SusanH schreef:Interessant vond ik er zelf niet echt bij passen. Ik vond het doodeng en ben blij dat ik er al enige jaren geen last meer van heb. Ondanks dat ik wist wat het was, en dat het verder geen kwaad kon. De beleving die je hebt is levensecht, in mijn geval wel iig.
Dat was ook mijn gedachte. In het moment zelf ben ik echt niet bewust genoeg dat ik kan bedenken dat het maar slaapverlamming is. Het is beangstigend en levensecht. Pas als ik wakker ben kan ik relativeren en het aan slaapverlamming toekennen. Dat is wel erg fijn want ipv in angst wakker te blijven omdat ik niet snap wat me is overkomen, kan ik rustig verder slapen omdat er toch echt geen monsters in mijn kamer zitten