Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-12-10 13:53

Geplaatst: 03-12-10 13:53

Ik vind dat ook vervelend hoor......dat porno gedoe!Snap er geen zak van en maakt onzeker

En iedereen maar zeggen dat er naar kijken NORMAAL is _O-

Dat is een beetje de omgekeerde wereld hè }:0

**Geplaatst**: 03-12-10 13:56

Geplaatst: 03-12-10 13:56

Tulandro schreef:
Hier ga je niet samen met je vriend uitkomen, want er is nog teveel mis aan jezelf.

Niks mis met je.....je moet alleen even "de rem " vinden

**Geplaatst**: 03-12-10 14:06

Geplaatst: 03-12-10 14:06

@Tulandro: ik denk dat het er niet perse om gaat dat TS er samen met haar vriend uit wil komen, zíj wil eruit komen en dan graag nog samen met haar vriend zijn

En ja, dan is het fijn als hij wat meewerkender is, maar hey hij is ook maar een mens die met de situatie van TS moet omgaan. En dat kan best heftig zijn in rl.

**Geplaatst**: 03-12-10 14:39

Geplaatst: 03-12-10 14:39

Victory2000 schreef:
Tulandro schreef:
Hier ga je niet samen met je vriend uitkomen, want er is nog teveel mis aan jezelf.

Niks mis met je.....je moet alleen even "de rem " vinden

Verkeerde woordkeuze, ik bedoelde uiteraard dat je niet gek bent, maar dat er toch echt iets moet veranderen. En juist niet de rem vinden, juist de rem loslaten en alles laten gebeuren

. Dan gaat het soms veel beter dan je denkt!

**Geplaatst**: 03-12-10 14:43

Geplaatst: 03-12-10 14:43

Anders formuleren dus.....Rem op het doorslaan bedoelde ik

**Geplaatst**: 03-12-10 15:41

Re: Ben ik echt gek en hopeloos..?

Geplaatst: 03-12-10 15:41

Misschien een open deur, maar heb je wel eens aan weerbaarheidstraining gedacht? Of zo'n traning gedaan?

**Geplaatst**: 03-12-10 20:07

Geplaatst: 03-12-10 20:07

Wat erg dat je met zoiets moet leven. Ik herken erg veel in je verhaal. Al heb ik het in minder erge mate, ik herken het wel echt. Ik kan dit ook nooit echt met iemand delen, omdat ik me ook maar een gek voel.
Ik controleer mijn vriend niet, dat echt niet, omdat ik weet dat het aan mij ligt, en ik weet dat ik hem kan vertrouwen.
Ik word er wel gek van, ik word misselijk als ik denk aan zijn exen. Ik word stik en stik jaloers als ik denk aan elk meisje (maakt niet uit wie) aan wie hij ooit aandacht heeft gegeven, Ik kan er echt van janken, ookal is dit al jaren geleden voordat ik hem kende (belachelijk dus).
Toch zou ik het liefst elk detail weten van elk meisje dat hij heeft gekend, ookal weet ik dat dit zelf marteling is, en ik barst al bijna in tranen uit als ik er aan denk.
Ik zie ook nog steeds niet helemaal waarom hij mij wilt, maar ik ben er zo dankbaar voor. En ik weet gewoon hoe betrouwbaar hij is, dus het slaat echt nergens op dat ik zo denk.
In enige mate weet ik denk ik echt wel hoe je je voelt.

**Geplaatst**: 04-12-10 11:04

Geplaatst: 04-12-10 11:04

Ik vind het heel erg knap dat je je hebt toegegeven dat er wat aan de hand is

En dat je hulp zoekt.

Ik wil je een hart onder de riem steken en je heel veel sterkte wensen

Hopelijk kom je dit snel te boven en kom je er ook samen uit met je vriend.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-12-10 15:35

Geplaatst door de TopicStarter : 10-12-10 15:35

Lieve allemaal,

Dankjulliewel voor alle lieve reacties, ook via de pb heb ik ontzettend veel lieve berichtjes gekregen. Zoveel dat ik bijna niet meer weet hoe ik ze allemaal goed en uitgebreid kan beantwoorden. Bij deze dus alvast mijn welgemeende excuses als het wat langer duurt!

Allereerst dus ook even aan jullie mijn excuses voor de lange stilte. Er is weer veel gebeurd en ik wist even niet meer goed waar ik nou moest beginnen.
Afgelopen weekend heb ik dus met mijn ouders en mijn vriend een heel erg goed gesprek gehad. Dit heeft ons zo ontzettend goed geholpen. Het heeft echt zoveel meer gedaan dan ik ooit had durven hopen! Mijn vriend heeft veel inzichten gekregen en we hebben duidelijke afspraken gemaakt, die op papier gezet en onze handtekening eronder gezet
Ik ben ontzettend eerlijk en open geweest en heb praktisch alles wat ik ook in mijn startbericht heb gezegd, aan hem verteld. Ook hoe erg in in mijn angst en onzekerheid doorsla, wat al die posters/beelden op tv etc met me doen. En dat voelde heerlijk, het er gewoon uit kunnen gooien zonder dat ik erop afgestraft werd. Er zijn heel veel dingen naar elkaar toe uitgesproken en opgehelderd. De emmer die zo vol zat dat hij steeds maar bleef overstromen is nu gewoon weer leeg. Er is echt een verandering opgetreden. Mijn vriend is zo rustig en geduldig geworden, ontzettend lief en laat me voor mijn gevoel veel meer in mijn waarde.
Het lijkt eindelijk echt tot hem door te dringen dat ik dit gewoon écht niet expres doe en het een serieus probleem is. En er begint ook langzaamaan het besef te komen dat de manier waarop hij er tot dusver mee omging, het alleen maar erger maakte.
Het is dus nu al een week rustig tussen ons, geen ruzie, maar zelfs geen irritatie of discussies. Het voelt echt heel erg goed en ontspannen.
De angsten zijn er nog steeds heel erg, maar we kunnen er op de een of andere manier nu veel beter (en dan vooral hij) mee omgaan. Hij merkt nu dat als hij rustig en lief blijft en me een keer een extra knuffel of kus geeft of iets liefs zegt, bij mij ook weer een stukje rust komt en het dus niet meer escaleert.

Héél erg positief en ben ik dus ook ontzettend blij mee! Hopelijk blijft het zo.

Verder gaat het redelijk. Ik ben momenteel gelukkig lekker verkouden en griepachtig (zoals de helft van NL waarschijnlijk), maar heb het ontzettend druk met school, al sinds eind oktober aan 1 stuk door tentamens (waaronder ook veel herkansingen) en een zwaar projectdeel. Volgende week zijn de laatste 3 tentamens en eigenlijk moet ik daar dus keihard voor leren, tegelijkertijd aan het project werken terwijl ik het liefste in mijn bed wil kruipen zoals ik me nu voel..

Na wederom tig keer gebeld te hebben heb ik nu eindelijk een afspraak staan bij het AMC! Volgende week woensdag al! Er was iemand uitgevallen, dus dat geeft me ook echt weer hoop!
Het maakt me ook wel weer een beetje angstig.. wat als ze daar vinden dat ik me aanstel.. of allerlei dingen zeggen waardoor er weer spanning komt tussen mij en mijn vriend.. Ik weet het niet, ik vind zoiets toch altijd een beetje eng..

Nu zag ik vanmiddag ook nog dat 1 oogje van onze cavia helemaal glazig (geen slijm!) is en dat ziet er echt niet goed uit.. DA gebeld en ik kan er om 16:45 uur terecht.. Hoop echt dat het meevalt..

Verder heb ik weer veel last van mijn BDD (Body Dismorphic Disorder). Zijn er misschien mensen die het gevoel herkennen dat je je ZO ontzettend anders dan anderen voelt..? Dat bij andere de haren, make-up, kleding etc er altijd leuk uitzien en als je zelf in de spiegel kijkt je gewoon echt een aap ziet.. Raar gezicht, haren zijn walgelijk, ziet er gewoon totaal niet uit.. En dan heb ik het nog alleen maar over mijn gezicht.. mijn lichaam.. ik word er gewoon zo moedeloos van.. Iedereen om me heen blijft maar zeggen dat ik mooi en slank ben, me nergens druk om hoef te maken. Maar ik zie en voel mezelf gewoon echt zo dik en lelijk.. en dat maakt me echt..

Bah. Ik hoop echt dat ik in het AMC kan leren om weer goed naar mezelf te kijken. Dat dat zelfbeeld weer normaal wordt, want dit is echt heel erg vervelend en vermoeiend.

Dankjewel weer voor het lezen en ik beloof nu weer frequenter te reageren!!

Liefs! :(:)

**Geplaatst**: 10-12-10 15:47

Geplaatst: 10-12-10 15:47

Pff Meid ik heb alleen ff je OP gelezen.

Lijkt me allemaal heel moeilijk niet alleen voor jou maar ook voor je vriend.
Sommige dingen herken ik in mezelf maar niet zo (als ik het zo mag zeggen) extreem.
Ik ben nu 2 jaar en bijna 4 maand samen met mijn inmiddels man. Vooral het eerste jaar wantrouwde ik hem enorm.
Maar gelukkig nu niet meer, hij is gelukkig niet zo van het omgaan met andere meiden. (zou ik ook niet kunnen hebben)
Als hij voor het slapen gaan boos gaat slapen omdat we een discusie hebben gehad ben ik zo bang dat hij bij me weg gaat.

Dit zijn maar hele kleine voorbeelden maar bij mij is die 'angst/onzekerheid' ontstaan na mijn vorige relatie.
Sommige mannen maken iets kapot in een vrouw.

Ik wil jou alleen heel veel sterkte wensen! En goed dat je hulp zoekt.
En ik heb respect voor je vriend, voor hem is het vast en zeker ook niet makkelijk.
En ik vind dat je helemaal geen seks hoeft te hebben hoor in je 2 jaar relatie.
Wij zijn pas begonnen na het trouwen

dus moest hij ook 2 jaar zonder eerst :p

Inmiddels is mijn angst/onzekerheid wel stukken minder.

Ik hoop dat je er boven op komt meid :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-12-10 17:56

Geplaatst door de TopicStarter : 10-12-10 17:56

Dankjewel Blokje

Het verschil tussen ons is alleen dat jij er waarschijnlijk bewust voor hebt gekozen om zolang geen seks te hebben. En wij willen niks liever.. maar het gaat gewoon niet omdat ik meteen (onbewust) verkramp.
Via de pb heb ik een hele goede tip gekregen om bekkenbodemfysiotherapie te gaan doen. Die bokker had ook last van mijn probleem en deze fysiotherapie heeft haar erg geholpen.
Ik ben dus nu op zoek naar een goede fysiotherapeut en dan ga ik ook daarmee aan de slag!

Het is alleen zo frusterend.. het ging de afgelopen week wat beter.. maar net belde mijn vriend.. en heeft hij weer 3 uur vandaag bij zo'n vrouw (begin 30 ofzo) gezeten om dingen met de pc enzo te bespreken.. Maar dan bekruipt me weer zo'n onzeker en angstig gevoel.. Ga ik kortaf en sjagi tegen hem doen en na het gesprek barstte ik weer in tranen uit.. ik heb mezelf tijdens het gesprek wel teruggefloten en mijn excuses aan mijn vriend aangeboden, maar het gevoel blijft. Hij blijft maar zeggen dat het alleen maar werk is. Maar het enige waar ik aan kan denken is dat hij daar 3 (!!!) uur met zo'n vrouw alleen in een kamer, dicht naast elkaar hebben gezeten... en dat idee maakt me echt.. ook al gaat het over pc's. Je bent bij zo iemand thuis.. je krijgt koffie, misschien zelfs wat lekkers, je kijkt elkaar zoveel aan.. Pff... waarschijnlijk zullen nu een hoop van jullie denken ''Jeetje, die spoort echt niet..''
En daar hebben jullie dan ook helemaal gelijk in.. Ik spoor niet, ik ben het spoor bijster en hoop dat ze me bij het AMC weer op het goede spoor kunnen zetten

Wat een sporen zeg..

Nouja, met het caviaatje valt het gelukkig mee, denk ik. Ik moet nu dagelijks 4-6 keer zalf in haar oogje doen en dat 2 weken lang..

Zucht.

**Geplaatst**: 10-12-10 23:01

Re: Ben ik echt gek en hopeloos..?

Geplaatst: 10-12-10 23:01

hoihoi, jeetje wat heftig allemaal.

ik weet niet zo goed wat ik allemaal moet zeggen maar wel dat alles goed komt en door moet zetten hoe moeilijk het soms ook is!
zelf begin ik te twijvelen of ik niet richting de anorexia neurvosa kant ga.
een vriendin denkt dat wegens bepaalde sympthomen
ook ik heb een postraumatische stress stoornis en kan me dus in sommige dingen ook vinden
zo dit lucht wel even op hihi

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-12-10 18:18

Geplaatst door de TopicStarter : 11-12-10 18:18

Pff.. ik heb echt weer even een moeilijk momentje.. Mijn vriend is nog steeds bij zijn tennisvereniging ( al sinds 13 uur).. kreeg net een smsje dat ze nu wat gaan eten daar.. en dan heeft hij vanavond ook nog een werkafspraak gepland..
Het zit me allemaal gewoon niet lekker en ik voel me gewoon zo angstig..

Oh.. ik haat dit gevoel zo erg he..

**Geplaatst**: 11-12-10 18:26

Re: Ben ik echt gek en hopeloos..?

Geplaatst: 11-12-10 18:26

ik ken je gevoel zo goed.. heb ik ook met mijn ex gehad maar uiteindelijk voor mezelf gekozen omdat ik me niet kapot wilde laten gaan
het komt allemaal goed meis!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-12-10 18:29

Re: Ben ik echt gek en hopeloos..?

Geplaatst door de TopicStarter : 11-12-10 18:29

Dankjewel susannex.. Lief van je. Ja.. het komt ook wel goed.. Hij houdt van me en ik krijg deze angst wel onder controle..

**Geplaatst**: 11-12-10 18:31

Re: Ben ik echt gek en hopeloos..?

Geplaatst: 11-12-10 18:31

alsjeblieft meis, hoe moeilijk het is gewoon in je zelf blijven geloven! ik krijg te horen dat ik de anorexia kant op ga

niet echt fijn

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-12-10 18:38

Geplaatst door de TopicStarter : 11-12-10 18:38

Nog even een heel positief puntje!! Ik zie net dat ik dat nog helemaal niet gepost heb! }:0

Ik heb gisteren weer met het AMC gebeld omdat ze me vorige week hadden beloofd dat ik deze week een brief zou krijgen, maar dat dus niet is gebeurd. Normaal krijg je 1 week na je aanmelding een brief met datum voor een intakegesprek. Maar bij mij is het nu al bijna 4 weken geleden en nog steeds niks! Dus ik gisteren weer gebeld en uiteindelijk heb ik meteen een afspraak gekregen! Er had iemand afgezegd en dus kan ik er al aanstaande woensdag terecht!!
Aan de ene kant ben ik ontzettend blij, maar aan de andere kant vind ik het ook doodeng. Ik heb werkelijk geen flauw idee van wat ik daar kan en moet verwachten. Of ze me wel geloven en of ze me wel kunnen helpen.. Ik heb inmiddels al zoveel hulpverleners gezien dat het vertrouwen inmiddels een beetje weg is.. Toch geef ik het AMC zeker een eerlijke kans. Maar misschien ben ik te voorbarig, maar ik kan de gedachte niet verkroppen dat wat als dit nou ook niet helpt... dan weet ik écht niet meer wat wel..

Maargoed, dat zie ik dan wel weer. Ik denk dat ik daar goed zit en ik ben wederom bereid om er voor de volle 100% tegenaan te gaan!
Ik laat jullie woensdag sowieso iets weten!

Liefs!
<:)

(mag nog wel he? Sinterklaas is eigenlijk alweer in Spanje, maar ik vind ze zo ontzettend leuk

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-12-10 18:39

Geplaatst door de TopicStarter : 11-12-10 18:39

susannex schreef:
alsjeblieft meis, hoe moeilijk het is gewoon in je zelf blijven geloven! ik krijg te horen dat ik de anorexia kant op ga niet echt fijn

Van wie krijg je dat te horen? En ben je het daarmee eens?

Dikke knuffel! :(:)

**Geplaatst**: 11-12-10 18:45

Re: Ben ik echt gek en hopeloos..?

Geplaatst: 11-12-10 18:45

van me beste vriendin, en me moeder zegt dat ik een buikje krijg

pff.

wel redelijk ga hier niet vertellen hoe en wat ik doe enz.. maar dat snap je wss ook wel (:

**Geplaatst**: 11-12-10 18:53

Re: Ben ik echt gek en hopeloos..?

Geplaatst: 11-12-10 18:53

Ik heb alleen je OP gelezen en moet zeggen dat ik het met een aantal reacties eens ben. Je focussed zo erg op je vriend dat ik persoonlijk denk dat je maar beter vrijgezel kunt zijn...

Je bent niet een beetje jaloers maar echt extreem jaloers als je op reclames al jaloers bent dan heb je echt een heel moeilijk leven.

Ik hoop dat je nu de hulp gaat krijgen die je nodig hebt maar ik denk dat je beter een tijd alleen kunt zijn om aan jezelf te werken want sorry dat ik het zeg maar een normale relatie is niet mogelijk op deze manier.

**Geplaatst**: 11-12-10 18:53

Geplaatst: 11-12-10 18:53

Stone_ schreef:
Enben ik nou echt de enige die van al die social media en constante beelden van (half) naakte vrouwen echt helemaal moedeloos en simpel word..? Hoe ''wapenen'' jullie jezelf daar toch voor?

Dit is zo simpel.... :Y)

hoe denk jij over al die knappe half naakte mannen die langs komen via de media?
- ik zou mijn man voor geen goud willen ruilen, al vind ik sommige best leuk om naar te kijken...neh ik wil meer dat een prettig aangezicht en mijn man is voor mij perfect 8-)

Ik neem aan dat mijn man ook zo denkt over de vrouwen die hij tegen komt in de media.

Eigenlijk geloof ik dat je pas écht van een ander kan houden als je van jezelf houdt.
Vraag me ook af of het wel verstandig is om nu een relatie te hebben, zeker omdat je er zo onzeker van wordt. Ook dek ik niet dat je jezelf kan zijn in de relatie wanneer je niet van jezelf houdt.
Onzeker zijn we allemaal wel eens. ookal hou ik van mezelf, wil dat nog niet zeggen dat ik alles zo mooi vind van mezelf, maar heb het wel geaccepteerd en wil psychisch ook blijven groeien.

Tip: stel niet zulke hoge eisen aan jezelf maar probeer te genieten van het leven!
Van de simpele dingen kun je ook genieten, dus maak het niet te moeilijk.

Ik ben chronisch ziek geworden en heb geleerd dat er ondanks mijn beperkingen nog zoveel is om van te genieten...
eigenlijk valt het nu zelfs meer op, omdat ik eerder veel meer bezig was met wat ik allemaal nog wilde in het leven.
Echt neem de tijd om te kijken wat je wél hebt en vergelijk dat eens met mensen die niks hebben of zelfs dodelijk ziek zijn...
maak gebruik van alles wat je hebt, waar een ander van zal dromen...eigenlijk ben je heel rijk

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-12-10 20:49

Geplaatst door de TopicStarter : 11-12-10 20:49

@superwoman en bogie: Ik kan me jullie reactie best voorstellen (hoewel ik aan bogie zou willen vragen om de rest van het topic ook te lezen, dan verandert je mening misschien nog wat).
Waarschijnlijk zou ik tegen iemand anders in deze situatie hetzelfde zeggen als jullie: kies voor jezelf en stop ermee.
Maar dat is voor mij geen optie. Ik hou van hem en hij van mij en we slaan ons hier wel doorheen.
Het punt is namelijk (en dat heb ik al eerder uitgelegd) dat ik hier geen/nauwelijks last van heb als ik vrijgezel ben. Het speelt pas op in een relatie. Het heeft dus ook gewoon echt geen zin om hier nu van weg te lopen.
Daarbij is mijn vriend echt een nuchter iemand. En als alles hem op een gegeven moment toch teveel zou worden en de negatieve dingen meer worden dan de positieve dingen (wat nu nog andersom is), dan stopt hij er ook mee. Hoe moeilijk en pijnlijk ook. Hij is niet iemand die iets laat voortduren als hij er geen heil meer in ziet.

En dat je pas écht van iemand kunt houden als je ook van jezelf houdt.. Tja, er zal vast waarheid in zitten, maar wie heeft dit bewezen? Want dat staat gelijk aan dat ik dus niet écht van mijn vriend houd. En ik kan jullie verzekeren dat dat wel het geval is. Misschien dat als ik van mezelf houd, ik nóg meer van hem ga houden. Maar dan kan het dus alleen maar beter worden.
Misschien vinden jullie dit een beetje naïef, maar dit is gewoon hoe ik het ervaar en voel.

En wat is een normale relatie? En wie bepaald dat? Er moet absoluut het een en ander veranderen, maar daar werk ik hard aan en persoonlijk denk ik dat er maar weinig mensen zijn met een ''normale relatie''. Dan zou dus niemand die met bepaalde moeilijke dingen kampt een relatie moeten hebben? Dat is toch echt te voorbarig hoor. Zolang je beiden nog van elkaar geniet, genoeg mooie momenten hebt samen en er echt voor gaat, zie ik er echt geen kwaad in. Ja, het is moeilijker voor mij een relatie te hebben dan geen, puur omdat mijn angsten zonder relatie niet zo opspelen. Maar ik zal ze toch de baas moeten worden! En dat gaat me lukken ook! :Y)

Jaloers ben ik niet. Laat staan extreem jaloers. maar dat heb ik inmiddels ook al 2 keer gezegd. De definitie van jaloers is iets heel anders dan hoe de term tegenwoordig wordt gebruikt.
Maargoed, het maakt ook niet veel uit hoe het genoemd wordt.

@superwoman: Wat ik van die mannen denk?

Die interesseren me werkelijk hé-le-maal NIKS! Echt niet gewoon. Het laat me volledig koud. Ik kan er niks mee en wil er niks mee. Is altijd al zo geweest en zal denk ik nooit veranderen. Daarbij is er wel een groot verschil tussen de mannen en vrouwen. Vrouwen staan er altijd zo ontzettend sexy en praktisch naakt op. Mannen zie je nauwelijks in ondergoed, een enkele keer met een ontbloot bovenlichaam. Naakte of in sexy lingerie gehulde vrouwen zie je dagelijks.
Mannen zie je ook velen malen minder frequent dan vrouwen. Dus ja, tuurlijk zijn ze er ook, maar het staat (naar mijn idee) absoluut niet in verhouding met elkaar.

En wat je zegt over me eens in andere mensen verplaatsen die het zo slecht hebben en dan kijken naar wat ik allemaal heb.. dat doe ik echt meerdere keren per week. Als ik weer dierenleed zie, of er weer ergens een aanslag is gepleegd, ongelukken zijn gebeurd, mensen die sterven aan ziektes etc etc.. er gebeuren ZO ontzettend veel afgrijselijke dingen op deze wereld.. Ik ben daar altijd al erg gevoelig voor geweest. Vroeger kon ik echt nauwelijks naar het nieuws kijken omdat alles me zo ontzettend aangreep en ik me dan zo wanhopig voelde omdat ik niks kon doen. Nog steeds springen de tranen me in mijn ogen als ik dingen hoor of zie.. En op zulke momenten kan ik ook perfect relativeren en denken ''Jeetje.. die mensen hebben niks meer.. die zijn die en die verloren.. geen eten.. geen dak boven hun hoofd.. En dan zit ik hier met een mooi huisje met mijn lieve vriend, diertjes, mooie spullen, goede opleiding, lichamelijk gezond, lieve vrienden en familie.. Wat wil ik nog meer??!!!'' En dan kan ik ook zó boos op mezelf worden! Dat ik me dan zo druk maak om van die belachelijk stomme kleine dingetjes. Maar al snel moet je toch weer door met je eigen leven en dan komen die angsten en onzekerheden weer zo snel.. die dringen zich zo aan me op. En dan krijg ik het weer niet gerelativeerd en verlies ik gewoon echt hetgene waar het eigenlijk allemaal om gaat, uit het oog..
En dat is erg.. ik weet het. Daarom heb ik ook hulp nodig..

En superwoman: ik wens je echt enorm veel sterkte en kracht! Mooi dat je beseft dat je nu nog meer van alles moet gaan genieten!
Ik zal dit zeker weer meenemen.
Mag ik vragen hoe oud je bent en wat je hebt..? :(:)

**Geplaatst**: 12-12-10 19:25

Geplaatst: 12-12-10 19:25

Meid, die onzekerheid, die paniek, die angst, dat ongeloof dat ie jou echt leuk kan vinden en die rotsvaste overtuiging dat ie binnenkort zijn oogkleppen wel zal verliezen en zal inzien dat jij het niet bent voor hem en er zoveel mooiers en beters rondloopt daarbuiten ken ik zooooooooooo goed!!!

Echt, je beschrijft mijn gevoel vollédig en net wat je zegt! Het is géén jaloezie!! Ik ben niet jaloers want ik wéét dat ie me zielsgraag ziet en dat het mij is dat ie wil en niemand anders, dat toont ie me keer op keer, bewijst ie keer op keer... Het is géén jaloezie... Het is gewoon ongeloof in jezelf, je zelf niet vertrouwen dat je goed genoeg kan zijn... Niet durven geloven dat jij het kan zijn... Je vindt dat je hem teleurstelt, niet goed genoeg bent, te kort schiet... Iedere vrouw waar je naar kijkt is beter en mooier en spontaner en leuker... Je gelooft niet in jezelf... Wel in hem want immers, je wéét hoe leuk, knap, etc. hij is maar je ziet het niet in jezelf en bent overtuigd dat hij zal inzien dat jij dat inderdaad niet bent (vroeg of laat)...

Ik hoop dat ik je nu niet afschrik, wil graag verder vertellen hier hoor en gedachtes met je delen enzo maar hoor het dan wel van je als je iets herkent in mijn verhaal :(:)