Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
). Maar de liefde voor paarden zat er al vanaf heel vroeg in. Was altijd wel bij de paarden te vinden en heb sinds mijn 15e eigen paarden. Ik zou echt niet zonder kunnen!
, want uiteindelijk gooi je hier nu maar met losse eigen ervaringen. Mijn ervaringen zijn namelijk anders. Ik ben als 6jarige gestart in de paarden, altijd zot van geweest en op mijn 21ste gestopt omdat ik enerzijds te weinig tijd had, anderzijds omdat ik er gewoon écht geen zin meer in had. Tuurlijk, ik blijf het toffe beesten vinden, maar ik ben er zeker niet 'gek' van. Ik heb ook geen behoefte om elke paard dat ik zie te gaan aaien
. Ik kom nog wel eens in dat paardenwereldje (familie in de sport, vrienden die nog rijden), en ik zal wel meepraten, maar op zich zegt het me echt niets meer
.
. Die hadden veel meer het karakter om er écht voor te gaan, om écht wedstrijdgericht te trainen, om 'over lijken te gaan' (bij wijze van dan, hiermee bedoel ik dat zij veel harder zijn in hun beslissingen. Als paard A niet meekan, nja, verkopen die handel) en om te durven rijden (niet de softie uit te hangen, véél correcter rijden en meteen doorpakken als er ergens een misstap komt). Emotionele afstandelijkheid... 
Eens besmet, altijd besmet.