Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
sundance11 schreef:Het is wel zo als je als kind stottert en je bent er op tijd bij met een goede therapie is de kans aanwezig dat het kind ervan af komt.
Een reden waarom het bij volwassenen veel moeilijker is, is omdat zij ook al met veel psychische dingen zijn geconfronteerd, denk hierbij aan het pesten op de basisschool en middelbare school, afwijzingen tijdens een solicitatiegesprek etc. Een kind is zich hier veel minder bewust van.
Cheetahfan schreef:Ik heb veel gestotterd, ben toen ook naar logopedie gegaan.
Het heeft wel een beetje geholpen.
Nu stotter ik soms bij het begin van een zin, dan kom ik gewoon niet uit mijn woorden.
Of als ik boos/druk/gestressed word, dan kom ik vaak ook niet uit mijn woorden.
Best wel vervelend, want niemand neemt je dan meer serieus als je een punt wil maken.
Ik ben trouwens 14 jaar, weet niet precies vanaf welke leeftijd het begon eigenlijk.


En dat moet ook wel, ik ga met mensen werken en ik moet bij mijn opleiding heelveel praten, en dan is het niet prettig als je bij elke zin helemaal vastloopt.sundance11 schreef:Op de therapie beginnen wij altijd met een ontspanningsoefening zodat je in de basis komt. Iedereen heeft weer zijn eigen spreektechniek. Ik probeer de stotters langer te maken, alsware te doen inglijden. Ook heb ik de aandacht extra gefocust op mijn mond gebied, dat moet ontspannen zijn. Zo zie je dat erg erg veel dingen zijn die je moet doen om ontspannender te kunnen stotteren. Ik erger me soms wel eens aan mensen die dan zeggen maar je volgt toch therapie? Dus dan kun je dat ook altijd toepassen. Zo werkt het helaas niet, het kost ontzettend veel energie. Ga zelf maar eens als niet stotteraar de hele dag stotteren, daar vergelijk ik het altijd maar mee.
Als ik alleen ben of idd met mijn dieren praat ik wel eens met techniek omdat het dan altijd lukt en ik het zo makkelijker kan oefenen.

sundance11 schreef:Omdat als ik met mijn therapeut alleen ben het allemaal goed kan en ik weet heel goed hoe k de therapie moet toepassen. In groepsverband deel je ook de ervaringen met anderen en dat vind ik zelf weer heel fijn.
Waar heb jij dan therapie?

sundance11 schreef:Je zou eens kunnen kijken bij http://www.stottercentra.nl, die hebben meerdere locaties in nederland. Weet zo niet wat voor jou de dichst bijzijnde locatie is.

sundance11 schreef:Omdat als ik met mijn therapeut alleen ben het allemaal goed kan en ik weet heel goed hoe k de therapie moet toepassen. In groepsverband deel je ook de ervaringen met anderen en dat vind ik zelf weer heel fijn.
Waar heb jij dan therapie?

sundance11 schreef:Stotter je nu nog steeds dan?
Ik heb ook wel eens dat er een paar tussen zitten die alles negatief bekijken, daar kan ik zelf ook niet zo goed tegen. Ik heb er ook een hekel aan dat sommige zichzelf zien als "wij stotteraars tegen de rest van de wereld" Want dan ga je jezelf wel erg een stempel opdrukken. Maar de één heeft het al geaccepteerd dat hij zij stottert en de ander nog niet. Denk dat het daardoor ook wel komt ho je zelf op dat moment in de schoenen staat.
_Rapido_ schreef:Toen ik 14/15/16 was vond ik het wel heel irritant dat ik stotterde, ik stotterde toen ook meer. Nu heb ik dagen/weken dat ik vrijwel niet stotter. Je groeit eroverheen denk ik, ik ben nu 18. Niet dat ik nu zo 'oud' ben ofzo, haha, maar je snapt denk ik wel wat ik bedoel?
Het is zelf nu zo, ik moet voor mijn opleiding onwijs veel prestenteren en voor de klas staan, dan praat ik zelfs vloeiend. Echt, het lijkt zelfs alsof ik helemaal geen problemen etc heb met praten