Bokt.nl

sallandval schreef:

jazzgps schreef:

sallandval.

Het klopt wat je zegt, dat er veel boosheid in mij zit.
Over mijn vader.

Het is niet slecht om boos te zijn, helemaal niet. Als je niet boos was zou je misschien wel over je heen laten lopen. Maar door je boosheid voel je waar je grenzen liggen. En je respecteert je eigen grenzen. Dat maakt jou nou juist geestelijk gezond.

Door je boosheid de ruimte te geven merk je misschien wel dat er naast boosheid misschien ook wel medelijden kan ontstaan voor het kleine jongetje dat je vader ooit is geweest en die ook geen keus had in welke ouders/omgeving hij opgroeide; misschien droomden onze vaders als kind ook wel van een normaal gezin waar liefde, aandacht en geld in overvloed was.


En ik heb medelijden met mezelf en het kleine meisje dat ik was en dat zo graag een vader wilde maar die nooit gekregen heeft. Ik heb ook medelijden met jou omdat ook jij recht hebt op een lieve en warme vader die trots op jou is en niet alleen aan zichzelf denkt .

Nuage schreef:

Iemand vergeven is niet hetzelfde als weer contact hebben. Je kunt je vader vergeven zonder hem ooit nog te hoeven zien.

Vergeven doe je in mijn ogen voor jezelf. De wrok en boosheid die je meedraagt worden steeds zwaarder voor jou. Jij hebt daar het meeste onder te lijden, degene waar je boos op bent meestal niet. Voor jezelf is het dus het beste als je diegene kunt vergeven, zodat je het kunt loslaten.

Of diegene dan ook weer in je leven mag is iets anders. Soms is dat een goed idee, soms ook niet. Om in mijn leven te mogen blijven moet je iets positiefs toevoegen. Doe je dit niet, dan mag je er ook niet in blijven.

Ik heb mijn vader vergeven, maar ik hoef hem niet meer te zien. Daardoor voel ik me niet meer boos, zit ik niet meer met frustratie en voel ik me juist bevrijd. Ik kan het verleden laten rusten en heb ervoor gezorgd dat ik niet nogmaals gekwetst word.

jazzgps schreef:

mistery, met iemand die ziek in zijn hoofd is valt niet mee te gaan praten dat is mij altijd verteld,
Hij doet de gekste dingen met zich zelf, zo als zich zelf open te gaan snijden, en hij slikt voorwerpen door. in de hoop dat je er van gaat Stikken, bij de kliniek is er een mogelijkheid om met hem te gaan praten, maar als hij een gevaar voor zich zelf word of voor andere mensen, dan hoef ik niet te zien hoe mijn vader word plat gespoten ,om rustig te gaan worden,
Als mensen van de kliniek al niet normaal met hem kunnen gaan praten , hoe moet het mij dat dan wel gaan lukken, vraag ik mij dan af

Loody schreef:

Ik heb jouw verhaal gelezen.. erg heftig hoor..


Mijn vader heb ik al meer dan 10 jaar niet gezien.
Hij was drugsgebruiker en alcholist.
Als klein meisje kreeg ik daar niet veel van mee.. pas toen ik ouder werd werd het mij pas duidelijk waarom mijn vader altijd "raar" deed.

Ook al heeft hij rare dingen gedaan(wat ik hier niet ga neerzetten) heb ik altijd moeite gehad dat hij niet meer in mijn leven was..
Vorig jaar had ik besloten om weer contact met hem te gaan zoeken... ik wilde weten hoe het met hem was.

Ik kon hem niet vinden, uiteindelijk heb ik begin dit jaar te horen gekregen dat hij is overleden na een kort ziekbed in 2009..

Hier ben ik ernorm van geschrokken.. en nu blijf ik zitten met onbeantwoorde vragen. en dat gun ik niemand

Ik heb mijn vader zeker vergeven maar ik had zo graag antwoord willen hebben...

Dus als ik nu iemand hoor die geen contact heeft met haar of zijn ouders, denk ik aan bovenstaande terug...

Nuage schreef:

Iemand vergeven is niet hetzelfde als weer contact hebben. Je kunt je vader vergeven zonder hem ooit nog te hoeven zien.

Vergeven doe je in mijn ogen voor jezelf. De wrok en boosheid die je meedraagt worden steeds zwaarder voor jou. Jij hebt daar het meeste onder te lijden, degene waar je boos op bent meestal niet. Voor jezelf is het dus het beste als je diegene kunt vergeven, zodat je het kunt loslaten.

Of diegene dan ook weer in je leven mag is iets anders. Soms is dat een goed idee, soms ook niet. Om in mijn leven te mogen blijven moet je iets positiefs toevoegen. Doe je dit niet, dan mag je er ook niet in blijven.

Ik heb mijn vader vergeven, maar ik hoef hem niet meer te zien. Daardoor voel ik me niet meer boos, zit ik niet meer met frustratie en voel ik me juist bevrijd. Ik kan het verleden laten rusten en heb ervoor gezorgd dat ik niet nogmaals gekwetst word.

Nuage schreef:

lor1_1984: zie mijn latere uitleg over vergeven. Dat is niet hetzelfde als het niet meer erg vinden wat iemand heeft gedaan. Je bent niet meer boos op hem, dat klinkt alsof je hem wat dat betreft dus al vergeven hebt. Jouw vader klinkt niet als een goede man uit jouw omschrijving, heel veel sterkte met het verwerken daarvan

Arabelle schreef:

Ik heb ook niet een perfecte band met mijn vader. Zal liever een andere vader willen hebben, die alleen lief is. Mijn vader is zo, van ik ben je vader, dus ik heb maar naar hem te luisteren. Hij is net een martelwerktuig. Ik heb daar schoon genoeg van. Maar dat interessereert hem geen ene moer. Hij gaat netzo lang door met treiteren, zodat ik naar hem luister. ik heb hem al weleens een brief geschreven, met hoe ik me voel naar hem toe, en dan geeft die gewoon een simpel antwoord terug, als dat heb ik niet zo bedoeld, en onthou je alleen maar de negatieve dingen. Hij wil eigenlijk gewoon, dat ik hem vergeef, maar dat kan ik niet. We hebben nu nog wel af en toe contact, puur omdat hij mijn vader is, en hij dingen kan, die ik niet kan, en waar ik dan dus zijn hulp bij nodig heb. Daarvoor bel ik hem. Het is puur een machtsverhoudingprobleem, wat er is tussen ons, en wat niet over gaat. Maar liever zie ik hem vandaag niet meer dan gister.