Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Myrthe_Yolto schreef:TS, ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, maar via jeugdzorg heb ik het voor elkaar gekregen om begeleid te gaan wonen, en ben daar erg blij mee, omdat het tussen mijn ouders en mij écht niet gaat heb ik ook geen contact meer met hen (en famillieleden) Ik zou zeggen, neem contact op met bureau jeugdzorg bij jou in de buurt en leg je verhaal uit, zij kunnen je goed verder helpen
Miseria schreef:Is je moeder ergens onder behandeling voor haar verslaving?
Is er een famillielid waarmee je goed kan praten? Of iemand anders die als bemiddeler erbij kan zitten. Probeer eerst een gesprek met 1 van de ouders, daarna met de ander. Rustig aan, en met een onpartijdig iemand erbij.
Overigens, ook ik heb wel eens een klap gehad (eentje) maar daar was vaders zo van geschrokken dat het gelijk over was.. nooit meer gebeurd. Er is toch zon spreekwoord wat wil zeggen dat als je moet gaan slaan, je het niet met woorden afkan?
Love099 schreef:Omdat daar al meer dan 2 weken niet meer op gereageerd was en die gesloten is nu en dus niet meer gereageerd kan worden

. 
DaniBanani schreef:Onrespectloos = dubbele ontkenning = 'ik heb respect voor je'.

Citaat:Maar wat moet TS dan? Kennelijk voelt ze zich er hartstikke rot onder en weet ze niet wat te doen. Als je dan geen mensen in de buurt hebt bij wie je terecht kan/durft, blijft er weinig over.
Ik vind dat iedereen het recht heeft om te zeggen hoe het er thuis uitziet, of dat nu positief of negatief is. Als iemand z'n ouders ophemelt is dat toch ook niet respectloos? Het zou anders zijn als TS de zaken ernstig overdrijft of liegt, dát vind ik ook niet kunnen. Maar dat idee krijg ik niet.
Hhilde schreef:Brainless schreef:Dat ouders willen weten waar je bent is niet raar, dat klopt.
Een keer flinke ruzie, als puber, met geschreeuw/slaande deuren... is ook "normaal".
Maar slaan?? Dan moet het wel heel ernstig zijn.. dat is nl niet "normaal".
Wanneer is het mishandelen en wanneer eens slaan; daar zit een grens tussen. Mijn moeder heeft me uit onmacht wel eens een mep verkocht; simpelweg omdat ik haar tot het uiterste dreef en ik gewoon een verschrikkelijke irritante puber wasMaar ik ben NIET mishandelt thuis, ookal vond ik dat op dat moment wel.
Hhilde schreef:Sorry hoor, maar ik vind dit best normaal. Mijn ouders willen ook altijd een adres weten en een telefoonnummer als ik ergens heen ga. En mijn moeder heeft me ook wel eens geslagen. En m'n vader is ook wel eens zo boos geweest dat hij me eruit wou en me klappen wilde verkopen. Komop zeg, je bent niet van suiker en waarschijnlijk ook nog puber.
We horen dit verhaal maar van een kant en misschien ben jij er van overtuigd dat je het slecht hebt; ik twijfel daaraan.
Hhilde schreef:We krijgen het verhaal maar van één kant te horen. Misschien is TS wel iemand die elke avond tot 1 uur weg wil zijn en drugs gebruikt, of iets anders. En een SA kan wel wezen, maar dan nog zullen mensen je best kunnen herkennen. Hoe zou jij (of wie dan ook) het vinden als er op internet staat dat je alcoholist bent of geregeld woedeaanvallen hebt terwijl jij dit zelf anders ervaart? Ik vind verhalen van één kant altijd een beetje eng. Ze zal best de waarheid vertellen: maar alleen háár waarheid. Waar meer mensen meespelen, heb je meer waarheden en de waarheid ligt vaak in het midden.

Hhilde schreef:DaniBanani schreef:TS moet toch érgens haar verhaal kwijt kunnen.
Is een openbaar paardenforum daar de juiste plek voor? Ik denk het niet.
Als TS graag wil praten kan ze beter naar haar huisarts gaan die haar kan doorverwijzen. Dit kan hij doen zonder dat je ouders dat te weten komen.
DaniBanani schreef:Niet iedereen durft dat hè..een forum is anoniemer, dat is véél gemakkelijker dan naar een huisarts/vertrouwenspersoon. Bovendien zegt TS dat haar mentor niet heeft geholpen, daar is ze dus al heen geweest.
(en ja, misschien was dat omdat de mentor de situatie wel mee vond vallen..maar hoe dan ook, voor de TS voelt het als 'niet geholpen worden in een rotsituatie')