Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-03-13 21:50

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 30-03-13 21:50

Wat een kracht lees ik hier Greetje.

Enorm goed dat je hier een topic van hebt gemaakt, of de teksten van jezelf zijn of niet.
Je gevoel/punt/doel breng je over.

Het liefste zou ik je nu een enorme knuffel willen geven, omdat jij een super lieve meid bent, met of zonder Autisme, PDD-nos en ADHD.

Door dit topic te openen, open jij veel mensen hun ogen over het onderwerp Autisme.
You go girl!

**Geplaatst**: 30-03-13 21:51

Geplaatst: 30-03-13 21:51

Heeft wel degelijk zin.
Verhoogd je serotonine en dopamine waardoor je gewoon meer rust in je koppie hebt.
Maargoed geloof wat je wil geloven, ik ga er verder niet op in.
Dat ik zonder L-theanine gewoon uitgeput raak, terwijl ik na één dag gebruik van L-theanine inneens automatisch op tijd naast mijn bed sta zegt mij genoeg.
Wetenschappelijk houdt ik me niet mee bezig, want die lopen wat mij betreft enorm achter.
Voeding is trouwens ook niet bewezen, voor het geval je daar nu op googeld.

http://www.naturdoctor.com/Chapters/Art ... anine.html

Laatst bijgewerkt door moonfish13 op 30-03-13 21:56, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-13 21:53

Re: Leven met Autisme

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-13 21:53

Roc, wat een super lief berichtje!

ook wij hebben onze gaves en talenten

gelukkig! maar ik merk wel dat dat ook wel eens vergeten word..

Engel, dankjewel

Dat is wat ik ook probeer te doen, mensen de ogen te openen over Autisme

**Geplaatst**: 30-03-13 21:55

Geplaatst: 30-03-13 21:55

moonfish13 schreef:
Heeft wel degelijk zin.
Verhoogd je serotonine en dopamine waardoor je gewoon meer rust in je koppie hebt.
Maargoed geloof wat je wil geloven, ik ga er verder niet op in.
Dat ik zonder L-theanine gewoon uitgeput raak, terwijl ik na één dag gebruik van L-theanine inneens automatisch op tijd naast mijn bed sta zegt mij genoeg.
Wetenschappelijk houdt ik me niet mee bezig, want die lopen wat mij betreft enorm achter.
Voeding is trouwens ook niet bewezen, voor het geval je daar nu op googeld.

Absoluut niet nodig om hier zo heftig op te reageren... Ik als Asperger, ga er meteen achteraan om te kijken of het echt werkt, en om het eventueel zelf ook te halen, heel jammer...
Overigens komt er zoveel bekend voor van de OP! Fijn om te weten dat je hier dan toch niet alleen staat

**Geplaatst**: 30-03-13 21:56

Geplaatst: 30-03-13 21:56

Ladybird schreef:
Roc, wat een super lief berichtje! ook wij hebben onze gaves en talenten gelukkig! maar ik merk wel dat dat ook wel eens vergeten word..

Engel, dankjewel Dat is wat ik ook probeer te doen, mensen de ogen te openen over Autisme

mensen met autisme hebben juist vaak een talent, een ding waar ze zich heel erg op gaan fixeren

ik vind het knap dat je het kunt verwoorden, doe ik je niet na!

**Geplaatst**: 30-03-13 21:59

Geplaatst: 30-03-13 21:59

Laat dat me nu niets verbazen, op het aspergerforum waren ze ook al zo heerlijk negatief.
Jammer voor iets wat toch voor heel veel ADHDers en mensen met autisme werkt.
Er is een samenstelling genaamd LTO3.
Ik lag lam van alle prikkels, en dit zien ze als de natuurlijke Ritalin.
In Canada is het heel gebruikelijk dat ze dit geven, en al 10 jaar.
Dit is viskuit, L-theanine en glidkruid.

http://www.powertoadhd.nl

Ik slaap altijd door mijn wekker heen als ik moe ben, en hiermee wordt ik soms al voor mijn wekker wakker..

Echt, op dat aspergerforum dat zijn de grootste zeikerds van het hele heelal.
Schijnt ook wel autisme eigen te zijn om zo kritisch te zijn, maar ik heb mijn buik er wel vol van.
Als het je wat lijkt probeer je het, zo niet vind ik het ook goed.
Maar al die kritiek van mensen dat iets niet bewezen is ben ik wel klaar mee.
Als ik alles moest volgen wat bewezen is had ik nu dood geweest, ik wilde gewoonweg niet meer door zo.

Nog een feitje bij mij, als ik er teveel van slik heb ik dezelfde bijwerkingen als van de Ritalin, inclusief rebound achtig gevoel.
Schijnt niet eens te moeten kunnen, maar zo zie je maar.

**Geplaatst**: 30-03-13 22:18

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 30-03-13 22:18

Hier nog een Asperger met ADHD. Ik vind het lastige juist dat autisme zo moeilijk te doorgronden is voor anderen, zeker als je voor het oog van de buitenwereld vrij goed functioneert gaan mensen dezelfde eisen aan je stellen als aan ieder ander mens, terwijl die voor mij gewoon vaak niet haalbaar zijn.

Tegen de overprikkeling heb ik Risperdal, dat werkt voor mij erg goed, scheelt me een hoop energie moet ik zeggen. Dit werkt bij mij trouwens ook goed tegen woede-buien, ik kan veel makkelijker boosheid laten gaan en sowieso dingen in het algemeen beter zeggen van 'laat maar zitten' in plaats van me er heel druk om te maken.

Enige wat ik uit je openingspost totaal niet herken is het omgaan met taal. Maar dat is denk ik een echt Asperger ding. Ik hou van taal, ik hou van schrijven, ik ben gek op spreekwoorden en gebruik bijvoorbeeld ook wel sarcasme of zeg overdreven precies het omgekeerde van wat ik bedoel ("Vies hè, dat ijsje?") een enkele keer pak ik nog wel iets te letterlijk op, maar dat zijn dan wel vaak uitspraken die op het randje liggen van wat iemand ook letterlijk zou kunnen bedoelen

**Geplaatst**: 30-03-13 22:26

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 30-03-13 22:26

Greeteliefje toch.. Dat heb je weer eens mooi geschreven

**Geplaatst**: 30-03-13 22:51

Geplaatst: 30-03-13 22:51

Ik heb ook Pdd-nos en herken veel dingen wel

Praat moeilijk over mij en met vlagen doe ik het wel , ik slik niks kan wel tegen prikkels maar kan ook zo boos zijn en niet kunnen uitleggen. Over mijn gevoelens praat ik niet tot amper , en ik klap dicht in kantoren om te praten. Ik kan verder alles , ga al sinds mijn 14de met de bus en was vroeger zeer onhandelbaar en flinke gedragsproblemen. Wel ga ik een kwartier vroeger naar de bus ben bang om hem te missen en in paniek uit te breken , al gaat dat laatste erg goed weet me rustig te houden en praat van binnen met mezelf wat ik nou toch doen moet

(klinkt raar maar het werkt voor me). Zal vast wel meer zijn maar ik weet mijn goede en slechte punten niet bepaald..

**Geplaatst**: 31-03-13 08:58

Geplaatst: 31-03-13 08:58

Lieve, lieve Ladybird,

Je hebt dit zo mooi geschreven, zo mooi. Ik zit hier met tranen in mijn ogen.
Ik heb zelf Asperger, ik heb in de loop der jaren ermee leren leven, me leren aanpassen, dingen leren verbergen. Maar zo vaak word ik niet begrepen, ik ben raar. Mensen vatten het verkeerd op.
Sorry dat ik alles hoor, en dan jou even niet erbovenuit hoor. Sorry dat is alles zie en je eventjes niet aankijk.
Sorry dat ik zo vaak moe ben en hoofdpijn heb, omdat ik zo overprikkeld ben, door dingen die jij niet ziet, voelt en vooral hoort. Al het geluid. Snap het dan, ik hoor alles. Alles.

Heel erg bedankt voor dit stukje herkenning en erkenning! $_/-\o_$

**Geplaatst**: 31-03-13 09:13

Geplaatst: 31-03-13 09:13

Lieve ladybird

Jij bent jij en daar hebben mensen het maar mee te doen. Ik werk zelf met mensen met autisme. En eerlijk waar het zijn de geweldigste mensen die ik ken. Clienten die letterlijk een gat in de lucht springen als je ze begrijpt. Daar doe ik het voor. Soms is het lastig. Qua tijden. Iemand met autisme kan het lastig vinden om 5 minuten later zijn medicatie te krijgen. Maar als ze bij mij uit de kliniek weggaan kan ik met trots zeggen dat ze het vervelend vinden maar dat ze het niet het einde van de wereld vinden. Want:" andere clienten moeten ook medicatie krijgen" zeggen ze dan. En dan heb ik echt respect voor deze mensen omdat ik weet hoe lastig het voor ze is.

En autisme is geen ziekte autisme dat ben jij. En ik vind dat ieder mens wel iets van autisme in zich heeft.
Hoeveel mensen beginnen te stressen als ze denken te laat te komen.
Hoeveel mensen controleren 10 keer de lampen in huis als ze weggaan en daarbij de sloten bij het afsluiten.

En noem nog maar een paar dingen op..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-13 17:16

Re: Leven met Autisme

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-13 17:16

EG, Graag gedaan

Fijn dat je er jezelf in herkent! hoop dat je er wat mee kan, je bent heus niet de enige!

Quera, dankje wel voor je berichtje! een fijn berichtje die me op een of ander manier sterkte! Ik herken me er echt uit en ik kan ook heeel blij zijn als er eindelijk iemand is die mij wel begrijpt!

dan voel ik me soms ech over gelukkig

dankje, voor het fijne berichtje!

**Geplaatst**: 31-03-13 17:28

Geplaatst: 31-03-13 17:28

Mijn vriend heeft Asperger en ik ben er heel eerlijk in dat ik het moeilijk samenleven vind. Sorry, ik hoop nu niet dat ik iemand kwets, maar als ik alles vooraf geweten had... nooit meer!
Ik vind het lastige wat ik zie bij veel mensen met ASS, dat ze verwachten dat de buitenwereld zich helemaal aanpast aan hun stoornis. Mijn vriend is ook zo en ik begin het na tien jaar erg moe te worden om me aan te passen.

Citaat:
Toen God de vrouwen van mannen met autisme schiep was hij al 6 dagen aan het overwerken.

Een engel verscheen en zei: "U steekt wel heel veel tijd en werk in deze exemplaren".

"Heb je de specificaties van deze bestelling al eens gelezen?", vroeg God vermoeid.
"De vrouw van zoâ€™n man moet buitengewoon goede ogen hebben, zodat ze kan zien hoe bijzonder haar man is, wanneer allen verblindt zijn door het syndroom.

Ze heeft ook veel meer energie dan normaal nodig zodat ze het nooit opgeeft, ook niet wanneer anderen dat wel doen.

Haar huid moet extra dik zijn om alle onrecht te kunnen verdragen en alle kritiek dat over haar wordt uitgestort.
Ik heb haar zelfs een sterker hart gegeven met een groter vermogen om lief te hebben en te begrijpen".

"God", zei de engel terwijl ze zijn mouw aanraakte, "U kunt beter wat rusten en er morgen aan verder werken".

"Dat kan ik niet", sprak God. "er zijn meer mannen met autisme dan de wereld weet".

De engel vloog langzaam rond het schepsel en bestudeerde het nauwkeurig.
Opeens stopte ze en boog zich voorover.
Haar vinger gleed over de wang van de vrouw.
"Ze lekt", zei de engel, "ik denk dat U er te lang aan heeft doorgewerkt".

"Dat is geen lek" zei God, "dat is een traan".

"Waar is die voor?" vroeg de engel.

"Ik neem aan voor opgekropte emoties, voor teveel onrechtvaardigheid,
voor gebrek aan begrip", zei God.

"U bent werkelijk geniaal", zei de engel.

God keek somber en leunde achterover in zijn stoel.
"Die traan heb ik niet gemaakt", zei Hij.

**Geplaatst**: 31-03-13 17:45

Geplaatst: 31-03-13 17:45

Ik vind dat ook lastig hoor Urielle.
Daarom probeer ik zelf zoveel mogelijk oplossingen te zoeken zodat het zo goed mogelijk leefbaar blijft voor iedereen.

Je eigen beperkingen zijn ook lastig voor een ander, en dat zie ik helaas maar al te goed.
En ik moet zeggen dat dat heel goed gaat algemeen gezien, maar bij verandering, of aankomende vakantie heb ik er toch goed last van.

Enige waar ik heel veel moeite mee heb is dat ik nog geen rijbewijs kan halen.
Ik red het gewoon nog niet qua energiepijl, ik heb hele goede maar ook slechtere periodes dat ik het gewoon niet red.
Mede daarom ben ik nu mijn voeding behoorlijk aan het aanscherpen, ik wil verder!

**Geplaatst**: 31-03-13 18:01

Geplaatst: 31-03-13 18:01

ik heb ook met iemand met autisme te maken en ook ik vind het echt moeilijk om er mee om te gaan,mensen in mijn omgeving kan ik handelen maar deze persoon staat te dichtbij.
daarom lees ik mee,in de hoop het beter te kunnen begrijpen.....

**Geplaatst**: 31-03-13 18:17

Geplaatst: 31-03-13 18:17

Hier nog een met Asperger

Iemand die het had over eten en darmen enzo: ik heb gelezen (weet niet of het klopt) dat autisme juist ontstaat door een storing in de spijsvertering. Hierdoor komen niet alle belangrijke stoffen rond en daardoor gaat iets mis in de ontwikkeling en 'krijg' je autisme. Naar verluid zit autisme in de rechtervoorkant van de hersenen; mensen die in dat gebied een beschadiging oplopen gaan ook autistisch gedrag vertonen (niet-aangeboren autisme kan dus ook).

Uit het boek ;Aspergirls; Erg leuk boek om te lezen trouwens.

Ik vond het wel interessant en het lijkt mij ook logisch

Dat eten invloed heeft op hoeveel last je ervan hebt kan ik me dan ook wel voorstellen.

**Geplaatst**: 31-03-13 18:20

Geplaatst: 31-03-13 18:20

mariska32, wat vind je er dan zoal moeilijk aan?
ik pas me juist zelf aan, hem ook niet het idee dat andere er moeite voor hoeven te doen om met mij om te gaan, ze moeten alleen tegen iets té veel eerlijkheid kunnen want ik zeg gewoon alles wat ik denk... verder hoor ik alleen maar dat je het aan mij gewoon níet merkt, alleen aan dat ik mensen niet aankijk

**Geplaatst**: 31-03-13 18:23

Geplaatst: 31-03-13 18:23

Moonfish dat vind ik heel goed van jou, dat je jezelf nog wil ontwikkelen en dat je kunt blijven zien dat de stoornis bij jou ligt.
Ik kom heel veel tegen (ook bij anderen dus) dat wanneer je vraagt aan ASS-ers om bepaald gedrag aan te passen, dat ze vinden dat je hun stoornis niet accepteert. Ik probeer dan uit te leggen dat NT'ers ook proberen om zich te ontwikkelen naar een ideaal of in een relatie naar een situatie die voor beiden werkt. Maar dat kwartje lijkt niet te vallen. Wat ik ook moeilijk vind is dat ik geen dingen kan delen. Bijv: ik rij paard en vind dat leuk. Dus als ik klaag als het de hele week regent dat ik geen zin heb om te gaan rijden, dan is de simpele conclusie dat ik niet moet zeiken want als ik er geen plezier in heb, dan verkoop ik de paarden toch? Dat ik alleen even mijn onvrede van me af wil praten, begrijpt hij niet. Dus bespreek ik dat soort dingen op Bokt of met mensen in mijn omgeving.
Soms heb ik het gevoel dat ik degene ben die een vijfhoekje is

**Geplaatst**: 31-03-13 18:31

Geplaatst: 31-03-13 18:31

antje_vip schreef:
Hier nog een met Asperger

Iemand die het had over eten en darmen enzo: ik heb gelezen (weet niet of het klopt) dat autisme juist ontstaat door een storing in de spijsvertering. Hierdoor komen niet alle belangrijke stoffen rond en daardoor gaat iets mis in de ontwikkeling en 'krijg' je autisme. Naar verluid zit autisme in de rechtervoorkant van de hersenen; mensen die in dat gebied een beschadiging oplopen gaan ook autistisch gedrag vertonen (niet-aangeboren autisme kan dus ook).

Uit het boek ;Aspergirls; Erg leuk boek om te lezen trouwens.

Ik vond het wel interessant en het lijkt mij ook logisch Dat eten invloed heeft op hoeveel last je ervan hebt kan ik me dan ook wel voorstellen.

Ik heb geen idee, maar het zal wel hetzelfde verhaal zijn als ik ken.
Maar ik weet wel dat je door de belemmering van niet optimale voeding wel achterstanden oploopt die misschien niet helemaal nodig zijn.
En je blijft iemand met autisme, dat veranderd echt niet. Was het maar zo'n feest.

Wat ook nog niet heel lang bekend is is dat het aantal spiegelneuronen dus niet klopt bij een persoon met autisme.
Normaal is dat niveau heel hoog als je jong bent, waardoor je veel nadoet van mensen om je heen.
Bij mensen met autisme is dat niveau zeer laag en gaat steeds meer omhoog, daarom leer je er dus ook mee leven als je ouder wordt.
Eerst dachten ze dat er helemaal geen spiegelneuronen waren, maar dat is nu uit de wereld. Het loopt alleen precies andersom.

Urielle, het is ook gewoon een kloterige aandoening.
De huidige wetenschap is gewoon nog helemaal niet ver hier in, behalve therapie, leer er maar mee leven, omgeving aanpassen en medicijnen.
Er beginnen net trials met ADHD en voeding, dus het gaat nog wel heel lang duren voor ze eens bij het kopje Asperger komen.
Ik ben niet van plan daar op te wachten, dus al die mensen die verklaren dat het niet bewezen is wil ik over 40 jaar nog wel spreken. :Y)

Er zijn dingen die moét je als partner/familie aanpassen, en dat is geen drama opzich als de goede wil er maar is.
(Zeer zware gevallen nagelaten, maar zover kwam je zelf ook denk ik.)
Maar ik ben van mening dat je er alles uit moet proberen te halen wat eruit te halen valt.
Niet alleen voor je omgeving, maar vooral voor jezelf. Het is zoveel fijner als je niet kapot gaat van de prikkels!
Ik ben echt een week vreselijk van slag geweest toen ik na 3 dagen dieet inneens de radio zacht aan kon hebben.
Zo vreselijk van slag was ik toen, en het gevoel van ''Verdomme had ik dit maar eerder geweten'' overheerste enorm!
Heb daarna nog een hele periode er vreselijk mee in de knoop gezeten. Vooral het ''waar had ik nu gestaan in mijn leven als ik dit eerder geweten had?''
en ''Had ik uberhaupt wel zo ziek geworden als ik dit geweten had?''.
En dan de psychiater die keihard mijn ouders vertelde dat het meestal maar tijdelijk is, terwijl ze mij als uitbehandeld verklaard heeft.
Madam heeft niet eens het kopje voeding geoppert, terwijl ze er wél van wist. Daar walg ik van, dat ik dat zelf uit heb moeten zoeken.
Maar ja, ik moet veel laten staan, en het is managment in suppletie. Maar alles kan.
Enige jammere is dat de wetenschap zover gewoon nog láng niet is.

Laatst bijgewerkt door moonfish13 op 31-03-13 18:34, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-03-13 18:34

Geplaatst: 31-03-13 18:34

Ik heb met tranen in mijn ogen je OP gelezen, wat een herkenning.
Sinds kort heb ik de diagnose Asperger gekregen.
Sinds een jaar ongeveer kwamen de eerste mensen die opperde dat ik wel eens autistisch kon zijn.
Voorheen was dat nooit gezegd en was ik gewoon 'gek/raar'.
Ik functioneer best prima, in de zin van dat je niet direct iets merkt. Maar in heel veel kleine dingetjes is het heel duidelijk te zien. Maar lachen terwijl dat absoluut niet gepast is bijv, dat is zo herkenbaar. En dan voel ik mij zo kl*te. Want ik weet zo goed dat het niet hoort, maar het is een impuls, er is mij nooit geleerd hoe daarmee om te gaan. Nooit.
Ik ben heel veel mensen verloren in de loop van mijn leven door asperger, tenminste, achteraf is het daaraan terug te linken.
Ik dacht altijd dat iedereen dat zo had, bijv. het stukje van de trein naar de bus. Ik dacht echt altijd dat het normaal was, met eigenlijk alles, het was echt shocking toen ik erachter kwam dat dat dus echt niet zo blijkt te zijn. Ineens werd het onbegrepen worden en voelen niet meer zo vaag, maar wist ik waar het vandaan kwam.

Ik ben er heel hard mee bezig om gewoon normaal te functioneren, net als ieder ander. En vaak gaat dat heel erg goed. Ik heb het altijd heel goed kunnen verbergen.
En ik weet ook dat ik mij zal moeten aanpassen, maar soms wordt ik er zo moe van om als gek bestempeld te worden en niet uit te kunnen leggen waarom ik over bepaalde dingen zo denk etc. Maargoed, ook daar leer ik mee omgaan.

Het letterlijk nemen van spreekwoorden herken ik niet. Maar misschien is dat er als kind ingestampt, dat weet ik niet.
Maar, ik moet zeggen dat dat vooral is met hele bekende spreekwoorden.

Laatst bijgewerkt door milou123 op 31-03-13 19:14, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-03-13 18:40

Geplaatst: 31-03-13 18:40

Urielle schreef:
Mijn vriend heeft Asperger en ik ben er heel eerlijk in dat ik het moeilijk samenleven vind. Sorry, ik hoop nu niet dat ik iemand kwets, maar als ik alles vooraf geweten had... nooit meer!
Ik vind het lastige wat ik zie bij veel mensen met ASS, dat ze verwachten dat de buitenwereld zich helemaal aanpast aan hun stoornis. Mijn vriend is ook zo en ik begin het na tien jaar erg moe te worden om me aan te passen.

Dat lijkt mij ook zwaar ja, als je je continue aan moet passen.
Ik pas mij continue aan aan anderen, omdat ik weet dat ik anders ben.
Slimmer (blijft bizar, ik heb altijd gedacht dat ik dom was) dan de meeste mensen, gevoeliger en ja, ik heb asperger dus (blijkbaar

) denk ik anders.
Ik pas mij continue aan, soms ben ik dat zooo zat, maar ik snap heel goed dat ik niet 'normaal' ben en mij dus aan zal moeten passen.
De wereld hoeft zich niet aan te passen, maar ik, maar soms zou wat meer ruimte krijgen wel fijn zijn.

**Geplaatst**: 31-03-13 18:55

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 31-03-13 18:55

Ik heb mezelf ook een tijd geleden aangemeld op een Partners Van... forum. Daar hoop(te) ik terug te vinden hoe je bepaalde dingen aanpakt.

Voorbeeldje: ik heb heel veel wedstrijdstress. Daarom leg ik mezelf voor de wedstrijd veel structuur op en een tijdsschema met veel ruimte. Taken van mij zijn het klaarmaken van de paarden en mezelf, het inladen van de auto, het aankoppelen van de trailer. Taken van mijn vriend zijn het klaarmaken van hemzelf en de kinderen. Door ervaringen wijs geworden is de taak de tas met eten/drinken/luiers/... ook bij mij terecht gekomen. Prima, ik hang voor ik op wedstrijd ga een tijdschema op de deur met mijn taken en de geplande tijden. Ook de vertrektijd staat daar op. Waar ik dus stapelgek van werd is dat op het vertrektijdstip, ik alsnog de kinderen in bad moet doen en met een boterham in de auto duwen. Want hun papa zit nog op zijn gemak een kop koffie te drinken.
Oke, ik heb er begrip voor dat hij moeite heeft met overzicht van de details en dat hij geen prioriteiten kan stellen. Mijn oplossing: dan maak ik naast mijn schema een schema voor hem, dat hij als we om half 9 vertrekken om half 8 de kinderen in bad doet en om 8 uur hun ontbijt geeft bijvoorbeeld.
Maar dat is dan ook niet goed, want dan speel ik de baas en hij is mijn slaafje niet met mijn tijdschema :roll:

Maar zelf een tijdschema maken kan hij niet, want hij overziet het niet.
Ondertussen ben ik drie kwartier te laat vertrokken, strak van de stress en komt de stoom uit mijn oren omdat ik het zo onnodig vind allemaal.
Dus nu is de zaak dat ik alle taken op me neem, maar kom op, het is toch ook een volwassen vent?!
Hoe zien jullie dat vanuit je ASS-achtergrond? Hebben jullie ook moeite met (opgelegde) schema's?

**Geplaatst**: 31-03-13 19:01

Geplaatst: 31-03-13 19:01

Urielle schreef:
Ik heb mezelf ook een tijd geleden aangemeld op een Partners Van... forum. Daar hoop(te) ik terug te vinden hoe je bepaalde dingen aanpakt.

Voorbeeldje: ik heb heel veel wedstrijdstress. Daarom leg ik mezelf voor de wedstrijd veel structuur op en een tijdsschema met veel ruimte. Taken van mij zijn het klaarmaken van de paarden en mezelf, het inladen van de auto, het aankoppelen van de trailer. Taken van mijn vriend zijn het klaarmaken van hemzelf en de kinderen. Door ervaringen wijs geworden is de taak de tas met eten/drinken/luiers/... ook bij mij terecht gekomen. Prima, ik hang voor ik op wedstrijd ga een tijdschema op de deur met mijn taken en de geplande tijden. Ook de vertrektijd staat daar op. Waar ik dus stapelgek van werd is dat op het vertrektijdstip, ik alsnog de kinderen in bad moet doen en met een boterham in de auto duwen. Want hun papa zit nog op zijn gemak een kop koffie te drinken.
Oke, ik heb er begrip voor dat hij moeite heeft met overzicht van de details en dat hij geen prioriteiten kan stellen. Mijn oplossing: dan maak ik naast mijn schema een schema voor hem, dat hij als we om half 9 vertrekken om half 8 de kinderen in bad doet en om 8 uur hun ontbijt geeft bijvoorbeeld.
Maar dat is dan ook niet goed, want dan speel ik de baas en hij is mijn slaafje niet met mijn tijdschema Maar zelf een tijdschema maken kan hij niet, want hij overziet het niet.
Ondertussen ben ik drie kwartier te laat vertrokken, strak van de stress en komt de stoom uit mijn oren omdat ik het zo onnodig vind allemaal.
Dus nu is de zaak dat ik alle taken op me neem, maar kom op, het is toch ook een volwassen vent?!
Hoe zien jullie dat vanuit je ASS-achtergrond? Hebben jullie ook moeite met (opgelegde) schema's?

jaa, dat ken ik

hoe het voor jou is kan ik ook goed begrijpen ja! ik verzet mezelf tegen álles in de vorm van schema's enz. wat mensen voor mij willen maken (in mijn geval voor leren) bij mij ligt het eraan dat ik alles op 'mijn' manier wil doen, en het voor mij voelt alsof andere voor mij gaan beslissen hoe ik dingen moet doen enz. ik heb er ook altijd moeite mee om in te zien waarom andere dingen leuk vinden, maar het lukt wel

heb je al eens geprobeerd om heel duidelijk uit te leggen dat het voor jou echt belangrijk is dat alles op die manier gaat dan? Ik snap wel echt dat je ervan baalt hoor :(:)

ik wordt gelukkig vaak op m'n plek gezet dus begin nu een beetje in te zien wanneer ik weer van die onredelijke dingen zeg/doe, dus ik hoop dat het bij mij nog enigsinds overgaat want ik kwets mensen dus ook weleens met van die dingen

wat ik hier nou eigenlijk mee bedoel te zeggen (ben niet zo goed in uitleggen

) heeft hij zelf wel door dat hij dit doet, dat het jij er gestresster van wordt?

**Geplaatst**: 31-03-13 19:06

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 31-03-13 19:06

Ja, ik heb er natuurlijk al veel over gepraat, maar hij begrijpt het toch niet goed 'want we zijn toch op tijd?' En dat is ook zo, alleen heb ik MEER tijd nodig, om te acclimatiseren en voor mijn eigen gemoedsrust. Maar dat zijn emoties en die begrijpt hij niet(?)

Hoe pakken jullie het aan als er iets moet gebeuren en jij komt steevast in de frut met de tijdsindeling melody? Bijv. voor het vertrekken naar school/werk oid? Want ik wil ook niet de baas spelen, zou het graag met een gerust hart aan hem overlaten, als het maar kon!

**Geplaatst**: 31-03-13 19:12

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 31-03-13 19:12

dat is denk ik dat hij die emotie niet ziet ja, dat heb ik ook vaak hoor als mensen tegen mij praten hoor ik gewoon niet in hun stem wat er is, en aan gezichtsuitdrukking zie ik 9 vd 10 keer ook niks, maar dat is ook niet altijd als ze echt naar mij toe komen van 'dit, dit en dit' is er, dan dringt het wel door en kan ik juist makkelijker helpen dan 'normale' mensen op de een of andere manier

maar hoe ja dat duidelijk zou kunnen maken... ik weet het eerlijk gezegd niet! het is bij mij ook nog bij niemand gelukt volgens mij, kreeg laatst nog te horen dat ik een kreng ben met alleen interesse in zichzelf dat ik wel even stond te kijken van... 'oh?' want het ontgaat me gewoon allemaal...

tijdsindeling heb ik geen last van, vroeger wel maar nu staan er straffen op als je te laat komt op school en sindsdien heb ik dat dus wel geleerd en ben ik juist de enige hier thuis die óveral optijd komt en iedereen overal heen jaagt