Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-08-15 11:46

Re: Aphantasia: leven zonder mentale beelden

Geplaatst: 28-08-15 11:46

Gezichten heb ik nooit kunnen herkennen, tenminste niet van mensen die ik niet dagdagelijks zie.
Mijn gezin herken ik natuurlijk en mijn naaste familie.
Maar verder is het héél erg vervelend ...
Bv iemand die ik wekelijk zie en waar ik wekelijks mee praat. Als ik die persoon ergens tegenkom in een andere omgeving dan waar we normaal praten, herken ik die gewoon niet. Pas na een tijdje ermee praten kom ik tot de conclusie wie het is.
Over het algemeen zijn alle mensen voor mij "vreemden", tenzij ze me aanspreken, tenminste daar ga ik dan maar van uit.
De meeste mensen in mijn omgeving heb ik ingelicht en die zijn dan op de hoogte, ze roepen gewoon even iets of zwaaien en dan ga ik naar hun toe en praat even. Twijfel ik om wie het gaat (meestal herken ik ze aan gestalte, stem of als ze bv een hond bijhebben is ook altijd handig), dan vraag ik gewoon : help me eens even.
Zo lukt het wel, maar blijft echt wel vervelend.
Vermits ik niet altijd uit mezelf reageer, nemen sommige mensen (vooral die het niet weten) dat nog al eens verkeerd op.

Vind het wel fijn om te horen dat er meer mensen zijn die dit hebben.
Alhoewel fijn ... maar goed blijkt toch meer voor te komen.

**Geplaatst**: 28-08-15 11:47

Geplaatst: 28-08-15 11:47

Ewona schreef:
Gezichten heb ik nooit kunnen herkennen, tenminste niet van mensen die ik niet dagdagelijks zie.
Mijn gezin herken ik natuurlijk en mijn naaste familie.
Maar verder is het héél erg vervelend ...
Bv iemand die ik wekelijk zie en waar ik wekelijks mee praat. Als ik die persoon ergens tegenkom in een andere omgeving dan waar we normaal praten, herken ik die gewoon niet. Pas na een tijdje ermee praten kom ik tot de conclusie wie het is.
Over het algemeen zijn alle mensen voor mij "vreemden", tenzij ze me aanspreken, tenminste daar ga ik dan maar van uit.
De meeste mensen in mijn omgeving heb ik ingelicht en die zijn dan op de hoogte, ze roepen gewoon even iets of zwaaien en dan ga ik naar hun toe en praat even. Twijfel ik om wie het gaat (meestal herken ik ze aan gestalte, stem of als ze bv een hond bijhebben is ook altijd handig), dan vraag ik gewoon : help me eens even.
Zo lukt het wel, maar blijft echt wel vervelend.
Vermits ik niet altijd uit mezelf reageer, nemen sommige mensen (vooral die het niet weten) dat nog al eens verkeerd op.

Vind het wel fijn om te horen dat er meer mensen zijn die dit hebben.
Alhoewel fijn ... maar goed blijkt toch meer voor te komen.

Wat jij hebt lijkt dus meer op prosopagnosie

**Geplaatst**: 28-08-15 11:48

Geplaatst: 28-08-15 11:48

Amable schreef:
Dagdromen doe ik wel, maar dat is meer in tekst zeg maar. Ik maak verhalen in mijn hoofd, maar heb daar geen tot nauwelijks plaatjes bij. Gewoon dromen doe ik ook, soms, maar ook dat is naar mijn gevoel meer in tekst. Ik heb overigens ook zelden tot nooit nachtmerries, het wordt denk ik zelden echt realistisch

Ik heb wel een goed kort termijn geheugen. Dus in een groep mensen kan ik redelijk snel naam bij persoon plaatsen. Nu denkend realiseer ik me wel dat ik het vaak link aan opvallende kenmerken en niet aan het gezicht. Maar meer, dat ene meisje met heeeeel lang blond haar, die jongen bril en stekels, dat meisje met veel make-up enz. Vraag me een jaar later naar de namen en dan weet ik er geeneen meer. En mocht dat meisje ineens haar haar afknippen of die jongen lenzen nemen dan kost wordt het ineens weer even lastig. En is dat in een groep mensen die je goed kent dan is dat natuurlijk geen probleem.

Ik merk ook dat ik lesklantjes vaak niet herken op een andere plek, tot ze me vertellen wat voor paard ze hebben en ik kan dan meestal wel vertellen, ohja, jouw paard deed dit of dat. Want dat onthou ik dan weer beter dan zijn exacte kleur bruin en de vorm van zijn bles. Maar dat hij het voedsel weigeren binnen 2 keer door had, dat weet ik dan weer wel

Dit doe ik ook, ik heb echt een hele serie verhalen in mijn hoofd.

Als ik een route 1 keer fiets dan weet ik het gelijk. Echter zou ik het niet kunnen uitleggen aan iemand. Ik moet iets echt zien. Gezichten herkennen ben ik slecht in, ik koppel dan weer wel een persoon aan een route.

**Geplaatst**: 28-08-15 11:56

Geplaatst: 28-08-15 11:56

Plien91 schreef:
Wat ik me ook wel eens afvraag: stel dat iemand met prosopagnosia getuige is van een misdrijf, kan diegene dan wel een goede beschrijving geven aan zo'n tekenaar ? Ik kan niet eens bedenken hoe de neus van mijn vriend eruit ziet, laat staan dat ik dat moet vertellen aan iemand?

Leuke vraag! Iemand met echte prosopagnosia zou, als je hem/haar een foto van de verdachte laat zien, niet kunnen aangeven of deze het misdrijf heeft gepleegd; hij/zij herkent het gezicht immers niet. Al zou de verdachte Willem-Alexander of Elvis Presley (of ander zeer bekend gezicht) zijn, zou deze niet herkend worden ("nee, ken ik niet, nooit eerder gezien"). Echter, de individuele delen van een gezicht (ogen, neus, mond) kunnen ze prima zien en mogelijk zelfs beschrijven (maar dat is zoals je zelf al aangeeft al lastig genoeg). Ze kunnen er echter geen geheel van maken en dit herkennen als een gezicht dat ze eerder hebben gezien.

Zelf heb ik geen last van aphantasia, maar wel een beetje van prosopagnosia.

**Geplaatst**: 28-08-15 12:37

Geplaatst: 28-08-15 12:37

Suzanne F. schreef:
Jee wat lijkt me dat vervelend zeg! Ik ben een enorme beelddenker en kan me alles voor de geest halen wat ik maar wil. Zelfs dat ik een droomproef met paard doorrijdt. Of een huis wat opgeknapt moet worden al in gedachten helemaal af zien.

Dat zijn dus inderdaad dingen die ik dan weer vreselijk lastig vind, me inbeelden hoe iets eruit gaat zien als je vanalles veranderen zou, omdat ik het me niet kan inbeelden. Gelukkig heb je tegenwoordig internet, inrichten van je huis bijvoorbeeld daarbij helpt floorplanner je al een eind mee op weg

Qimm schreef:
Hmmmm hoe zit het met lezen, kun je je daar wel fijn bij 'inleven' zonder beeldvorming?

Ik kan helemaal in een verhaal zitten, maar ik zie dan geen plaatjes. Zo vind ik de landschapsbeschrijvingen van Tolkien wel weer vreselijk saai, ik kan me er namelijk toch geen beeld bij vormen, dus laat maar. Een heuvelachtig landschap zie ik dan ook niet voor me, maar ik realiseer me wel dat het zwaarder lopen is, dat de grond vaak ongelijker is en dat je niet ver kijken kan. Ik zie geen heuvels, maar ik snap wel hoe het is om daar te zijn, snap je?
Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik me nu pas ten volle realiseer dat ik daar dus anders in ben dan anderen. Terwijl ik wel gebruik maak van het werken met plaatjes. Ik probeer in mijn lessen andere mensen wel het beeld te geven van hun eigen paard die een jambette doet, zodat ze weten waar we naartoe aan het werken zijn. En mijn ervaring is dat als mensen dat plaatje goed in hun hoofd hebben het paard vaak sneller snapt wat we bedoelen.

**Geplaatst**: 15-09-15 18:42

Geplaatst: 15-09-15 18:42

Dit topic wordt genoemd in de BNB: [FZ] [Dienstmededeling] BNB September online

**Geplaatst**: 15-09-15 20:18

Geplaatst: 15-09-15 20:18

Ha ik meld mij!
Gezichten wel goed in maar de weg en beelden vormen? Ik ben totaal geen ster in visualiseren en beelden zien.

**Geplaatst**: 15-09-15 20:56

Geplaatst: 15-09-15 20:56

Plien91 schreef:
Wat ik me ook wel eens afvraag: stel dat iemand met prosopagnosia getuige is van een misdrijf, kan diegene dan wel een goede beschrijving geven aan zo'n tekenaar ? Ik kan niet eens bedenken hoe de neus van mijn vriend eruit ziet, laat staan dat ik dat moet vertellen aan iemand?

Ik ben zelf enkele jaren geleden slachtoffer geweest van straatroof en het geven van een beschrijving was idd een ramp. Wat hij tegen mij zei wist ik nog precies, kleding ook en algemene kenmerken als huidskleur. Maar zijn gezicht kon (en kan) ik me niet meer herinneren.

Ik weet niet of het voor iedereen zo is, maar voor mij horen aphantasia en prosopagnosie heel erg bij elkaar (als ik me niks in kan beelden dan dus ook geen gezichten), maar ik begrijp dus dat dat niet voor iedereen zo is.
Zoals Amable een boek inleeft doe ik ook trouwens.
Gek detail: ik val wel het beste in slaap met beelden in mijn hoofd, maar dat is wel heel beperkt. Zo kan ik me de benen van een paard inbeelden als hij appuyeert of galloppeert en die beelden geven rust (omdat het monotoon is), maar het hele paard of een andere gang lukt niet.

**Geplaatst**: 09-09-16 15:21

Geplaatst: 09-09-16 15:21

Mag ik hier nieuw leven in blazen?

Ik vraag me echt af hoe het dan voor iemand die niet in beelden denkt is om bijvoorbeeld kleding te combineren in gedachten? Ik zie als ik een bepaald bloesje zie hangen in de winkel precies het beeld in mijn hoofd welke schoenen, welke broek en welk vestje er bij moet.
Als ik ergens heen ga waar ik al een geweest ben, weet ik dat ik bij een bepaald gebouw of een bepaalde boom naar links moet. Voor een alternatieve route heb ik dan vaak een plaatje in mijn hoofd.
Als mensen straatnamen noemen ben ik verdwaald.

**Geplaatst**: 09-09-16 15:46

Re: Aphantasia: leven zonder mentale beelden

Geplaatst: 09-09-16 15:46

Ik ben een enorme beelddenker, Tica_81. Kan complete dagdromen dromen en die ook weer vervolgen als ik iets anders heb gedaan. Dromen evenzo. Ik start meestal mijn eigen droom. Maar kleding combineren? Dat visualiseren? Nee. Dat lukt me niet. Ik weet gewoon niet wat bij elkaar hoort, of het zal staan. Heel irritant eigenlijk. Ik grap altijd dat ik een modegen mis.

Ik zou het zelf overigens enorm missen als ik mijn beelden niet meer heb. Ik vind boeken lezen (en dus ook de landschapsbeschrijvingen van Tolkien) geweldig.

Meer, meer, meer!

**Geplaatst**: 09-09-16 15:58

Geplaatst: 09-09-16 15:58

Super interessant topic dit....

Ik ben zelf geen beelddenker. Ben er na jaren wel achtergekomen dat ik meer denk in geluiden. Ik kan iemand prefect herkennen aan stem maar dan komt de persoon me niet bekend voor. Tv bv ook: "oh die speelde daar en daar in". Maar ook routes. Oh dan ga je bij die brug met die losse metalen platen links of dan neem je dat stille laantje.

Wat je me vertelt onthou ik ook wel. Dus ook of iemand blond is of zwart. Als iemand dat tegen me zegt valt dat me later ook wel op. Kan ook wel een precieze route rijden of oefening. Als iemand dan maar even stapsgewijs verteld hoe en wat.
Opschrijven helpt niet. Of dat nou komt omdat ik dyslectisch ben of omdat het niet aankomt. Het moet me gewoon even verteld worden.

Tica: Dat kan ik dus niet. Dat is een eeuwige puzzel. Meestal vraag ik het gewoon aan iemand anders onder het mom van "jij hebt een betere smaak, vertel even wat daar bij hoort".

**Geplaatst**: 09-09-16 16:10

Re: Aphantasia: leven zonder mentale beelden

Geplaatst: 09-09-16 16:10

Maar ik kan dus niet woordelijk onthouden wat iemand tegen mij zegt. Wel het gevoel of beeld wat ik had bij hetgeen besproken is. Ook niet handig.

Ohh idd Djinnie, boeken lezen... ik zit helemaal in die wereld dan. Wat hier ook al gezegd word, hoe je dan met een verfilming ineens denkt ja maar ZO ziet die en die er helemaal niet uit in mijn hoofd! >;)

Maar Veulen, moeten we jou een route vertellen met straten tellen > derde links, vierde rechts etc.
of moeten we het houden bij > bij dat grote rode gebouw links, bij die boom met die rare kronkeltak rechts?

**Geplaatst**: 09-09-16 16:38

Re: Aphantasia: leven zonder mentale beelden

Geplaatst: 09-09-16 16:38

Met boeken lezen heb ik dan meer geluiden voor me. Zo van "ze rende door een gang"... Voetstappen enz.
Ik kijk ook meestal bv geen tv. Ik luister tv. Het verhaal klopt toch wel en soms is het niet kloppen van de geluiden met het beeld gewoon irritant. Dan staan ze buiten en dan hoor je geen buitengeluid.

Het maakt niet uit hoe je het vertelt. Als ik het moet doen hoor ik jou in mijn hoofd het vertellen. Dus dan doe ik dat vanzelf. Als het er dan ook maar echt is komt het op elke manier wel goed.
Lastiger is andersom dus. Moet soms even de associaties omleggen, ben gelukkig geen trage denker. Dus meestal komt er wel iets logisch uit.

Maar het is gewoon een soort woordspel wat je dan ombuigt. Iemand zegt:
... wegwerkzaamheden, ik hoor asfalteermachines en motoren
... kerk, ik hoor klokken

Mooiste nog is het als je over herinneringen praat dan is de wereld echt heel verschillend. Mijn moeder bijvoorbeeld herinnert zich van kampeervakanties vaak groene weides en hoe mooi het er uitzag. Ik hoor het geluid van tent-ritsen en druppels regen op het tentdoek.

**Geplaatst**: 09-09-16 16:56

Re: Aphantasia: leven zonder mentale beelden

Geplaatst: 09-09-16 16:56

ik lees jouw moeders groene weides en ik zie groene glooiende heuvels met kleine huisjes er op en en en....... kan weg dromen bij dat beeld. Ik lees jouw ritsen en druppels en denk gatver, regen nat bah, zie mezelf als verzopen kat in een regenbui staan.

**Geplaatst**: 09-09-16 17:15

Geplaatst: 09-09-16 17:15

Interessant dit!

Ik ben een enorme beelddenker, ik zie alles voor me wat ik lees en ook wat ik hoor. Vieze verhalen kan ik bijvoorbeeld vrij slecht tegen, meestal kan ik het van me af zetten, maar ik kan er serieus een paar dagen misselijk van zijn. Ik zie het dan niet alleen, maar ik ruik en proef het dan ook (afhankelijk waar het over gaat natuurlijk).
De positieve kant ervan is dat grappige verhalen wel weer een extra dimensie krijgen door het beeld in mijn hoofd

Gezichten herkennen is bij mij dan weer anders. Vrij normaal in principe, ik kan gezichten goed herkennen, maar soms duurt het wel even voor ik een gezicht echt in mijn hoofd heb.
Ik kan ook heel lang denken dat 2 personen dezelfde persoon zijn, als ik ze beide ken van dezelfde omgeving (werk bijvoorbeeld), niet heel vaak spreek en vrijwel nooit tegelijk in mijn gezichtsveld heb. Achteraf, wanneer ik eindelijk weet wie wie is, lijken ze niet zo heel erg op elkaar, maar hebben bepaalde dezelfde uiterlijke eigenschappen, bijvoorbeeld allebei kort grijs haar, of allebei een bril.

**Geplaatst**: 09-09-16 18:31

Geplaatst: 09-09-16 18:31

Wat een interessant topic dit.

Ben zelf absoluut een beelddenker. Stel me alles voor, ben zeer goed met ruimtelijk inzicht. Merk dat soms ook wel, dat mij details zijn opgevallen, maar ik het grote geheel ook nog weet. Terwijl anderen dat dan helemaal niet opgevallen is.

Ik 'herken' gezichten ook heel goed. Maar waar ik ze dan van kan, ben ik een stuk minder in. Al is het maar omdat ik ze regelmatig tegen ben gekomen terwijl ik eerder op de trein stond te wachten. Dan denk ik vaak dat het toeval is dat diegene mij bekend voor komt, maar achteraf blijkt dan dat hij een paar jaar geleden wel eens boodschappen deed op mijn werk of iets dergelijks.

Wel grappig ook om te lezen dat niet beelddenkers dus ook anders dromen en weinig nachtmerries hebben. Zou dat soms wel willen, ben een heel heftige dromer en heb zeker wel één keer in de week een flinke nachtmerrie.

En ook zeker dat je een beeld vormt van personages bij het lezen van boeken. Draco Malfidus uit Harry Potter heeft jarenlang zwart haar gehad in mijn gedachten. Ook al stond er regelmatig in het boek witblond, dat wijzigde mijn zelfgevormde beeld niet. Heb daar de eerste paar films ook echt irritatie door gehad :')

**Geplaatst**: 09-09-16 22:26

Re: Aphantasia: leven zonder mentale beelden

Geplaatst: 09-09-16 22:26

Ik vond het wel irritant dat Harry zijn haar helemaal niet warrig was, er stond duidelijk in het boek dat hij heel rommelig haar had en in de film was het helemaal niet warrig. Ik verzin er dus niets bij, maar neem dat wat er staat heel letterlijk.

Kleding combineren kan ik ook helemaal niet in mijn hoofd, daarom ben ik altijd blij met paspoppen

En thuis kan ik echt tig kleding stukken uit de kast trekken en aantrekken om te kijken of het wel of niet combineert, hele kast weer ondersteboven

Daarom hou ik denk ik sowieso niet zo van kleding shoppen, ben er niet zo goed in

Nu ik me realiseer dat anderen dus wel echt plaatjes in hun hoofd kunnen maken vind ik het wel jammer dat ik dat niet kan. Hoewel ik nooit het gevoel heb gehad dat ik wat mis, realiseer ik me nu dat mijn gedachtes wel nog rijker zouden kunnen. Van de andere kant, ik ben wel goed met taal en ik kan over het algemeen goed uitleggen en onder woorden brengen wat ik bedoel, ik denk dat dat juist ook is omdat ik dus meer in taal denk.

Ik ben overigens een paar weken geleden door iemand benaderd die voor een psychologie magazine schrijft nav mijn eerdere post in dit topic. Een klein interview als persoonlijke ervaring bij een artikel over aphantasia, was heel verrast toen ze me daarvoor mailde.

**Geplaatst**: 09-09-16 23:08

Geplaatst: 09-09-16 23:08

Dat is leuk zeg! Is het artikel al ergens te vinden of moet het nog uitkomen?

Grappig dat je zegt dat je goed bent in dingen verwoorden en uitleggen. Daar ben ik dus weer heel slecht in. Verklaart ineens wel waarom.

**Geplaatst**: 10-09-16 09:13

Geplaatst: 10-09-16 09:13

Maar daar ben ik als echte beelddenker toch ook heel goed in. Ik kan je het hoe of wat van mijn emoties goed uitleggen, van talen die ik niet spreek begrijp ik vaak toch best veel omdat ik verbanden leg met andere talen en ik ben goed met cijfers.

**Geplaatst**: 10-09-16 10:00

Re: Aphantasia: leven zonder mentale beelden

Geplaatst: 10-09-16 10:00

Het moet nog uitkomen, hoop dat ik ook een exemplaar toegestuurd krijg

Ik denk dat het één het ander niet hoeft uit te sluiten, tica, maar dat het wel kan helpen zeg maar. Vreemde talen ben ik overigens weer heel slecht in, net als dat ik nog steeds geen Brabants spreek terwijl ik mijn hele leven al in Brabant woon. Maar dat wat ik van mijn ouders geleerd heb aan taal is mijn taal. Ik zeg altijd maar dat ik niet zo beïnvloedbaar ben :')

**Geplaatst**: 10-09-16 10:08

Geplaatst: 10-09-16 10:08

wat een leuk topic ! Volgens de test heb ik juist "hyperphantsia" :')

Klopt ook wel , als ik wat moet onthouden maak ik vaak ezelsbruggetjes met plaatjes . Ik herken me alleen niet in de kinderboekenschrijfster van het artikel , zoals zij hele nieuwe verhalen fantaseert ben ik niet goed in....