Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Colway schreef:daar geld dus de eigen bijdrage wat ik net noemde
Maar denk dat je het om het geld niet moet laten, weet ook niet of je dat in 1 keer hoeft te betalen hoor, (psychische)gezondheid gaat voor toch?
Saar4 schreef:Klinkt als iets in de bipolaire hoek. En dan niet met manische maar met mildere, hypomane episodes. Als je zo snel wisselt zou je een rapid cycler kunnen zijn of richting cyclothyme stoornis.
Vraag is of je er last van hebt. Zo niet, dan accepteren dat jij zo bent en dat je intensere emoties hebt dan de meeste andere mensen. Zo ja, dan zou ik ondanks de kosten toch eens een grondig onderzoek bij een psycholoog aanvragen.
, zal beginnen met de downdagen/momenten, ook zoals jij beschrijft ben ik dan overgevoelig voor geluid, aanrakingen, geuren...echt vooral geuren, ruik echt alle geurtjes, erg vervelend als je naar een winkel moet, zoveel geuren dat het brand in mijn neus en ogen.
) op de planning me te laten testen, dit hadden ze me toen al gevraagd ivm mijn zoontje maar niet op ingegaan. 
Haha 

phormicola schreef:Dankjewel voor jullie bijdrage!
Ik ben altijd nogal 'awkward' geweest sociaal, al vanaf kleins af aan. Als het contact met andere mensen een doel heeft, bijvoorbeeld samen een opdracht maken, dan gaat dat wel goed. Maar over koetjes en kalfjes praten kan ik niet (of niet zo goed, gaat wel beter naarmate ik ouder word).
Ik was een heel lief, behulpzaam en logisch kind. Ik heb nooit woede uitbarstingen gehad, wel werd ik boos/verdrietig als iets niet mocht en er werd me geen uitleg gegeven. Ik moest altijd het waarom van iets weten.
Ik zou niet weten wat ik verder zou kunnen vertellen... Misschien dat ik mezelf vanaf m'n 4de Engels ben gaan leren, via de tv en ondertiteling (kon toen ook al lezen)?
Ik had wel een tik, als ik buitenspeelde 'bromde' ik altijd heel erg hard. Ik had ontdekt dat als ik dan m'n kiezen heel lichtjes tegen elkaar aan drukte dat ik een soort electrische schokjes kreeg. M'n moeder hoefde altijd alleen d'r hoofd buiten de deur te steken om te horen of ik nog in de straat was, zo hard deed ik dat
M'n ouders vonden me een heel makkelijk, lief en intelligent kind. Dat was het wel