En je kan als meisje beter wat kleiner zijn dan dat je boven alle jongens uit steekt toch?
Ik zou ook zeker geen groeihormonen nemen hoor.
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Tiggs schreef:Kan je niet beter eens met een psycholoog oid gaan praten? Als ik je verhaal zo lees denk ik namelijk niet dat 5 cm iets oplost. Het is vooral belangrijk dat je meer zelfvertrouwen krijgt.
)
Nu draag ik wel gewoon korte shirts, maar geen korte broeken.
Maar ik ga geen liposuctie doen hoor.
Mijn OP is ook veel te uitgebreid geworden dan in eerste instantie de bedoeling was, sorry. Maar ik denk eigenlijk niet dat ik nog ga groeien, en zeker geen centimeters.
mimeslosydy schreef:Nouja de mentaliteit van de huidige generatie is toch ook een probleem als ik dat zo hoor/lees. Dus ja denk ik?
maargoed, een psycholoog heeft alleen nut als je er zelf achter kan staan, wil alleen zeggen, die drempel is niet zo hoog, dus hou het in je achterhoofd voor als je er niet meer uitkomt
Als ik je posts lees denk ik dat er genoeg zelfvertrouwen in je zit, het moet er alleen even uit gaan komen
) en 15 jaar (bijna 16). Ben sinds mn 12e al ongesteld en niet heel veel meer gegroeid dus ik heb de hoop al opgegeven en geaccepteerd dat ik klein ben. Eerst vond ik het echt vreselijk, werd ermee gepest. Maar nu kan ik nog op kleine pony's rijden en lekker hoge hakken aan!
En dankjewel.
Veel positieve reacties iniedergeval.
Dat is wel heel aardig
De reacties zijn idd heel fijn.
Je zelf accepteren hoort immers ook bij het volwassen worden 
Denk maar zo: op paard moet je ook trots rechtop zitten, dus in het dagelijks leven trots rechtop lopen!
(en opzich is deze lengte ook niet zo gek, want je ouders zijn beide ook niet lang natuurlijk)
Met je rug recht lopen boek je echt al gelijk een paar cm! 
De dingen die je niet hebt zijn vaak moeilijk te accepteren maar de dingen die je wél hebt ook.