Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-10-11 13:25

Geplaatst: 07-10-11 13:25

ik zit eigenlijk met hetzelfde. Ik sta ook voor deze keuze met onze 13 jarige hond. Ik heb het er wel met de kinderen over gehad dar het moment gaat komen dat het echt niet meer gaat. Jana de oudste van 9 heeft al duidelijk meermaals gezegd dat ze daar dan niet bij wil zijn, maar wel dat ze dag wil zeggen tegen hem. De andere 2 van 7 en 5 (jongens) laat ik vooraf afcheid nemen denk ik.
We denken er wel aan om het gewoon thuis te doen met evt oma of zo erbij die even bij hen blijft in de andere kamer of zo. En dan achteraf een grafje maken in de tuin waar ze zelf nog stenen en bloemetjes kunnen neerleggen. Ik heb al wel een leuke foto van de hond met hen gemaakt voor als hij er niet meer is, zodat ze iets van hem hebben. En hen ook duidelijk uitgelegd waarom hij zal doodgaan. In ons geval is dit gewoon omdat hij oud en op is.

Veel sterkte met je beslissing. Ik denk dat jij als ouder zelf het beste weet hoe je dit moet aanpakken. Je kent je kinderen immers het beste.

**Geplaatst**: 07-10-11 13:25

Geplaatst: 07-10-11 13:25

Toen onze eerste hond zo ziek was dat ze niet meer beter kon worden ging daar een lang proces aan vooraf. Ik was toen 7 jaar oud en ik zag ook dat Goldy (hond in kwestie) veel pijn had en dat ze niet meer wilde spelen met mij. Ook dat ze steeds meer sliep en haar brokjes niet at. Mijn vader heeft me toen uitgelegd dat Goldy heel ziek was, zo ziek dat ook de dierenarts haar niet meer beter kon maken en dat de dokter haar een prikje kon geven zodat ze niet meer wakker zou worden. Nu was ik erg wijs voor mijn leeftijd, ik begreep best dat Goldy ziek was en ik wilde niet dat ze pijn had.
Ik ben toen mee geweest naar de dierenarts, heb haar geknuffeld en ik zag inderdaad dat ze ging slapen toen ze een prikje kreeg. Toen kon ik haar nog aaien en knuffelen en dat vond ik heel fijn, omdat ik wist dat het nu geen pijn meer deed. Mijn vader was heel verdrietig en ik natuurlijk ook. Maar ik ben nog steeds heel blij dat ik toen mee mocht en dat ik haar gedag heb kunnen zeggen en heb kunnen aaien en knuffelen hoe lang ik dat wilde. Voor mij was het dan wel mijn eerste echte ervaring met de dood, maar het was wel een hele goede ervaring

**Geplaatst**: 07-10-11 13:38

Geplaatst: 07-10-11 13:38

toen ik een jaar of drie was is mijn hamster overleden weet ik niks meer van. Ook rond mijn 6e een konijn, weet ik ook niet meer. Maar mijn hondje op mijn tweede weet ik nog wel, het laatste kusje voor zijn dood.. Ik denk dat je kinderen door middel van een kusje, paar woordjes over de honden hemel wel een mooi soort van afscheid zulen hebben. En dan natuurlijk wel vertellen dat hij ziek is of zo.

**Geplaatst**: 07-10-11 13:40

Geplaatst: 07-10-11 13:40

Het blijft toch ontzettend moeilijk in te schatten wat er in het koppie van een kind omgaat.....
2 weken terug zei het zoontje van m'n nicht ineens tegen mij (echt zo uit het niets) 'Als je met je hondje naar de dierenarts gaat, dan maakt hij hem dood!'....................)

**Geplaatst**: 07-10-11 13:53

Re: Kind afscheid laten nemen van een dier dat overleden is?

Geplaatst: 07-10-11 13:53

Ik zou mijn kinderen niet bij het inslapen zelf houden, in verband met eventuele stuiptrekkingen, het is niet altijd een fijn gezicht en de dood moet niet beangstigend worden, tenzij ze er zelf op staan, maar dan ook eerlijk vertellen dat het een erg naar gezicht KAN zijn.
Zolang je maar eerlijk blijft kun je niet fout doen denk ik. Ik vertel mijn zoon (nu 4) altijd eerlijk wat er is en waarom het beest dood beter af is. Natuurlijk is hij er verdrietig over, gelukkig ook maar want dat mag, maar hij snapt ook heel goed dat beesten met pijn niet gelukkig kunnen zijn. Wel heb ik geprobeerd hem zoveel mogelijk van tevoren en achteraf afscheid te laten nemen voor zover het mogelijk was. En hoe groter je het zelf het maakt, hoe groter het voor je kind is.
Vorig jaar ben ik in anderhalve maand tijd mijn paard en hond kwijt geraakt. Hij heeft het nog steeds over ze. NIet met verdriet, maar meer het feit dat ze niet meer in zijn leven zijn. Ik ben blij dat hij het er nog over kan hebben, vnl zonder verdriet, maar met een goed gevoel en zal hem daar in bijstaan.

Maar goed, heel veel sterkte, want afscheid van je woef nemen is niet niks

**Geplaatst**: 07-10-11 13:59

Re: Kind afscheid laten nemen van een dier dat overleden is?

Geplaatst: 07-10-11 13:59

Kun je niet vragen of de DA aan huis je hond laat inslapen? Dit deden mijn ouders nml wel altijd en wij zijn er van jongs af aan, vrijwel altijd bij geweest. Maakt het niet minder moeilijk, maar dan hadden we de keus om erbij te blijven, of toch maar niet.

Sterkte met je beslissing en het gemis straks....

**Geplaatst**: 07-10-11 14:02

Geplaatst: 07-10-11 14:02

Een vriend van me heeft een kinderboekje voor zijn zusje aangeschaft toen hun hondje overleed. Een voorbeeld is 'Ik mis mijn huisdier' van het LICG (Landelijk InformatieCentrum Gezelschapsdieren), een boekje geschreven vanuit het kind. Volgens mij zijn er nog meer boekjes met dit thema. Misschien is dat iets voor je kinderen? Verder wil ik jullie alvast heel erg veel sterkte wensen :(:)

**Geplaatst**: 07-10-11 14:19

Re: Kind afscheid laten nemen van een dier dat overleden is?

Geplaatst: 07-10-11 14:19

Toen ik een jaar of 9 was kwam ik uit school en werd er door mn ouders gevraagd of ik niet iets miste... De hond was ingeslapen zonder dat ze ook maar iets tegen me hadden verteld omdat ik anders zo'n rotdag op school zou hebben. Ik zou heel graag afscheid hebben genomen van die hond!!

Voor elk kind is het uiteraard anders maar misschien is het wel erg heftig voor zulke jonge kinderen om bij het inslapen zelf te zijn.

Moeilijk hoor! Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 07-10-11 14:24

Re: Kind afscheid laten nemen van een dier dat overleden is?

Geplaatst: 07-10-11 14:24

Ik laat kinderen ook vooraf afscheid nemen maar bij het inslapen zelf wil ik ze niet bij hebben. Benoem gewoon wat er gaat gebeuren en ze begrijpen dat prima.

**Geplaatst**: 07-10-11 14:26

Geplaatst: 07-10-11 14:26

Hoi, Ik heb helaas zowel ervaring als mezelf als kind, als moeder van een 6 en 9 jarig EN als DA assistente. Het meest recent dus toen onze kat ingeslapen ging worden. Nu was het echt DE kat van zoon (9) en hij is dan ook de hele tijd betrokken geweest bij de verzorging van zijn kat en hij is mee geweest naar de DA. Mijn DA was ook op de hoogte hiervan. Dochter heb ik niet meegenomen. Ik had haar ook uitgelegd waarom (Stefans kat, hij moest alle ruimte hebben dit zelf te verwerken etc en ik wilde alle tijd en aandacht aan hem kunnen geven op dat moment). Dat begreep ze wel. Stefan heb ik thuis gehouden van school (met toestemming van leerkracht) en toen hebben we nog een fotoshoot gedaan van hem met zijn kat. Ik had al een mandje gekocht. Toen naarde DA. Zij legde nog eens rustig en duidelijk uit waarom we dit gingen doen, dat Kazimir al heel sterk was geweest en eigenlijk te sterk omdat de nierwaardes zo hoog waren dat hij eigenlijk al had moeten sterven. Hij gaf aan het te begrijpen. Bij de prikkken heeft hij niet gekeken, wel heeft hij zijn kat vast gehouden en geaaid tot hij overleden was. We hebben Kazimir in het mandje meegenomen met een doek erover heen en thuis hebben we nog een foto genomen. Toen dochetr thuis kwam heeft zij ook nog afscheid genomen. Daarna heeft poes de hele verder dag en nacht op Stefans kamer gestaan. 's Ochtends zat hij tegen hem te praten :(:)

De middag van die volgende dag zijn we hem met zijn allen gaan begraven in de tuin van opa en oma en hij brengt nu nog regelmatig bezoekjes aan zijn kat. Beide kids hebben een foto met een plukje haar op hun kamer staan.

Ik zou zeggen: bespreek het met je kinderen, dat heb ik hier ook gedaan. Ze zijn volgens mij oud genoeg om hierin te kunnen beslissen. Sterkte!

**Geplaatst**: 07-10-11 14:38

Geplaatst: 07-10-11 14:38

ik zou gewoon je kinderen wel ´levend´ afscheid laten nemen, en dan vraag je, ´ wil je even alleen zijn met ..... ?' ze geven zelf wel aan of ze dat willen, of dat ze het eng vinden...

**Geplaatst**: 07-10-11 14:42

Geplaatst: 07-10-11 14:42

Wij deden altijd van te voren afscheid nemen. Een dier dood zien gaan is erg heftig, en kinderen die overstuur zijn is ook niet geruststellend voor het dier..
Nu nog, wil ik mn dieren levend herinneren, als ze dood zijn dan kijk ik er liever niet meer naar, dat doet me teveel pijn..

**Geplaatst**: 07-10-11 14:45

Geplaatst: 07-10-11 14:45

Je kunt het beste de kinderen vragen of ze erbij willen zijn, laat je vriendin uitleggen hoe het in z'n werk gaat. Maak foto's, nu het nog kan, van de kinderen met hond.
Het is wel heel belangrijk dat kinderen leren dat er verschil is tussen zieke dieren en zieke mensen, zorg dat ze bij een eventuele ziekte in de familie niet de link naar het inslapen van het dier gaan leggen. (klinkt vreemd in volwassen oren maar het gebeurt). Het doet ze pijn, wat je ook besluit. Ik ben wel een voorstander van thuis inslapen en ook begraven maar dat moet wel mogelijk zijn, veel sterkte.

**Geplaatst**: 07-10-11 14:47

Geplaatst: 07-10-11 14:47

Dat valt best mee. Ik heb al veel dieren aan hun einde geholpen (als DA assistente vast houden, dat doe ik altijd op een liefdevolle manier. Vooral als baasjes er zelf neti bij willen zijn. Ze kijken toch altijd even bij de deur om en ipv op een koude tafel heb ik dan hun dier met veel liefde vast) en heb nog geen enkele keer echt vervelende momenten meegmaakt. Ik leg ook altijd uit dat het dier nog wat kan na bewegen maar dat het dier dat niet meer merkt. Dat dat puur de spiercellen zijn die 1 voor 1 ermee op houden. Mijn zoon van 9 heeft het allemaal goed doorstaan :(:)

**Geplaatst**: 07-10-11 14:48

Geplaatst: 07-10-11 14:48

Toen onze hond ingeslapen moest worden hebben mijn ouders ons thuis gehouden van school (ik was 6, broertje 5 en zusje 3) en daarna hebben ze hem dood weer meegenomen naar huis om ons afscheid te laten nemen. Ik vond het wel heel raar dat ie niet meer ademde enzo, maar het was toch heel fijn om hem nog even gezien te hebben. Daarna zijn we met zijn allen met de hond achterin naar het crematorium gegaan. Ik had het erger gevonden als ze hem levend meegenomen hadden en wij hem daarna nooit meer gezien hadden. En de hond die we erna hadden is drie jaar geleden alweer overleden en toen hebben ze het hetzelfde gedaan. Ik heb het nooit eng gevonden om ze dood nog te knuffelen oid... Maar dat verschilt natuurlijk per kind. Als ze aangeven het wel heel eng te vinden kun je het anders doen...

**Geplaatst**: 07-10-11 14:49

Geplaatst: 07-10-11 14:49

Ik zou kiezen voor het afscheid nemen, in laten slapen en nog laten kijken.
De ''ziel'' is er zo overduidelijk uit bij een dood dier dat dat bij mij veel rust geeft.
Ik kan me voorstellen dat dat bij jullie ook zo gaat zijn, dat zij echt zien dat het ''goed'' is.
Eventueel inderdaad tekeningen laten maken, pootafdruk of dat soort dingen.
Zeker die pootafdruk vind ik een mooi plan!

En wat ik ook zeker zou doen is een mooi stukje vacht afknippen.
Al lijst je het maar in, maar je kan ook mooie hangertjes laten maken tegenwoordig.

**Geplaatst**: 07-10-11 14:50

Geplaatst: 07-10-11 14:50

Ik zou kiezen voor het knuffelen met het dier, en dan de kinderen thuis laten en daarna het dier ook niet meer laten zien. Mischien als jullie heb laten begraven meenemen naar het graf, of zelf een herdenkings plekje maken, of een stukje vacht begraven ofzo, maar een dood dier is geen leuk aanzich voor kinderen. Ze kunnen hem beter alleen zien als hij leeft.

**Geplaatst**: 07-10-11 14:56

Re: Kind afscheid laten nemen van een dier dat overleden is?

Geplaatst: 07-10-11 14:56

Hey Kim,

Wat naar dat het zo slecht gaat met jullie hond! Ik kan je helaas geen tips geven maar wil je wel veel sterkte wensen, ook voor je zoontje en dochter.

Liefs H

**Geplaatst**: 07-10-11 14:58

Geplaatst: 07-10-11 14:58

Wat mijn ouders deden was ons er gewoon bij laten zijn, onze hond werd thuis ingeslapen
op haar plekje (probeer namelijk maar eens een zieke Duitse dog in de auto te tillen

).
Wij waren erbij, bij de spuiten, toen ze haar laatste adem blies èn bij het ophalen.
Ik vind dit ontzettend fijn, zo heb je geen 'leeg' gevoel en weet je meteen hoe het werkt

**Geplaatst**: 07-10-11 15:15

Re: Kind afscheid laten nemen van een dier dat overleden is?

Geplaatst: 07-10-11 15:15

Lastige problematiek... het is ook voor iedereen anders. Bij het inslapen zelf zou ik ze denk ik niet meenemen als dat kan, inderdaad ivm de stuiptrekkingen en dergelijke (of als er anders wat mis gaan of weet ik het... het is voor jullie ook een moeilijk moment dus ik denk dat je dat het beste alleen kan handelen).
Toen hun opa en overgrootmoeder overleden, hebben ze toen de lichamen gezien? Ik zou het namelijk denk ik daar ook een beetje van afhankelijk maken. Ik weet van mezelf (nadat ik iets soortgelijks heb meegemaakt 2 jaar geleden) dat ik het afscheid van mijn opa heel goed verwerkt heb omdat ik met eigen ogen heb gezien dat hij echt dood was... van oma mocht ik geen afscheid nemen, dat ik heb nog steeds niet helemaal verwerkt. Afgelopen maart is onze hond zeer onverwachts overleden, toen ze zondagavond dood van de dierenarts weer thuis kwam was ze nog warm, voor mijn gevoel ook nog helemaal niet dood, maar dinsdagochtend zag je echt dat het leven eruit was gegleden. Maandag was ze koud maar zat er nog wel leven in zegmaar, met aaien voelde je als het ware toch nog leven. Maar dinsdagochtend merkte je echt dat met aaien er ook echt geen leven meer in zat. Sindsdien heb ik er eigenlijk direct vrede mee gehad.

Ik weet dus voor mezelf dat ik dier of mens graag overleden nog wil zien, zodat ik me er (blijkbaar) echt bewust van ben dat diegene overleden is, dan verwerk ik het het makkelijkste. Maar sommige mensen herinneren zich het liefste het beeld van de gezonde persoon en willen iemand ook neit meer ziek of dood zien, daarom kan je denk ik het beste zelf inschatten wat goed bij je kinderen past. Je moet kijken naar wat hun genoeg rust geeft, wel of niet...

@zilfstar: wat heb je dat prachtig gedaan! Petje af... echt heel erg mooi!

**Geplaatst**: 07-10-11 15:35

Geplaatst: 07-10-11 15:35

Wat ik nog mee wil geven is dit:

Als moeder ken JIJ je kinderen het beste. Jij weet wat ze al gezien hebben en wat ze aan kunnen.
Bedenk wel dat kinderen een heel andere beleving hebben dan wij, maar dat ze daar zeker serieus in genomen moeten worden. Een kind van 2 snap ik als ouders daarover een besluit nemen. Maar kinderen van 5 jaar en ouder (en vaak al van 4 jaar ook) kunnen echt goed aangeven wat ze willen, voelen, denken. Dit heb ik met mijn eigen kinderen ervaren en met de kinderen toen ik dramatherapeute was. Voor een kind is niets zo vervelend als dat in dit soort zaken voor hun beslissingen worden genomen zonder dat ze inbreng hebben. Omdat de grote mensen denken dat ze er niet over na kunnen denken bijv.

Ik ben van mening als je het goed aankleed er niks mis is met het zien van hun overleden dier. En ook niet met het erbij zijn als het overlijden gebeurt. Het is nml niet eng, het is de natuur. En het zien van een overleden dier geeft vaak meer rust (weten dat het dier ECHT dood is) dan in het ongewisse blijven. Ik zag bij mijn zoon (o.a. ADHD en zeer hoog gevoelig) de last gewoon van hem afvallen en hem echt tot rust komen zodra we zagen dat Kazimir er niet meer was.

Kinderen zijn sterker dan je denkt en kunnen veel aan. Mits ze steun ervaren en voelen dat ze serieus genomen worden. Dus ik zeg: communicatie, maak het bespreekbaar met je kinderen en het is daarin absoluut niet erg als ze zien dat jij zelf ook verdriet hebt. We hebben hier nog regelmatig dat wij met zijn 3-en een potje janken over een zielig iets en zeker over Kazimir zijn heel wat tranen gevloeid. Ik heb dan ook zeker steun aan mijn kinderen gehad en zij aan mij in het rouwproces.

**Geplaatst**: 07-10-11 15:40

Geplaatst: 07-10-11 15:40

Mijn zusje en ik namen vroeger ook altijd van te voren afscheid!
Dan knuffelde we extra veel en mocht de hond het laaste nachtje bij ons in bed slapen!
Ook werden er veel foto's gemaakt als herinnering.

Ze zijn denk ik voor het goede nog net iets te jong om ze bij het moment van inslapen te laten zijn.
Succes met je beslissing en het afscheid van je hondje!

**Geplaatst**: 07-10-11 15:41

Geplaatst: 07-10-11 15:41

Zilfstar schreef:
Dat valt best mee. Ik heb al veel dieren aan hun einde geholpen (als DA assistente vast houden, dat doe ik altijd op een liefdevolle manier. Vooral als baasjes er zelf neti bij willen zijn. Ze kijken toch altijd even bij de deur om en ipv op een koude tafel heb ik dan hun dier met veel liefde vast) en heb nog geen enkele keer echt vervelende momenten meegmaakt. Ik leg ook altijd uit dat het dier nog wat kan na bewegen maar dat het dier dat niet meer merkt. Dat dat puur de spiercellen zijn die 1 voor 1 ermee op houden. Mijn zoon van 9 heeft het allemaal goed doorstaan

Ik heb diep respect dat je dit kunt en dat je de diertjes vasthoudt bij overlijden als de baasjes er zelf niet bij willen zijn. Volgens mij zou ik dat niet kunnen en bij elk beestje in tranen uitbarsten. Als het om dieren gaat ben ik echt een softie

Ik weet nog heel goed toen onze vorige hond werd ingeslapen, ouders zus&ik aan het huilen+2 assistentes en de DA.

**Geplaatst**: 07-10-11 15:52

Geplaatst: 07-10-11 15:52

Mas: dank je

Zou zelf gewoon ook niet willen dat mijn dier alleen overlijdt. Maar als ik er niet bij zou kunnen zijn dat dan iemand hem vast houdt. Ik heb ook wel dieren gehad (beter: eigenaren) waar ik het niet droog bij kon houden hoor. Zo'n eigenaar die je bijv enkele weken steeds ziet omdat zijn dier zo ziek is en dan toch dat besluit moet nemen. Ben wel eens naar achteren gelopen hoor met een smoes iets te moeten controleren. Mijn baas en basin (Da en zijn vrouw) hadden daar altijd respect voor. Ook omdat ze wisten dat als het effe moest ik het wel kon. Ik ben ook een softie hoor

maar kon het in mijn werk wel. Alleen bij bepaalde mensen dus niet

**Geplaatst**: 07-10-11 16:06

Re: Kind afscheid laten nemen van een dier dat overleden is?

Geplaatst: 07-10-11 16:06

Het blijft moeilijk en verdrietig.
Ik zou er voor kiezen om de hond thuis in te laten slapen. Beter voor de hond zelf, de andere hond ( geen stress bij vervoer naar de DA)en de kinderen. De kinderen kunnen dan ter plekke beslissen of ze erbij bijven of toch weggaan. Zorg er dan wel voor dat er iemand in huis is die het kind kan opvangen als het besluit toch weg te gaan.
De stuiptrekkingen kun je van te voren uitleggen en als het kind op de ogen let dan kan het zien dat de hond eigenlijk al 'weg is' voordat de trekken beginnen.
Onze beide kinderen zijn erbij geweest toen hun maatje, mijn paard, aan huis werd ingeslapen. Het paard stond thuis. Ze konden weg, maar het hele gezin is erbij gebleven. Heel heftig, maar voor de verwerking is het heel goed geweest.
We hebben vroeger een hond laten inslapen terwijl onze oudste zoon uit logeren was. Dit was op dat moment ook de keus van het kind, maar later (let wel: 2 jaar later!) werd hij in en in verdrietig wakker omdat hij nooit afscheid had genomen van zijn hond. Ontroostbaar en niet meer over te doen.