Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-07-11 09:08

Geplaatst door de TopicStarter : 08-07-11 09:08

Ik dwing mezelf om leuke dingen te doen en niet in huis te blijven hangen, want dat is wat ik het liefste zou doen. ik kan ook geen geduld opbrengen voor niets, zelfs niet om tv te kijken of te lezen. Het is gewoon echt heel rot en ik wil hier vanaf

**Geplaatst**: 08-07-11 09:11

Re: Wie herkent dit gevoel?

Geplaatst: 08-07-11 09:11

ga je op vakantie?
Kan misschien ook helpen, ff niks lekker in een omgeving die je niet kent met mensen die je niet kent.

**Geplaatst**: 08-07-11 09:34

Geplaatst: 08-07-11 09:34

Ik heb het ook. Ik ben sowieso nooit zo goed geweest in omgaan met m'n negatieve emoties en heb die heel lang geblokt. Maar helaas kun je niet alleen de negatieve emoties blokkeren, je blokkeert alles of niets. (In jouw geval blokkeren de medicijnen alle gevoelens, daar wordt je ook moe van)

Had dus nergens zin meer in, altijd moe, arm vriendje moest toch ook even een paar maanden 'zonder' zitten want m'n libido was compleet weg. Zo een tijdje door gesluimerd tot ik een soort van breakdown had en alles er uitgooide tegen mijn vriend. Die reageerde niet helemaal zoals je zou hopen dus dat was even flink ruzie. Uiteindelijk vertelt wát het dan was wat ik zocht van hem en de rest van de dag samen doorgebracht.

Het scheelde al enorm veel dat het er eindelijk uit was. Eindelijk mocht ik toegeven aan het feit dat ik me klote voelde. Alleen al daardoor kreeg ik even een energieboost en kwamen m'n gevoelens weer terug. Na een paar dagen ging het helaas weer bergafwaarts.

Ben toen toch even gaan surfen en ben waarschijnlijk HSP/HSS (Hoog Sensitief Persoon maar ook High Sensation Seeker). Ook dat verklaarde weer een hoop en had dan ook weer even energie en ben als een gek informatie gaan opzuigen. En ja hoor, HSP'ers zijn depressiegevoelig.

Vanmiddag komt m'n moeder die ik het dan toch ook ga proberen te vertellen. Ben heel bang dat ik niet de reactie krijg die ik zoek en dan weer instort, maar ik heb gewoon de hulp nodig. Trek het niet meer om het in m'n eentje te dragen en voor anderen te zorgen.

Ik probeer nu een klein beetje toe te geven aan het feit dat het een 'ziekte' is. Ik dacht altijd dat mensen die depressief waren, daar een goeie reden voor hadden. En ik had dat niet! Dus voelde ik me nog stommer wat het ook weer in stand hield. Terwijl je het dus net zo kan krijgen als bijv. een griepje.

Mijn tip voor jou is dan ook om die zware last van je schouders te laten vallen. Vertel je naasten dat je 'op' bent. Zodat zij voor jou kunnen zorgen ipv andersom. Bouw alsjeblieft die troep af, het middel is erger als de ziekte. (Maar zo te horen wil je dat al doen)
Ga leuke dingen doen, neem de tijd voor jezelf, lekker de natuur in en gewoon even 'zijn' helpt bij mij soms ook heel goed.

Zorg voor jezelf!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-07-11 10:18

Geplaatst door de TopicStarter : 08-07-11 10:18

Zelfs nu, nu ik dit topic geopend heb, overvalt me weer het gevoel van "had ik maar niets gezegd" en "ik overdrijf vast".
Ik vind het heel moeilijk om dit toe te geven.

Ik ga in de winter altijd een paar weken naar Nederland toe, dat is mijn vakantie.
Sassol, blokkeren medicijnen je hele gevoel, kan het ook daardoor komen dat ik me zo moe en afgestompt voel?

**Geplaatst**: 08-07-11 10:22

Re: Wie herkent dit gevoel?

Geplaatst: 08-07-11 10:22

Ze blokkeren je gevoel niet, ze stabiliseren het. Waardoor je zeer constante emoties hebt, geen uitschieters. Je voelt je dan niet extreem blij maar ook niet extreem verdrietig.

**Geplaatst**: 08-07-11 10:29

Re: Wie herkent dit gevoel?

Geplaatst: 08-07-11 10:29

ik blijf even mee lezen ik heb dit gevoel nu ook een paar maanden

**Geplaatst**: 08-07-11 11:23

Geplaatst: 08-07-11 11:23

rocymax schreef:
Zelfs nu, nu ik dit topic geopend heb, overvalt me weer het gevoel van "had ik maar niets gezegd" en "ik overdrijf vast".
Ik vind het heel moeilijk om dit toe te geven.

Ik ga in de winter altijd een paar weken naar Nederland toe, dat is mijn vakantie.
Sassol, blokkeren medicijnen je hele gevoel, kan het ook daardoor komen dat ik me zo moe en afgestompt voel?

Je moet er eigenlijk eens lekker uit....... lekker op vakantie.......misschien dat je dan je hoofd een beetje leeg kunt maken.

**Geplaatst**: 08-07-11 12:12

Geplaatst: 08-07-11 12:12

rocymax schreef:
Zelfs nu, nu ik dit topic geopend heb, overvalt me weer het gevoel van "had ik maar niets gezegd" en "ik overdrijf vast".
Ik vind het heel moeilijk om dit toe te geven.

Ik ga in de winter altijd een paar weken naar Nederland toe, dat is mijn vakantie.
Sassol, blokkeren medicijnen je hele gevoel, kan het ook daardoor komen dat ik me zo moe en afgestompt voel?

Wat er inderdaad gezegd wordt, al je emoties worden uitgevlakt. Je kunt dus bijv. nog wel een keer lachen om een grapje, maar zult niet zo snel helemaal in een deuk liggen.
Zo kun je wel weten dat je depressief bent, maar het niet voelen. Dus lijkt het voor jou misschien ook allemaal niet zo erg (immers lig je niet hele dagen te janken, dus hoezo depressief?) terwijl je het dus wél bent.

Doordat je 'levensenergie' niet meer echt vloeit wordt je gehele energie dus minder (je wordt moe). Daarbij vreet een depressie ontzettend veel energie, je bent dan eigenlijk chronisch moe, alles lijkt zwaar en het niet waard om je voor in te zetten. (Behalve anderen dan, die zijn geen verloren zaak)

Ik denk dat je jezelf wel een beetje kent en zo te horen ben je niet iemand die overdrijft. Daarbij kun je het helemaal rationeel uitpluizen, maar het blijft gevoel. Of dat jij vindt dat je daar reden toe hebt of niet, je voelt je zoals je je voelt en dat mág en is NOOIT overdreven.

**Geplaatst**: 08-07-11 12:17

Geplaatst: 08-07-11 12:17

justdiesel schreef:
Plus dat AD je gevoelens ook helemaal afstompt....

Welnee, ik slik het al jaren en ben er geweldig van opgeknapt.

Even On topic, lieve tekstschrijver, je moet eens even de balans opmaken of je weegschaal niet een beetje te scherp naar inspanning
neigt, inspanning ontspanning moet nl in evenwicht zijn anders loop je op den duur vast.
Je kunt me wel pb en.

Oja en prik je schildklierwaarden eens, dat is vaak ook een addertje onder het gras.

**Geplaatst**: 08-07-11 12:38

Geplaatst: 08-07-11 12:38

Ik heb dat probleem ook
terwijl ik heb heel veel waar andere meiden erg gelukkig van zouden zijn

Vooral als ik een tegenslag krijg of ik krijg een negatieve reactie van iemand kan ik daar zo weer een paar maanden van uit de running liggen... Heb ook medicijnen gekregen te depresie

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-07-11 12:52

Geplaatst door de TopicStarter : 08-07-11 12:52

MickeyenVici, ik denk niet dat het in vakantie zit, ik had het in Nederland ook dat zelfde gevoel en toen we een weekendje naar Duitsland gingen heb ik wel genoten maar voelde ik me ook zo.
Sassol, dankje, ik lees dit en je hebt echt gelijk, toen de dokter het woord depressief liet vallen ws ik echt stomverbaasd, geloofde mijn oren niet, ik dacht Ik?? Welnee. Maar wel dus, ik voelde me ook ontzettend schuldig en beschaamd dat juist ik die altijd sterk is, dit overkomt, maar mijn Ha zegt dat het net als een ziekte is, de één krijgt het wel de ander niet.
lisapluisje, ik sta al jaren onder controle voor schildklierproblemen, met de medicijnen die ik slik is dat onder controle.
shilady, rot is dat he, kritiek ergens op krijgen en er dan mee omgaan. Ik zeg dan altijd dat het me niets kan schelen, maar dat kan het me wel...

**Geplaatst**: 08-07-11 15:34

Geplaatst: 08-07-11 15:34

Ben wel benieuwd of je ondertussen al wat meer zicht hebt op wat je wilt doen om dit proberen op te lossen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-07-11 15:47

Geplaatst door de TopicStarter : 08-07-11 15:47

Ik heb afgelopen donderdag bloedgeprikt, de uitslag daarvan is de 17e dan moet ik naar de HA. Ik had aldoor een vervanger dus heb ik het niet eerder aangekaart, maar vervanger of niet ik kaart het aan en zeg dat ik niet langer zo door wil gaan maar er wat aan wil doen en of hij een verwijsbrief voor een psycholoog kan maken.
Ik wil na mijn werk meer rusten, zodat ik die moeheid misschien kwijtraak en ik moet mijn leven gewoon weer op de rails krijgen. Hebben jullie nog tips daarvoor?

**Geplaatst**: 08-07-11 17:58

Geplaatst: 08-07-11 17:58

Soms kan flink sporten erg goed helpen, ik weet niet of je fysiek in staan bent om jezelf lichamelijk flink moe te maken maar soms kan het erg goed uitpakken, zwemmen, fietsen enz. Ik ben ook al jaren schildklierpatient en na de overgang werd ik steeds vermoeider, doordat we een zeer heftig jaar achter de rug hadden dacht ik dat het daar van kwam maar het bleken toch weer de schilklierwaarden te zijn, het sluipt erin en heel langzaam word je steeds vermoeider. Medicatie is aangepast en het gaat weer, duurt alleen zolang tot het weer helemaal ok is.

**Geplaatst**: 08-07-11 18:32

Geplaatst: 08-07-11 18:32

Heb zelf dé oplossing helaas niet gevonden. Denk dat het ook wel verschilt per persoon.

Ik ga met mijn humeur heel erg mee met muziek en kan dus het beste up-beat muziek luisteren. Maar ben ik moe na werk is een rustig klassiek muziekje beter.

Af en toe even aarden, ogen dicht en alleen luisteren en voelen kan voor mij heel goed werken.

Kijk dus waar jij van opvrolijkt, meer energie van krijgt of rustig wordt en probeer dat zo vaak mogelijk in je dag te plannen. Lekker veel me-time inplannen.
Daarbij even alleen dingen doen die je leuk vindt en niets waarbij je moet presteren.

En er met iemand over praten scheelt al de helft, als je dat niet met je naasten wilt delen zoek dan een psycholoog waar je je hart kan uitstorten, deze zal je ook verder kunnen helpen.

**Geplaatst**: 08-07-11 20:13

Geplaatst: 08-07-11 20:13

lisa_pluisje schreef:
justdiesel schreef:
Plus dat AD je gevoelens ook helemaal afstompt....

Welnee, ik slik het al jaren en ben er geweldig van opgeknapt.

Even On topic, lieve tekstschrijver, je moet eens even de balans opmaken of je weegschaal niet een beetje te scherp naar inspanning
neigt, inspanning ontspanning moet nl in evenwicht zijn anders loop je op den duur vast.
Je kunt me wel pb en.

Oja en prik je schildklierwaarden eens, dat is vaak ook een addertje onder het gras.

Wat fijn dat het voor jou wel gewerkt heeft dan, ik heb helaas niet die ervaring...
Bij mij was het wel zo dat mijn gevoelens minder werden....
Oke dat de boosheid en verdriet minder werden vond ik helemaal niet erg, maar ik werd ook niet meer echt blij en dat vond ik wel erg.....

TS echt geen spijt krijgen hoor van dit topic en je bekentenis, je moet het maar zo zien als een eerste stap naar weer een fijn leven!

**Geplaatst**: 08-07-11 20:15

Geplaatst: 08-07-11 20:15

Gek eigenlijk. Het negatieve blijft je vaak beter bij, maar het weegt niet op tegen het positieve!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-07-11 11:00

Geplaatst door de TopicStarter : 09-07-11 11:00

Ja muziek helpt bij mij ook wel, maar soms werkt het ook averechts.
Bigone, ik sport sowieso zo veel mogelijk, toen ik mijn hond nog had ging ik wel iedere dag zo'n 3 a 4 uur wandelen, hou heel erg van de natuur, dus veel naar de bossen, strand met Roc. Ook ga ik vaak zwemmen, ik probeer het alleemaal wel, maar het kost me bijna een onmogelijke inspanning.
JD, heb je hele topicje gelezen en wilde wat posten, maar ik zit met één van de bokkers in een ander topic en die weet van niets, dus durfde ik weer niet...

**Geplaatst**: 12-07-11 14:50

Re: Wie herkent dit gevoel?

Geplaatst: 12-07-11 14:50

Hoe is het met je?

**Geplaatst**: 12-07-11 14:55

Re: Wie herkent dit gevoel?

Geplaatst: 12-07-11 14:55

Ik kwam nu net bij dit topic uit en ik vroeg me iets af. (sorry als het al gevraagd is, dan heb ik er overheen gelezen).
Je hebt de diagnose depressief gekregen van de HA, deze schrijf AD voor en hij verwijst je niet door naar een psych? Dat vind ik een vreemde gang van zaken van de HA. Die kan toch niet verwachten dat je een depressie met alleen maar pillen op kunt lossen?
Verder zou ik je idd aanraden om met iemand te gaan praten. Dat is idd best een drempel, maar die mensen zijn er om je beter te maken, dus er is niks om je voor te schamen.

**Geplaatst**: 12-07-11 15:13

Geplaatst: 12-07-11 15:13

Oh wat herken ik dit gevoel, vooral dat iedereen denkt dat je een sterke, zelfverzekerde, vrolijke vrouw bent die wel wat kan hebben.
En als je dan een keer zegt dat je je niet helemaal goed voelt, kan ik het ook moeilijk verwoorden wat er aan de hand is.
Dan denk ik laat maar.....
Waar ik moe van wordt is dat iedereen graag z'n of haar verhaal wil kwijt wil, maar als jij een keer je ei kwijt wilt, wordt je niet begrepen.

Goed van je dat je een topic geopend heb over dit onderwerp, Komen we er achter dat er nog meer rond lopen met dit gevoel +:)+

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-07-11 17:46

Geplaatst door de TopicStarter : 12-07-11 17:46

MickeyenVici, het gaat wel de laatste 2 dagen, ik probeer overal zoveel mogelijk van te genieten.Af en toe zak ik weer een beetje in maar de laatste 2 dagen, ok.
Marijkedam, mijn HA dacht dat het een gebrek aan serotonine zou zijn en heeft gezegd mochten de AD niet helpen dan stuur ik je door. We zijn inmiddels 1,5 jaar verder en het lijkt mij duidelijk dat het niet helpt.
Kiolette, stiekem was ik al blij dt er niemand meer reageerde, ik dacht dan bloedt het topic dood en weet weer niemand hier iets van af. Ik weet niet of er meer mensen zijn die zich ook zo voelen, ik weet alleen dat ik er echt vanaf wil, want het vergalt het plezier van alles.

**Geplaatst**: 12-07-11 19:20

Re: Wie herkent dit gevoel?

Geplaatst: 12-07-11 19:20

Ja, ik herken dat gevoel!!
Ik heb er een paar maanden geleden al eens met je over gepbt.
Ik zat toen stuk en jij bood me een luisterend oor aan, wat me toen geweldig heeft geholpen.
Helaas zit ik er nu ook weer helemaal doorheen en heb gisteren eindelijk de stap gemaakt om een afspraak met de huisarts te maken( moet ik morgen heen).
Ook heb ik me vandaag ziekgemeld, wat ik absoluut niet snel doe.
Ik werk in de thuiszorg en heb gewoon bij de clienten lopen huilen van ellende.
Nou kreeg ik vandaag doodleuk te horen dat ik maar verlof op moest nemen want ik ben niet ziek,toen stortte ik helemaal in heb heb huilend gezegd dat ik dat niet kon omdat ik mijn verlofdagen nodig heb voor de schoolvakanties van de kinderen(ik heb ook al veel dagen op moeten nemen voor onderzoeken voor slaapproblemen).
Ik meld me nooit ziek,ook niet als ik daar alle redenen toe heb, en nu zit ik echt aan de grond en wordt er doodleuk tegen je gezegd dat je niet ziek bent.
Ik moet nu afwachten wat de huisarts morgen zegt en dan met het werk bellen over hoe verder.

AD gaat na en week of 6 werken,kan ook 3 maanden zijn ,maar als het na 1,5 jaar nog niet werkt zou ik dat inderdaad proberen af te bouwen(in overleg met je arts).
Naar een psycholoog gaan hoef je je niet voor te schamen hoor,ik hoop dat ik daar morgen ook een verwijzing voor krijg.
Ik heb al van heel veel mensen ,gehoord dat ze er baad bij gehad hebben.
Ik heb ook lang gedacht dat wil ik niet, maar nu wil ik alleen maar hulp om van dit vervelende gevoel af te komen.

Ik denk dat echt even voor jezelf op moet komen, en je niet druk moet maken wat andere denken,schaam je niet voor je gevoel,maar luister ernaar!!!
Heel veel sterkte,en als je wat kwijt wil, mijn Pb staat voor je open!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-07-11 17:59

Geplaatst door de TopicStarter : 13-07-11 17:59

Colunder, wat jammer dat het toch weer niet lekker met je gaat. Hoe was het bij de dokter??

**Geplaatst**: 13-07-11 19:40

Geplaatst: 13-07-11 19:40

Ik heb te horen gekregen wat ik eigenlijk al maanden vermoedde,maar niet wilde toegeven,ik zit in een depressie.

ik ben doorverwezen naar een centrum voor geestelijke gezondheidszorg.
Best confronterend om dat te horen,ik vroeg nog of het geen burn out kon zijn, maar daar vond ze het te diep voor zitten.
Een kort durende behandeling via Indigo was ook geen optie omdat ik volgens haar aan die maximaal 8 behandelingen die je daar krijgt niet genoeg zal hebben.
Dit alles moet op korte termijn gebeuren, wachten tot mijn eigen huisarts terug is over 1,5 week vond ze te lang duren.
Ik vind het allemaal best heftig,maar heb besloten me er maar bij neer te leggen en af te wachten wat er komen gaat.
Nou eerst morgen nog een moeilijk telefoongesprek met mijn werk voeren,huisarts vond het schandalig dat mijn werk wel even door de telefoon kon bepalen dat ik niet ziek ben,volgens haar ben ik dat wel degelijk.
ik hoop echt dat ze niet te moeilijk doen morgen,dat kan ik er nu echt even niet bij hebben.

Hoe is het nu met jouw?
werk je wel gewoon?het is nu op jouw werk natuurlijk hoogzeisoen,dus best druk?
sterkte, denk aan jezelf!!!