Bokt.nl

Janneke2 schreef:

Hoi Azmay,
in je openingspost schreef je iets over gevoeligheid voor prikkels. In combi met een psycholoog "die niet het je van het was". Verderop schrijf je over concerta - een pil die nog wel eens gegeven wordt aan mensen die heftig op prikkels reageren.
Hoe denk jij nu over je prikkel-gevoeligheid?

Janneke2 schreef:

...begrijp ik, dat concerta je wel iets kan helpen, om de scherpe randjes van de prikkel-gevoeligheid af te zwakken?

Janneke2 schreef:

Gelukkig maar!

En mogelijk is dat ook een invalshoek. Ten eerste (dat hoort de psychiater ook gevraagd te hebben), heb je ooit een stevige hersenschudding of iets van dien aard gehad?

Siesjuh schreef:

Wat een naar verhaal en wat rot dat je je zo klote voelt! Ik hoop echt voor je dat er snel iets gevonden wordt voor je probleem, zodat je in ieder geval weer lekker de dag door komt en je vol goede moed aan de opleiding kan beginnen .
Stomme vraag misschien he, maar is je schildklier met de bijbehorende waardes onderzocht?

Janneke2 schreef:

Citaat:

Nee, jij vindt dat dat niet helpt.

I touched a nerve.

Citaat:

Psychotherapie is gebaseerd op jarenlang wetenschappelijk onderzoek en heeft al voldoende bewezen effectief te zijn.

?
Dat doet toch niet ter zake?
Het feit dat psychotherapie tegen bijvoorbeeld depressie grondig is onderzocht, maakt nadrukkelijk niet, dat je er lichamelijke aandoeningen mee kunt herstellen. Geen mazelen, geen gekneusde hypothalamus en noem nog maar een hele reeks zaken op.
Wel kan een bekwaam psycholoog met behulp van deze wetenschappelijke achtergrond iemand doeltreffend helpen om te gaan met nare lichamelijke aandoeningen, maar dat is dus nadrukkelijk iets anders.

Citaat:

Een mens krijgt niet spontaan teveel stresshormonen

Precies.
Aan de orde is: uitzoeken of dit zo is en zo ja, wat daar aan te doen is. Afhankelijk van...., kan psychotherapie eenrol spelen, maar welke is onduidelijk.

mirriezz schreef:

Goed, mag ik even heel snel opmerken dat TS weliswaar depressief is, maar zo te merken nog prima zelf een mening kan vormen?

Wil ik verder gewoon even mijn ervaring delen. Ik ben in dagbehandeling geweest (2dag/week). Wist zelf rationeel alles heel goed te verklaren etc, maar ik kom slecht met mijn gevoel in contact, waardoor ik moeilijk door depressieve momenten heen kom. Ookal denk ik nog zo positief, mijn gevoel gaat niet mee (omdat ik daar niet mee in contact ben).
Tijdens mijn behandeling heeft PMT (psychomotorische therapie) en creatieve therapie mij erg geholpen. Ook was het voor mij heel goed om 2 dagen in de week nuttig bezig te zijn.

Ik hoop dat je voor jou de beste behandeling vind. Merk hier wel aan dat ik heel erg geluk heb gehad meteen ergens in te rollen waar ik me goed bij voelde.

Bizzybijtje schreef:

mirriezz schreef:

Goed, mag ik even heel snel opmerken dat TS weliswaar depressief is, maar zo te merken nog prima zelf een mening kan vormen?

Wil ik verder gewoon even mijn ervaring delen. Ik ben in dagbehandeling geweest (2dag/week). Wist zelf rationeel alles heel goed te verklaren etc, maar ik kom slecht met mijn gevoel in contact, waardoor ik moeilijk door depressieve momenten heen kom. Ookal denk ik nog zo positief, mijn gevoel gaat niet mee (omdat ik daar niet mee in contact ben).
Tijdens mijn behandeling heeft PMT (psychomotorische therapie) en creatieve therapie mij erg geholpen. Ook was het voor mij heel goed om 2 dagen in de week nuttig bezig te zijn.

Ik hoop dat je voor jou de beste behandeling vind. Merk hier wel aan dat ik heel erg geluk heb gehad meteen ergens in te rollen waar ik me goed bij voelde.

Gelukkig wel... vind het gewoon erg vervelend dat Janneke haar mening neerzet als superieure pure waarheid (en dat is niet de eerste keer) zonder concreet te zijn.

Hopelijk kan je psychiater je in ieder geval verder helpen Geef de moed niet op!

Shadow0 schreef:

Overigens toch ook van mijn kant nog een beetje een vraag over kip en ei. Een van de oorzaken van depressie is namelijk een onbalans van draagkracht en draaglast. Oftewel: als je energie laag is, en je situatie tamelijk uitzichtloos (omdat je niet weet wat er speelt, laat staan of het ooit beter wordt), dan is depressie een vrij natuurlijk gevolg. Om daarmee om te gaan is psychotherapie niet per se de eerstaangewezen weg. En het is in elk geval heel belangrijk om duidelijk te hebben wat men ermee denkt te kunnen bereiken. Als je bv met acceptatie aan de gang gaat, is dat bv heel anders dan als je het idee hebt (en als de therapeut het idee heeft) dat er dingen worden opgelost.

Is wat dat betreft niet anders dan bij lichamelijke zaken: het uitgangspunt dat een medicijn bepaalde klachten oplost (bv antibiotica die een concrete infectie bestrijden) is heel anders dan als je weet dat je niet kunt genezen maar je de symptomen binnen de perken probeert te houden.

Het lijkt me in elk geval goed om dat uit te spreken.

Een andere weg zou zijn of er mogelijkheden zijn om toch ook je lichaam te helpen. Je voelt je algeheel niet goed, dan is het denk ik des te belangrijker dat je ook algeheel jezelf helpt waar maar mogelijk - fysiek net zo goed als psychisch. Daarvoor moet je iets buiten de reguliere geneeskunde (bv orthomoleculair) - dat is nog steeds geneeskunde, nog steeds met een behoorlijke wetenschappelijke basis, maar met een iets andere nadruk. Omdat je aangeeft dat je erg gevoelig bent, bv ook voor bepaalde voedingsstoffen, zou ik daar zeker naar kijken. Want wie weet zijn er ongemerkte tekorten ofzo, gewoon, omdat jouw lichaam anders reageert op dingen en andere behoeften heeft.

Evelijn schreef:

Misschien iets heel anders... maar merk dat ik zelf dat ik best veel aan gehad heb (met klachten van burn-out, overgevoelig etc.) yoga... het werkt zeker niet meteen.. maar merk dat ik spanning in mijn lijf eerder opmerk en ook makkelijker weg kan laten vloeien.. dat ik gevoelens die vast gaan zitten in het lijf ook makkelijker herken enzo. Yoga geeft ook andere houding tegenover je leven en je lichaam... misschien kan het jou ook helpen. Zou wel opzoek gaan naar een yogadocent waar je je ook echt goed bij voelt een ook aangeven dat je problemen ervaart en niet voor de eerste beste sportschool gaan... maar echt yogadocente die ook de yogafilosofie echt heeft geleerd. (zou bijv. ook eerder kijken naar een yinyoga dan naar poweryoga)

Evelijn schreef:

Bij mijn yoga les is het prima als iemand even niet meedoet ... Dat is juist wat je als eerste leert dat je naar je eigen lichaam moet luisteren en je eigen grenzen moet bewaken... Ik ben ook wel eens tijdens de les gewoon gaan zitten of liggen omdat dat beter voelde.. Ja dat is lastig en confronterend.. Maar juist door daar doorheen te gaan wordt het beter (en dat je merkt dat niemand daar ook maar iets van vind)
Jij kan zelf natuurlijk beste inschatten wat je aankan maar juist omdat je ook graag weer wil studeren en je daar ook met anderen te maken krijgt is zoiets in een groep misschien wel een idee. Daarnaast is yinyoga een hele rustige manier waarbij je lang in dezelfde houding ligt .. Dat heeft dus weinig met fysieke kracht of met concentratie.