Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-10-15 12:31

Re: Partner met autisme, hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 28-10-15 12:31

Wauw, dat laatste stuk is heel herkenbaar. Vriendlief heeft PDD-nos maar meer neigend naar Asperger. Op zich ook in een vrij milde vorm dus dat vrijere is hier ook van toepassing evenals zelf de problemen niet echt ervaren.

Al is er wel heel wat herkenning en instemming als je het goed uitlegt, dan ziet hij wel in dat er zaken zijn die soepeler zouden kunnen. Maar dat wordt dan weer vergeten, tot het volgende gesprek.

**Geplaatst**: 28-10-15 12:52

Geplaatst: 28-10-15 12:52

Veel herkenning, gelukkig behoort het voor mij inmiddels tot het verleden. Mijn (zeer botte, maar wel oprechte) tip is dan ook eigenlijk: Wegwezen.
Ik heb een relatie gehad met een man met Asperger en dat heeft behoorlijke sporen nagelaten. Hij was (net als veel mensen met Asperger) welbespraakt en had een hoog IO (in tegenstelling tot zijn EQ) en veegde mij volledig weg met zijn argumenten en beschuldigingen. Want alles lag altijd aan mij, ik zag het niet goed en ik snapte niks. En inderdaad; hij zag het probleem niet, alle andere mensen waren gestoord, hij had gelijk.

De lange gesprekken en loze beloftes: Been there, done that. Neem 1 ding aan: Het verandert niet. Je hebt enkel de keuzes er mee te (leren) leven of weg te gaan, als je het voor jezelf beter wilt hebben. Ik kon er niet mee leven in ieder geval en weggaan was het beste wat ik ooit voor mezelf gedaan heb. Ik kwam er pas achter hoe verknipt en ongelijkwaardig de relatie was toen ik een relatie met een andere man kreeg. Waak er alsjeblieft voor dat je niet jezelf en al je overtuigingen kwijt raakt, ik ging in ieder geval zwaar aan mezelf twijfelen op een gegeven moment. Ik dacht echt dat het inderdaad allemaal aan mij lag.

Waar ik trouwens vooral niet mee kon leven was het gebrek aan wederkerigheid en empathie. Dat 'hoort' natuurlijk bij autisme, maar wat gaf me dat een vreselijk eenzaam gevoel.

Voor mensen die wel graag in hun relatie willen blijven en handvatten willen krijgen zou ik aanraden om te zoeken naar partnergroepen. Ik heb destijds bij de GGZ hier een partnercursus gehad. Dat was alleen al fijn om mensen te ontmoeten in dezelfde situatie. Mij, en een aantal anderen, leverde het op dat we zeker wisten dat we de relatie wilden verbreken, anderen kregen wat handvatten om alles wat draaglijker te maken.

**Geplaatst**: 28-10-15 12:59

Re: Partner met autisme, hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 28-10-15 12:59

Oef, wat is dit confronterend.
In de zin van dat ik waarschijnlijk zo autistisch als een deur ben

**Geplaatst**: 28-10-15 12:59

Geplaatst: 28-10-15 12:59

Mijn broer heeft (meerdere vormen van) Autisme en dat is voor ons als familie wel zwaar geweest, gelukkig gaat het nu heel goed. Mijn zoon van 7 is recent ook gediagnostiseerd met Asperger.
Ik ga de details hier niet bespreken maar je mag me gerust een pb sturen.

**Geplaatst**: 28-10-15 13:02

Geplaatst: 28-10-15 13:02

Yontheke schreef:
Oef, wat is dit confronterend.
In de zin van dat ik waarschijnlijk zo autistisch als een deur ben

Waar doel je nu op?
Er zijn zoveel kenmerken van autisme die iedereen wel bij zichzelf herkent maar dat wil niet zeggen dat je ook autisme hebt.

**Geplaatst**: 28-10-15 13:10

Geplaatst: 28-10-15 13:10

Ik hád een partner met autisme. Diagnose is nooit officieel gegeven want hij wilde zich niet laten testen. Maar dat hij een vorm van autisme heeft binnen het spectrum was overduidelijk. Niet alleen bij mij maar bij velen om ons heen. Ik heb ruim een maand geleden een punt achter onze relatie van 5 jaar gezet (met 2 kleine kindjes) Ik lees zo ontzettend veel herkenning hierboven!

Ik heb 'altijd' gedacht (ik kom uit het jeugdwerk) dat ik het wel 'aankon' ik hem wel kon helpen. Maar diep van binnen weet ik ook wel dat ik zijn hulpverlener niet kan zijn.
Helaas hebben wij het niet gered. Ik kan nu weer ademen, leven, leuke dingen doen, genieten... Achteraf (en dan is alles een stuk makkelijker

) heeft hij zoveel energie van mij genomen en heb ik zoveel moeten inleveren.

Hij wilde nooit hulp, dat is denk ik echt onze 'ondergang' geworden.

**Geplaatst**: 28-10-15 13:17

Geplaatst: 28-10-15 13:17

Ik herken sommige dingen hier wel! Al heb ik mijn partner nooit van autisme 'verdacht'. Maakt mij ook niet zoveel uit.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 20-05-23 21:13, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-10-15 13:23

Geplaatst: 28-10-15 13:23

Wat mij opvalt in sommige posts is dat mensen willen dat hun partner verandert. Maar die persoon heeft niet voor niks een aandoening. Die aandoening is dat hij niet kan veranderen. Je kunt van iemand zonder benen ook niet eisen dat hij gaat lopen, ook al kun je jezelf niet voorstellen wat daar nou zo moeilijk aan is.

Het is dus slikken of stikken. Accepteren dat iemand is zoals hij is, of vertrekken.

**Geplaatst**: 28-10-15 13:23

Geplaatst: 28-10-15 13:23

anneliesdj schreef:
Yontheke schreef:
Oef, wat is dit confronterend.
In de zin van dat ik waarschijnlijk zo autistisch als een deur ben

Waar doel je nu op?
Er zijn zoveel kenmerken van autisme die iedereen wel bij zichzelf herkent maar dat wil niet zeggen dat je ook autisme hebt.

Precies, pas als het functioneren in de weg staat, jij en/of je omgeving er last van ervaart en het afwijkt van wat 'normaal' is (en potentieel gevaarlijk als eventuele vierde criterium) is er sprake van een stoornis.

Natuurlijk zijn die criteria ook wat vaag en het is geen 'wel of niet' maar 'in meer of mindere mate', maar zo lang je niet aan die drie eerste criteria voldoet, is er niks aan de hand hoor.

LindyH schreef:
Wat mij opvalt in sommige posts is dat mensen willen dat hun partner verandert. Maar die persoon heeft niet voor niks een aandoening. Die aandoening is dat hij niet kan veranderen. Je kunt van iemand zonder benen ook niet eisen dat hij gaat lopen, ook al kun je jezelf niet voorstellen wat daar nou zo moeilijk aan is.

Het is dus slikken of stikken. Accepteren dat iemand is zoals hij is, of vertrekken.

En toch kun je autisten ook dingen uitleggen, aanleren of vragen. Dat hij de rommel niet ziet, wil niet zeggen dat je niet met hem kunt afspreken dat hij elke dag een kwartiertje opruimt of het aanrecht leegmaakt. Zo lang je niet gaat verwachten dat hij het zelf ziet, kun je gedrag wel overleggen en aangeven. Het zijn autistische mensen, die zijn prima in staat om dingen te leren. Niet alles en misschien ook niet alles even goed, maar sommige dingen kunnen best.

Mijn zusje is een klassiek autist met een hoog IQ en heeft echt wel dingen geleerd. Standaardreacties op sociale situaties, coping mechanismen voor als ze het even niet meer weet, gedragingen die ze moet herhalen. Niet omdat ze zelf inziet dat het nodig is, maar wel omdat we het haar uitgelegd hebben, het standpunt van andere mensen uitgelegd hebben en ze van ons heeft aangenomen dat het zo werkt (denk aan om de dag douchen en haren wassen, iemand een hand geven als hij jarig is, bij heel veel drukte en prikkels een blokje om gaan lopen, om hulp vragen als ze in paniek raakt). En die dingen doet ze misschien niet altijd helemaal prima, maar iemand vragen om te veranderen en iemand uitleggen waarom anderen iets graag willen en afspraken maken, kan prima!

Laatst bijgewerkt door Tink89 op 28-10-15 13:27, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-10-15 13:26

Geplaatst: 28-10-15 13:26

anneliesdj schreef:
Yontheke schreef:
Oef, wat is dit confronterend.
In de zin van dat ik waarschijnlijk zo autistisch als een deur ben

Waar doel je nu op?
Er zijn zoveel kenmerken van autisme die iedereen wel bij zichzelf herkent maar dat wil niet zeggen dat je ook autisme hebt.

Dat ik toch wel 9 van de 10 dingen waarvan men hier benoemt die bij autisme horen kan afvinken al heb ik geen officiële diagnose. Blijkbaar moet dit dus voor mijn man niet makkelijk zijn.

**Geplaatst**: 28-10-15 13:32

Re: Partner met autisme, hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 28-10-15 13:32

Ook ik heb een vriend gehad met autisme en heel eerlijk ik kon er echt niet mee leven.
Mijn zusje heeft dezelfde vorm van autisme maar was zo anders dan hij.

Ik kon bijv. niet alleen naar de paarden, hij bracht en haalde me van mijn werk, als ik telefoontjes moest doen voor werk etc moest ik tot in detail uitleggen waarom dat moest en wie ik gesproken had. Echt gek werd ik er van. Ook vele en lange gesprekken gehad en het zou beteren maar na enkele dagen herviel het weer.

Nee ik kon er echt niet mee leven en heb daarom ook de moeilijke keuze gemaakt en voor mezelf gekozen. Ik bloeide weer op tot de vrouw die ik was.

**Geplaatst**: 28-10-15 13:36

Geplaatst: 28-10-15 13:36

Tink89 schreef:
LindyH schreef:
Wat mij opvalt in sommige posts is dat mensen willen dat hun partner verandert. Maar die persoon heeft niet voor niks een aandoening. Die aandoening is dat hij niet kan veranderen. Je kunt van iemand zonder benen ook niet eisen dat hij gaat lopen, ook al kun je jezelf niet voorstellen wat daar nou zo moeilijk aan is.

Het is dus slikken of stikken. Accepteren dat iemand is zoals hij is, of vertrekken.

En toch kun je autisten ook dingen uitleggen, aanleren of vragen. Dat hij de rommel niet ziet, wil niet zeggen dat je niet met hem kunt afspreken dat hij elke dag een kwartiertje opruimt of het aanrecht leegmaakt. Zo lang je niet gaat verwachten dat hij het zelf ziet, kun je gedrag wel overleggen en aangeven. Het zijn autistische mensen, die zijn prima in staat om dingen te leren. Niet alles en misschien ook niet alles even goed, maar sommige dingen kunnen best.

Mijn zusje is een klassiek autist met een hoog IQ en heeft echt wel dingen geleerd. Standaardreacties op sociale situaties, coping mechanismen voor als ze het even niet meer weet, gedragingen die ze moet herhalen. Niet omdat ze zelf inziet dat het nodig is, maar wel omdat we het haar uitgelegd hebben, het standpunt van andere mensen uitgelegd hebben en ze van ons heeft aangenomen dat het zo werkt (denk aan om de dag douchen en haren wassen, iemand een hand geven als hij jarig is, bij heel veel drukte en prikkels een blokje om gaan lopen, om hulp vragen als ze in paniek raakt). En die dingen doet ze misschien niet altijd helemaal prima, maar iemand vragen om te veranderen en iemand uitleggen waarom anderen iets graag willen en afspraken maken, kan prima!

Ja, maar als dat dus niet lukt, dan zou dat niet moeten resulteren in een boze, gefrustreeerde partner 'want hij doet zijn best niet'. Bovendien is het aanleren van copingmechanismen, die bedoeld zijn om de persoon te helpen, iets heel anders dan het aanleren van door de partner gewenst gedrag.

**Geplaatst**: 28-10-15 13:46

Re: Partner met autisme, hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 28-10-15 13:46

Ik herken sommige dingen helemaal niet!
Mijn vriend heeft wel een hoog IQ, maar zal nooit zeggen dat dingen alleen aan mij liggen of dat hij gelijk had en niemand anders.
En hij heeft ook zeker wel inlevingsvermogen, al is dat wel iets minder dan gemiddeld.
En hij accepteert ook zeker wel hulp als dat nodig is.
Hij ziet rommel beter liggen dan dat ik doe.

Ik ben het er mee eens dat liefde en respect (en geduld) heel veel kan doen.
Ben de laatste die hem wil veranderen en toch kan ik zeggen dat hij in de 2 jaar dat we elkaar kennen, wel degelijk is veranderd, ikzelf trouwens ook.
Hij is opener geworden, gaat met meer respect met dieren om en laat duidelijk merken hoeveel hij om me geeft.

Ik heb in mijn leven 3 serieuze relaties gehad en het was een verademing om iemand als mijn vriend tegen te komen.
Iemand die niet oordeelt over hoe je eruit ziet, maar bij wie het gaat om de binnenkant.
Dat negatieve zie ik eigenlijk niet zo, al heeft hij natuurlijk wel een hele milde vorm.

**Geplaatst**: 28-10-15 13:55

Geplaatst: 28-10-15 13:55

Ik werk met autistische jongeren en ik wilde even inhaken op de discussie die nu gaande is. De post van RedPassion is misschien wat kort door de bocht gezegd maar kan wel waar zijn. Veel, niet alle, mensen met autisme kennen geen empathie. De emoties van anderen, hoe ze denken, wat ze bedoelen als ze met hun handen in hun zij boos kijkend in een rommelige keuken staan, het is meestal Chinees voor ze. Vaak kunnen ze wel leren om gezichtsuitdrukkingen te herkennen en daar een passende handeling bij uitvoeren (zoals troosten als iemand huilt) maar dit is allemaal gewenst en aangeleerd gedrag en dus niet invoelend en 'echt'. Als je dit allemaal voor lief kan nemen vind ik dat echt super knap, het zijn echt hele mooie mensen met een speciale kijk op de wereld. Als je dit niet kunt is het ook begrijpelijk, omdat het ook wel gewoon 'hard werken' is.. Dit is de situatie even hard geschetst he, er zijn veel verschillende soorten autisme en iedereen is anders. Er zijn veel verschillende nuances.

**Geplaatst**: 28-10-15 13:58

Geplaatst: 28-10-15 13:58

De dingen die ik hier lees klinken als mijn ex...

En als mijn vader...

En ook een klein beetje zoals mijn huidige vriend...

Zij hebben alledrie geen autisme. Ik denk dat het met autisme heel lastig is om bepaalde karaktereigenschappen te wijten aan het feit dat er autisme is geconstateerd of dat het nou eenmaal een (lastige) karaktertrek is. Rotzooi niet zien en niet opruimen is volgens mij meer man-eigen dan autistisch (of 80% van de mannen die ik ken zijn opeens autistisch).

Niet mijn partner maar een goede vriend van mij is wel hooggevoelig en heeft asperger en is juist weer heel netjes in huis, bijna op het dwangmatige af. Super intelligent waardoor hij ook goed weet te verbloemen dat hij autistisch is. Hij weet bijvoorbeeld precies wat hij moet zeggen op bepaalde momenten omdat hij zichzelf dat zo heeft aangeleerd. Soms lijkt het alsof hij zich inderdaad kan inleven in een ander terwijl ik later ontdek dat het meer een soort aangeleerde empathie was dan daadwerkelijk medeleven. Een heel ingewikkeld persoon die door de asperger een beetje narcistische neigingen heeft maar zichzelf ook weer heeft aangeleerd om bescheiden te praten over zichzelf.

Het enige wat ik erover kan zeggen en waar ik het in het verleden vaak ook met die vriend van mij over heb gehad (kon ook geen relatie standhouden), hij kan er niks aan doen dat hij asperger heeft, maar hij kan er wel voor kiezen hoe hij ermee omgaat.

Hij kan er niks aan doen dat hij gewoon niet ZIET dat het een bende is in de keuken, maar hij kan er wel voor kiezen om te zeggen: oke, ik heb asperger, ik kan er niks aan doen dat ik het niet zie, maar ik WEET het wel van mezelf, en daarom ga ik ervoor zorgen dat ik er iets op verzin wat me helpt het wel te zien. Post-itje op de koelkast bijvoorbeeld. (Stom voorbeeld, maar even ter illustratie.)

In plaats van te zeggen: 'Ik heb asperger dus ik kan er niks aan doen.' kan je het ook omkeren: 'ik heb asperger dus ik weet dat dingen lastiger zijn en wat valkuilen zijn, en daarom moet ik een andere weg vinden om er iets mee te doen'. Dat laatste heeft niks met asperger of autisme te maken, maar met persoonlijkheid en karakter.

**Geplaatst**: 28-10-15 14:10

Geplaatst: 28-10-15 14:10

RedPassion, heel erg bedankt voor je oprechte input, daar heb ik zeker wat aan. Zo'n GGZ partnergroep is zeker geen slecht idee en ik ga zeker informeren! Ik heb het geluk (zo te lezen) dat mijn vriend mij niet onderuit veegt, ik ben namelijk communicatief velen malen sterker en behoorlijk lastig van mijn stuk te brengen dus dat gaat hier niet op. Enkel en alleen de twijfel of ik dan wel de moeite waard ben voor hem, vanwege de loze beloftes. Mezelf vind ik de moeite waard, gelukkig. En als dit niet werkt/gaat werken, ja dan eieren voor mijn geld en op naar een partner die wel de moeite op kan brengen, dat zeker.

Muluna, dappere keuze en goed dat je dat gedaan hebt. Zeker met kids vind ik het zo ontzettend belangrijk dat je jezelf kunt zijn en je plezier kan hebben. Daar waak ik ook heel erg voor.

Robin_S, ja nou dat dus!! Hah! Ik kan er niks aan toevoegen hihi. Maar hoe zorg jij er voor dat je geen moeder/zoon verhouding krijgt? Hier worstel ik vaak mee (al is het iets waar alleen ik last van heb, hij ziet dat niet zo). Wij hebben duidelijke afspraken over bijvoorbeeld het huishouden maar hij vergeet ze vaak na te leven (niet altijd). Dan krijg je dus situaties waarin hij iets vergeet en vervolgens lekker gaat hobbyen. Ik zeg daar dan natuurlijk wat van, want afspraak is immers afspraak maar dan voel ik me zo'n vreselijk betuttelende moeder. Eerst je huiswerk, dan pas plezier??!! Aaargh. Tips?

LindyH, ja je hebt gelijk. Ik denk dat ik in mijn stukje ook de verkeerde woorden heb gebruikt. Ik neem hem en zijn bijzondere wereld voor lief en accepteer ik. Echter ben ik wel van mening dat een autist met bepaalde dingen meer moeite heeft dan een 'normaal' persoon, maar dat wilt niet zeggen dat iets onmogelijk is. Er zijn gewoon zaken die ze wel kunnen leren. Dat wordt dan veelal wel een 'spel' en 'gemaakt' en dus niet natuurlijk maar als een autist het daarmee makkelijker en dragelijker kan maken voor zijn/haar partner is dat absoluut wel mogelijk.

Zo hebben we het hier met complimenten maken. Een keer waardering uitspreken. Ik ben zelf HSP en heb daar onwijs veel behoefte aan. Wij hebben afgesproken dat hij (desnoods d.m.v. reminders) zo nu en dan een lief woordje tegen me zegt. Het is niet zo dat hij die gevoelens namelijk niet heeft, het is wel zo dat hij er niet om denkt het uit te spreken. Voor hem is het feit dat hij hier woont en iedere dag thuis komt de manier waarop hij 'ik houd van jou' zegt. Maar ik heb natuurlijk er behoefte aan dat ook zo nu en dan te horen. Hij vond het storend dat zo te doen want dat had hij het gevoel dat het nep was en dat is lastig. We hebben daar veel over gepraat en uiteindelijk begreep hij dat ondanks dat het voor hem gemaakt zou voelen het een wereld van verschil zou maken voor mij en dat hielp voldoende om dan toch maar voor mij een reminder te zetten zodat hij met enige regelmaat iets liefs zegt.

Een andere bekende van mij heeft asperger en zijn vriendin wilt graag met enige regelmaat een bloemetje. Ook zij hebben het zo opgelost dat hij een reminder heeft staan iedere maand. Zij krijgt geregeld haar bloemetje, zij blij, hij blij.

Ze hoeven daarvoor niks te veranderen aan zichzelf als persoon, maar wel wat moeite doen en wat gemaakte acties om een relatie net even wat makkelijker en fijner te maken. En daar doel ik op. Moeite, geen verandering qua persoon, maar meer qua acties.

En als ik kritisch kijk naar de dingen die ik verwacht van mijn partner, zijn ze helemaal niet zo onrealistisch. Maar hij zal er dan wel moeite voor moeten doen...

Maar moeten we dat niet allemaal, binnen een relatie, ook met een niet autist?

Nelleke, ja nou... amen! $_/-\o_$

Zo en nu ga ik echt even mijn pony vervelen, ik heb even een harde reset nodig voor mijn hoofd :')

**Geplaatst**: 28-10-15 14:27

Geplaatst: 28-10-15 14:27

Ik denk dat het vooral heel belangrijk is dat jij niet diegene gaat worden die hem gaat "helpen" met die diagnose. Het is denk ik nu vooral belangrijk dat jij weer gewoon zijn vrouw wordt en als hij ergens tegen aan loopt, hij dat eerst met zijn behandelaar gaat bespreken voordat hij jou ermee gaat (opzadelen wil ik het niet echt noemen) belasten.
je bent volgens mij al een lange tijd niet meer het lijdend onderwerp in een leuk en positief gesprek geweest, en je hebt heel vaak toch die negatieve gesprekken met en over hem moeten voeren met andere mensen. Probeer die negatieve gesprekken te voorkomen door het gesprek over te zetten in een ander onderwerp zoals... Hey trouwens wist je dat....( en dan begin je over iets anders )

Ik snap jou positie hierin helemaal en heb veel bewondering voor je!
Hopelijk wordt dat compliment naar jou vaker gemaakt!!

Nogmaals, Probeer zijn behandeling niet het jouwe te laten worden. Jij bent niet zijn behandelaar maar zijn vrouw.
Vertel dat ook tegen hem, is voor hem ook gelijk een duidelijke afspraak die je met hem kan maken.

**Geplaatst**: 28-10-15 15:12

Geplaatst: 28-10-15 15:12

wubwub, dat van die complimenten geven is hier net zo!

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 20-05-23 21:12, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-10-15 15:42

Geplaatst: 28-10-15 15:42

amandananana schreef:
De post van RedPassion is misschien wat kort door de bocht gezegd

Dat realiseer ik me.

Ik ben normaal iets genuanceerder, maar heb even bewust vooral gedeeld hoe het in mijn situatie was en wat voor effect de relatie op mij had. Het ging mij destijds ook helemaal niet om hem veranderen, wel om samen tot een werkbare relatie te komen maar alles kwam daarin van mijn kant. Hij bleef vinden dat er met hem niks mis was en snapte mijn gevoel totaal niet. Ik wil niet zeggen dat alle mensen met autisme zo zijn, maar ik hoorde dat wel veel terug bij die partnergroep, op een fora waar ik destijds zat en hier lees ik het ook weer.
Ik dek overigens dat er best prima relaties kunnen zijn waarbij een partner autisme heeft, maar dan moet de andere partner ook karaktereigenschappen hebben om daar mee om te gaan en zal die waarschijnlijk vaker water bij de wijn moeten doen dan andersom.

**Geplaatst**: 28-10-15 17:00

Geplaatst: 28-10-15 17:00

RedPassion schreef:
Ik denk overigens dat er best prima relaties kunnen zijn waarbij een partner autisme heeft, maar dan moet de andere partner ook karaktereigenschappen hebben om daar mee om te gaan en zal die waarschijnlijk vaker water bij de wijn moeten doen dan andersom.

Ik denk dat dit inderdaad iets heel belangrijks is.

Zelf heb ik geen autisme, maar ik ben graag op mezelf en ben in nieuwe situaties erg verlegen, stap niet zomaar ergens op af.
En nog wel wat kenmerken die ook bij Autisme voor komen.
Als je zelf juist heel sociaal bent en graag elk weekend uitgaat en heel veel kennissen en vrienden hebt, zal het lastiger zijn om een relatie aan te gaan met iemand die het tegenovergestelde daarvan is.

**Geplaatst**: 28-10-15 17:06

Re: Partner met autisme, hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 28-10-15 17:06

Mijn man en twee van mijn zoons hebben Asperger.
Eigenlijk kwamen wij er bij mijn man pas achter toen het bij de jongens gediagnosticeerd werd.
Voor die diagnose ben ik vaker tegen dingen aan gelopen, maar daarna vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats. Ik verwacht geen dingen meer die toch niet gaan komen en ik kan aan de andere kant dingen doen (elke dag paardrijden bijvoorbeeld) die ik anders waarschijnlijk niet zou kunnen.

**Geplaatst**: 28-10-15 17:30

Re: Partner met autisme, hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 28-10-15 17:30

Robin_S, ha nog een HSP, heb toevallig ook iemand via de PB gesproken die ook HSP is en er ervaring mee heeft. Wel bijzonder ook want ik was al zo lang op zoek naar HSP icm Autisme maar kon amper wat vinden.
Wat het huishouden betreft. Hij hoeft maar 2 dingen te doen, de rest neem ik op mij omdat ik van orde/structuur houd en dan toch alleen maar loop te zeuren.

Wel is het zo dat als hij een zooi van zijn kast maakt, hij het op moet ruimen en met alles zo waar hij een zooi van maakt. Dan vraag ik ook gewoon 'goh, ga je dat nog opruimen?' met een lach en dan is het ook goed.

Verwachten dat hij is alles volledig mee draait, nee die hoop het ik al lang opgegeven hahaha. Ik vind het ook niet erg om veel dingen te regelen etc. Al moet hij zijn eigen dingen wel gewoon zelf doen.

Myca, ook dat herken ik. Paardrijden is voor mij mijn rust momentje. Als ik dat niet heb zit ik direct overspannen thuis en het houdt me echt sane. Maar eerlijk is eerlijk, ook voor onze relatie kon ik gewoon paardrijden. Wel passen en meten ivm mijn dochter maar ik kon prima 4 a 5 keer per week gaan.

**Geplaatst**: 28-10-15 17:34

Geplaatst: 28-10-15 17:34

Mijn vader had asperger, en ik kan niet echt spreken van een huwelijk tussen mijn pa en ma. Ma was gewoon feitelijk alleen. Ze stond er emotioneel helemaal alleen voor. En als ze door mijn pa gekwetst werd, moest ze niet zeuren. Ze kwam nooit dóór bij hem. geen communicatie. Scheiden deed ze niet, maar ze is er wel bitter door geworden.

**Geplaatst**: 28-10-15 21:19

Geplaatst: 28-10-15 21:19

RedPassion schreef:
amandananana schreef:
De post van RedPassion is misschien wat kort door de bocht gezegd

Ik dek overigens dat er best prima relaties kunnen zijn waarbij een partner autisme heeft, maar dan moet de andere partner ook karaktereigenschappen hebben om daar mee om te gaan en zal die waarschijnlijk vaker water bij de wijn moeten doen dan andersom.

Dat is idd wat ik probeerde te zeggen met mijn post.

**Geplaatst**: 29-10-15 14:23

Re: Partner met autisme, hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 29-10-15 14:23

Als ik nou even aan praktische tips denk en daar een lijstje van maak #ilovelijstjes :')

wie doet er dan mee?

- Groot memo bord op een goed zichtbare plek (bijvoorbeeld keuken) met daarop enkele 'huisregels' en 'to do' lijstjes en eventueel ook een boodschappen lijstje. Werkt hier super.
- Reminders in telefoon voor persoonlijke afspraken zoals o.a. bosje bloemen, complimenten, iemand bellen etc.
- Vaste structuur in de afspraken (bv. hier brengt hij de dochter 's ochtends naar kdv en ik haal haar op en hij doet dan de boodschappen, iedere woensdag stofzuigen etc.)
- Vast moment om dingen met elkaar te bespreken (bijvoorbeeld 1 vaste dag in de week of een vaste tijd iedere dag, las ik ergens, ofwel hier of op een ander forum)
- Vaste plek om schone kleding te hangen, vaste plek voor schoenen, vaste plek voor tassen etc.

Nog meer???