Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-12-10 11:34

Re: mensen die wel héél erg dik zijn...

Geplaatst: 31-12-10 11:34

Interessant Solleke-Noah!

Maar wat is "(on)verzagdigd" precies? Heb je dan altijd trek? Kun je wel vol zitten?

**Geplaatst**: 31-12-10 11:35

Geplaatst: 31-12-10 11:35

elk pondje gaat nu eenmaal door het mondje... dat is een feit.
Maar achter dat vele eten, gaan vaak mentale problemen schuil. Net als mensen die te weinig eten.

**Geplaatst**: 31-12-10 11:40

Re: mensen die wel héél erg dik zijn...

Geplaatst: 31-12-10 11:40

@Lins_Vetra: als je genoeg gegeten hebt, krijg je een signaal naar je hersenen die zegt 'je hebt genoeg, stop maar' (= verzadiging) en je stopt dus met eten. Mis je dit signaal, geven je hersenen nooit aan dat je genoeg hebt, en je kan dus blijven door-eten (=onverzadigd).

Ik heb me al afgevraagd of je dit niet zou kunnen ondervangen omdat je wéét wat een normale portie is, en als je je nu elke x gewoon aan één normaal bord per maaltijd houdt... maar dan blijft natuurlijk een soort hongergevoel, moet moeilijk zijn om dat te negeren (ook als je weet dat het abnormaal is en niet 'echt')

**Geplaatst**: 31-12-10 11:46

Geplaatst: 31-12-10 11:46

Moet eerlijk zeggen dat ik het verzagigde gevoel eigenlijk ook bijna niet ken. Nu heb ik dus de mzzl dat ik door de maagband langzamer MOET eten en daardoor dus minder eet op een dag. Maar ik eet bijna wel de hele dag. Heel soms eens 1 of 2 uurtjes niet, maar daarnaast eet ik bijna hele dag. Om een voorbeeld te geven in de ochtend: ik die 1,5 uur over 2 crackers. Dus ben ik 1,5 u aan het eten. Dan uurtje vaak niets en dan is het alweer lunch tijd. En dan in de middag vaak 2 tussendoortjes of iets lekkers... Dan naar avond eten.
Nu heb ik 2 crackers op en zit aan 2e oliebol en daar doe ik nog wel mee tot half 1 ofzo haha... Dat is het grote voordeel voor mij dus bij de maagband, ik kan hele dag blijven eten en dan toch vrij stabiel in gewocht blijven...

**Geplaatst**: 31-12-10 11:54

Geplaatst: 31-12-10 11:54

Urielle schreef:
malo_kozo schreef:
Zelf ben ik de afgelopen jaren ook erg veel aangekomen. Van maat 36 heb ik nu maat 44. Ook door eten. Klinkt stom maar ik zie het als omgedraaide anorexia. Ik zie mijzelf niet als dik maar nog steeds als de dunne ik als ik in de spiegel kijk...

Wat mooi hoe je dat beschrijft. Ik heb dat dus ook, in de spiegel zie ik iemand met een gemiddeld figuur. Foto's vallen dan weer erg tegen, dan vind ik mezelf ineens veel te dik
(gelukkig geen 200 kilo )
Ik kan me voorstellen dat je zo idd sluipend naar fiks overgewicht kan gaan.

Mooi beschreven, ik heb dit dus ook

In de spiegel zie ik iemand met een gemiddeld figuur en ben ik ook tevreden met wat ik zie. Op foto's zie ik echter dat er best wat kilo's vanaf zouden mogen

(ben nu overigens 5,5kg kwijt geraakt in 2 maanden, in het nieuwe jaar ga ik er weer vol tegenaan

)

@Tamadine: Knap hoor

En heel goed dat je je er niet voor schaamt

**Geplaatst**: 31-12-10 17:08

Geplaatst: 31-12-10 17:08

hmhm, mijn verhaal is wel enigszins vergelijkbaar met die van Tamadine, ik had ook niet helemaal een normaal eetpatroon. Ik was behoorlijk geobsedeerd door calorieeen ed. En dwong mezelf altijd te lijnen, op een gegeven moment at ik amper meer en had ik alleen nog maar eetbuien die ik dan weer compenseerde door niet te eten waardoor m'n gewicht wel stabiel bleef. Maar lichamelijk was ik zo slap, door 't niet eten... Soms leefde ik 2 dagen op een flesje cola light

School ging niet goed, ik werd er vanaf gestuurd, ik voelde me slecht.. Dus ik moest iets doen om dat patroon te doorbreken. En dat was accepteren dat ik maar wat dikker zou zijn. Als ik dan van mijn lijn-obsessie af zou komen. Dus toen ging ik door met eetbuien zonder compensatieperiodes, en kwam ik in 3 a 4 maanden 40 kg aan. Best bevrijdend dat ik mijn eetprobleem los kon laten, maar toen ik niet meer kon paardrijden, het stickertje ernstige obesitas had, drong het wel tot me door dat ik een ander probleem had. Dus toen belandde ik in een kliniek voor kinderen met ernstige obesitas, daar heb ik 2 maanden intern gezeten en nog een poliklinisch traject gevolgd van 10 maanden waarbij ik weer 40 kg ben afgevallen

Maargoed, het is zo moeilijk te begrijpen voor buitenstaanders... En er is ook zo onwijs veel onbegrip voor....! Ongelofelijk is dat.

Ik denk dat het gedeeltelijk zeker genetisch bepaald is, gezien mijn familie, en mijn groei/gewichtscurve. Daarnaast denk ik dat het in mijn geval ook wel dat het te maken heeft met opvoeding. Toen ik een jaar of 7/8 was zat ik -met alle goede bedoelingen van mijn mams- al aan de modifast repen ipv een fatsoenlijke maaltijd waar je je voedingsstoffen uithaalt, dus het jojo'en zat er al vanaf kleins af in, en een goed beeld van een fatsoenlijk eetpatroon heb ik nooit gehad. Afvallen heeft in 'mijn' gezin altijd hogere prioriteit gehad dan gezond eten, waardoor ik vrij extreem werd in mijn lijnpogingen en m'n gezondheid uit 't oog verloor. En verder ben ik ook wel tot de conclusie gekomen dat ik nogal destructieve trekjes heb

Alles moet altijd extreem. En waarom ? Ik denk een subtiele manier van zelfpijniging ofzo

Als ik begin met eten ga ik net zolang door tot ik me echt door en door slecht voel. Als ik een poging doe tot afvallen ook. 3x per dag eten lukt me niet, want altijd als ik een poging doen... Sluipt er heel langzaam weer een stemmetje in dat ik gewoon helemaal moet stoppen met eten. En dat is best lastig. Want matigen kan ik (nog) niet, dus nóg steeds moet ik voor mezelf altijd de afweging maken of ik me zelf 'ziek' moet lijnen, of mezelf vol moet proppen tot ik me daardoor ziek ga voel

Overigens heb ik in die kliniek wel gezien dat iedereen z'n eigen verhaal heeft

Bij sommige is het puur emo eten, anderen krijgen idd gewoon hamburgers in hun mond gepropt bij wijze van, en weer bij anderen is het echt gewoon een gebrek aan kennis en zelfinzicht (of die maken zich zelf oprecht wijs dat hetgene wat ze eten eigenlijk heel gezond is en dat ze niet weten waarom ze aankomen...) Maargoed, uiteindelijk komt het er wel voor neer dat er maar héél weinig mensen echt voor kiezen en het echt gewoon een heel serieus probleem is, ook voor de persoon zelf..

**Geplaatst**: 31-12-10 17:21

Geplaatst: 31-12-10 17:21

LaraCroft schreef:
Oh dat lijkt me ook een interessante documentaire, inderdaad over die feeders. Lijkt me echt bizar, waarom zou je dat iemand aandoen?

het schijnt dat deze manmen ten eerste op dikkere vrouwen vallen en ten tweede heel erg bang zijn dat hun vrouw bij ze weggaat. Daarom is hun ideaal dat de vrouw niet meer kan lopen etc.

Ik ben zelf ook 30 kg afgevallen, da's alweer zo'n 10 jr geleden. Inmiddels schommel ik tussen de 5 en 10 kilo meer dan mijn laagste gewicht. Ik heb geen maagbandje of zo en het blijft een haat-liefde verhouding met eten. Ik was vanaf mijn derde steeds meer aangekomen (hele gezin ging slecht eten toen het slechter ging tussen mijn ouders, ze pas 10 jaar later gescheiden). Op mijn 17e woog ik zo'n 93 kilo, dat was wel de top.

Achteraf weet ik dat ik mezelf niet gunde om mooi en slank te zijn, dat ik dacht dat ik toch niet de moeite waard was. Gelukkig is mijn zelfvertrouwen inmiddels behoorlijk veel beter, eigenlijk gewoon goed! Maar als ik het moeilijk heb ga ik vaak weer eten; old habits die hard.

**Geplaatst**: 31-12-10 18:06

Geplaatst: 31-12-10 18:06

Ik was altijd van mening dat de hoofdreden verslaving is. Het gebeurt heel langzaamaan ook natuurlijk, en volgens mij hebben de meeste er in het begin geen erg in. Je maag rekt ook mee uit met je maaginhoud, dus het komt erop neer dat jouw maagcapaciteit na vele overbelastingen gewoon vele malen groter kan worden.
Wanneer je maag groter is, is het hongergevoel gewoon áltijd aanwezig volgens mij, en vraagt je lichaam ook simpelweg om voeding. Ook het psychische aspect. Emo-eters enz.. en het genetische aspect.
Daarbij komt nog dat 'afkicken' van deze verslaving anders ligt dan afkicken van bv. drugs, want eten moet je altijd. Het zou net zijn alsof een cocaïneverslaafde elke dag toch nog een gram moet snuiven.
Velen zullen het een kromme vergelijking vinden, maar ik kan het me in de verste verte niet voorstellen, en zo stel ik mij het voor.
Wél ken ik het bijzonder moeilijke gevoel wanneer je eten moet laten staan dat je écht wil opeten. Maar dat gevoel kent denk ik iedereen wel

Laatst bijgewerkt door unicorn_kiss op 31-12-10 18:22, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-12-10 18:15

Re: mensen die wel héél erg dik zijn...

Geplaatst: 31-12-10 18:15

mee eens... zowel met drugs als met lekker eten maakt je brein dopamine aan. Daarom ben ik ook afgevallen met van die voedselvervangers... smaakt nergens naar dus voor mijn gevoel mocht ik gewoon een hele tijd niks eten. Makkelijker dan een beetje!

**Geplaatst**: 31-12-10 18:34

Re: mensen die wel héél erg dik zijn...

Geplaatst: 31-12-10 18:34

ik heb zelf ook een fink overgewicht gehad,
het is niet leuk en je kan er niks aan doen, ik at iig niet veel.
maar op een gegeven moment kom je op je top en dan ben je het zat.
ik woog op me zwaarst 125 kilo nu een paar jaar verder zit ik op 83 kilo en er moet nogg meer af maar dat gaan we vanaf morgen weer doen.

**Geplaatst**: 01-01-11 16:48

Geplaatst: 01-01-11 16:48

Vanavond komt er op nederland 3 om 20.45 een documentaire 'Lekker dik', over de taboe's en feiten mbt
dik zijn. Lijkt me erg interessant!

Laatst bijgewerkt door Siets op 01-01-11 16:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-01-11 16:51

Re: mensen die wel héél erg dik zijn...

Geplaatst: 01-01-11 16:51

Oh bedankt voor de tip! Vanavond helaas geen tijd, maar via uitzendinggemist.nl is ie wel terug te zien