Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-11-11 22:14

Geplaatst: 19-11-11 22:14

Ik heb inderdaad even bij oma gewoont, ingewikkeld verhaal.
Mijn vader is in 2004 gestorven en was enigskind, dus ik ben het haasje ondanks dat ik een zusje heb.
Nu inmiddes gaat het een stukje beter, maar ben erg streng voor haar moeten zijn.
Ik hoop dat jij het op een fijne, goede manier op kunt lossen met je moeder.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-11-11 11:10

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst door de TopicStarter : 21-11-11 11:10

Iedereen wil ik bedanken voor de bijdragen aan dit topic !

Heb brief nog niet verstuurd, zit nog in twijfelfase of ik degeen moet zijn die weer als 1e contact opneem (terwijl zij huilend ophing) of dat ik ze even hun gang laat gaan en wacht tot ze mij bellen.

**Geplaatst**: 21-11-11 11:23

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst: 21-11-11 11:23

Het is denk ik makkelijker als jij degene bent die het contact opneemt. Dan is het jouw gesprek, jouw onderwerp.

Ik herken het wel hoor. Mijn ouders hebben dat wat extremer met mijn zus dan met mij, maar dat zijn ook wederzijds mensen die met de beste bedoelingen elkaars leven kunnen leven. Dus om het leefbaar te houden gooi ik er aan beide zijden wel eens in dat één leven toch wel genoeg moet zijn - en als je niet genoeg hebt aan dat van jezelf, dat je daar dan eens over na moet denken.

Maar ja - daar heb ik inmiddels ook veertien jaar training in

Truc is: rustig blijven, aangeven hoe het op jou overkomt, en dat de beste bedoelingen dat niet anders maken. Dat je ook echt wel van ze houdt, maar dat jouw leven niet in hun communicatiepatroon past, en dat jij daarin een eigen verantwoordelijkheid naar jezelf en je gezin hebt.

**Geplaatst**: 21-11-11 11:43

Geplaatst: 21-11-11 11:43

Best erg voor jou. Maar de situatie is natuurlijk zo gegroeid. Het kan makkelijk afgedaan worden met: Het ligt aan je ouders. Maar eigenlijk denk ik dat jij in het verleden ook niet altijd je grenzen getrokken hebt. In de naam van de lieve vrede, zal je wel dingen gedaan hebben ,die je eigenlijk niet wilde doen. Op dat moment ben je sympatieker, maar je houd het niet vol!! Alles is nu naar de andere kant overgeslagen en als je ouders niet uitkijken zijn ze je kwijt, door deze verstikkende liefde. Je schrijft dat je een brief hebt opgesteld. Zelf vind ik dat het allerlaatste redmiddel. Wat mankeert er aan je mond? Een gesprek, waarin je vertelt datje hun aandacht te verstikkend vind? Niet teruggrijpen op het verleden en ruzie maken, maar gewoon vertellen dat je levensstijl is verandert en dat je meer tijd voorjezelf wil nu en de toekomst. Niet vragen! Mededelen.
Je ouders kunnen met die informatie doen wat ze willen. Ik denk niet dat ze je 1 2 3 los kunnen laten, maar wel dat ze begrijpen dat ze hun liefde aan moeten passen, willen ze je niet kwijtraken.
Dat jij contact opneemt vind ik logisch, jij zit met het probleem. Zij denken dat er niets aan de hand is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-11-11 13:58

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst door de TopicStarter : 21-11-11 13:58

Ersina, je laatste zin klopt niet helemaal want mijn moeder heeft huilend opgehangen toen ik het bespreekbaar wilde maken, dus ze weten wel degelijk dat er iets aan de hand is.

En ja, je hebt gelijk; ik heb het- al zij het met vaak krachtige tegenspraak dat ze hiermee moeten stoppen- wel toegestaan.

Prrr mooi gezegd ze willen inderdaad mijn leven leiden.

Anyway; op weg naar mijn werk heb ik geprobeerd ze te bellen om een afspraak te maken maar ze waren er niet/namen niet op. Ik bel van de week wel terug.
Ik het het vermoeden door eerdere ervaringen en vooral aanvaringen :-)

dat ze niet naar zichzelf willen kijken, zitten hun levne lang ook al in een slachtofferrol maar proberen (alweer) kan altijd.......

**Geplaatst**: 21-11-11 15:16

Geplaatst: 21-11-11 15:16

Niet mijn ouders, maar wel mijn schoonouders en ik werd daarin meegesleurd.

Mijn vriend woonde net een half jaar op zichzelf toen ik hem leerde kennen en zijn moeder kwam wekelijks zijn was halen, de boel doen, bed verschonen, de hele riedel.
Toen ik hem leerde kennen (en daar meerdere dagen achter elkaar bleef slapen), dan bleek zijn moeder in mijn tas te neuzen en belde overstuur haar schoondochter op om te zeggen dat dit toch wel de verkeerde kant op ging, want 'ze sláápt hier nu ook al!'.
Goed, na een tijd zijn wij samen gaan wonen en heeft vriendlief zijn sleutel opgehaald en bedankt voor de goede zorgen, maar dat we het vanaf nu zelf samen zouden doen (ik woonde al 6 jaar op mezelf, dus wist mijn eigen boontjes wel te doppen en mijn onafhankelijkheid deed hun geen goed).
Al met al is er ruzie uitgebroken toen ik net zwanger was ('het was toch wel een ongelukje' en 'wij zorgen er wel voor dat het groot komt', alsof we 16 jarigen waren die begeleid kamerwoonden ofzo) en wij ons huis hadden gekocht. Allereerst waren ze erg 'verdrietig' om het feit dat we het huis hadden gekocht toen zij op vakantie waren, want zo hadden zij zich er niet in kunnen mengen (dat was de opzet) en zij wilden zich bemoeien met de financiering (een deel op hun naam, zodat vriendlief 'veilig' zat) en ja... ineens was het BOEM (!) bij mij en dat was het moment dat de ogen van mijn vriend ook open gingen.
Zijn moeder heeft nog bij ons op de bank gezeten dat we de honden en katten weg moesten doen als er een kind kwam, want anders konden we er vanuit gaan dat de kinderbescherming op de stoep stond (waarop ik vroeg: 'gaan we nu dreigen?'), er is gewoon heel veel gebeurd.

Uiteindelijk (en ja, dit heeft dus een aantal jaren geduurd) zijn ze bijgedraaid doordat ik ruzie kreeg met de broer van mijn vriend en zijn vrouw (of nou ja, eigenlijk waren zij meer dan onredelijk tegen mij) en mijn schoonouders vonden dat ik rustig en netjes had gereageerd op alle verwijten en leugens en dat heeft hun mening over mij erg veranderd. Nu kan ik niet anders zeggen dan dat het een geweldige Opa en Oma zijn voor mijn kind en ik voel me er ook erg welkom. Ze laten ons met rust en bellen gewoon van tevoren als ze een bak koffie willen komen doen. Maar hier is wel héél veel ellende aan vooraf gegaan.

Ik denk dat bij jou ook een keer die bom moet barsten zodat je afstand kan nemen, dat schijnt vaak een nieuw licht op de zaak.
Veel succes ermee!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-11-11 13:24

Geplaatst door de TopicStarter : 22-11-11 13:24

Nou ik had gisterenochtend gebeld, ze namen niet op maar belden 's avonds terug; ik heb gezegd dat ik een afspraak wilde maken om een keer te praten maar 'kan dat niet door de telefoon' Nou ook goed, des te makkelijker :-)

Ik heel rustig mijn ding verteld, alles rustig gehouden, bij mezelf ghouden, ze niet beschuldigd etc.
Met m'n vader viel redelijk te praten met mijn moeder eerst niet (die hoorde ik op de achtergrond van alles roepen) en viel heel erg in de verdediging.

Uiteindelijk gaven ze toe een heeeeeel klein beetje overbezorgd te zijn, tja, eens zullen we het hierover nooit worden denk ik 8-)

Het is een soort van uitgesproken, en ik heb duidelijk gemaakt dat ik dit niet meer wil.

Ben heel benieuwd, zal vast nog wel eens misgaan ~~}>

nogmaals; iedereen hartstikke bedankt voor jullie bijdrages, ook via pb !

**Geplaatst**: 22-11-11 13:54

Geplaatst: 22-11-11 13:54

He Ingrid, zo knap hoe je dit aanpakt.
Je hebt het netjes uitgelegd en nu ligt de bal bij hun.
Fijn dat je vader het wel goed oppakte, dat zal wel een opluchting zijn geweest.
Je moeder heeft veel van dezelfde trekjes als die oma van mij en geloof me, bij dit soort geld: Wie niet horen moet maar even voelen.
En dat janken en schreeuwen is ook onmacht, proberen met hun emotie toch hun zin te krijgen.
Jij heb een goede stap gezet, nu kijken hoe dit gaat.
Succes.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-11-11 15:16

Geplaatst door de TopicStarter : 22-11-11 15:16

Thanks Jesito, klinkt stom maar ik was ook ZO trots op mezelf dat ik rustig kon blijven enzo, was vroeger bij mij ook wel anders

**Geplaatst**: 22-11-11 21:35

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst: 22-11-11 21:35

**Geplaatst**: 22-11-11 21:57

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst: 22-11-11 21:57

vervelend zeg

Maar op zich hoeven ze ook niet eens in te zien dat ze "fout" zitten , als ze zich maar wat meer aan jouw regels houden

Dus vooral duidelijk zijn over wat je wel of niet wilt , duidelijke grenzen stellen , goed gedrag belonen en slecht gedrag afstraffen

Je hebt nu gezegd dat je dit zo niet langer wilt , maar heb je ook duidelijk gezegd hoe je het WEL wilt ?

Dus bijvoorbeeld dat ze op een bepaald moment mag bellen / dat jij op een bepaald moment belt , wanneer ze niet mag bellen en wat er gebeurt als ze dat toch wel doet

Zo van : mam , als je een keer belt dan bel ik je terug wanneer het mij uitkomt , ga er van uit dat het binnen 24 uur is dus voor die tijd hoef je NIET nog een keer te bellen / SMS-en / enz. want dan krijg ik alleen maar minder zin om terug te bellen en kan het wel eens langer gaan duren *hint*

**Geplaatst**: 22-11-11 22:25

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst: 22-11-11 22:25

Ik vind dat je het netjes hebt gedaan. Het is soms moeilijk, je wil je ouders niet kwetsen maar wil ook je eigen leven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-11-11 08:05

Geplaatst door de TopicStarter : 23-11-11 08:05

pmarena schreef:
Maar op zich hoeven ze ook niet eens in te zien dat ze "fout" zitten , als ze zich maar wat meer aan jouw regels houden

Dat is inderdaad helemaal waar ! Ik zou het echter voor hunzelf fijn vinden als ze er wat minder last van zouden hebben. Hier kunnen ze echt wel iets aan doen dmv therapie of wat dan ook, dat zou dan voor henzelf uiteindelijk toch ook fijner zijn ?

Bezorgdheid is ook een apart iets eigenlijk he, want bv met die dichte mist waren ze volgens hun zeggen bezorgd om mijn broer of hij wel veilig thuis kwam. Ze weten dat hij met de auto moet. Ondertussen was ik heen en weer gegaan zo'n km. of 200 met de auto en in nog veel dichtere mist. Dat wisten ze niet dus konden ze zich er ook niet bezorgd over maken.
Dus zo weinig mogelijk vertellen blijkt hier ook weer uit

Als ze info hebben maken ze zich bezorgd en wat niet weet, wat niet deert

**Geplaatst**: 23-11-11 08:30

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst: 23-11-11 08:30

oei, lastig zulke ouders. Ik vind dat je het netjes hebt aangepakt. Hopelijk is het kwartje nu gevallen.

ik heb een vriendin van wie de moeder ook gigantisch aan emotionele chantage doet. Als we vroeger als pubers iets hadden uitgevreten want ze niet leuk vond ( en dan ging het echt om kleine dingen zoals ons gezicht eens mega in de make-up zetten) kwam ze standaard met: je weet toch dat je me verdriet doet met zulke dingen.....Grrrr verschrikkelijk zulke ouders. Dan is mijn moeder met adhd die gewoon altijd vergeet te bellen toch een stuk makkelijker.

**Geplaatst**: 23-11-11 11:52

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst: 23-11-11 11:52

Natuurlijk zou dat voor henzelf fijner zijn

Maar op dit moment heeft dat i.m.o. even geen prioriteit , het is nu vooral het doel dat ze jou een beetje meer met rust laten , en als ze (nog) niet in willen zien dat zij iets "fout" doen dan helpt dat jouw doel niet direct , zeg maar

Dan kun je hen en jezelf wellicht beter die strubbelingen besparen (voor nu) en gewoon de schuld bij jezelf leggen , zo van : mam , ik word er erg nukkig van als je zo vaak belt en me zo op de huid zit , ik krijg dan steeds minder zin om terug te bellen en dat vind ik heel erg jammer. Ik wil niet zo'n negatief gevoel naar je toe krijgen dus daarom spreken we vanaf nu het volgende af : en dan je lijstje met afspraken die voor jullie allebei wel positief zijn (dat jij dus ook wel eens belt / tijd vrij maakt voor haar , zoals die 1 keer per week die een stukje terug langs kwam , prima oplossing voor beide partijen +:)+

) en je verbindt er ook een gevolg aan als ze zich er niet aan houdt / vertelt heel duidelijk dat je het direct afkapt als ze toch vaker belt.

Als je dat heel duidelijk (en niet boos) hebt uitgelegd dan kun je een "illegaal" telefoontje ook heel rustig , netjes en kordaat afkappen , en dat is ZO belangrijk.

"Ik heb nu geen tijd / zin in een heel verhaal , je bent *dan* aan de beurt , tot dan mams

"