Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-12-11 13:50

Geplaatst: 22-12-11 13:50

Ga gewoon praatjes pot maken, vraag met belangstelling naar mensen hun weekend, hobby..als je niet graag over je zelf praat is niet erg, veel mensen raken niet uitgepraat over zichzelf...zo ben je aanwezig..

Kleed je iets kleuriger en kom met opgeheven hoofd, rechte schouders een kamer binnen, dan kom je binnen...bereid een vraag voor tijdens een vergadering en dwing jezelf 1 mening te geven....

**Geplaatst**: 22-12-11 14:04

Geplaatst: 22-12-11 14:04

Ik heb alleen je OP post gelezen, niet de overige reakties. Die vond ik minder relevant, want ik vind namelijk dat je in je OP overkomt als iemand die tevreden is met zichzelf en eigenlijk alleen een "probleem" heeft omdat anderen vinden dat...
Daar kan ik eigenlijk maar één reaktie op geven: Lekker langs je heen laten gaan en laat je niets aanpraten! Iedereen is anders en het zou niet het streven moeten zijn om normaal of dichter bij het gemiddelde te komen. Het zou het streven moeten zijn te zijn wie je bent. Er zijn nou eenmaal stillere mensen en luidruchtigere mensen. Dat heet karakter(eigenschappen) en diversiteit houdt de wereld interessant!

**Geplaatst**: 22-12-11 14:20

Geplaatst: 22-12-11 14:20

Brave spots: idd dan werk je je uit de naad en krijg je nog de kous op de kop. Het is niet fijn als maar 1 eigenschap de focus krijgt, en het alleen nog maar daarover gaat.

**Geplaatst**: 22-12-11 15:32

Geplaatst: 22-12-11 15:32

oh wat herken ik me in jullie verhalen! echt heel prettig om eens te lezen

ik krijg ook al vanaf de basisschool te horen dat ik zo stil ben, de kat uit de boom kijk, me meer open moet stellen..
heb er ook altijd best wel moeite mee gehad.. ik ben gewoon zo vreselijk dromerig en ik functioneer gewoon niet in grote groepen :')

maar ik ben gewoon zoals ik ben en heb ook mn sterke kanten!

en als je je bedenkt dat veel mensen graag over zichzelf praten wordt een goede luisteraar meestal meer gewaardeerd dan iemand die veel over zichzelf verteld en minder goed kan luisteren!
Je komt over als iemand die best stevig in haar schoenen staat dus laat je niet gek maken!

**Geplaatst**: 22-12-11 15:53

Re: Ik ben een "onzichtbaar persoon"

Geplaatst: 22-12-11 15:53

Ik heb ook al vaak genoeg gehoord dat ik de kat uit de boom aan 't kijken was, op stages en werk.. Vaak wordt ik op een bepaald moment wel wat opener. Ik liep stage op een advocatenkantoor en ik was daar de jongste. Ik wist vaak gewoon niet zoveel te zeggen tegen hen, ze waren ook allemaal sowieso 10 jaar ouder dan ik daar. Ik kreeg daar ook vaak te horen dat ik verlegen was en meer open moest zijn. Dusja.. ik weet precies hoe het voelt om dat elke keer horen.

Heb zelf geen tips voor je.

**Geplaatst**: 22-12-11 16:04

Geplaatst: 22-12-11 16:04

russel schreef:
Ga gewoon praatjes pot maken, vraag met belangstelling naar mensen hun weekend, hobby..als je niet graag over je zelf praat is niet erg, veel mensen raken niet uitgepraat over zichzelf...zo ben je aanwezig..

Kleed je iets kleuriger en kom met opgeheven hoofd, rechte schouders een kamer binnen, dan kom je binnen...bereid een vraag voor tijdens een vergadering en dwing jezelf 1 mening te geven....

Helemaal mee eens!Het ligt aan de opleiding trouwens.Die mensen willen je het liefst een trauma aanpraten

Hoort nou eenmaal bij het vak

Dus geef ze lekker wat ze willen en hou je zelf voor jezelf $_/-\o_$
Maar dit is maar de mening van een ervaringsdeskundige hoor O:)

**Geplaatst**: 22-12-11 16:15

Geplaatst: 22-12-11 16:15

russel schreef:
Ga gewoon praatjes pot maken, vraag met belangstelling naar mensen hun weekend, hobby..als je niet graag over je zelf praat is niet erg, veel mensen raken niet uitgepraat over zichzelf...zo ben je aanwezig..

Kleed je iets kleuriger en kom met opgeheven hoofd, rechte schouders een kamer binnen, dan kom je binnen...bereid een vraag voor tijdens een vergadering en dwing jezelf 1 mening te geven....

Dit was ook mijn ingeving. Je hoeft het niet over jezelf te hebben om meer op te vallen!
Ik ben zelf een nogal aanwezig persoon en dat kan ook heel hinderlijk zijn. Ik praat graag en in overvloed, vooral als ik zenuwachtig wordt. Ik zit in de verkoop en mijn taktiek is dat ik vragen stel aan anderen. Oprechte belangstelling. Dan mag de andere praten, over zichzelf of werk en mag ik luisteren. Dan ben ik ´lekker rustig´ en de klant/ collega heeft mij opgemerkt en voelt zich prettig omdat ik ze ´aandacht´ heb gegeven.

**Geplaatst**: 22-12-11 16:34

Geplaatst: 22-12-11 16:34

Ik ben ook niet iemand die zichzelf meteen op de voorgrond zet, zeker niet tijdens mijn werk of met mensen die ik niet zo goed ken.
Ik vind het ook prima om tijdens te pauze alleen maar te luisteren.

Toch probeer ik elke vergadering iets te zeggen of een vraag of opmerking te verzinnen. Heb ik dan niks te zeggen over wat er tijdens de vergadering wordt gezegd, dan heb ik toch van mezelf laten horen. Verder kun je jezelf ook wat 'zichtbaarder' maken door bijvoorbeeld te vragen wie er nog koffie wil en even met de koffiekan rond te gaan of stel voor de notulen uit te typen en rond te delen.
Tijdens de pauze hoef je niet over je priveleven te vertellen, dat is prive. Maar als anderen het over trouwen of baby's hebben kun je hier wel een vraag over stellen. Als iemand bijvoorbeeld verteld dat zijn/haar baby niet lekker is, dan kun je de volgende dag vragen hoe het met de baby gaat.
Vaak zijn het maar kleine dingetjes waardoor je jezelf iets zichtbaarder maakt en dan hoef je niet eens echt veel van jezelf te laten zien.

**Geplaatst**: 23-12-11 00:20

Geplaatst: 23-12-11 00:20

Ik herken dit echt zó erg... gelukkig heb ik er nooit iets over gehoord van collega's, maar ik heb genoeg zelfinzicht om te weten dat het zo is. Wij hebben regelmatig vergaderingen en ik zit dan vaak met open mond (nou ja dat nog net niet) te luisteren naar collega's die vragen stellen. Meestal zijn dat dan vragen die ófwel een open deur zijn (allang bekend) of dingen waar ik niet eens bij heb nagedacht maar gewoon voor waar heb aangenomen en dat heb geaccepteerd.
Ik ben ook niet zo goed in koffiepraatjes en heel eerlijk gezegd interesseert het leven van m'n collega's (uitgezonderd 'mijn' groepje) me ook helemaal niet. Snap ook niet waarom je zo nodig nou met iedereen een praatje zou moeten maken. Gelukkig vertrouwt mijn leidinggevende wel er op dat ik naar hem toe kom als ik wel een vraag of een probleem heb.
Maar goed, ik zou tegen je stagebegeleiders inderdaad aangeven dat je je best zult doen om iets meer op de voorgrond te treden, maar dat dat geen garantie is dat het lukt.

**Geplaatst**: 23-12-11 07:52

Re: Ik ben een "onzichtbaar persoon"

Geplaatst: 23-12-11 07:52

Ik zou dit precies geschreven kunnen hebben. Ik ben niet verlegen, maar voel ook niet de behoefte om elk klein dingetje over mezelf te vertellen.
Tenminste bij nieuwe situaties met nieuwe mensen.

**Geplaatst**: 23-12-11 10:01

Re: Ik ben een "onzichtbaar persoon"

Geplaatst: 23-12-11 10:01

Wat een onzin. Je bent op je stage/werk, wat heeft je priveleven daar mee te maken?

Tuurlijk is het belangrijkl dat je goed kan samenwerken met je collega's, maar je hoeft je leven toch niet aan de grote klok te hangen. Werk is werk en kletsen en ouwehoeren doe je met je vriendinnen heb ik altijd geleerd.

**Geplaatst**: 23-12-11 19:44

Re: Ik ben een "onzichtbaar persoon"

Geplaatst: 23-12-11 19:44

Ohh, dat is allemaal best herkenbaar! Ik wordt ook vaak aangemerkt als verlegen, timide, terughoudend, gesloten enzovoort. Bij mij speelt het ook mee dat ik hoog-sensitief ben, en liever de kat uit de boom kijk dan 'op mijn muil ga'. Ik merk wel dat weinig mensen hiervoor begrip hebben, en ik krijg ook regelmatig opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd (binnen school vooral).
Het is niet dat ik niet met anderen wíl praten of iets dergelijks, maar ik heb eerst vertrouwen van en in een ander nodig voordat ik mezelf blootgeef. Daarnaast pas ik me gewoon aan aan de situatie. Gisteravond had ik bijvoorbeeld kerstgala van school, en toen ben ik met mijn vriendinnen gewoon helemaal los gegaan en lekker gedanst enzo, en vanmorgen vroeg dus een docent aan mij of ik soms dronken was??? Omdat hij nooit had verwacht dat ik 'los' kon gaan.

Het is niet helemaal dezelfde situatie als bij jou, maar ik denk dat het op hetzelfde neerkomt: dat je het misschien niet passend vindt om zomaar over privéleven te praten, of je ergens in te mengen, waarover je op dat moment eigenlijk niks te zeggen hebt.
Ben je misschien ook hoog-sensitief? Dit kan er wel een kenmerk van zijn.

**Geplaatst**: 23-12-11 19:47

Geplaatst: 23-12-11 19:47

mss heb ik het gemist in de openingspost, maar loop je stage in psychiatrie?

**Geplaatst**: 23-12-11 19:51

Re: Ik ben een "onzichtbaar persoon"

Geplaatst: 23-12-11 19:51

TS....laat je niet gek maken...wat een onzin zeg!

**Geplaatst**: 25-12-11 12:21

Re: Ik ben een "onzichtbaar persoon"

Geplaatst: 25-12-11 12:21

@demo-love dat heb ik dus ook. Als je eens een van je principes afstap is het gelijk je was dronken hè.

Maar ik heb binnenkort ook weer stage en ben niet van plan om weer dat leerdoel op te schrijven. Ik ga stage lopen om mijn punten te halen en zal doen wat ze vragen, maar mezelf veranderen dat zal niet lukken, en dat wil ik ook niet. Mijn mening over stages is dat ze toch wel iets vinden want niet goed gaat, wat je ook doet

**Geplaatst**: 25-12-11 12:29

Re: Ik ben een "onzichtbaar persoon"

Geplaatst: 25-12-11 12:29

Heel herkenbaar, ik ben ook een stil, verlegen persoon en ben er al een aantal keer op aangesproken.
Juist dat werkt zo averechts, daardoor word je gedwongen om te praten, iets wat geforceerd moet worden.
Dat is nou juist niet wat ze verwachten van je, ze willen een spontaan gezellig kletspraatje.

Op mijn vorige stage hebben ze het ook geprobeerd d.m.v verplicht 1 vraag stellen e.d, daar sloeg ik juist op dicht. Bij de stage daarna hebben ze mij geaccepteerd, waardoor vanzelf dat sullige kletspraatje wel kwam.

**Geplaatst**: 25-12-11 20:30

Re: Ik ben een "onzichtbaar persoon"

Geplaatst: 25-12-11 20:30

Heel herkenbaar. Ik ben ook een stilm verlegen en onzeker persoon. Bij familie/vrienden is er niks van te merken maar op het werk heb ik in mijn beoordelingsgesprek(werken/leren) te horen gekregen dat ze vinden dat ik geen deel uit maak van het team. (ben hier nu 3 maanden) hiervoor op een andere afdeling gezeten, waar ik na een tijdje gewoon open en enthousiast was. Maar hier voelt het voor mij ook zo, ik maak geen deel uit van het team terwijl ik gewoon mezelf ben. Ik ben geen persoon die p de voorgrond zal zijn, hou me liever stil en doe mn werkzaamheden. Hoe ik mijn werkzaamheden deed vonden ze goed(oudere zorg) maar verder moet ik dus meer van mezelf laten zien, maar dat wil ik eigenlijk helemaal niet en vind ik hardstikke lastig.

Ik heb zoiets, iedereen zit anders in elkaar en als je jezelf zo prettig voelt waarom moet je je veranderen voor een ander? Luister naar jezelf ts

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-01-12 16:54

Geplaatst door de TopicStarter : 14-01-12 16:54

Bedankt voor jullie reacties. Het is al heel fijn om te horen dat ik niet de enige ben

Het lijkt soms alsof ze het op mijn stage niet willen zien, want soms praat ik juist wel tijdens de pauze, maar dan hoor ik achteraf: "en in de pauze bijvoorbeeld, leek net alsof je er niet was!"
Maarja... het is nog een half jaar.

Ik zeg liever niet waar ik mijn stage loop, maar het is idd in de hulpverlening.

**Geplaatst**: 15-01-12 17:06

Geplaatst: 15-01-12 17:06

Nou, mijn vraag naar de psychiatrie was specifiek .. omdat ik ook nooit ergens problemen mee heb gehad en ik, net als veel stagegenoten, tijdens een stage psychiatrie ineens moest openen ect. En dan bedoel ik echt op een overdreven manier, week 1 moest je je hart al uitstorten anders was je contact gestoord :')

één stagegenootje werd er echt helemaal gek van, had wat problemen thuis en echt geen zin om dat meteen maar in het ´pauzehok´ voor ieders voeten te gooien, en groot gelijk zou ik zeggen

een leuke sfeer en dus dingen delen moet van twee kanten komen en niet alleen omdat ze daar erin gestampt hebben gekregen dat ze moeten praten.

**Geplaatst**: 16-01-12 13:56

Re: Ik ben een "onzichtbaar persoon"

Geplaatst: 16-01-12 13:56

Heel erg herkenbaar. Ben in groepen/op het werk/... ook stil, verlegen en gesloten. Maar met vrienden/familie ben ik vrij open. Bij mensen die ik niet ken kijk ik ook liever eerst de kat uit de boom.

Vroeger op school wisten sommige leraren die ik maar 2 uurtjes per week had ofzo halverwege het school jaar mijn naam nog niet. Gewoon omdat ik stil was in de klas terwijl de rest allemaal kinderachtig luid was.

Heb dit ook op stage te horen gekregen in het begin van de evaluatie. Wij hadden een schooljaar lang stage op 2 vaste dagen. Op de eindevaluatie hadden ze wel een beetje door hoe ik ineen zit en hebben ze het toch geaccepteerd.

**Geplaatst**: 16-01-12 14:22

Geplaatst: 16-01-12 14:22

Ik studeer ook een richting in de zorgverlening en ben nu net een vak over communicatieve vaardigheden aan het volgen en ik heb zo wel enige ideeën over wat de uitspraken bij je stagebegeleiders hebben uitgelokt. Verder heb ik ook wel enkele tips voor je.

De grootste kunst in het communiceren in de zorgverlening is in gesprekken heel aanwezig te zijn zonder veel over jezelf te moeten vertellen. Dit kan je door te oefenen om vragen terug te kaatsen naar personen die jou dingen vertellen. Het is eigenlijk lastig om alles wat we in de cursus gezien hebben hier even te vertellen, maar ik denk dat het je wel erg vooruit zou helpen als je je een beetje over communicatie zou inlezen. Ik weet niet of het zomaar in de handel te vinden is, maar 'Elementaire sociale vaardigeheden' van Kees van Meer is een zeer interessant boekje, wat mij reeds tot vele inzichten heeft gebracht.

Verder; het feit dat je stagebegeleiders zo achter je gevoel zitten te peilen, is omdat dit nét het meest essentiële punt is van communicatie; niet enkel begrijpen wat er gezegd wordt, maar de bedoeling achter wat er gezegd wordt, de emoties die zaken oproepen bij mensen. Het feit dat jij weinig emoties bij sommige zaken voelt, is denk ik eerder het feit dat je je nog niet goed bewust bent van jouw gevoelens hieromtrent en het feit dat zij er achter vragen is zelfs een specifieke communicatieve vaardigheid om een persoon inzicht te laten krijgen in zijn eigen standpunt, gevoelens of emoties.

Enkele tips om toch meer op te vallen in gesprekken is ook zelf naar achterliggende bedoelingen te leren peilen bij dingen die mensen zeggen in gesprekken; als een collega gaat trouwen; vraag wat ze hierbij voelt, is ze erg blij, opgewonden? Is er al iets geregeld? Regelmatig eens polsen hoe het met de vorderingen van het huwelijk staat. Ook polsen naar hun relatie; zijn ze al lang samen? Ev. hoe heb je hem leren kennen. Echt alles wat je er maar kan bijslepen om interesse te tonen, want vragen stellen is de ultieme manier van interesse tonen en aanwezig zijn in een gesprek. Als je hier bedreven in wordt, kan je hele gesprekken voeren zonder iets over jezelf te moeten lossen, wat ook wel voordelig is als je met zoveel collega's samenwerkt; als je gesprekken kan voeren door vnl. vragen te stellen, hoef je niet tegen iedereen persoonlijke dingen te vertellen. Nog enkele dingen die je kan vragen omtrent zieke kinderen; of de moeder in kwestie zich zorgen maakt, of ze het niet moeilijk is een ziek kind te verzorgen in combi met jullie werk? Vragen naar emoties ipv gewoon inhoudelijke dingen zullen je interesse echt benadrukken en zorgen dat men jou aanweziger vindt.

Een tip om jezelf naar voren te doen komen in de vergaderingen is van stond tot stond eens samenvatten wat er nu over een patiënt is gezegd en dan gewoon vragen of je samenvatting compleet is. Of een stukje van een probleem samenvatten en vragen of je dat goed begrepen hebt. Zo hoef je geen inhoudelijke vragen te bedenken, maar laat je toch merken dat je aanwezig bent in de vergadering en goed aan het volgen. Of als een bepaald probleem besproken wordt, som gewoon eens je kennis van het probleem in een korte samenvatting op en vraag weer of je kennis over het probleem klopt. Geen schrik hebben dat je dom overkomt, want dat is namelijk niet, je komt hooguit geïnteresseerd over.

Ik hoop dat je hier iets aan zult hebben!

**Geplaatst**: 18-01-12 21:50

Geplaatst: 18-01-12 21:50

mooi geschreven!

Citaat:
Verder; het feit dat je stagebegeleiders zo achter je gevoel zitten te peilen, is omdat dit nét het meest essentiële punt is van communicatie; niet enkel begrijpen wat er gezegd wordt, maar de bedoeling achter wat er gezegd wordt, de emoties die zaken oproepen bij mensen. Het feit dat jij weinig emoties bij sommige zaken voelt, is denk ik eerder het feit dat je je nog niet goed bewust bent van jouw gevoelens hieromtrent en het feit dat zij er achter vragen is zelfs een specifieke communicatieve vaardigheid om een persoon inzicht te laten krijgen in zijn eigen standpunt, gevoelens of emoties.

Hier kan ik me helemaal in vinden.