bijvoorbeeld een kindje dat nauwelijks meer wat durfde te eten na een grapje van Oma; 'Als je een appel eet, groeit er straks een appelboom in je buik!'. Doodeng vond ze dat! Het duurde lang voor het boven tafel kwam, maar pas toen het haar werd uitgelegd, dat dat niet kan en dat het gewoon een grapje was van Oma, durfde ze langzaam weer te gaan proeven

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-10-15 12:47

Geplaatst door de TopicStarter : 26-10-15 12:47

KaiKarine schreef:
Opstandig, koppig, manipuleren, ik heb er nooit deze termen aan gegeven, ik geloof er namelijk niet in. Mijn tip is echt: laat het los, het wordt vanzelf beter.

Deze woorden heb ik er ook niet aan gegeven, want ik weet oprecht niet wat erachter zit.
Mij werd gezegd: 'als hij in de puberteit is vreet hij de oren van je kop', sja... dan moeten we nog 10 jaar geduld hebben.

Gossie Blijheid, dat is wel heel sneu :(:)

**Geplaatst**: 26-10-15 12:52

Geplaatst: 26-10-15 12:52

Weet je wat helpt? Om er zelf geen punt van te maken.
Wij hebben zo'n moeilijke eter gehad.
Zes jaar lang at hij ( vanaf zijn tweede ook ongeveer, want voor die tijd ging eten nog redelijk) alleen maar broodjes pindakaas en jam. En fruit dat wel.
Na ook van alles geprobeerd te hebben gaven wij de moed op. We wilden liever gezelligheid aan tafel.
Met honger naar bed vind ik geen optie!
Toen hij een jaar of acht was bood hij zelf aan om voor ons te koken ( met hulp natuurlijk)
Hij at dan zelf niet mee, maar genoot zichtbaar als wij lekker aten....en hij aan zijn broodje pindakaas zat.
Dit is allengs beter gegaan.
Hij is nu achttien en lust bijna alles.
Je gaat nu een strijd aan die je niet wint. Het levert alleen maar verliezers op, want ook je zoon komt nu te kort.
Geef hem wat hij lust en laat het verder rusten

Laatst bijgewerkt door mirim op 26-10-15 12:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-10-15 12:52

Geplaatst: 26-10-15 12:52

ik had als kind een darm probleem, een koemelk allergie daardoor durfde ik niet te eten omdat ik dan zo een pijn in mijn buik kreeg.....krampen diarree overgeven etc.
en dat verhaal over die holten en of oorpijn amandels etc kan ook echt veel zeer doen!

nu had ik een neef die voerde een machtsspelletje met het eten.....hij heeft nog steeds een sterk dominant karakter!
zijn jongere broertje had last van de spanningen en dat verdween dus op het moment dat papa en mama gescheiden leefden van bed en tafel ....

Maar als je kind zo ondervoed raakt al eens aan vloeibaar eten gedacht?
soepjes en verrijkte drankjes van nutricia verkrijgbaar via de huisarts....en dan ondertussen opzoek naar het echte probleem!

want wat het ook is er is altijd een reden achter dit soort zaken, en ik snap dat je je echt zorgen maakt! :(:)