Ik denk dat persoonlijkheid zeker een rol speelt in hoe iemand omgaat met een ziekte of aandoening, en als jij altijd al heel nuchter en blij bent geweest dan zal je het inderdaad makkelijker te accepteren vinden dan iemand die wat angstig of pessimistisch is ingesteld. Maar andere factoren kunnen ook behoorlijk impact hebben. Hoe vaker je met je beperkingen geconfronteerd wordt, hoe meer je je waarschijnlijk ook ziek of ongezond gaat voelen. Als je je droombaan op moet geven bijvoorbeeld. Of je kinderwens. Of als je sociale omgeving er weinig rekening mee houdt en jij moet uitleggen dat je echt niet mee kan doen aan dat toffe survivalweekend. Of als je familie maar niet begrijpt dat je niet lui maar vreselijk moe bent. Of als artsen je blijven vertellen dat het tussen je oren zit, of dat je reuma hebt terwijl jij zeker weet van niet. Het zal wellicht ook nog schelen of je klachten al in je kindertijd begonnen of pas wat later als verrassing kwamen, toen je al gewend was om zonder nadenken alles te kunnen doen.
Of misschien ben jij gewoon uitzonderlijk veerkrachtig en positief, en ben je echt niet van je stuk te brengen ondanks dat je continu tegen beperkingen aanloopt. In dat geval mag je jezelf gelukkig prijzen, er zijn niet veel mensen die tegenslagen zo gemakkelijk kunnen pareren.