Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-10-15 18:45

Re: wie herkent dit? alzheimer? of iets anders?

Geplaatst: 01-10-15 18:45

LZP -> MWS

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-15 10:54

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-15 10:54

Ik reageer even snel via mobiel...vanavond reageer ik nog wel even wat uitgebreider op jullie reacties.

Gisteren avond ging mijn vader mee naar les. Ik heb onderweg wel 3 keer moeten zeggen hierrrrr er af! (Hij wou zo een afslag voor bij rijden)..
En dit terwijl hij al jaren mee gaat. Toen we naar huis wouden op de terug weg checkte ik de trailer nog even. Dat was maar goed ook want de bil stang zat er niet achter. Die lag nog op de grond naast de trailer. Ik zei dit tegen hem en hij reageerde ; och ja vergeten. In de auto vertelde ik hem dat dit de 3de keer al was dat hij dit 'och vergeten' had.. Hij reageerde hier niet op..

Even in het algemeen ; om met hem naar de huisarts te gaan ; hij wil niet naar de huisarts. Er is niets aan de hand volgens hem.

**Geplaatst**: 02-10-15 12:06

Re: wie herkent dit? alzheimer? of iets anders?

Geplaatst: 02-10-15 12:06

Dan bel je zelf met de huisarts. Het kan een kwestie van leven of dood zijn cru gezegd.

Om even aan te geven als voorbeeld; mijn moeder heeft na het huisarts bezoek wat ik uiteindelijk heb af gedwongen (helaas te lang mee gewacht), nog 4 maanden geleefd.

**Geplaatst**: 02-10-15 12:17

Geplaatst: 02-10-15 12:17

Lante schreef:
Dan bel je zelf met de huisarts. Het kan een kwestie van leven of dood zijn cru gezegd.

Om even aan te geven als voorbeeld; mijn moeder heeft na het huisarts bezoek wat ik uiteindelijk heb af gedwongen (helaas te lang mee gewacht), nog 4 maanden geleefd.

Precies dit. Gewoon zelf bellen en de situatie uitleggen.

**Geplaatst**: 02-10-15 12:27

Re: wie herkent dit? alzheimer? of iets anders?

Geplaatst: 02-10-15 12:27

Je kan natuurlijk contact met de huisarts opnemen,alleen kan die alleen maar zeggen kom eens met hem langs.Daar blijf je natuurlijk een beetje hangen.
Maar je verhaal er doen kan nooit geen kwaad en mischien kan de huisarts het verhaal meenemen als je vader er voor iets anders moet zijn.
Het is een vervelende situatie hoor.
O ja,en vaak zeggen dat hij iets vergeet heeft geen zin,je krijgt er alleen maar ruzie van.

**Geplaatst**: 02-10-15 12:40

Geplaatst: 02-10-15 12:40

beatje schreef:
Je kan natuurlijk contact met de huisarts opnemen,alleen kan die alleen maar zeggen kom eens met hem langs.Daar blijf je natuurlijk een beetje hangen.

Wat een onzin, de huisarts kan ook heel adequaat reageren, wij moesten meteen door naar de spoedeisende hulp waar hij had geregeld dat mijn moeder met spoed meteen door de ct scan ging. We hadden dus direct de zelde dag nog de diagnose.

**Geplaatst**: 02-10-15 12:42

Re: wie herkent dit? alzheimer? of iets anders?

Geplaatst: 02-10-15 12:42

Lante dan moet je moeder wel willen,daar draait het hier om.De vader wil niet.
Je kan niet iemand tegen zijn wil mee sleuren hoor.

**Geplaatst**: 02-10-15 12:52

Geplaatst: 02-10-15 12:52

Op basis van je bericht kunnen wij wel met diagnoses gaan strooien die ons bekend voorkomen, maar de enige die hier uitsluitsel over kan geven is iemand die je vader persoonlijk ziet en hem met goede testen kan onderzoeken

Een eerste stap daarvoor is inderdaad de huisarts bellen. Je vader zal niet de eerste zijn die vindt dat er niks aan de hand is, jullie huisarts zal ongetwijfeld kunnen vertellen hoe je daar het beste mee om kunt gaan en wat eventueel andere oplossingen zijn. Wacht er in ieder geval niet te lang mee, want wat de oorzaak voor zijn gedrags- en geheugenveranderingen ook mag zijn, het kan al snel gevaarlijk worden en voor nog meer wrijving tussen jullie zorgen omdat je elkaar misschien niet begrijpt… Succes en sterkte er mee!

**Geplaatst**: 02-10-15 12:57

Geplaatst: 02-10-15 12:57

TS, Alzheimer is iets heel lastigs, vooral omdat het moeilijk is om iemand mee te nemen naar een huisarts, waar jij oko al tegenaan loopt.

Wat ik aan raad, is om eens rustig met je vader om tafel te gaan zitten, en hem rustig te vertellen wat je allemaal bij hem opmerkt, en dat je je ernstig zorgen maakt. Probeer voor jezelf echt de rust erin te houden en te benadrukken dat je je zorgen maakt.
Wat vaak gebeurd, is dat mensen het wel weten, maar zich schamen of verward worden. Sommige mensen zien het ook echt niet, want die vergeten gewioon dat ze vergeetachtig zijn.
Ga daarom in volle empathie praten met je vader. Schrijf desnoods op wat je allemaal opgemerkt heb de laatste tijd, en hoe deze overeen komen met Alzheimer of dementie.

Mocht je er zelf niet uit komen of hier meer hulp bij willen, kun je altijd met de huisarts of praktijkondersteuner overleggen.

**Geplaatst**: 02-10-15 13:10

Geplaatst: 02-10-15 13:10

beatje schreef:
Lante dan moet je moeder wel willen,daar draait het hier om.De vader wil niet.
Je kan niet iemand tegen zijn wil mee sleuren hoor.

Natuurlijk wel, met name in dit soort zaken is de patient niet meer in staat zelf beslissingen te nemen. Mijn moeder had niks meer te willen. Ze was een gevaar voor zichzelf en anderen. Plastic bakjes op het vuur zetten e.d. Wat jij zegt Beatje, is gewoon een slap excuus om niet te gaan, de makkelijkste weg en vooral geen verantwoordelijkheid nemen. Met alle mogelijke gevolgen van dien.

Sterkte met je vader TS. Ik reageer hier vrij fel, omdat ik te laat stappen heb ondernomen. Dat raak ik niet meer kwijt, maar moet er wel mee leven. Ik wil graag mensen behoeden voor dezelfde fouten, maar uiteindelijk is het natuurlijk aan jou.

**Geplaatst**: 02-10-15 13:15

Geplaatst: 02-10-15 13:15

TS mijn schoonvader verteld sinds ik hem ken (nu 24 jaar) regelmatig dezelfde verhalen en als boer begon hij ook een beetje dingen te vergeten, maar goed mijn schoonmoeder ving alles op dus het viel niet op.
Tot een aantal jaar terug mijn schoonmoeder overleed en zijn vergeten, apathie enz werd erger, uiteindelijk de huisarts laten komen, want waarom naar de dokter als je niet ziek bent.
Die had al snel door dat er iets niet klopte en onder valse voorwendselen mijn schoonvader mee naar de geheugenpoli in het ziekenhuis. (oke niet netjes maar je moet wat)
Na een scan en allerlei vragen formulieren (die wij al ingevuld hadden) tot de conclusie gekomen (de arts dan) dat hij vasculaire dementie heeft.
Na het lezen van symptomen veel herkend en andere ook weer totaal niet.

Volgens de neuroloog in het ziekenhuis is dit een vorm van dementie die al heel lang (schoonvader is nu 86 en volgens de arts kan dit al rond zijn 50e zijn gaan spelen) aanwezig kan zijn en steeds een beetje erger wordt, met daartussen ook heldere periodes.
We zijn nu na de diagnose een aantal jaar verder en soms is hij helder en soms weet hij het niet.

Ik denk dat het wel belangrijk is dat de huisarts eens een praatje komt maken al is het maar uit het oogpunt van kennismaking, maar dat jullie de huisarts wel van te voren informeren.

**Geplaatst**: 02-10-15 13:24

Geplaatst: 02-10-15 13:24

Mijn oma had alzheimer en altijd een heel gevecht geweest met dokters (met zicht op alzheimer) maar ook met het plaatsen naar een verzorgingshuis. Maar het zou ook kunnen dat je vader erg gestrest is. Bij (chronische ) ernstige stress kan er vergeetachtigheid optreden. Je lichaam weet niet meer hoe het moet handelen omdat het is een verkeerde versie van overleven staat. Zo kan het heel moeilijk zijn om dingen te onthouden die pas net verteld zijn e.d.

Deze ziekte is echt niet makkelijk te herkennen en als je de verkeerde treft zeggen ze gerust dat er niks aan de hand was. Mijn oma kon heel goed voordoen alsof er niks aan de hand was. Doet u alles zelf nog in huis? Ja natuurlijk, waarom zou ik dat niet, ik kan alles nog hoor. En dat terwijl er een paar uur per dag thuisverzorging op stond. Uiteindelijk is ze naar huis gestuurd met dat er niks aan de hand was, de bevindingen van mijn moeder werden in de wind geslagen.

Over het algemeen kon ze prima dingen aan iedereen van buiten af vertellen. Als je een kort gesprek met haar zou hebben zou je het echt niet merken. Maar wij waren er toch best wel vaak een wat langere tijd in de week. Wanneer ik geen glas drinken in mijn handen had " Moet je wat drinken schat?" Ik kon nee blijven zeggen, maar ze stopte pas met vragen als ze zag dat ik al drinken had.

Om mijn oma konden altijd wel verhaaltjes vertellen en dan ging ze met ons mee. (Voordeel was dat ze het ons niet kwalijk nam omdat ze het de volgende dag toch niet meer wist). Dus als ze echt naar een afspraak van de huisarts moest dan konden we gerust vertellen dat we even op visite gingen. Eenmaal daar aangekomen konden we zeggen : maar we zeiden toch dat je naar de dokter ging? En dan was ze er eigenlijk okay mee. (Ik weet het, heel gemeen, maar als er nood aan de man is, dan doe je wat je kan doen)

Ik zou zeggen probeer er wat moois van te maken en mee te nemen, en wellicht niet eens te zeggen dat het de dokter is, maar een goede vriend die graag wat meer zou willen weten... Wie weet helpt het

**Geplaatst**: 02-10-15 13:32

Geplaatst: 02-10-15 13:32

Lante schreef:
beatje schreef:
Lante dan moet je moeder wel willen,daar draait het hier om.De vader wil niet.
Je kan niet iemand tegen zijn wil mee sleuren hoor.

Natuurlijk wel, met name in dit soort zaken is de patient niet meer in staat zelf beslissingen te nemen. Mijn moeder had niks meer te willen. Ze was een gevaar voor zichzelf en anderen. Plastic bakjes op het vuur zetten e.d. Wat jij zegt Beatje, is gewoon een slap excuus om niet te gaan, de makkelijkste weg en vooral geen verantwoordelijkheid nemen. Met alle mogelijke gevolgen van dien.

Sterkte met je vader TS. Ik reageer hier vrij fel, omdat ik te laat stappen heb ondernomen. Dat raak ik niet meer kwijt, maar moet er wel mee leven. Ik wil graag mensen behoeden voor dezelfde fouten, maar uiteindelijk is het natuurlijk aan jou.

Twee dagen voordat ik mijn moeder meenam naar mijn huis, om te logeren en van daaruit naar een verpleeghuis te brengen, heeft ze bijna haar flat in de lucht laten vliegen... doordat ze thee wilde zetten en niet meer wist wat ze moest doen als het gas open was gedraaid...
Ze haalde daarom een rokende buurvrouw erbij, zonder haar te kunnen uitleggen waarom. Dus die buurvrouw stond ineens niets vermoedend met een brandende sigarettenpeuk in haar mond in de gaslucht... ze schrok zich wezenloos en riep dat alle ramen en deuren open moesten, wat mijn moeder gelukkig begreep en meteen deed...
Later belde de buurvrouw ons met het verhaal... waardoor we wisten dat we geen dag te vroeg waren met haar op te halen.

Maar zulk soort dingen ga je dus meemaken met iemand die in de war is en waar niemand durft in te grijpen.

**Geplaatst**: 02-10-15 14:52

Geplaatst: 02-10-15 14:52

Ts, ik kan je één goede tip geven(buiten de huisarts inschakelen). Zorg ervoor dat je je vader niet elke keer confronteert met het feit dat hij veel vergeet, juist in de tussenfase, als mensen zich nog wel bewust zijn van hun vergeetachtigheid is dit voor hun heel erg beangstigend. En vaak worden ze daar heel erg kribbig en vervelend in omgang van. Alhoewel het misschien niet goed is kun je wel naar een fijne naaste collega van je vader stappen en vragen of hem iets opvalt. Het is vaak zo dat de werkgever bij de familie aan de bel trekt als ze zo iets opmerken, ik weet niet of je vader met gevaarlijke machines of vertrouwlijke gegevens werkt maar zit er aub boven op.
En je vader hoeft niet mee naar de huisarts, ga eerst zelf eens je verhaal aan de arts vertellen, dan kan hij zelf beslissen hoe nu verder.

**Geplaatst**: 03-10-15 12:57

Geplaatst: 03-10-15 12:57

bigone schreef:
Ts, ik kan je één goede tip geven(buiten de huisarts inschakelen). Zorg ervoor dat je je vader niet elke keer confronteert met het feit dat hij veel vergeet, juist in de tussenfase, als mensen zich nog wel bewust zijn van hun vergeetachtigheid is dit voor hun heel erg beangstigend. En vaak worden ze daar heel erg kribbig en vervelend in omgang van. Alhoewel het misschien niet goed is kun je wel naar een fijne naaste collega van je vader stappen en vragen of hem iets opvalt. Het is vaak zo dat de werkgever bij de familie aan de bel trekt als ze zo iets opmerken, ik weet niet of je vader met gevaarlijke machines of vertrouwlijke gegevens werkt maar zit er aub boven op.
En je vader hoeft niet mee naar de huisarts, ga eerst zelf eens je verhaal aan de arts vertellen, dan kan hij zelf beslissen hoe nu verder.

Mee eens!

**Geplaatst**: 03-10-15 15:50

Geplaatst: 03-10-15 15:50

Ik had ooit met mijn moeder een probleem,zelf wilde maar kon ze ook.niet naar de huisarts. Ik heb gebeld en gezegd er moet iets gebeuren, toen kwam hij langs.

**Geplaatst**: 04-10-15 15:27

Geplaatst: 04-10-15 15:27

De symptomen klinken in mijn oren als depressiviteit. Maar zelf doktertje spelen heeft weinig zin.

Gewoon je huisarts bellen en de situatie uitleggen. Open kaart tegen je vader spelen en mee nemen naar de huisarts. Is niet leuk voor jou, voelt misschien een beetje als verraad. Maar geloof me, is het echt waard.

Veel succes en sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-10-15 13:34

Geplaatst door de TopicStarter : 05-10-15 13:34

YentlKG schreef:
De symptomen klinken in mijn oren als depressiviteit. Maar zelf doktertje spelen heeft weinig zin.

Gewoon je huisarts bellen en de situatie uitleggen. Open kaart tegen je vader spelen en mee nemen naar de huisarts. Is niet leuk voor jou, voelt misschien een beetje als verraad. Maar geloof me, is het echt waard.

Veel succes en sterkte!

Ik vind het zelf niet als depressief klinken en of er uit zien. Hij onderneemt namelijk gewoon leuke dingen en gaat gewoon naar zijn werk. Het klinkt zo inderdaad wel heel makkelijk, open kaart spelen en mee nemen naar de huis arts. Ik heb gisteren namelijk weer met hem over dit probleem gesproken en dan begint hij te lachen en zegt, ik heb nergens last van....

**Geplaatst**: 05-10-15 14:54

Geplaatst: 05-10-15 14:54

kusvoorjou schreef:
YentlKG schreef:
De symptomen klinken in mijn oren als depressiviteit. Maar zelf doktertje spelen heeft weinig zin.

Gewoon je huisarts bellen en de situatie uitleggen. Open kaart tegen je vader spelen en mee nemen naar de huisarts. Is niet leuk voor jou, voelt misschien een beetje als verraad. Maar geloof me, is het echt waard.

Veel succes en sterkte!

Ik vind het zelf niet als depressief klinken en of er uit zien. Hij onderneemt namelijk gewoon leuke dingen en gaat gewoon naar zijn werk. Het klinkt zo inderdaad wel heel makkelijk, open kaart spelen en mee nemen naar de huis arts. Ik heb gisteren namelijk weer met hem over dit probleem gesproken en dan begint hij te lachen en zegt, ik heb nergens last van....

Inderdaad, vaak moet je dit soort zaken aankaarten met de huisarts buiten de patient om, ik kan me je zorgen heel goed voorstellen maar ook de kant van je vader begrijpen. Als je vergeet dat je dingen vergeet is er in zijn ogen ook totaal niets aan de hand. Wat je zou kunnen doen is tegen je pa zeggen dat het alleen maar goed is wanneer hij denkt dat er niets aan de hand is maar dat jij je toch heel veel zorgen maakt en of hij toch samen met jou naar de huisarts wil gaan zodat gewoon bevestigd word dat er niets is en dat je hem daarna ook met rust laat over zijn vergeetachtigheid.

**Geplaatst**: 05-10-15 16:33

Geplaatst: 05-10-15 16:33

TS, wat je ook kunt doen is eerst eventueel eerst zelf naar de huisarts gaan om je probleem te bespreken, en dan een huisbezoek afspreken voor op een moment dat je vader en jij beiden thuis zijn.

Als je de huisarts vertelt wat je allemaal merkt aan je vader, en dat je serieuze angst hebt dat het tekenen van dementie, of zelfs een tumor of iets anders kunnen zijn, maar dat je vader de ernst echt niet lijkt in te (willen/kunnen) zien, dan moet je soms inventief zijn en de touwtjes in handen nemen.

Mijn schoonmoeder wilde/kon ook niet inzien dat ze cognitief achteruit ging, maar op een dergelijke manier heeft haar zoon toch een afspraak kunnen maken bij de specialist.

**Geplaatst**: 05-10-15 16:46

Geplaatst: 05-10-15 16:46

kusvoorjou schreef:
YentlKG schreef:
De symptomen klinken in mijn oren als depressiviteit. Maar zelf doktertje spelen heeft weinig zin.

Gewoon je huisarts bellen en de situatie uitleggen. Open kaart tegen je vader spelen en mee nemen naar de huisarts. Is niet leuk voor jou, voelt misschien een beetje als verraad. Maar geloof me, is het echt waard.

Veel succes en sterkte!

Ik vind het zelf niet als depressief klinken en of er uit zien. Hij onderneemt namelijk gewoon leuke dingen en gaat gewoon naar zijn werk. Het klinkt zo inderdaad wel heel makkelijk, open kaart spelen en mee nemen naar de huis arts. Ik heb gisteren namelijk weer met hem over dit probleem gesproken en dan begint hij te lachen en zegt, ik heb nergens last van....

En als je gewoon eens vraagt of hij samen met jou naar de dokter wilt omdat jij bang bent dat hij wat mankeert en hem niet verliezen wilt.Beetje vader kan zijn dochter toch niet weerstaan O:)

Gewoon heel liefjes zijn.

**Geplaatst**: 05-10-15 16:49

Re: wie herkent dit? alzheimer? of iets anders?

Geplaatst: 05-10-15 16:49

En als je dan zegt: nou, als je nergens last van hebt hoef je ook niet bang te zijn om naar de huisarts te gaan. Want die zal dan vast hetzelfde zeggen?

**Geplaatst**: 05-10-15 17:05

Geplaatst: 05-10-15 17:05

Praat eerst eens rustig met jouw vader samen met jouw broer en leg rustig uit dat jullie je zorgen maken, zonder verwijten. Dat lijkt me stap 1.
Achter zijn rug om naar zijn werk of arts lijkt me niet wenselijk. Blijkbaar functioneert hij op zijn werk, anders wordt daar actie ondernomen.

**Geplaatst**: 05-10-15 18:15

Geplaatst: 05-10-15 18:15

janouk schreef:
Praat eerst eens rustig met jouw vader samen met jouw broer en leg rustig uit dat jullie je zorgen maken, zonder verwijten. Dat lijkt me stap 1.
Achter zijn rug om naar zijn werk of arts lijkt me niet wenselijk. Blijkbaar functioneert hij op zijn werk, anders wordt daar actie ondernomen.

Dat hangt helemaal van de baan af, als de vader van ts produktiewerk doet bvb dan heeft hij hier zoveel ervaring in dat hij dit slapende kan uit voeren. Vaak bij geestelijk inspannende jobs, veel cijferwerk, afspraken enz word als eerste duidelijk dat er iets niet goed gaat

**Geplaatst**: 05-10-15 19:30

Geplaatst: 05-10-15 19:30

bigone schreef:
janouk schreef:
Praat eerst eens rustig met jouw vader samen met jouw broer en leg rustig uit dat jullie je zorgen maken, zonder verwijten. Dat lijkt me stap 1.
Achter zijn rug om naar zijn werk of arts lijkt me niet wenselijk. Blijkbaar functioneert hij op zijn werk, anders wordt daar actie ondernomen.

Dat hangt helemaal van de baan af, als de vader van ts produktiewerk doet bvb dan heeft hij hier zoveel ervaring in dat hij dit slapende kan uit voeren. Vaak bij geestelijk inspannende jobs, veel cijferwerk, afspraken enz word als eerste duidelijk dat er iets niet goed gaat

Inderdaad, collega's van mijn moeder hadden ook al aangekaart dat ze naar de huisarts moest. Lachte ze gewoon weg dat ze het wat te druk had. En op zich ging er ook nog heel veel wel goed... dus daar dwongen ze het ook niet af.