Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Saar88 schreef:Wat akelig om te lezen dat er mensen zijn die er iets over zeggen, of proberen het hun kinderen te 'verbieden'. Een tic is een dwangneurose waar je niets aan kunt doen. Ik heb een hele vervelende tic die (gelukkig) vrijwel alleen optreedt met stress. Hoe graag ik het ook niet wil doen, ik doe het toch. Ik kan gewoon niet anders.
Ga dan naar een psycholoog of een gedragstherapeut, die kunnen vaak geweldig helpen.
set_elkol schreef:Heino schreef:Ben benieuwd hoe dan?
Tics komen vaker voor bij ADD, het is niet 1+1=2 maar bij mij wel het geval. Komt gewoon door spanning en onrust.
Brainless schreef:Soms kun je een bepaalde (voor andere mensen een vervelende) tic ombuigen nar een minder "irritante" tic.
Mijn zoon trok steeds zijn broek heel hoog op (ondanks een riem), als hij dit deed lieten wij zijn handen in zijn zakken doen. Nu doet hij dit ipv zijn broek omhoog trekken.
Hij wilde ook steeds zijn tanden poetsen, wij lieten hem dan zijn mond spoelen met mondwater, later deden wij alleen water in de fles (alles in overleg met hem). Na enige tijd ging dat over naar een slokje water uit de kraan. En nu doet hij dit ook niet meer dagelijks.
Schrapen met de keel kun je soms ook ombuigen door ze (als ze de drang op voelen komen) een slokje (water) te laten drinken.
Vaak zie je dan dat ze na een tijdje het schrapen overslaan en direct een slokje drinken nemen.
Heino schreef:Dus komt het niet DOOR je ADHD maar heb je het NAAST je ADHD. Sorry voor het muggenziften, maar er zijn al te veel vooroordelen over ADHD.
Saar88 schreef:Snap ik wel hoor, maar onderneem dan liever actie. Veel mensen hebben geen idee hoe ongelukkig je hier van kunt worden. En het is nou eenmaal ook moeilijk te begrijpen waarom je tien keer met je ogen moet knipperen voor je ademhaalt (bijvoorbeeld). Ieder ander zou zeggen 'gewoon niet doen'. En het is zo moeilijk uit te leggen waarom je dat MOET doen.
Saar88 schreef:Wat akelig om te lezen dat er mensen zijn die er iets over zeggen, of proberen het hun kinderen te 'verbieden'. Een tic is een dwangneurose waar je niets aan kunt doen. Ik heb een hele vervelende tic die (gelukkig) vrijwel alleen optreedt met stress. Hoe graag ik het ook niet wil doen, ik doe het toch. Ik kan gewoon niet anders.
Ga dan naar een psycholoog of een gedragstherapeut, die kunnen vaak geweldig helpen.
Mindim schreef:Brainless schreef:Soms kun je een bepaalde (voor andere mensen een vervelende) tic ombuigen nar een minder "irritante" tic.
Mijn zoon trok steeds zijn broek heel hoog op (ondanks een riem), als hij dit deed lieten wij zijn handen in zijn zakken doen. Nu doet hij dit ipv zijn broek omhoog trekken.
Hij wilde ook steeds zijn tanden poetsen, wij lieten hem dan zijn mond spoelen met mondwater, later deden wij alleen water in de fles (alles in overleg met hem). Na enige tijd ging dat over naar een slokje water uit de kraan. En nu doet hij dit ook niet meer dagelijks.
Schrapen met de keel kun je soms ook ombuigen door ze (als ze de drang op voelen komen) een slokje (water) te laten drinken.
Vaak zie je dan dat ze na een tijdje het schrapen overslaan en direct een slokje drinken nemen.
Dat doen wij inderdaad ook, hij heeft standaard een flesje water en we zeggen ook, als je moet schrapen, neem dan maar een slokje water. Vanmiddag gaat het goed, hij heeft al 1.5 uur niet geschraapt
set_elkol schreef:Heino schreef:Ben benieuwd hoe dan?
Tics komen vaker voor bij ADD, het is niet 1+1=2 maar bij mij wel het geval. Komt gewoon door spanning en onrust.
bigone schreef:Mindim, is je zoon niet licht autistisch? Mijn broer had vroeger ook zoiets, altijd keelschrapen, niets lang volhouden maar wel als jochie van acht een complete gokkast bouwen van mecano, die deed het ook nog. Hij bleek later dus wel een aan autisme verwante afwijking ( oid) te hebben. Dingen die hem bezig hielden kon hij uren aan besteden maar sporten, half uur gevoetbald en toen was het gedaan, hij kan ook niet zwemmen, schaatsen, noem maar op. Het spijt me om te zeggen maar hij is wel een asociaal persoon geworden.