Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-02-11 21:31

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 25-02-11 21:31

Mooizo lieverd. En weet dat ik van je hou en ik ervoor je ben

**Geplaatst**: 26-02-11 17:27

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 26-02-11 17:27

ik wil toch reageren, ben beetje stil aan het meelezen omdat ik niet zo goed weet wat ik moet reageren.
maar vind zo knap dat je toch in zoveel dingen zo positief er in staat enz.
zou willen dat ik dat ook had/kon.
ben trots op hoe je dit doet!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-02-11 17:32

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst door de TopicStarter : 26-02-11 17:32

San, dank je wel

het doet mij enorm goed om zulke berichtjes te krijgen.

En de kracht haal ik uit het positieve denken

ik hou van lachen, genieten en het leven zelf. Op het moment werk ik hard aan mezelf om van mezelf te gaan genieten.
Het leven is veels te kort om niet te genieten, en ik weet hoe leuk het leven kan zijn, en daar werk ik naar toe.

Ik vergelijk mezelf altijd met anderen, want "zij" lijken het perfecte leven te hebben. En nu ben ik bezig, om het voor mezelf te creéren. (raar woord, i'm sorry). Als ik mezelf vergelijk met anderen: ik heb geen vriend, heb geen HBO-opleiding, heb geen paard, heb geen maatje 36.
Maar ik leer steeds meer om te kijken naar de dingen die ik wél heb.
Een prachtig huis, lieve vriendinnen, leuke baan, ben gezond, en ik kan iedere dag meer!
En daar haal ik mijn energie echt vandaan

Nogmaals bedankt!

**Geplaatst**: 01-03-11 17:32

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 01-03-11 17:32

Dev, hoe gaat het inmiddels met je?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-03-11 17:33

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst door de TopicStarter : 01-03-11 17:33

Eerlijk?

Bagger, weer een zware dag gehad. Dus wil er niet zoveel over uitwijden. (gedachten razen door, gevoelens zijn niet te plaatsen of te verwoorden, dus een complete chaos...)

Ik hou in gedachten, dat morgen een betere dag word

En wat verlang ik naar morgen zeg!

*bedankt lieverd!*

**Geplaatst**: 01-03-11 17:36

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 01-03-11 17:36

Eerlijk

Altijd eerlijk zijn

Anders kan niemand je troosten als je het nodig hebt of je een virutele knuffle geven. Weet wel dat het moeilijk is maar toch doen

En een bagger dag kan gebeuren! Maar onthoud, na regen komt zonneschijn! En nog 3 weken en dan lekker lente! En je gaat aankomend weekend gewoon genieten in Parijs!

**Geplaatst**: 01-03-11 18:13

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 01-03-11 18:13

Lieve EngeltjeS,

Ik heb in je vorige topic een aantal keren gereageerd. Je verhaal is zo herkenbaar. Ik weet hoe zwaar het is en hoe het je in z'n greep kan hebben. Gelukkig zie ik steeds meer in mijn omgeving dat het te overwinnen in! Dus ook door jou en mij. Kop op, zet door en laat de wereld zien dat je beter bent dat 'dat'.

Mocht je er behoefte aan hebben staat mijn PB altijd voor je open!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-11 16:00

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-11 16:00

Even een update

Kleintje hoor

Een chaotisch weekend mee gemaakt, begon erg slecht. Veel stress weer mogen ervaren, slecht gegeten, en volgens mij heb ik weer een nieuwe manier van een verkeerd eet-patroon.
Als ik veel stress heb, eet ik haast niets meer, of ik stel het zo lang mogelijk uit, en dan pas eten als ik haast van m'n stokje val. Niet echt gezond dus. Ik ga weer een stap zetten naar de therapeut. Ik moet toch op een andere manier met stress kunnen omgaan?

Maar eerst die stap maar zetten. Ik stel het nu al een aantal dagen uit, want iedere keer denk ik weer: ach, het gaat toch weer goed?

Het weekend was verder wel erg leuk! Alleen weinig rust gehad, en als ik rust had begon ik weer met nadenken.

Vandaag gaat het prima. Ben nog wel erg moe, en heb soms nog verkeerde gedachten, maar als ik terug denk aan het afgelopen weekend, voel ik me inmiddels weer een stuk beter.

Bedankt Rens_ke, ik hoop dat het goed met je gaat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-03-11 22:36

Geplaatst door de TopicStarter : 11-03-11 22:36

Weer een kleine update:
Zojuist een andere therapeut/gespecialiseerd persoon gemaild met mijn probleem. En ik ben enorm benieuwd of ze me kan helpen. Ik ben overtuigd dat ik deze strijd ga winnen, maar wel een sterk persoon naast me nodig heb.

*ben nu best wel trots op mezelf!

*

**Geplaatst**: 11-03-11 22:39

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 11-03-11 22:39

Je kunt ook echt trots zijn op jezelf, jij komt er wel!

**Geplaatst**: 18-03-11 12:17

Geplaatst: 18-03-11 12:17

Dapper dat je hierover een topic durft te plaatsen!
Ik wil je héél veel sterkte wensen, weet hoe moeilijk het is, heb mijn eigen strijd ook nog niet gewonnen (AN)
Soms verlies ik hoop dat het mij gaat lukken.
Het is een lange lange weg, vol gaten, bergen, dalen maar je bent al zo ver gekomen, geef het niet op

Jij bent de baas over jouw leven, jouw gedachten

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-03-11 18:11

Geplaatst door de TopicStarter : 19-03-11 18:11

Een hele lange update:

Eindelijk, eindelijk begin ik mezelf weer langzaam te leren kennen. De strijd is nog niet gewonnen of verloren, het blijft een getouwtrek. Ik merk dat ik gevoelig ben voor situatie's, mensen en reacties. Ik ben bang om mensen teleur te stellen, of ze op een of andere manier te kwetsen. Het liefst maak ik iedereen gelukkig. De een door een simpel gebaar, de ander door middel van een goed gesprek. Ik wil een vriendin zijn, een hele goeie. Ik wil dat mensen me vertrouwen, en ook kunnen helpen als ik hen nodig heb.

De laatste weken hoor ik mensen klagen over gewicht, zie ik mensen veranderen in gedrag, en soms voer ik een goed gesprek met ze. Puur omdat ik nieuwsgierig ben naar de gedachten van iemand. En soms, schrik ik me echt leplazerus (ja, dat noemen we hier zo). Een voorbeeld: Er is een meid in mijn omgeving, die er echt goed uit ziet. Een mooi leuk, mooi gezicht, stralende ogen, en in mijn ogen erg slank meisje. Een voorbeeld, voor vele andere mensen. Ze is nog jong, maar weet wel wat ze wil. En ze stond laatst op de weegschaal, en vond zich zelf echt te zwaar. Ik had haar rond de 70 kg geschat, zeker niet zwaarder dan mij. Maar vanmorgen hadden we een gesprek, en ze zei dat ze boven de 90 kg woog. Ze voelt zich er enorm onzeker over, en dat herken ik enorm. Maar in mijn ogen (en volgens mij ook vele anderen) hoeft dat echt niet!

We hadden het er kort over, en zij weet ook over mijn probleem. Ze had het, net als vele andere mensen, niet verwacht. Ik ben er eens over aan het nadenken. Wie ben ik? Ik ben 1.74, woog 3 maand geleden +/- 76kg, en ben bang om op de weegschaal te staan, omdat ik de laatste keer zo enorm geschrokken ben. De laatste 2jaar ben ik in mijn beleving enorm gegroeid. Terwijl mensen mij vreemd aankijken, en zeggen dat het echt enorm mee valt. En pas vandaag, voelde ik een knop omgaan. De laatste tijd ben ik zo goed aan het praten met mensen, met de een een dieper gesprek dan de ander. Maar bij ieder gesprek, leer ik mezelf ook enorm goed kennen. De acceptatie wie ik ben, word met de dag groter. Ik begin eindelijk trots te voelen, om mijn lijf en karakter.

Nog een voorbeeld: Een ander meisje, woont samen met een hele leuke vriend. Heeft een leuke baan, een prachtige hond, mooie kleding en (weer in mijn ogen) een prachtig lichaam. Ja, ik kijk naar lichamen. Om te zien, hoe ieder mens er uit ziet. Dit heeft iedereen volgens mij wel. Je blijft jezelf vergelijken met andere mensen, om te leren wie je werkelijk bent. Maar goed, dit meisje was vroeger enorm slank, maatje 36 of XS/S. Nu, 5 jaar later, draagt ze maat 40/42, of een L. Ze is enorm onzeker, omdat ze vroeger zo mooi en slank was. Ook dit herken ik enorm. Vroeger (16 jaar) was mijn bouw ook heel anders, maar vond ik mezelf ook al stevig/dik. Maar als tiener-zijnde, veranderd je lichaam ook constant. Je begint “volwassenen”-rondingen te krijgen. Logisch dat je zwaarder word. De acceptatie dat je alleen begint te groeien, moet psychisch zijn. Je moet inzien dat dit een normale stap 'in de natuur' is. En die acceptatie, begin ik langzamerhand te voelen. Mensen kunnen van buiten wel een schatting maken hoe zwaar je bent, of welke kledingmaat je draagt. Maar vaak schatten ze echt verkeerd in, en dat heb ik zelf nu ook gevoeld. En wat maakt een kledingmaat eigenlijk uit? Het is makkelijk, om je maat te weten als je aan het shoppen bent, maar voor de rest heeft het echt geen nut. Iemand met maatje 46, kan er net zo leuk en verzorgd (en hip) uitzien, als iemand met maatje 36. Maar goed, deze meid, heeft ook een lichaam waar van ik denk: Had ik dat maar... Maar hallo, ik zie er ook goed uit! Het kan altijd (vele malen) erger.

Ik ben een meid met maatje 42, en laatst hoorde ik dat dit de gemiddelde maat van de nederlandse (of Europese ) vrouwen is. Dus wat heb ik te klagen?

Dit is een hele grote stap of niet?

Ik voel me momenteel echt enorm vrolijk, minder onzeker, en dit is echt weer een topdag. Een dag, waarvan ik echt kan genieten.

**Geplaatst**: 19-03-11 18:39

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 19-03-11 18:39

Mooi geschreven Devica.

Wat zit het leven toch vol met onzekerheden en twijfels he?

**Geplaatst**: 19-03-11 18:46

Geplaatst: 19-03-11 18:46

Wat ben je toch een topper! Dit is echt een enorme stap en ik ben zo trots op je dat je jezelf nu echt begint te accepteren! Ik wil ook nog even zeggen dat ondanks ik je nog niet zo lang ken ik je echt een super lieve vriendin vind! Als ik ergens mee zit kan ik bij je terecht en geef je me goeie adviezen! En als jij ergens mee zit weet je ook dat je bij mij aan mag kloppen! En misschien een kleine troost over je maat, ik heb ook een maatje 46 hoor!!

(en ik ben jaloers op jou maat

had je niet verwacht he? )

Ik heb super zin in vrijdag en onthoud je bent echt een topper!
:+:

**Geplaatst**: 19-03-11 18:55

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 19-03-11 18:55

Jeuj, ik heb de gemiddelde maat :):)

Topper! En wees en blijf jezelf!

Dev, je bent lief

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-03-11 18:56

Geplaatst door de TopicStarter : 19-03-11 18:56

Dank jullie wel

Liedje, ja echt wel!

**Geplaatst**: 19-03-11 21:30

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 19-03-11 21:30

top! dit is een enorme stap die je hebt gemaakt! mij ma heeft onze weegschaal ooit ritueel weggegooid

inmiddels heb ik er zelf een gekocht al weet ik niet waarom want ik wordt echt nie gelukkig van dat ding... wat die ook aangeeft vind het altijd teveel

volgens mij maakt het niet uit welk getal er op je weegschaal of kleding maat staat, het gaat erom hoe je je voelt en in het leven staat

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-03-11 07:46

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst door de TopicStarter : 20-03-11 07:46

Vivat, ik heb hier in huis geen weegschaal. Heb het een hele lange tijd (net als nu) enorm moeilijk gevonden om te zien wat de realiteit was. Als of jezelf een cijfer geeft. Daaaag, je weet wel beter toch?

Volgens mij is het op dit moment meer de kunst om te leren om te gaan met eten. Hoeveel eet je op een dag? Hoeveel heb je nodig? Luister je wel naar je lichaam? Wanneer begint het eigenlijk?
En volgens mij moet ik leren, niet meer zoveel na te denken over eten. Echt waar: volgens mij doe ik dat
10 uur op een dag. Niet echt gezond naar mijn idee.

Het maakt niet uit welk getal er op de weegschaal of in je kleding staat. Het gaat er om hoe je je voelt, en in het leven wilt staan.

Hele mooie zin

**Geplaatst**: 22-03-11 10:11

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 22-03-11 10:11

EngeltjeS, heel moedig dat je dit hier durft neer te zetten. Je stelt toch jezelf kwetsbaar op. Ik denk dat het kwetsbaar opstellen wel een stap is in het verder proces. Hierdoor hoor je meer ervaringen van anderen en zie je dat je niet de enige bent en kan je steun uit hoeken krijgen vanwaar je het niet verwacht.

Ik loop ook al 15 jaar om mijn gewicht te tobben. Met een periode van extreem lijnen en daarna extreem eten. Uiteindelijk ben ik op een gezond gewicht gekomen, wat redelijk stabiel is (en kan blijven met mijn eetpatroon) en wat voor mij nog enigszins acceptabel is. Ik merk wel dat naarmate ik ouder wordt, de scherpe kanten er vanaf gaan. Ik heb zeker nog wel periodes dat ik het erg moeilijk heb, maar dat is niet meer dagelijks en de periodes worden ook korter. Ik ben ook bij een dietist geweest om mijzelf weer een gezond eetpatroon aan te leren. Nu is mijn lichaam weer zo ver dat het aan kan geven wanneer het honger heeft en wanneer het verzadigd is. Al is die laatste nog wel makkelijk te negeren. En nu komen er ook periodes dat ik niet meer constant aan eten denk. Dus wat betreft het probleem 'eten', zou een vast eetpatroon misschien wel heel handig zijn.Dan weet je waar je aan toe bent.

Het psychische deel van het probleem, komt ook wel. Je zegt dat je onder behandeling bent van een therapeut. Dan heb je de belangrijkste stap al gezet. En het is inderdaad erg fijn als je steun krijgt vanuit je omgeving. Maar naarmate je ouder wordt, zal je door alle gebeurtenissen die je meemaakt een sterker persoon worden. En dan ga je steeds meer zien dat er veel belangrijkere dingen zijn om je druk over te maken. En zal je meer gaan genieten van de mooie dingen van het leven.

**Geplaatst**: 22-03-11 11:33

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 22-03-11 11:33

vind zo knap van je dat je zo positief blijft, ik kan dat echt (nog) niet..
als ik dit lees zou ik willen dat ik ook al zover was op de weg van het beter worden.

ben echt trots op je!

**Geplaatst**: 22-03-11 11:41

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 22-03-11 11:41

susannex, dat komt bij jou ook wel. Het is een leerproces en dat kost tijd. Maar uiteindelijk kom je er sterker uit. Het zal altijd wel een deel van je leven uitmaken, maar je moet het omzetten zodat het niet meer zo negatief is. Helaas kost dat jaren, maar levert het je wel vele inzichten op. Iedere dag is weer een stapje verder in je ontwikkeling. En je zal merken dat de positieve perioden langer worden en de negatieve perioden korter. En uiteindelijk ook minder negatief.

**Geplaatst**: 22-03-11 11:46

Geplaatst: 22-03-11 11:46

spokie79 schreef:
susannex, dat komt bij jou ook wel. Het is een leerproces en dat kost tijd. Maar uiteindelijk kom je er sterker uit. Het zal altijd wel een deel van je leven uitmaken, maar je moet het omzetten zodat het niet meer zo negatief is. Helaas kost dat jaren, maar levert het je wel vele inzichten op. Iedere dag is weer een stapje verder in je ontwikkeling. En je zal merken dat de positieve perioden langer worden en de negatieve perioden korter. En uiteindelijk ook minder negatief.

ik hoop het, ik ga er me best voor doen.
me eerste intake heb ik gehad en vind zo moeilijk dit.
ja dat negatieve is er nog.. ik doe echt me best, maar heb het gevoel/idee dat ik steeds meer weg glij..

**Geplaatst**: 22-03-11 11:56

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 22-03-11 11:56

Probeer te stoppen met het negatieve als iets negatiefs te zien. Het hoort bij je. Als je weer in een negatieve spiraal komt, probeer dan geen waardeoordeel hieraan te geven, maar probeer te kijken naar oplossingen. Ik werd altijd heel boos op mezelf en maakte het zo nog erger. Door nu af en toe toe te geven, wordt het makkelijker. Dan mag je af en toe weer even die fout maken en ga je gewoon de volgende dag verder. Dat maakt het minder beladen, je voelt je minder slecht over jezelf en je gaat alles minder negatief zien.

**Geplaatst**: 22-03-11 19:49

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst: 22-03-11 19:49

Bengeltje

Hoe is het nu met je?

Lekker genoten van het lekkere weer vandaag?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-03-11 20:18

Re: Het vervolg: Leven met Boulimia

Geplaatst door de TopicStarter : 22-03-11 20:18

Ik heb fijn gewerkt vandaag.

Wel merk ik dat ik enorm gevoelig ben (of juist enorm open sta) voor andere mensen om me heen. Zodra iemand was down is, verdrietig, of ergens mee zit, trekt het me aan. Ik kan ook enorm lachen, dan moet ik die mensen opzoeken. Dan ben ik zo vrolijk als vogeltje. (Lang leve de lente)
Maar ja, op een werkdag heb je niet zelf te kiezen welke je naar huis stuurd en welke mensen blijven om met je te werken. Dus ja...

Sommige mensen zijn best verdrietig om dingen in het leven, en ik weet hoe het is. Het trekt me aan, ik wil mensen helpen met hun problemen. Terwijl ik zelf een groot probleem heb

Gister met me moeder goed gepraat, zij geloofd nog steeds niet dat ik boulimia heb of heb gehad. Ze denkt nog steeds aan een fase in me leven. Ze vind het wel goed dat ik zelf op zoek ga naar oplossingen, in de zin van therapeuten. Wat me steekt is dat ze me niet geloofd... Ze wil het niet inzien, of ze ziet het niet in. Ik blijf natuurlijk ook wel m'n masker ophouden, blijf een spel spelen naar anderen toe.

Maar goed, vandaag heb ik leuk gewerkt, ben lekker wezen fietsen. En dat geeft me echt een goed gevoel.

Bedankt bokkers.