Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-05-11 22:14

Re: Van paard af op de beton gevallen.

Geplaatst: 25-05-11 22:14

Tja als ze haar vader niet zo ver krijgt snap ik dat ze niet gaat.. Kun je niet eventjes door zeuren ts? Lijkt me niet echt vol te houden tot morgen vroeg als ik het zo lees..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-11 22:15

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-11 22:15

Jawel, mijn vader wel ashley.
Gaat hier altijd zo.
' Chiara we gaan morgen wel, het is laat. Bijt even op je tanden.'
' Chiara, ik zal je insmeren(zo gezegt, zo gedaan ,maar kom).'
Snap niet dat hier niemand weet dat er zo ouders zijn, maargoed.
Mijn vader is zo. En ja, hij is lief en alles wat je maar kunt wensen..
Ik bel stalgenootje.

**Geplaatst**: 25-05-11 22:17

Geplaatst: 25-05-11 22:17

Ik ben ook ooit eens keihard op het asfalt gevallen opdezelfde manier die jij beschrijft en was ook helemaal beurs. Kan me nog herinneren dat ik echt even moest gaan zitten met hoofd tussen mijn benen. Heb ook heel lang last gehad van mijn rug ter hoogte van mijn nieren.

Artsen kunnen mij niet zeggen of deze harde val te maken heeft met de rugproblemen die redelijk vlak daarna heb gekregen ik goi het op het zware werk wat ik destijds deed, maar vlak deze val ook niet uit dat dit het eerste zetje is geweest). Het is nu bijna 10 jaar verder en als ik zonder zadel op mijn paard een stukje over de weg ga (wij zitten aan een lange rustige landweg) dan bekruipt mij het gevoel nog steeds.

meid laat je morgen even nakijken, beter een keer teveel als een keer te weinig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-11 22:19

Re: Van paard af op de beton gevallen.

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-11 22:19

Niemand die kan gaan.
fijn zo, pf.
Ik ga morgen, ik kan er toch niets aan veranderen.
Dus alsjeblieft, wees niet boos op me.
Maar ik kan niet meer doen als mijn vader proberen te overtuigen en rond te bellen.

**Geplaatst**: 25-05-11 22:19

Geplaatst: 25-05-11 22:19

Chiaraa_ schreef:
Jawel, mijn vader wel ashley.
Gaat hier altijd zo.
' Chiara we gaan morgen wel, het is laat. Bijt even op je tanden.'
' Chiara, ik zal je insmeren(zo gezegt, zo gedaan ,maar kom).'
Snap niet dat hier niemand weet dat er zo ouders zijn, maargoed.
Mijn vader is zo. En ja, hij is lief en alles wat je maar kunt wensen..
Ik bel stalgenootje.

Verstandig van je om te doen

**Geplaatst**: 25-05-11 22:23

Re: Van paard af op de beton gevallen.

Geplaatst: 25-05-11 22:23

hmm lekkere vader van je dan...
die van mij had al 3x met me op de ehbo gezeten. maargoed:)

als je echt niemand vind. bel danmorgenvroeg iemand. en probeer vanavond in een warm bad te gaan.
En zoals iemand al zij eenkussen onder je knieen wil ook nog wel eens helpen!

ik wens je heel veel succes ermee, en dat er niks gebroken is.
Dan kan het je de rest van je leven veel pijn opleveren:)

**Geplaatst**: 25-05-11 22:23

Geplaatst: 25-05-11 22:23

Het is dat je in België woont en ik geen rijbewijs heb, maar al had ik een rijbewijs, dan had ik je met alle liefde even op komen halen en naar de ehbo gebracht..
Bel wel even de huisartsenpost, zij kunnen je meer vertellen en als jij aangeeft wat je voelt kunnen ze misschien inschatten of het nodig is om direct langs te komen, direct een optie om paps wel te overtuigen.

**Geplaatst**: 25-05-11 22:26

Geplaatst: 25-05-11 22:26

Nou ik snap best dat ouders zo zijn... mijn ouders gingen ook liever niet dan wel met me naar de dokter.
Heb meerdere malen onderdelen gekneusd maar ik mocht ook niet naar een dokter, maar als het ècht te gortig was dan toch wel.
Zusje is bijv. met skeeleren eens op d'r achterhoofd gevallen, hard, toen is mijn moeder toch maar ff voor een check-up gegaan.

Toen ik echter eens met m'n scooter onderuit ben gegaan waarbij mijn enkels onder mijn scooter zijn gekomen, hoefde ik echt niet te opperen of ik naar de dokter zou gaan.
Was op zaterdag gebeurt, kon op beide voeten niet staan (maarja moet wel, want 1 voet kan je nog ontzien maar 2 wordt lastig

) en moest gewoon maandagavond naar mijn bijbaantje vakkenvullen in de supermarkt.
Iemand anders daar moeten aanspreken om mijn scooter op de standaard te trekken want dat kon ik natuurlijk niet.
Daar aangekomen, geprobeerd te werken met tranen in mijn ogen, naar huis gestuurd door mijn baas met de mededeling 'naar huis, naar de dokter en zeg maar tegen je moeder dat ik jouw de komende 2 weken niet meer wil zien hier'.

Gelukkig net EHBO bij paarden gehad, dus de volgende dag maar provisorisch steunverbanden aangelegd bij beide enkels en omdat ik niet naar de dokter 'mocht' ben ik toen ff langs de assistente geweest om te vragen hoe lang zo'n steunverband mocht blijven zitten en of hij goed zat (banketstaaf natuurlijk maar dan was ik iig bij de huisarts binnen).

Assistente heeft huisarts erbij gehaald, die heeft gekeken en mij een compliment over mn steunverbanden gegeven en mij op m'n kloten gegeven dat ik niet eerder was gekomen..

1 enkel zwaar gekneusd en 1 tegen een breuk aan zei hij....

Toch maar aan moeder verteld en toen is ze om van die elastische steunkousen gegaan enzo en nam ze 't pas serieus.

Sorry voor het lange verhaal maar wat ik wil zeggen is: kom voor je jezelf op, alleen jij voelt hoeveel zeer het doet en het gaat wel om jouw ruggetje he

, niet die van je vader.

Hopelijk kun je snel naar een arts en heb je geen breuken of andere ernstige verwondingen.

Succes!

**Geplaatst**: 25-05-11 22:26

Geplaatst: 25-05-11 22:26

Bel anders zelf even de HAP en leg je verhaal voor. Vaak kunnen ze al via de telefoon beoordelen of je wel of niet moet langs kome.Fijne vader heb je trouwens. Hij gaat het zich zelf nooit vergeven als er wel iets gebroken is in je rug.

**Geplaatst**: 25-05-11 22:29

Geplaatst: 25-05-11 22:29

Ja inderdaad, misschien kan de HAP jouw vader wel overtuigen...
Of misschien wil de HAP wil bij jou op huisbezoek komen.
Hopelijk kan stalgenootje ff met je gaan.

Inderdaad, als ik dichterbij had gewoon had ik je wel even komen halen, maarja daar heb je nu niets aan.

Ik neem jouw ook niks kwalijk hoor

Hoop wel dat jij die val net zo serieus neemt als wij hier

Hopelijk kun je wat manieren vinden om de pijn te verlichten.

**Geplaatst**: 25-05-11 22:29

Geplaatst: 25-05-11 22:29

Ik zou ook gewoon even bellen. Als zij zeggen dat je écht langs moet komen kunnen zij misschien je vader wel overtuigen. Misschien zeggen ze dat je niet hoeft te komen, maar morgen. Dan zou ik vooral proberen om je spieren warm te houden, een warm bad is denk ik een goed idee.

**Geplaatst**: 25-05-11 22:31

Geplaatst: 25-05-11 22:31

Chiaraa_ schreef:
Niemand die kan gaan.
fijn zo, pf.
Ik ga morgen, ik kan er toch niets aan veranderen.
Dus alsjeblieft, wees niet boos op me.
Maar ik kan niet meer doen als mijn vader proberen te overtuigen en rond te bellen.

Wat naar voor je!
Mocht het nou echt niet lukken kan je het beste ibuprofen nemen voor de spieren. Neem er twee en dan naar bed.
Hoop dat alles mee valt en dat je toch zsm een arts kan zien.

Sterkte meis!

**Geplaatst**: 25-05-11 22:32

Geplaatst: 25-05-11 22:32

dat had ik ook ja, kon van alles behalve liggen..
maar ja, toch een wervel stuk...

snel laten kijken!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-11 22:33

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-11 22:33

Ik neem dit echt serieus, zit hier met tranen in mijn ogen alles te lezen.
Ik zou ook met mijn dochter meteen gaan, maar zo is het nu eenmaal niet.

Ashley1, jij moet ook pijn hebben gehad!
dank je voor je begrip, maar het is hier echt ook zo.

**Geplaatst**: 25-05-11 22:38

Geplaatst: 25-05-11 22:38

Pff.. sterkte zeg!
Wat een nare val is dat geweest. Ik hoop dat 't mee valt! :(:)

**Geplaatst**: 25-05-11 22:40

Geplaatst: 25-05-11 22:40

Chiara,

Bel gewoon de HAP, en als zij van mening zijn dat je langs moet komen, geef dan de telefoon door aan je vader en laat hen vertellen dat je misschien wel een ruggewervel gebroken kan hebben. Als een arts het zegt gaat er misschien wel een lampje branden...

Ik keek op je profiel waar je woonde (zodat ik het HAP nummer op kon zoeken voor je) en zag dat je op dezelfde dag jarig bent als ik $*\o/*$

**Geplaatst**: 25-05-11 22:40

Geplaatst: 25-05-11 22:40

Als ik dit lees voel ik de rillingen weer over mijn lijf trekken.
ik heb ooit een val van het paard gemaakt, gewoon in de rijbak, en hierbij een rugbeschadiging opgelopen.
Lekker eigenwijs mee door gelopen en pas 3 weken later keertje naar de dokter.
Het is 5 jaar terug en heb nu dag in dag uit last van mijn rug.
Sterker nog ik mag niet eens meer paardrijden met mijn rug.
Maarja ik was de gene die eigenwijs was en moet er zelf mee leven

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-11 22:41

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-11 22:41

Ik ga een asperientje nemen en mijn bedje opzoeken.
Ik ga proberen toch wat te slapen, ben uitgeput.
Vader negeerd mijn pijnlijk kreunen, die wel echt zijn.
Ach, fijn leven hier.

**Geplaatst**: 25-05-11 22:41

Geplaatst: 25-05-11 22:41

3bengels schreef:
Bel anders zelf even de HAP en leg je verhaal voor. Vaak kunnen ze al via de telefoon beoordelen of je wel of niet moet langs kome.Fijne vader heb je trouwens. Hij gaat het zich zelf nooit vergeven als er wel iets gebroken is in je rug.

Hiervan, van het dikgedrukte gedeelte gaan altijd mijn nekharen overeind staan.
Over de telefoon kùn je niet beoordelen of iemand wel of niet iets ernstigs genoeg mankeert om wel of niet langs te moeten komen.

Bij mij is er 2 x beoordeeld door de *zoekt geschikte verwoording voor het vrouwspersoon aan de telefoon op de momenten dat ik belde* dat het niet nodig was dat wij langskwamen, 1 x belde ik tijdens mijn eerste zwangerschap dat ik al 2 dagen opliep en niet meer geslapen had van de buikpijn en dat ik het niet meer trok: haar conclusie (letterlijk!): "het zijn harde buiken ivm bandenpijn, neem maar 2 paracetamol. Weeën lijkt me onwaarschijnlijk met 28wkn zwangerschap. Maar als het weeën zijn werken die paracetamols natuurlijk niet." (mijn gedachte toen: 8)7

)
Op mijn vraag wat ik dan moest doen als de paracetamols niet zouden werken: "die moeten wel werken want zo vroeg zullen het nog geen weeën zijn"

Dus.

Op 5 dec. begon de pijn en op 7 dec. kon ik dan eindelijk bij iemand terecht (vk, huisarts en hap schoven me af).
Bij de vk bleek dus dat ik al wel degelijk 2 dagen met weeën rondliep en werd ik direct met spoed met de ambu naar een z-huis 2 uur verderop verplaatst die een zeer goede IC voor vroeggeborenen hadden... bedankt HAP. Voor 't zelfde geld had 't doorgezet en had ik thuis bevallen met 28wkn en was het einde oefening geweest.

Later toen mijn kindje geboren was en na 4 weken z-huis eindelijk de eerste week thuis was, werd ze weer niet goed. Wij als ouders zagen dit direct.
Zondagmiddag, dus wij bellen de HAP. Haar conclusie: ''kind is nog maar 5 weken oud en net 1 week thuis, jullie kennen haar gewoon nog niet zo goed. Ze spuugt niet en heeft geen koorts. En over het huilen: ja alle baby's huilen wel eens. Ik zal een [url]telefonisch[/url] consult inplannen, dan belt de arts over een half uurtje op om het te bespreken."

Een telefonisch consult voor een baby van 5 weken?

Na nogmaals bellen en doordrammen door ons, mochten we langskomen waarna ons kindje met gillende sirenes naar het Sophia kinderziekenhuis werdt gebracht omdat haar aangeboren afwijking (die ik uiteraard had vermeld aan de telefoon) weer opspeelde.

Mijn ervaring met de HAP is dat ze liever hebben dat je niet komt en altijd als advies geven: 'neem een paracetamol, kijk het voor de nacht nog even aan, is niet beter, ga dan morgen even naar de huisarts'

Kun je zelf natuurlijk ook niet bedenken, voor zulk advies bel je natuurlijk de HAP :roll:

**Geplaatst**: 25-05-11 22:45

Re: Van paard af op de beton gevallen.

Geplaatst: 25-05-11 22:45

@ Ashley1: Zoiets bizars heb ik nooit meegemaakt, wel toevallig dat het in deze omgeving is gebeurd aan je benoemingen van ziekenhuizen etc. te zien!
Heftig!

**Geplaatst**: 25-05-11 22:46

Geplaatst: 25-05-11 22:46

Niet elke praktijk en elke hap is hetzelfde. Je hebt er slechte en goede tussen zitten. Een goede assistente moet met uitvragen een heel eind komen en altijd het zekere voor het onzekere nemen. Jammer genoeg hebben ze niet overal de intuitie en het verstand van een goede assistente

Jou ervaringen zijn wel echt verschrikkelijk. Heb je er wat mee gedaan? Want diegene die je aan de telefoon hebt gehad, beide keren, heeft wel echt serieuze fouten gemaakt! Heftig zeg!

Laatst bijgewerkt door Krips op 25-05-11 22:48, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-05-11 22:46

Geplaatst: 25-05-11 22:46

En als jij inderdaad de HAP kan overtuigen (want dat moet je bij hun meestal) van jouw verwondingen en dat zij zelf bij jou langskomen? Of je vader vertellen dat hij met jou moet langskomen?

Het is ook laat, pff.. vind 't wel heel sneu voor je, weet hoeveel pijn het kan doen. :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-11 22:47

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-11 22:47

Ik sta hier echt op huilen, ik ben aan het huilen.
aan het brullen werkelijk.
' Chiara dit is geen spoedgeval hé, er is nu vast geen dokter meer'.
En dan mag je je als kind niet ongewenst soms voelen of je niet eens triestig voelen.
Sorry mensen, maar ik ga slapen.
Proberen..

**Geplaatst**: 25-05-11 22:48

Geplaatst: 25-05-11 22:48

Niet te veel of te sterke pijnstillers nemen, mocht je iets gebroken hebben dan voel je iig de pijn als je in je slaap een rare houding aanneemt. Of leg jezelf een beetje klem met kussens om de nacht door te komen.
Als het niet gaat 's nachts, bel gewoon een ambulance.

**Geplaatst**: 25-05-11 22:48

Geplaatst: 25-05-11 22:48

TS, een goede nacht gewenst!Het heeft geen zin om je er nu druk om te maken.
Paniek helpt niet. Laat je niet bang maken.
Morgenvroeg even afwachten. In veel gevallen valt het mee hoor! Natuurlijk zijn er altijd 'griezelverhalen'.
Sterkte.

Laatst bijgewerkt door senna21 op 25-05-11 22:49, in het totaal 1 keer bewerkt