Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-03-11 11:29

Geplaatst: 01-03-11 11:29

Als mensen gaan dementeren gaan ze dingen doen die ze vroeger nooit zouden doen. Dat is naar voor de familie, want die herkennen hun familielid niet meer. Dat kan heel moeilijk zijn, vader of moeder zegt ineens dingen die ze vroeger nooit zouden zeggen, doen dingen die ze nooit zouden doen. Dan is het begrijpelijk dat mensen gaan proberen vader of moeder 'in stand te houden' zoals hij of zij vroeger was. In mijn visie is dat niet haalbaar. Net als dat je veranderd als je opgroeit van klein kind naar volwassene, verander je ook als je dement wordt. Dan ben je niet meer wie je vroeger was.

Ik denk dat het niet alleen de taak van de zorg is om familie tevreden te houden, maar vooral om de bewoners tevreden te houden. Dit soort uitstapjes zijn goed voor mensen; ze zien weer eens iets anders, hebben iets om over te denken. Voor mensen die regelmatig vergeten welke dag en maand het is, is het goed om dit soort seizoensgebonden dingen te doen.

Ook kan een verpleegtehuis niet aan iedere individuele wens voldoen. Sommige dingen moet gewoon, omdat iedereen dat nu gaat doen. Er is gewoon niet genoeg personeel om voor iedereen een compleet individueel programma te maken iedere dag.

En daarbij: meneer vind dit nu blijkbaar leuk. Dan vind ik dat zijn vrouw daar respect voor moet hebben. De kans is groot dat er sprookjes voorgelezen worden op de afdeling, of dat er geknutseld wordt. Dat zijn waarschijnlijk ook dingen waar hij vroeger niet aan meegedaan zou hebben.

**Geplaatst**: 01-03-11 11:31

Geplaatst: 01-03-11 11:31

Brainless schreef:
Ik vind dat men rekening daarmee moet houden.
Als de verpleging wist dat de man dat van zijn geloof niet mocht hadden ze het niet moeten doen.
Ik zou ook niet leuk vinden als men bv mijn oma opeens een broek aan zouden trekken omdat zij toch niet meer weet hoe en wat.
Mijn oma zou normaal nooit een broek aangetrokken hebben.

Wist het verpleegtehuis van niets... tja een foutje kan gebeuren, maar "bewust" iets doen of laten omdat de bewoner toch al dement is, vind ik niet kunnen.

Eens. Als de man eerst dat geloof heeft ,en er nu niets meer vanaf weet waarhij is en wat hij is ,hadden ze hem nog niet naar de carnaval mogen brengen. Dat moet je als verpleging ook respecteren.

Maar de andere kant is weer dat meneer het heel leuk vond... Moeilijk hoor.

**Geplaatst**: 01-03-11 11:34

Geplaatst: 01-03-11 11:34

Voor iedereen die vind dat deze man absoluut niet naar het carnaval had gemogen: waar hadden ze hem dan moeten laten? Je kunt iemand niet in zijn eentje in de woonkamer laten zitten, of op zijn kamer zetten omdat alle anderen naar het carnaval gaan kijken. In veel huizen is er niet genoeg zorg om voor ieder individu een begeleider te hebben.

Daarnaast: hoe willen jullie dat ze dat doen, voor iedere activiteit een formulier naar de familie sturen of hun vader/moeder/broer/zus/man/vrouw deel mag nemen aan de activiteit? Je brengt je familie naar een huis, en daarmee geef je de regie over dit soort kleine dingen uit handen. Een kerstviering zal ook centraal gaan, en ik vermoed dat er op de afdeling ook een kerstboom komt te staan. Dan kun je zeggen dat je vroeger nooit een kerstboom in huis had omdat dat van je geloof niet mocht, maar je zit nu in een huis met veel anderen, en daar zul je je aan aan moeten passen.

Laatst bijgewerkt door Vjestagirl op 01-03-11 11:38, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-03-11 11:38

Geplaatst: 01-03-11 11:38

Liselot11 schreef:
Brainless schreef:
Ik vind dat men rekening daarmee moet houden.
Als de verpleging wist dat de man dat van zijn geloof niet mocht hadden ze het niet moeten doen.
Ik zou ook niet leuk vinden als men bv mijn oma opeens een broek aan zouden trekken omdat zij toch niet meer weet hoe en wat.
Mijn oma zou normaal nooit een broek aangetrokken hebben.

Wist het verpleegtehuis van niets... tja een foutje kan gebeuren, maar "bewust" iets doen of laten omdat de bewoner toch al dement is, vind ik niet kunnen.

Eens. Als de man eerst dat geloof heeft ,en er nu niets meer vanaf weet waarhij is en wat hij is ,hadden ze hem nog niet naar de carnaval mogen brengen. Dat moet je als verpleging ook respecteren.

Maar de andere kant is weer dat meneer het heel leuk vond... Moeilijk hoor.

maar hier wordt 1 ding vergeten... deze man is niet meer wie hij was, heeft andere interesses gekregen, vindt andere dingen leuk dan vroeger. Misschien hield hij vroeger niet van de bingo, en vindt hij het nu prachtig. Misschien hield hij vroeger niet van tekenen, en vindt hij het nu geweldig. Misschien wilde hij vroeger niet naar carnaval, en geniet hij er nu wel van. Dat kan toch? Dit zijn processen die iedere dementerende meemaakt. Maar ook een dementerende heeft een stem, en kan prima beslissen wat hij wel en niet leuk vindt.

daar hoef je trouwens niet eens dementerend voor te zijn. Vond ik vroeger de barbies leuk om mee te spelen, nu liggen ze werkloos op zolder. Hou ik nu niet van bingo of klaverjassen vind ik dat misschien over 30 jaar wél leuk.

Laatst bijgewerkt door verootjoo op 01-03-11 11:39, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-03-11 11:39

Geplaatst: 01-03-11 11:39

Vergeet niet dat spelletjes spelen enzo heel wat anders is dan een geloof. Dat iemand vroeger geen monoploy speelde en nu wel is in mijn ogen heel anders dan iemand die cristelijk is en opeens meegenomen word naar carnaval etc.

**Geplaatst**: 01-03-11 11:40

Geplaatst: 01-03-11 11:40

Dit is geen goede zorg.
Iemand die dement is kan niet voor zichzelf beslissen, en dit behoor je dus aan de familie over te laten al helemaal wanneer het verleden of geloof van de man bekend is.
De verzorging heeft naar mijn mening hierin te kort gedaan en had met de familie moeten overleggen.

Het is dan jammer dat de familie nee zou zeggen terwijl deze man een geweldige dag zou hebben gehad, dan moeten ze dus naar de familie wijzen, en kun je hen aangeven dat het voor de man jammer is / was dat hij het gemist heeft.

**Geplaatst**: 01-03-11 11:41

Geplaatst: 01-03-11 11:41

Daphne__ schreef:
Vergeet niet dat spelletjes spelen enzo heel wat anders is dan een geloof. Dat iemand vroeger geen monoploy speelde en nu wel is in mijn ogen heel anders dan iemand die cristelijk is en opeens meegenomen word naar carnaval etc.

Er zijn ook mensen die vroeger wel christelijk waren en nu niet meer naar de kerk willen. Sleep je die gedwongen mee naar de kerk? Andersom zie je het ook. Mensen die nooit gelovig waren, maar nu wel om de kerk vragen. Mogen die dan niet?
Die mensen zitten in de laatste fase van hun leven, geven veel uit handen. Mogen ze dan ook al niet zelf beslissen wat ze wel en niet leuk vinden?

**Geplaatst**: 01-03-11 11:43

Geplaatst: 01-03-11 11:43

Daphne__ schreef:
Vergeet niet dat spelletjes spelen enzo heel wat anders is dan een geloof. Dat iemand vroeger geen monoploy speelde en nu wel is in mijn ogen heel anders dan iemand die cristelijk is en opeens meegenomen word naar carnaval etc.

Kijk eventjes naar het grote plaatje: dit soort kleine dingetjes passen in dezelfde lijn. De lijn dat iemand niet meer is wie ze vroeger waren. Heel cru, maar als je dement bent is de kans dat je je nog bewust bent van iets abstracts als 'geloof' heel klein. Deze meneer is (waarschijnlijk) niet meer de Christenlijke man die hij vroeger was.

Zijn dagen zien er niet meer uit zoals ze er vroeger uitzagen. Hij doet andere dingen, zegt andere dingen, praat met andere mensen. Eerlijk is eerlijk, zijn leven is waarschijnlijk niet zo spannend meer. Dan vind ik het best cru om in de naam van iemand wie deze meneer vroeger was, hem nu zijn plezier te onthouden.

**Geplaatst**: 01-03-11 11:46

Geplaatst: 01-03-11 11:46

Maar basale zaken als creatieve activiteiten, bingo, liedjes zingen zijn i.m.o. iets anders, dan activiteiten die te maken hebben met geloof / normen en waarden van de cliënt en diens familie.
Bepaalde wensen dien je te respecteren.

Zo heb ik in de crisisopvang een cliënte gehad uit een zeer streng gereformeerd gezin.
Meiske mocht geen broeken aan, geen radio luisteren en geen tv kijken.
Wij hadden haar dat allemaal kunnen geven, broeken zijn praktischer, met radio en tv kan ze zichzelf beter vermaken. Ouders hadden er toch geen zicht op.
Maar nee, dat doe je gewoonweg niet.
Ook al druist het wellicht tegen je eigen ideeën in. Dat is een stukje professionaliteit.

En waarom zou je er bewust voor kiezen om de wensen van de familie in de wind te slaan?

En dat meneer per sé mee moest, omdat er anders niemand voor hem was is natuurlijk een makkelijk excuus.
Als een bewoner door ziekte o.i.d. niet mee had gekund naar de carnaval had daar ook iets voor geregeld moeten worden.

**Geplaatst**: 01-03-11 11:47

Geplaatst: 01-03-11 11:47

ik ben het helemaal met verootjo en vjesrtagirl eens, en ik herken in hun betogen dat ze ervaring in deze tak van zorg hebben. ik heb zelf ook lange tijd voor dementen gewerkt in een verpleegtehuis. ik vermoed dat je er misschien iets anders tegenover staat als je er werkt of dat je als familie ertegen aan kijkt. familie wil toch vaak proberen vast te houden aan wat was...en niet meer terugkomt
oh ja als een bewoner echt niet meewil of kan naar een aktiviteit is er altijd wel een afdeling waar personeel achterblijft,dat hoeft idd het probleem niet te zijn.
maar ik heb meermaals gezien dat het hele geloof losgelaten werd en daar doe je als personeel of familie helemaal niets aan -net als dat mensen in het oog van de dood aan het bidden slaan...we hebben het hier over volwassen mensen en niet over tieners dir=e nog onder de verantwoording van de ouders vallen he? vind ik wel even iets anders, zo gauw dat meisje 18 geworden is en zelf de tv gids vraagt weiger je dan ook?

Laatst bijgewerkt door knollentuin op 01-03-11 11:51, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-03-11 11:47

Geplaatst: 01-03-11 11:47

maradhja schreef:
Dit is geen goede zorg.
Iemand die dement is kan niet voor zichzelf beslissen, en dit behoor je dus aan de familie over te laten al helemaal wanneer het verleden of geloof van de man bekend is.
De verzorging heeft naar mijn mening hierin te kort gedaan en had met de familie moeten overleggen.

Het is dan jammer dat de familie nee zou zeggen terwijl deze man een geweldige dag zou hebben gehad, dan moeten ze dus naar de familie wijzen, en kun je hen aangeven dat het voor de man jammer is / was dat hij het gemist heeft.

Moet de zorg dan voor iedere actviteit toestemming vragen? Je kunt niet alles overleggen, je kunt niet voor iedereen een individueel programma maken. Je zit in zo'n huis, omdat je familie niet meer voor je kan of wil zorgen. Je bent daar gekomen omdat dit huis voldoet aan wat voor wensen jij of je familie hebt of hebben in het leven. Dat kan vanalles zijn. Je hebt Christenlijke huizen, Anthropsofische huizen, Holoistische huizen, huizen voor vegetariers en voor doven. Voor iedereen is wel wat te vinden. Daar kies je bewust voor. Dan moet je er ook op vertrouwen dat de zorg in zo'n huis (en in dit geval waarschijnlijk het management) het beste met die persoon voor heeft. De zorg heeft het meeste inzicht in wat iemand nog kan en wil, omdat zij iedere dag met die persoon werken.

**Geplaatst**: 01-03-11 11:49

Geplaatst: 01-03-11 11:49

Kanelly schreef:
Maar basale zaken als creatieve activiteiten, bingo, liedjes zingen zijn i.m.o. iets anders, dan activiteiten die te maken hebben met geloof / normen en waarden van de cliënt en diens familie.

naar een carnavalsstoet gaan kijken wordt door de meeste mensen beschouwd als een leuk uitstapje, niet als iets wat met geloof te maken heeft

**Geplaatst**: 01-03-11 11:51

Geplaatst: 01-03-11 11:51

Ik ga weer mee met Kanelly

Ik kan me trouwens haast niet voorstellen dat er huizen zijn die hun dementerende bewoners meenemen naar carnaval, misschien is een kerkbezoek een meer realistisch voorbeeld?

**Geplaatst**: 01-03-11 11:51

Geplaatst: 01-03-11 11:51

Mijn moeder is ook zwaar dementerend, ze heeft vasculaire dementie. Ze gaat 4 keer per week naar de dagopvang en de rest van haar tijd zit ze Andre Rieu en Andre van Duin te kijken. Daar hield ze echt absoluut niet van, maar nu amuseert ze zich er echt mee en het geeft mijn vader de ruimte om het huishouden etc. te doen. Mijn vader en moeder zijn vegetarisch, maar soms komt er een "buddy" 's middags bij mijn moeder, zodat mijn vader even de deur uit kan. Zij heeft met kerst eend meegenomen voor mijn moeder. Dat heeft ze met smaak opgegeten. Als mijn moeder geen hersenbloeding had gekregen en als gevolg daarvan dementerend was geworden had ze echt nooit een hap genomen. Zolang mijn moeder haar laatste maanden/jaren gelukkig is, zal mijn vader de laatste zijn die er wat van zou zeggen. Ondanks dat mijn vader een zware last heeft, elke dag stijf gescholden wordt door mijn moeder ( wat ook echt niet een eigenschap was van mijn moeder) Ze mijn vader slaat, schopt en soms best hardhandig wegduwd, zal mijn vader alleen dingen doen voor en met haar die voor haar het leven nog leuk maken.

**Geplaatst**: 01-03-11 11:52

Geplaatst: 01-03-11 11:52

er wordt carnaval gevierd in het verpleegtehuis..wie is er daadwerkelijk wel s in een verpleegtehuis geweest en weet wat er daar allemaal gedaan wordt aan activiteiten?

**Geplaatst**: 01-03-11 11:53

Geplaatst: 01-03-11 11:53

Blijkbaar was dit al bekend bij de zorg, en is er toch voor gekozen om deze man naar de carnaval te laten kijken. Dan moet je dus ook nog maar eens verder gaan nadenken, zit hij dus wel in de juiste groep mensen?

Daarbij wanneer familie niet meer voor je kan of wil zorgen blijven ze wel een zeggenschap hebben, en JA dan ga jij als activiteiten begeleiding toestemming vragen.
En wanneer het allemaal goed geregeld was, was het natuurlijk ook allemaal alláng bekend dat deze meneer hier niet naar mag kijken.

Dus nee hier is echt tekort gedaan. Je kunt wel allemaal mensen met dezelfde intresse in een woongroep zetten, maar toch heeft ook ieder belang aan een stukje persoonlijke zorg, jammer wanneer dit wordt vergeten.

**Geplaatst**: 01-03-11 11:54

Geplaatst: 01-03-11 11:54

fojoe schreef:
Kanelly schreef:
Maar basale zaken als creatieve activiteiten, bingo, liedjes zingen zijn i.m.o. iets anders, dan activiteiten die te maken hebben met geloof / normen en waarden van de cliënt en diens familie.

naar een carnavalsstoet gaan kijken wordt door de meeste mensen beschouwd als een leuk uitstapje, niet als iets wat met geloof te maken heeft

Dat ligt er denk ik maar net aan hoe je zelf bent opgevoed of wat je 'band' met het geloof is (in hoeverre je je erin wil verdiepen/verdiept hebt)

Ik leg de link met het geloof namelijk wel degelijk.

En knollentuin, ligt er ook maar weer net aan welk verpleegtehuis.
De huizen waar ik kom/geweest ben, werd zeker geen carnaval gevierd.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 01-03-11 11:55, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-03-11 11:54

Geplaatst: 01-03-11 11:54

knollentuin schreef:
er wordt carnaval gevierd in het verpleegtehuis..wie is er daadwerkelijk wel s in een verpleegtehuis geweest en weet wat er daar allemaal gedaan wordt aan activiteiten?

Ik werk in een verpleegtehuis, en daar wordt zeker carnaval gevierd.

**Geplaatst**: 01-03-11 11:55

Geplaatst: 01-03-11 11:55

Kanelly schreef:
Maar basale zaken als creatieve activiteiten, bingo, liedjes zingen zijn i.m.o. iets anders, dan activiteiten die te maken hebben met geloof / normen en waarden van de cliënt en diens familie.
Bepaalde wensen dien je te respecteren.

Maar de normen en waarden, en waarschijnlijk ook het geloof van de cliënt zijn veranderd. Hij is niet meer wie hij vroeger was. Zal hij ook nooi meer worden. Hij is iemand die er hetzelfde uitziet, en hetzelfde heet, maar wel een andere persoonlijkheid heeft gekregen.

Stel dat meneer nu besluit dat hij niet meer naar de kerk wil. Zijn familie wil wel dat hij naar de kerk gaat. Sleep je iemand dan 2x per week verplicht mee naar de kerk? Waar hij zelf van heeft aangegeven dat hij daar niet meer wil zijn?

Kanelly schreef:
Zo heb ik in de crisisopvang een cliënte gehad uit een zeer streng gereformeerd gezin.
Meiske mocht geen broeken aan, geen radio luisteren en geen tv kijken.
Wij hadden haar dat allemaal kunnen geven, broeken zijn praktischer, met radio en tv kan ze zichzelf beter vermaken. Ouders hadden er toch geen zicht op.
Maar nee, dat doe je gewoonweg niet.
Ook al druist het wellicht tegen je eigen ideeën in. Dat is een stukje professionaliteit.

Maar als jouw cliënte bijvoorbeeld de godganse dag haar rok omhoog had lopen trekken, en ze was mentaal niet meer zo goed dat je aan haar uit kon leggen dat dat niet gewenst is, dan had je haar waarschijnlijk een broek aangetrokken, juist uit respect voor haar. Hetzelfde gaat voor een demente bejaarde vrouw, die altijd rokken heeft gedragen. Op het moment dat die de hele dag haar rok omhoog trekt, dan doe je haar uit respect een broek aan, omdat ze dan dat stukje waardigheid terug heeft.

Kanelly schreef:
En waarom zou je er bewust voor kiezen om de wensen van de familie in de wind te slaan?

Omdat je niet voor iedereen een individueel programma kan maken.
Omdat de wensen van de familie misschien niet overeen komen met de wensen van je cliënt.

Kanelly schreef:
En dat meneer per sé mee moest, omdat er anders niemand voor hem was is natuurlijk een makkelijk excuus.
Als een bewoner door ziekte o.i.d. niet mee had gekund naar de carnaval had daar ook iets voor geregeld moeten worden.

Als meneer door ziekte niet mee had gekunt was hij waarschijnlijk bedlegerig, en was hij toch al op zijn kamer. Maar je kan deze mensen niet zomaar eventjes op een andere afdeling erbij zetten, tussen allemaal mensen die hij niet kent en dan weggaan. De kans zit er dik in dat meneer totaal van slag af raakt.

**Geplaatst**: 01-03-11 11:56

Geplaatst: 01-03-11 11:56

Sorry knollentuin, wat bedoel je met je eerste zin?

yrsa_karlijn: Wat ontzettend knap van je vader dat hij nog zelfstandig voor je moeder zorgt. Petje af!

**Geplaatst**: 01-03-11 11:56

Geplaatst: 01-03-11 11:56

Kanelly schreef:
En dat meneer per sé mee moest, omdat er anders niemand voor hem was is natuurlijk een makkelijk excuus.
Als een bewoner door ziekte o.i.d. niet mee had gekund naar de carnaval had daar ook iets voor geregeld moeten worden.

Als meneer niet wilde, geloof me, dan krijg je een dementerende niet mee. Meneer wilde waarschijnlijk zelf ook.

**Geplaatst**: 01-03-11 11:57

Geplaatst: 01-03-11 11:57

knollentuin schreef:
er wordt carnaval gevierd in het verpleegtehuis..wie is er daadwerkelijk wel s in een verpleegtehuis geweest en weet wat er daar allemaal gedaan wordt aan activiteiten?

Ik werk in een huis wat zowel een verzorg als een verpleeg afdeling heeft. Nou wordt er in dit huis ivm de levensvisie van deze mensen geen carnaval gevierd (er is gewoon geen vraag naar. Ook niet naar bingo trouwens. Wel naar Tai Chi en Chineng Chicong). Máár, mijn moeder werkt in een ander huis, zelfde constructie: reken maar dat er carnaval wordt gevierd.

**Geplaatst**: 01-03-11 11:58

Geplaatst: 01-03-11 11:58

welke zin?

**Geplaatst**: 01-03-11 12:00

Geplaatst: 01-03-11 12:00

Nou dat iemand dan maar meteen bedlegerig is, hoeft natuurlijk niet hè.
Of iemand die gesondeerd moet worden, kan dan ook niet altijd mee met uitstapjes, moet ook iets voor geregeld worden.
En ik weet uit de praktijk dat dat prima kan, soms even het even puzzelen, tis maar net hoeveel moeite je er voor wil doen soms.

En tuurlijk als er vanuit ethische oogpunten andere beslissingen genomen moeten worden, dan zal dat zeker kunnen gebeuren.
Maar uiteraard altijd in overleg met de familie.
Je kan als personeel die beslissing niet zomaar zelf gaan nemen, tenzij de veiligheid van de cliënt of anderen in gevaar is.

**Geplaatst**: 01-03-11 12:00

Geplaatst: 01-03-11 12:00

Ik vind er wel verschil tussen zitten of het naar een stoet is met al die praalwagens, zoals je het ook op TV ziet, of dat ze naar het zomercarnaval in Rotterdam zouden gaan. Die praalwagens zijn voor mensen die alleen visueel nog in de wereld staan een uitje. Tuurlijk is carnacal een Katholiek feest, maar als je geen besef hebt over wie je kinderen zijn, weet je vaak ook niet meer wat je roots zijn. Mijn moeder kan hele middagen praten tegen tijdschriften of DVD's die ergens liggen. Tja... ik vind het soms wel triest om te zien, maar zij voelt zich daar happy bij.