Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-09-15 13:59

Geplaatst: 01-09-15 13:59

Mjetterd schreef:
Eerlijk gezegd ben ik mij er niet heel erg bewust van. Mijn vriend en ik hebben beide een kinderwens, ik ben over een maand 25 jaar we zijn 8 jaar samen. We willen beide graag kinderen, maar nu nog niet. Ook al begint het klokje nu wel te tikken (aangezien ik er wel meer dan 1 zou willen).
Zelf heb ik een jong broertje die mijn moeder heeft gekregen toen zij 42 was. Eigenlijk heb ik toen ook nog nooit bij die risico's stil gestaan.

KimD schreef:
Zo gingen ze eigenlijk nooit mee naar pretparken, of andere 'uitdagende' dingen. Ze vonden zichzelf daar te oud voor. Ik neem ze dat niet kwalijk, zeker niet, maar jammer is het wel. Ik wil dus zelf een jonge moeder zijn, en dat kan ik maximaal als ik 30 ben, vind ik. Dan zijn mijn kinderen 20 als ik 50 ben en hopelijk in staat voor zichzelf te zorgen zodat ik ook nog een aantal 'goede' jaren heb. Mijn vader en moeder zijn nu kortbij de 60 en vooral mijn moeder heeft de nodige kwalen, kan ze wederom niks aan doen, maar jammer is het wel...

Ik denk dat dat wel echt per ouders verschilt (geen aanval op jouw ouders hoor). Stel jij zou een oude moeder zijn, dan ben jij je er juist heel erg bewust van hoe het is om oude ouders te hebben.
Mijn ouders doen echt heel veel met mijn broertje (10, ouders beide 50+), weekendjes naar scheveningen, dagjes weg naar pretparken e.d. Scheelt wel dat ik meerdere jonge neefjes en nichtjes heb, dus dan gaan ze samen met mijn tante en oom bijvoorbeeld.
Daarnaast heeft mijn broertje 4 grote broers en zussen die ook heel veel met hem ondernemen. Dagje met de trein, uit eten bij de Mac, dagje Walibi. Ik ben vroeger niets te kort gekomen, maar mijn broertje doet meer dan dat wij eerder gedaan hebben.

Je zegt het al, broertjes, neefjes etc. Die had ik allemaal niet. Ik ben de oudste van neven en nichten met een flink aantal jaar. En mijn ouders waren echt wel ondernemend, maar ik merk dat ze daar minder bewust van waren dan bijvoorbeeld ouders van 25 & 26.

Het nichtje van mijn vriend is namelijk 27, heeft een dochter van 3 en een zoontje onderweg. Dan zie je het verschil in dingen ondernemen heel goed.

**Geplaatst**: 01-09-15 14:00

Geplaatst: 01-09-15 14:00

Qimm schreef:
Ik wil niet alleen op basis van mijn leeftijd beslissen of/wanneer er kinderen komen. Daar wil ik aan beginnen als ik er klaar voor ben en niet eerder. Mocht ik dan inmiddels 50 zijn, dan heb ik maar pech. In dit geval heb ik liever spijt van geen kinderen dan spijt van wel kinderen. Dat laatste lijkt me ondraaglijk

IMO is dit ook de enige juiste instelling eerlijk gezegd

.

**Geplaatst**: 01-09-15 14:02

Re: Op latere leeftijd zwanger worden; de risico's

Geplaatst: 01-09-15 14:02

Ik wil wel graag een kind, maar ik vraag mij oprecht af of ik een kind in deze maatschappij op de wereld wil zetten? Daarbij heb ik een grote liefde voor dieren (Paarden & honden) en heb altijd geroepen dat die absoluut niet wijken voor een kind. Dus als dat betekend dat ik nooit kinderen zal hebben, dan zij dat zo. Honden en paarden zijn een stuk goedkoper.

**Geplaatst**: 01-09-15 14:04

Geplaatst: 01-09-15 14:04

Toen ik 26 was was mij hoofddoel carriere, niets niet pretparken en leuke dingen.
Dat heb ik nu juist veel meer.

Mijn vader was jong maar die zag ik niet veel ivm zijn ambitie, laat staan leuke uitstapjes.
Je kunt dat gewoon niet zo zwart-wit zien.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-15 14:04

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-15 14:04

Sizzle schreef:
Dorientjuh, dat verbaast me. Dat hoor je toch al in de biologie les?

Nou niet dus. Tot en met 5 havo biologie gehad, maar dit is nooit besproken. Overigens ook niet hoe je een condoom om moet doen. Ik heb twee biologieleraren gehad, die allebei nogal geitenwollensokkentypes waren. Ik verdenk ze ervan dat ze het wel fijn vonden om zulke onderwerpen te vermijden. Hartstikke slecht natuurlijk. Mijn biologiedocente werd al rood bij het woord clitoris.

Maar ik dwaal af. :Y)

**Geplaatst**: 01-09-15 14:09

Geplaatst: 01-09-15 14:09

Net de uitzending gekeken en eerlijk is eerlijk, ik val precies onder de categorie die ze noemen. Je weet stiekem de risico's van uitstellen wel maar hee, ik ben er nu echt niet aan toe, inderdaad hoogopgeleid, volop aan het werk en 'het overkomt mij vast niet'

Daarbij komt dat ik er nu hetzelfde in sta als Qimm, liever spijt van te lang wachten en geen kind dan spijt van een kind, dat lijkt me echt afschuwelijk. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat ik veel beter zou kunnen dealen met 'het lukt niet om zwanger te worden', dan met miskramen, afwijkingen en andere narigheid. Dat laatste zou voor mij dus eerder een reden tot niet uitstellen zijn dan het risico om nooit zwanger te kunnen raken.

**Geplaatst**: 01-09-15 14:13

Geplaatst: 01-09-15 14:13

Tja ik had ook graag nog een paar jaar willen wachten. Even goed alles op de rit hebben en na jaren druk met opbouwen qua werk en huisvesting, eerst nog een paar jaar samen genieten voordat er kleintjes zouden komen

Maarja nu is uk net voor mijn 35e geboren en dat is natuurlijk al laat zat, is het risico op niet zwanger worden èn defecten toch al een stukje groter en dat wilde ik niet nog risicovoller laten worden. Nu duurde het al een dik jaar voordat ukkie bleef plakken

Bij een eventuele tweede zou het risico weer groter zijn dat er wat mis gaat en ik moet er echt niet aan denken om een gehandicapt kind te krijgen.... niet voor onszelf, niet voor de omgeving en samenleving, maar al helemaal niet voor dat ukkie.

En weer die verschrikkelijke tijd van zwangerschap / bevallen / kraamtijd waarin je ineens het bezit wordt van de mallemolen van verloskundigen enzo...brrr nee. Want dan heb je ook een peuter die daar de dupe van is als ik ineens plat in het ZH moet ofzo :(:)

Ik sluit niet 100% uit dat we nog eens voor een 2e gaan over 2 jaar ofzo, maar vooralsnog vind ik de risico's op allerlei gedonder veels te groot.

Maarja, stel dat je op een gegeven moment toch het gevoel krijgt dat je gezin nog niet compleet is....

**Geplaatst**: 01-09-15 14:16

Geplaatst: 01-09-15 14:16

Yessy, Ik sta er ook zo in.
Was er daarvoor echt niet klaar voor, had zelfs nachtmerries daarover.
Toen we het probeerde zei ik gelijk al: ach als het niet lukt is het mijn eigen schuld, dat is ook geen drama. Mijn leven is zo ook al leuk.
Echter was het meteen allemaal goed.

**Geplaatst**: 01-09-15 14:26

Geplaatst: 01-09-15 14:26

Qimm schreef:
Ik wil niet alleen op basis van mijn leeftijd beslissen of/wanneer er kinderen komen. Daar wil ik aan beginnen als ik er klaar voor ben en niet eerder. Mocht ik dan inmiddels 50 zijn, dan heb ik maar pech. In dit geval heb ik liever spijt van geen kinderen dan spijt van wel kinderen. Dat laatste lijkt me ondraaglijk

Hier ben ik het dus ook mee eens.

Ik heb zeker een kinderwens. Altijd geroepen dat ik rond mijn 27e aan de eerste wilde beginnen. Wel als de omstandigheden ernaar zijn natuurlijk.

Nu ben ik net 25 geworden. En het gevoel dat ik nu pas echt mijn leventje op de rit begin te krijgen. Dus de 27 jaar en kinderen wordt voor mijn gevoel alweer iets opgeschoven..

Daarbij heb ik wel een stabiele relatie. Alleen is mijn vriend een stuk jonger ( 19) Al zegt dat cijfertje helemaal niks bij hem, je denkt er toch over na... Dat maakt het voor mij ook al moeilijker om op korte termijn over kinderen te beginnen. ( Al is hij meer klaar voor kinderen dan ik ben haha)

Tegen de tijd dat ik 27 ben is hij 21... Nee dan ga ik ook liever rond de 30 zitten en er pas echt aan beginnen als wij er beide klaar voor zijn.

En wat betreft dat 'oudere' ouders niet meer de fut hebben om dingen te ondernemen en doen met hun jonge kind hangt ook maar van de persoon zelf af.

Ik ken genoeg oudere mensen met jonge kinderen ( mijn moeder was 42 toen ze mijn jongste zusje kreeg) die nog steeds actief meedoen met alles en dagjes uit gaan.

Mijn schoonzusje is 23 en is net 13 weken zwanger van de 3e alweer ( oudste is 5) en die doet eigenlijk bar weinig met haar kinderen.

Leeftijd zegt dus helemaal niks.
Ja er zullen meer risico's aan kleven, maar dat heb je met alles in het leven. Ik vindt dat je tegenwoordig vaker banger gemaakt wordt dan nodig met alles wat onderzocht wordt.

**Geplaatst**: 01-09-15 14:27

Geplaatst: 01-09-15 14:27

Yessy schreef:
Net de uitzending gekeken en eerlijk is eerlijk, ik val precies onder de categorie die ze noemen. Je weet stiekem de risico's van uitstellen wel maar hee, ik ben er nu echt niet aan toe, inderdaad hoogopgeleid, volop aan het werk en 'het overkomt mij vast niet'

Daarbij komt dat ik er nu hetzelfde in sta als Qimm, liever spijt van te lang wachten en geen kind dan spijt van een kind, dat lijkt me echt afschuwelijk. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat ik veel beter zou kunnen dealen met 'het lukt niet om zwanger te worden', dan met miskramen, afwijkingen en andere narigheid. Dat laatste zou voor mij dus eerder een reden tot niet uitstellen zijn dan het risico om nooit zwanger te kunnen raken.

Zo denk ik er dus ook over.

Gelukkig heeft iedereen een eigen keuze in deze. Waarschuwen voor de risico's en je daar bewust van zijn vind ik heel er goed.
Maar vind het geen reden om andere mensen die dus wel bewust de keuze maken om later kinderen te krijgen te veroordelen voor deze keuze. Schrik van sommige op voorhand veroordelende reacties van mensen die 'oud' kinderen willen.

Simpel voorbeeld uit mijn eigen leven:
In mijn vorige relatie (7 jaar samen) heb ik bewust gekozen om met hem geen kinderen te krijgen. Voor de buitenwereld niet te snappen want we hadden toch de leeftijd? We hadden een koophuis, we waren al jaren samen enz.
Maar mijn gevoel zei: niet doen!

Nu ben ik bijna 35 en twijfelt mijn gevoel. Niet over mijn keuze hierboven (dank God voor deze keuze) maar over of mijn huidige partner en ik er wel of niet voor gaan.
Om dan te lezen dat wij volgens sommige mensen niet eens meer zouden mogen twijfelen omdat we te oud zijn doet stiekem toch best wel verdriet.

**Geplaatst**: 01-09-15 14:30

Geplaatst: 01-09-15 14:30

Ik heb even alles gelezen, maar het filmpje niet gezien.
Zelf werd ik voor de eerste (en laatste) keer moeder op mijn 41e.
Mijn man en ik hoefden niet zonodig kinderen en we zijn nooit het medische traject ingegaan, maar plots bleek ik op mijn 40e toch zwanger. Zo zie je maar weer. Soms kun je er ook niets aan doen.

Uiteraard word je dan goed voorgelicht. Althans ik had een geweldige verloskundige.
Misschien werd ik wel wat beter in de gaten gehouden dan jongere zwangeren, maar iedere keer als ik over mijn leeftijd begon bij een arts of verloskundige, werd dat weggewuifd. Zolang je lichaam gezond is en het aankan, is er niks aan de hand. (alhoewel ik die zwangerschappen van 50+ers echt overdreven vind) En dan is het nog anders of het een nakomertje is of een eerste (onnatuurlijke)zwangerschap

Hoe dan ook: Ik had een geweldige en probleemloze zwangerschap. Lichamelijk of geestelijk vond ik het ook helemaal niet moeilijk.
En ook nu nog doe ik alles met mijn kind. OK, ik klim misschien niet meer zo makkelijk in bomen en ook mijn lichamelijk conditie is niet meer zo goed (ben nu 48), maar dat komt omdat ik nu - behalve paardrijden - ook niet meer sport en dus in het algemeen een slechtere conditie heb. Maar ik zie er jonger uit en gedraag me ook zo. Dat scheelt dan weer voor mijn dochter, die dus ook niet te horen krijgt of ze met haar oma op stap is.

Wat jullie ook besluiten: wees je bewust van de risico's maar laat je leven daar niet door leiden. Wat heb je eraan persé op jongere leeftijd aan kinderen te beginnen als je er zelf niet klaar voor bent.

**Geplaatst**: 01-09-15 14:59

Re: Op latere leeftijd zwanger worden; de risico's

Geplaatst: 01-09-15 14:59

Ik vind dit best wel een lastig onderwerp. Want hoe graag we ook allemaal onze zaakjes perfect voor elkaar willen hebben voor ons 30e, dit is gewoon niet haalbaar voor iedereen. Ik ga niet koste wat het kost een kind krijgen voor mijn 30 en dan vervolgens geen diploma halen, geen carrière kunnen maken, geen fatsoenlijk huis kunnen kopen...Dan maar iets meer risico maar vervolgens wel het kind alles kunnen bieden wat het nodig heeft zonder dat ik er zelf aan onderdoor ga. Garanties op een gezond kind heb je nooit.

Ik weet trouwens niet precies hoe het met alle risico's zit, zat ook meer met de leeftijd van 35 in mijn hoofd. Een tijdje heb ik er best mee gezeten maar als ik om me heen kijk is het hier aardig normaal om laat te beginnen. Voordat je je masters en phd hebt behaalt ga je toch ook al hard naar de 30 en dan wil je ook nog even dat vaste contract om dat koophuis te kunnen kopen en dan pas heb je tijd voor kinderen...

**Geplaatst**: 01-09-15 15:07

Geplaatst: 01-09-15 15:07

vast contact, wasda?

Ik heb nog nooit een vast contract gehad, mijn man ook niet, Als we daar op moeten gaan wachten zijn we waarschijnlijk bijna met pensioen

En koophuis, ach wat kan dat kind dat nou schelen of je huurt of koopt.

Dat zijn zaken die me juist weer helemaal niet bezig gehouden hebben. Het materialistische gebeuren heb je uiteindelijk ook echt geen invloed meer op als het ongeluk toeslaat.
Wij zijn met zwangerschapsweek 37 nog snel verhuist naar een handigere huurwoning

Laatst bijgewerkt door Mungbean op 01-09-15 15:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-09-15 15:10

Geplaatst: 01-09-15 15:10

Interessante discussie. Wanneer je het beste kan beginnen hangt natuurlijk ook af van hoeveel kinderen je uiteindelijk wil. http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/binnenland/veel-kinderen-reken-uit-wanneer-je-moet-beginnen

Als je bijvoorbeeld maar 1 kind wel dan maak je 90% kans dat dit lukt als je voor je 32e begint, maar als je 90% kans op 3 kinderen wil moet je eigenlijk al voor je 23e beginnen. Uiteraard zijn dit ook maar gemiddeldes :Y)

.

**Geplaatst**: 01-09-15 15:19

Re: Op latere leeftijd zwanger worden; de risico's

Geplaatst: 01-09-15 15:19

Ik ben 34. Wil nog steeds geen kinderen. De grens heb ik voor mezelf bij 37 gelegd. Ik geniet heel veel van de kinderen in mijn klas en van mijn neefjes en nichtjes. Maar ik ben ook erg gesteld op mijn vrijheid en vind het fijn dat ik ze ook weer kan uitzwaaien na een dag spelen of logeren. Ik ben alleen bang dat ik als ik de 40 ben gepasseerd spijt ga krijgen,maar dan vind ik de risico's echt te hoog worden. Ik ben bijna 12 jaar samen met mijn vriend en die hoopt dat ik toch nog zwanger ga worden. Ik vind het soms erg lastig, omdat al mijn vrienden kinderen hebben. Ik wil me niet gedwongen voelen.

**Geplaatst**: 01-09-15 15:33

Re: Op latere leeftijd zwanger worden; de risico's

Geplaatst: 01-09-15 15:33

Ik wil ze dolgraag!
Ik ben 27 en mijn partner 36. Ik weet op voorhand al dat ik helaas de medische mallemolen in zal moeten wil ik zwanger raken. Dus die klok die tikt!
Maar we zijn er nog niet aan toe. We wonen nog niet eens samen, en zijn beide nog steeds op zoek naar een stuk balans in het leven. Ik switch door mijn arbeidsongeschiktheid van baan naar baan en hij zit nog midden in een studie.
Ik zal waarschijnlijk niet voor mijn 30e zwanger zijn, en eerlijk gezegd wil ik mijzelf ook die druk niet opleggen. Als het lukt dan lukt het, en zo niet zullen we ons, hoe pijnlijk het ook is erbij neer moeten leggen. Zoals hierboven al gezegd wil ik graag kinderen als ik er klaar voor ben. En dan heb ik het niet over een koophuis of een vast contract, maar er mentaal klaar voor zijn.

**Geplaatst**: 01-09-15 15:38

Re: Op latere leeftijd zwanger worden; de risico's

Geplaatst: 01-09-15 15:38

Ik ben 28, maar ik ben echt nog niet toe aan het moederschap. Het is toch gek dat ik dan maar zo aan kinderen begin omdat, als ik er wél aan toe ben, de risico's zijn toegenomen?

Ts heeft zeker niet veel ervaring met kinderen

**Geplaatst**: 01-09-15 15:40

Geplaatst: 01-09-15 15:40

Ikzelf wil geen kinderen vanwege verschillende redenen, maar mijn moeder kreeg mij toen ze 38 was. En ik ben volkomen 'normaal'. Natuurlijk moest ze super vaak gecontroleerd worden of alles in orde was, maar op late leeftijd zwanger worden wilt niet altijd zeggen dat je kind niet gezond is. Natuurlijk zijn er grotere risico's, maar het HOEFT niet.

**Geplaatst**: 01-09-15 15:42

Geplaatst: 01-09-15 15:42

Ik ben me hier vreselijk van bewust, het zit me soms teveel dwars. Ik ben inmiddels 31 en mn eierstokken rammelen al jaren keihard. Stabiele relatie, koophuis, vriend leuk salaris met vast contract....kortom, klinkt prima he?
Dat is echter allemaal niet zo relevant, aangezien ik zelf psychisch nog teveel in de knoop zit. Ben er al jaren fulltime mee bezig en had toch echt niet verwacht er nu nog steeds mee te lopen. Maarja, het is wel zo en ik ben nu nog niet in staat om een kind op te voeden. Leuk dat mn lijf het biologisch gezien had gekund, maar als ik eerder een kind had gekregen had ik die arme hummel meteen kunnen inschrijven bij het ggz... Er is nou eenmaal meer in het leven dan fysieke gezondheid!
Ik hoop dat ik binnen korte tijd het wel zal kunnen, dan ben ik wat laat maar niet heel ernstig. Er is echter ook best wel kans dat het dus pas over een paar jaar kan. Moet ik dan geen kinderen meer krijgen omdat ik een biologische grens heb bereikt? Dat er meer kans is op afwijkingen? Terwijl ik tegen die tijd echt alles kan bieden wat een kind nodig heeft? Nee hoor, ik probeer het tegen die tijd echt wel. Lukt het niet? Dan is het heeeeeeel jammer (zacht gezegd). En heel simpel gezegd, als je op natuurlijke wijze zwanger raakt, vind de natuur je dus duidelijk nog niet te oud...

Een kind krijgen is meer dan zwanger zijn en bevallen. Meer dan alleen fysieke gezondheid. Het is imo een afweging van ALLE factoren die tot je keuze moeten leiden en je niet blind staren op 1 feitje.
Toch zit het me dus wel dwars.... Ben vaak bang dat het niet meer gaat lukken. Maarja, eerder is en was gewoon geen optie!

**Geplaatst**: 01-09-15 15:46

Re: Op latere leeftijd zwanger worden; de risico's

Geplaatst: 01-09-15 15:46

Ik denk dat iedereen op een ander moment klaar is voor een kind en dat iedere situatie weer uniek is. Ik wilde altijd voor mijn 30e kinderen, maar goed ik ben nu 30 en geen kind

Het ligt er ook maar net aan hoe stabiel alles is en dan kun je nog zo graag jong kinderen willen, de situatie moet er wel naar zijn.

**Geplaatst**: 01-09-15 15:53

Geplaatst: 01-09-15 15:53

Ik ben eigenlijk altijd op de hoogte van de gevaren geweest van late zwangerschappen. Hoe ik dat wist? Geen idee; voorlichting, Artikelen? Mijn streven was om voor mijn 30e 2 kinderen te hebben en later versoepelde ik dat naar 1 kind voor de 30e….

Toen ik besloot om gehoor te geven aan mijn rammelende eierstokken was ik 25, had ik een vaste baan (wat noem je vast in deze tijd), manlief ook, maar waren we flink aan het verbouwen. We woonden pas kort in ons nieuwe opknappertje en natuurlijk kwam de vraag, is het handig, trekken we het financieel. Maar sommige onzekerheden kun je nooit weghalen of van te voren aan zien komen, dus vond ik dat we gewoon de gok aan moesten gaan. Je weet immers ook niet of je binnen korte tijd zwanger wordt. Misschien lukt het wel helemaal niet. Inmiddels heb ik op twee weken na, 3 kinderen voor mijn 30e gekregen, maar ben ik ook tussendoor werkeloos geweest (tot zover financiële zekerheid) en heb een studie gevolgd. We hebben het allemaal overleeft en ik ben blij met mijn toenmalige beslissing.

Ik kan me goed voorstellen dat je in bepaalde situaties ervoor kiest om even te wachten voordat je aan kinderen begint. Denk hierbij aan carrière maken, jarenlange studies en natuurlijk als je geen vaste partner hebt. Maar heel veel mensen willen eerst “leven” voordat ze aan kinderen beginnen… en dan denk ik; waarom kun je dan niet met kinderen? Natuurlijk kun je geen half jaar gaan backpacken met een klein kind, maar heel veel van die activiteiten die men perse nu wil doen, kun je ook nog als je ouder bent (en de kinderen niet meer afhankelijk van je zijn) en je hebt ook nog iets om naar uit te kijken :Y)

. Daarnaast stopt je leven heus niet als je een kind krijgt. Natuurlijk moet je met nog een leventje rekening houden, maar ook samen met kinderen kun je leuke dingen doen.

Het uitstellen van “het leven” zal niet snel ingrijpende gevolgen hebben. Het uitstellen van kinderen krijgen kan wel ingrijpende gevolgen hebben. En het afbreken van een zwangerschap omdat er iets met de vrucht/baby is heeft ook weer zijn risico’s.

Let op! Ik heb niks tegen het krijgen van kinderen op latere leeftijd. Maar ik heb soms het idee dat er iets te licht over nagedacht wordt of helemaal niet. Je hoeft mij echt geen kind met je 20e. Maar als je een vaste relatie hebt (en het voelt goed), vaste baan (tot zover dat wat zegt), bent gezond en een dak boven je hoofd, wat let je? Die spannende vakantie kan nog steeds als je 40 bent…

owja, bovenstaande geldt natuurlijk ook als je daadwerkelijk ook een kinderwens hebt

zonder kinderwens is het niet eens aan de orde

**Geplaatst**: 01-09-15 16:07

Re: Op latere leeftijd zwanger worden; de risico's

Geplaatst: 01-09-15 16:07

Ik ben nu 40 en heb kids van 13 en 15, vind het heel raar om vrouwen van mijn leeftijd nog met een baby te zien. Zit nu echt in een hele andere levensfase. Moet er echt niet aan denken om nu nog met nachtvoedingen ed te knooien. Jonge ouders hebben is toch veel leuker. Daarbij zou ik niet de risico's willen lopen op een kindje dat niet gezond.

Maar ja je hebt het kwa relatie ed niet altijd voor het zeggen, vind ook wel dat je ene stabiele situatie moet hebben, relatie, werk en financieen om aan kids te beginnen, het is al pittig genoeg.

**Geplaatst**: 01-09-15 16:19

Re: Op latere leeftijd zwanger worden; de risico's

Geplaatst: 01-09-15 16:19

Ik was 36 bij de eerste en 37 bij de tweede, heb gezegd dat ik ze voor mijn 40e graag wilde en anders niet.
Nooit zwaar getrokken aan mijn leeftijd cq risico's maar misschien ben/was ik daar wel te nuchter voor, ook op jongere leeftijd heb je risico's met een zwangerschap en/of dat er iets met het kindje zou zijn.
En ik ga heel graag met mijn kids op pad, voel me eerlijk gezegd ook nog niet een oude muts ( uitzonderingen daar gelaten)
Denk dat jong kinderen krijgen zijn pro's en con's heeft alsmede op latere leeftijd..

**Geplaatst**: 01-09-15 16:22

Geplaatst: 01-09-15 16:22

Mijn collega zegt altijd.... een slimme meid is op haar toekomst voorbereid!

Ik wilde altijd jong moeder worden, mijn ouders waren 'al wat ouder' mede doordat mijn zus 5,5 jaar ouder is. Maar de relatie die ik begin 20 had ging over en toen enkele jaren vrijgezel geweest.

Mijn, nu man, en ik leerden elkaar kennen toen ik 27 was. Mijn vader was herstellende van darmkanker en vlak daarna kreeg mijn moeder longkanker, is overleden en ik ingestort. Toen waren we zomaar een paar jaar verder.

2 jaar geleden ons huis gekocht, ipv een maisonnette woning, afgelopen zomer getrouwd. Dus wat betreft 'onze situatie' is de weg vrij.

Wat betreft risico's..... Tja, leeftijd is daar toch echt geen echte graadmeter meer voor. Het risico voor aangeboren afwijkingen is groter, ja dat wel, maar ook jonger kan dat zmaar zonder aanwijsbare oorzaak of reden gebeuren.

Prenatale screening wordt niet eens 'standaard' gedaan bij 'oudere' vrouwen.

Ook denk ik dat de 'oudere' vrouwen/moeders van nu, niet meer zo zijn als vroeger. Ik zie genoeg moeders op het schoolplein die vroeger opgevallen waren omdat ze 'oud' waren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-15 16:36

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-15 16:36

lieveli schreef:
Ts heeft zeker niet veel ervaring met kinderen

Waarop baseer je dat?