Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-05-11 15:09

Re: Hoe een hart van eelt toch telkens weer kan schrijnen

Geplaatst door de TopicStarter : 31-05-11 15:09

Nee ik weet nog niets. Gisteren was de beoordeling of de in bewaring stelling langer door moest gaan. Daar was vanochtend de uitspraak over, maar ik heb mijn vader er nog niet over gesproken. Ik kan hem na 5 uur even bellen, ik zal het jullie laten weten als ik wat meer weet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-05-11 19:50

Re: Hoe een hart van eelt toch telkens weer kan schrijnen

Geplaatst door de TopicStarter : 31-05-11 19:50

Net mijn vader aan de telefoon gehad. In bewaring stelling is met drie weken verlengd, gelukkig maar. Mijn moeder was vandaag rustiger, ze neemt haar medicatie weer en dat helpt natuurlijk goed.

**Geplaatst**: 31-05-11 19:51

Re: Hoe een hart van eelt toch telkens weer kan schrijnen

Geplaatst: 31-05-11 19:51

Fijn feetje.. beetje rust in de tent..
Kunnen jullie even opladen.
Hoe zijn je thuiswonende broertjes/zusjes eronder?

**Geplaatst**: 31-05-11 19:53

Re: Hoe een hart van eelt toch telkens weer kan schrijnen

Geplaatst: 31-05-11 19:53

Wat fijn Feetje, heb je toch voorlopig wat rust.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-05-11 20:08

Geplaatst door de TopicStarter : 31-05-11 20:08

Mijn broertje en zusje zijn ook wel blij met de rust. Ik kon aan de telefoon horen dat er in ieder geval flink gekeet werd in huis. Volgens mij waren ze een spel aan het spelen waarbij ze erg veel lawaai aan het maken waren

. Dat soort dingen kunnen ze niet doen als mijn moeder er is, die vindt dat teveel lawaai. Dus op de momenten dat ze weg is nemen die twee het ervan.

**Geplaatst**: 31-05-11 20:10

Geplaatst: 31-05-11 20:10

Feetje, ik heb geen tips of ervaringsverhalen voor je.

Wat ik wel heb is heel veel respect voor jou. De manier waarop je alles duidelijk verwoord en hoe je bezig bent het allemaal te regelen, chapeau!

Ik wens je succes en sterkte toe, en ook een arm om je heen en een brede schouder. Ik krijg het idee dat je er min of meer alleen voor staat en om dan al dit mee te hebben gemaakt is niet niks :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-06-11 21:53

Geplaatst door de TopicStarter : 16-06-11 21:53

Even een kleine update.

Het loopt natuurlijk allemaal weer niet zoals ik wil. Mijn moeder toonde berouw en daarom is het IBS afgelopen weekend al ingetrokken. Ze ligt nog wel in het ziekenhuis, maar kan dus weer naar huis als ze dat wil. Tweede nare bericht was dat ze haar niet meer willen behandelen in het ziekenhuis, geen crisisopname meer, geen therapie, niets aan begeleiding. Ze wordt eruit geschopt en mag niet meer terug komen. Ze wordt doorverwezen naar een huis tuin en keukenpsychiater met een klein kantoortje ergens midden in de stad. Er is dus geen mogelijkheid meer om haar op te laten nemen als het even niet lekker gaat. Maar wat moeten we dan? Moeten we nu iedere keer wachten tot er weer een IBS wordt afgegeven, voordat ze zover heen is moeten wij al maanden met haar om te zien gaan. Maanden van stress en onzekerheid, ik heb daar nu echt al geen zin meer in. Heb zelfs al overwogen om dan maar helemaal bij huis weg te gaan, maar dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen.
Kreeg vandaag het bericht dat ze weer een inzinking heeft en weer beginnend psychotisch is. Ze laten haar dus godzijdank nog niet gaan, maar de psychiater heeft al wel tegen haar gezegd dat als ze nu weer weg mag dat ze dan niet meer terug kan komen, psychotisch of niet.
Toen kreeg ik vanavond nog een rot bericht. Er is iemand naast ons huis de macht over het stuur verloren en dwars de tuin in gereden. Zeker 20 meter hekwerk stuk, bomen (grote bomen) uit de grond, border over een groot stuk vernield, gazon verrot en een auto die total los in onze tuin staat

. poedersuiker dit kan ik er gewoon echt even niet bij hebben. Ik moet dus morgen na school me naar huis haasten, foto's maken, verzekeraars bellen, reparateurs bellen, hek tijdelijk maken zodat de honden er niet uit kunnen en ga zo maar door. Ik heb daar even zo geen zin in, het is gewoon allemaal te veel. Ik zit in mijn tentamenweken en kan dit er gewoon echt niet bij hebben! Zit nu echt keihard te huilen omdat ik het even helemaal niet meer weet.

**Geplaatst**: 16-06-11 21:59

Re: Hoe een hart van eelt toch telkens weer kan schrijnen

Geplaatst: 16-06-11 21:59

Feetje toch, jeetje meid, wat krijg jij het voor je kiezen. :(:)

Als het kon had ik zo een beetje ellende van je overgenomen, maar dat gaat niet. Heb je geen vrienden in je omgeving waar je even tijdelijk tot rust kunt komen? Je komt over als een hele sterke meid, ik heb er respect voor, hoe je met deze situatie omgaat.

Er is altijd een licht aan het eind van de tunnel, zelfs als het pikkedonker is.. Héél véél sterkte toegewenst & een dikke knuffel!

**Geplaatst**: 16-06-11 22:02

Geplaatst: 16-06-11 22:02

Lieve sterke Feetje24 ik zit bijna met je mee te janken. Het enige wat ik kan zeggen is effe keihard je ogen uit je kop janken en dan gewoon maar weer verder gaan. Het gaat je wel lukken want je hebt al bedacht wat er allemaal moet gebeuren en dat is al het halve werk. Onthoud dat zelfs de zwartste nacht altijd eindigt in een dageraad. Sterkte!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-06-11 22:05

Geplaatst door de TopicStarter : 16-06-11 22:05

@Ier Ik zit door de week gelukkig al op mijn kamer in utrecht, dus lekker ver van huis. Maar ja in dit mobiele tijdperk kunnen ze je altijd bereiken. Ik ga dit weekend in ieder geval niet lang naar huis. Morgen eerst maar eens de troep opruimen en alles regelen (belangrijkste is schrikdraad plaatsen of hek repareren zodat de honden niet weg kunnen) en dan ga ik lekker naar de boerderij en naar mijn vriend. Ze zien me dan het hele weekend niet meer, zaterdagochtend ga ik nog wel even om 7 uur naar huis toe om de tuinmannen te instrueren dat ze vooral niets mogen opruimen voordat de verzekering is geweest en dan ben ik weg. Dan ga ik lekker van mijn twee prachtige paardjes genieten en tot rust komen in de armen van mijn ontzettend lieve vriend. Hij bood nu al aan of hij niet even naar me toe moest komen (bijna 3 uur rijden!) zodat ik vannacht iig niet alleen zou zijn. Hoefde niet van mij, ik kan het zelf wel aan, maar het laat wel zien hoe lief hij is voor me.

Saswes, ja ik ga ook gewoon even keihard janken en dan morgen gewoon weer verder. Masker op en we zien wel weer wat de dag me brengt.

**Geplaatst**: 16-06-11 22:13

Re: Hoe een hart van eelt toch telkens weer kan schrijnen

Geplaatst: 16-06-11 22:13

Gelukkig heb je zo´n lieve vriend. Heb je wel ff nodig he.

**Geplaatst**: 20-06-11 22:14

Re: Hoe een hart van eelt toch telkens weer kan schrijnen

Geplaatst: 20-06-11 22:14

Fee, hoe gaat het nu?
Wat vreselijk dat ze jouw moeder niet meer willen opnemen..
Moet er dan echt eerst iets mis gaan?

Denk om jezelf meis! Echt doen hoor! En laat je lekker troosten door je vreselijk lieve vriend, ook al zit het niet in je! Je hoeft hier niet 'alleen' doorheen!