antje_vip schreef:Met de dieren: ik weet niet op welke manier jullie met haar praten over het wegdoen; voelt ze zich aangevallen? Wil ze bewijzen dat ze echt wel voor die dieren kan zorgen? Probeer de reden eens te achterhalen waarom ze al die beesten wil aanhouden.
Dat jullie constant opgeroepen worden voor haar klusjes kan ook te maken hebben met dat ze zich eenzaam voelt oid. Dat ze op een onhandige manier gezelschap probeert te vinden bij jullie. Hierbij zou een maatschappelijk werker ook kunnen helpen.
We hebben op verschillende manieren met haar gepraat. Met tussen pauzes ertussen. Maar ze is zo gehecht aan haar dieren en de meeste vogels hebben emotionele voor haar. Maar wil daarbij niet in zien dat haar eigen gezondheid achteruit gaat! En voor de vogels is het ook niet fijn dat de kamer vol met zaad ligt dat ook gaat stoffen en een enorme broed plek is voor vliegen.
Gister hebben we een gesprek met de huisarts gehad die mijn schoonmoeder ook heeft. Het blijkt nu dat ze in het begin vlak na de dood van haar man maatschappelijk werk heeft gehad. Maar toen die man 2x was geweest heeft ze die de deur gewezen. De huisarts heeft het ook moeilijk met haar. En ziet ook in dat dit niet verder kan. Maar nu hebben we afgesproken dat we met haar gaan overleggen om nog eens maatschappelijk werk te krijgen anders moeten we helaas bemoeizorg in gaan schakelen.
Pff tis allemaal moeilijk maar hoop echt dat er een beetje positieve energie in haar komt. En betreft de klusjes/winkelen. Dat doet ze zeker omdat ze eenzaam is. Maar altijd op het laatste moment dat we alles gepland hebben. We proberen bijna elk weekend bij haar langs te gaan. Mijn schoonzus gaat om de week en wij in de week dat zij niet gaat. Zodat ze ons of allen toch elke week ziet. Maar wij hebben ook onze eigen dingen en wonen niet bepaald naast de deur van haar..
) En het is heel fijn dat ze daar steun uit kunnen halen, maar het is nou eenmaal niet goed: niemand met een depressie zal nooit dolgelukkig worden van 60 parkieten en een teckel, hoeveel je ook van ze houdt. Het blijven dieren, en daar kun je natuurlijk niet op de juiste manier mee communiceren. En dat is wel iets wat iemand met een depressie nodig heeft: communicatie, mensen om op te steunen. Aan 60 vogels heb je geen steun helaas.. Dan zoek je de steun zelf op (en maak je het jezelf wijs), de dieren zullen het je niet geven.