Bokt.nl

SusanH schreef:

Door de manier waarop Maura het omschrijft lijkt het net alsof het altijd fout gaat en dat is gewoon niet zo. Denk dat ik het anders lees en interpreteer dan jij.

SusanH schreef:

Een zwangerschap is een mooie ervaring die je als je er bewust mee omgaat meer in contact kan brengen met jezelf.

maura schreef:

Rationeel gezien is zwanger worden nooit verstandig, het is namelijk nogal een aanslag op je lichaam en je loopt een reëel risico op zaken als zwangerschapsvergifitiging, bekkeninstabiliteit, tijdelijke of blijvende incontentie en niet te vergeten complicaties bij de bevalling die kunnen uitlopen op een keizersnede of - als je veel pech hebt -de dood.
Emotioneel gezien is zwanger worden al evenmin verstandig, de dingen die hormonen met zwangere vrouwen doen maken die vrouwen meestal niet tot prettiger gezelschap en het duurt na de bevalling nog maanden tot de dames in kwestie weer een beetje zichzelf zijn. En dan heb ik het nog alleen over de succesvolle zwangerschappen die worden uitgedragen en een gezond kind opleveren. Er zijn er ook zat die eindigen in een miskraam of een al dan niet prematuur kind dat mogelijk levenslang extra zorg nodig heeft.

Feitelijk is er maar één geldig argument om te proberen zwanger te worden, namelijk dat je heel graag een baby wilt. En dat argument heeft helemaal niets met verstandig zijn te maken, integendeel. Ik hoor regelmatig van mensen die aan kinderen beginnen waarbij ik dan alleen maar kan denken "als 't een paard was zou ik er niet mee fokken". Ik hoor ook regelmatig schrijnende verhalen over ellendige zwangerschappen, relaties die tijdens de zwangerschap worden verbroken, kinderen die niet bepaald de roze wolk zijn waar ouders op hoopten en ga zo maar door. Mocht je een kind krijgen met een zware vorm van autisme of een andere aangeboren afwijking dan ga je jezelf dat - net als iedereen - een tijdje kwalijk nemen. En daarna ga je, al dan niet geholpen door een therapie, gewoon accepteren dat je kind iets heeft en dat proces kan voor alle betrokkenen heel zwaar zijn. Such is life. Er bestaat geen garantie of verzekering op de resultaten van een zwangerschap. Je kunt je uiterste best doen om bekende risico's te vermijden middels onderzoeken en door gezond te leven tijdens de zwangerschap, maar uiteindelijk is het een loterij en kun je de uitkomt niet kiezen of teruggeven. Ook niet als je niet licht autustisch bent.

Ik vraag me af waar je moedergevoelens vandaan komen. Veel vrouwen weten al van jongsaf dat ze ooit moeder willen worden. Bij vrouwen die dat niet hebben, wordt de kinderwens vaak ingegeven door de partner, de familie of vrouwen in de omgeving die aan kinderen beginnen. In het laatste geval is mogelijk ook sprake van een hormonaal effect, vergelijkbaar met het gelijkschakelen van de menstruatiecyclus bij vrouwen die erg veel contact hebben. Mensen zijn sociale dieren en stemmen hun gedrag af op hun omgeving. Mochten jouw moedergevoelens meer te maken hebben met de (onbewuste) wens om niet af te wijken van je omgeving, een gevoel van eenzaamheid of angst om eenzaam te eindigen, houdt er dan rekening mee dat die gevoelens weer vanzelf kunnen verdwijnen als die omgeving verandert (ouders stoppen bijvoorbeeld soms met vragen om een kleinkind als een broer of zus kinderen krijgt, vriendinnen krijgen hun interesse in andere zaken terug als de kinderen naar school gaan en daar een eigen leven beginnen op te bouwen, een verandering van baan, woonplaats of hobby of een lange verre reis kan je eigen leven zodanig verrijken dat er voor een kinderwens 'geen plaats' meer is). Mogelijk kom je tot de conlusie dat je moedergevoelens niet anders te verklaren zijn en steeds sterker worden. In dat geval lijkt het me handig om op zoek te gaan naar een partner de ook graag een kind wil en met jou die gok wil wagen.

Brainless schreef:

Ik heb geen autisme, maar heb zelf wel een hekel aan verplicht zoenen/knuffelen, drukte en "verplichte" dingen zoals verjaardagen / kerst enz.