Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-10-10 18:50

Geplaatst: 16-10-10 18:50

Als eerst gecondoleerd met het verlies van je zusje. Erg zeg, de manier waarop ook is vreselijk. Heel veel sterkte de komende tijd!

Hier ook iemand in rouw. Mijn moeder is 3 weken geleden overleden. Ik kan nog steeds niet precies omschrijven wat er door mij heen gaat, hoe ik me voel, ik voel zoveel en tegelijk ook zo weinig. Leegte, terneergeslagen, soms een vlaag van besef, en ik vind het nog steeds oneerlijk en het accepteren gaat zo moeilijk. Het gaat steeds beter, ik kan hier en daar weer een lach laten zien en heb mijn ritme weer aardig opgepakt. Maar ik besef me ook dat het nog heel lang kan gaan duren voor ik weer écht verder kan...

Nogmaals veel sterkte voor jou en je familie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-10-10 23:18

Geplaatst door de TopicStarter : 16-10-10 23:18

Ook jij veel sterkte! Apart eigenlijk he, dat het besef ineens een stuiter kan zijn, waarna het weer kwijt is...

**Geplaatst**: 16-10-10 23:37

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 16-10-10 23:37

Ik wil je heel veel sterkte wensen.

Het verdriet zal moeten slijten en het zal een plekje moeten krijgen maar vergeten doe je het nooit. Dat hoeft en moet ook niet.

Wellicht dat jij de 'klap' krijgt als je wat verder bent en het nog wat rustiger is.

**Geplaatst**: 16-10-10 23:48

Geplaatst: 16-10-10 23:48

ik zit momenteel ook nog in rouwverwerking.
mijn stiefvader is begin augustus overleden na een hersenbloeding.
hij was al ziek,had leukemie,maar het blijft allemaal zo onwerkelijk.

het was nog niet klaar,we hadden nog zoveel met hem te bespreken en te doen..en nu is dat allemaal gewoon weg en kan het niet meer

ik heb dagelijks echt dat ik me afvraag of het wel echt was en of ik het niet gedroomd heb, als ik dan de overlijdens adertentie er bij pak weet ik dat het echt is

de hele crematie is als een roes aan iedereen voorbij gegaan, wij hebben het ook laten filmen,maar ik heb het nog niet gekeken...weet ook eigenlijk niet of ik dat wel wil.

mijn moeder heeft hetzelfde als jij...ze hadden 2 aparte bedden tegen elkaar aan staan.
het bed van mijn stiefvader is al weg, de klerenkast van hem is ook zo vreselijk voor haar.
hij hangt nog in die kast om zo maar te zeggen.
alle kleren hangen er nog terwijl hij er niet meer is om ze aan te trekken.

af en toe is het leven gewoon echt ***

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-10-10 10:16

Geplaatst door de TopicStarter : 17-10-10 10:16

Vooral de eerste paar weken heb ik ook heel veel de nieuwsberichten op internet opgezocht; is het écht gebeurd? Ja, het was echt ja.
Volgende week mogen we de as alweer ophalen (mn moeder heeft het er dan over 'mn zusje' op te halen, maar zo'n bus as zie ik toch echt alleen maar als 'as van zusje') Urn heb ik inmiddels uitgezocht, maar bestellen kan ik nog niet; klopt niet, hoort niet.
Verder zit ik me hier op te vreten over gedrag van familie; mensen kwamen nooit, nooit intresse in ook maar iemand van ons gezin, dan uitgebreid zielig lopen doen na mn zusje haar dood (ja, het zijn dezelfde als van die boeketten), en nu is de intresse weer over. Ze zijn twee x als 'gezin' op stap geweest, maar om mn moeder mee te vragen 'vergeten' ze weer. Maar wel de zielepiet uithangen bij anderen; 'ow, dr is mij zoiets ergs overkomen!'

Gelukkig zijn er andere mensen die dat verhaal weer recht trekken

**Geplaatst**: 17-10-10 10:33

Geplaatst: 17-10-10 10:33

Wat verschrikkelijk :(:)

! Ik heb het zelfde meegemaakt met mijn vader of eigenlijk nog steeds wel, hij overleed ook heel plotseling. Toen begon het gedoetje met crematie regelen, wat voor kist, bloemen etc. Als je daar dan staat om dat te regelen, denk je echt bij jezelf waarom doe ik dit?? Helaas hoort het erbij. Toen mijn opa en oma urn wouden uitzoeken voor mijn vader, wou ik dat echt niet. Ik ging de afspraken uitstellen of kwam niet opdagen, dan zei ik weer nee hoef ik niet.. Uiteindelijk toch gedaan, nu heb ik een heel mooi hartje! Het is echt een rot periode maar je komt er op een of andere manier doorheen, ik wens je super veel sterkte!!

**Geplaatst**: 17-10-10 11:18

Geplaatst: 17-10-10 11:18

Heel veel sterkte Juut! :(:)

En ook alle anderen in dit topic die een dierbare hebben verloren...

**Geplaatst**: 17-10-10 11:44

Geplaatst: 17-10-10 11:44

Voor iedereen die iemand is verloren een dikke :(:)

en voor Juut zeker, meis, wat een ellende...
Het is wat al eerder gezegd is, vergeten doe je het nooit (ik weet elk detail van die avond nog alsof het gisteren gebeurd is) en dat moet je ook niet willen, de pijn zal wel slijten op den duur. Kon ik me, toen mijn vader net was overleden, écht niet voorstellen, maar nu, dik 10 jaar verder, gelukkig wel. Zeer doet het nog wel hoor, als ik aan hem denk, maar het wordt makkelijker verteerbaar en minder snijdend. Verder is rouwverwerking voor iedereen verschillend dus is het moeilijk te zeggen wat je zou moeten voelen in welke tijd. Voel 'gewoon' wat je voelt op elk moment en ja, dat kan het ene moment lekker lachen, het volgende moment je de ogen uit de kop janken en daarna het servies door de kamer gooien zijn, bijvoorbeeld. Ik kon om de raarste dingen jankbuien krijgen, zoals toen ik bv een keukenkastje opentrok en daar rietjes zag liggen (voor paps in het ziekenhuis, als geintje) en dan ineens weer dat besef dat ie écht weg was...Dat kwam veel harder aan dan meehelpen met het regelen van de begravenis. Alsof er maar af en toe een luikje openging met wat verdriet, zodat het behapbaar bleef. Heel apart...
Dat sommige mensen heel dramatisch kunnen doen en na een paar weken de persoon al helemaal vergeten zijn, ja, dat zeker. Mijn vaders collega's kwamen allemaal opdagen, inclusief hysterische jankpartijen. Er is er nog eentje waar mijn moeder nog regelmatig contact mee heeft, de rest was 'm na een week al vergeten. Tja...Ik denk dat je dat altijd wel hebt.
Hoe dan ook, het blijft gewoon tien keer niks en eindeloos moeilijk, als je naasten overlijden...Nogmaals voor iedereen een dikke :(:)

!

**Geplaatst**: 17-10-10 11:50

Geplaatst: 17-10-10 11:50

woorden schieten me helaas te kort om iets nuttigs tegen je te kunnen zeggen.... Ik wil je alvast veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd en je een dikke virtuele knuffel geven :(:)

Pijn is nooit alleen te dragen, dus ik hoop van harte dat je goed met iemand kan praten!

**Geplaatst**: 17-10-10 12:09

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 17-10-10 12:09

Ik wil je vooral even ontzettend veel sterkte wensen :(:)

**Geplaatst**: 17-10-10 13:42

Geplaatst: 17-10-10 13:42

Juut schreef:
Verder zit ik me hier op te vreten over gedrag van familie; mensen kwamen nooit, nooit intresse in ook maar iemand van ons gezin, dan uitgebreid zielig lopen doen na mn zusje haar dood (ja, het zijn dezelfde als van die boeketten), en nu is de intresse weer over. Ze zijn twee x als 'gezin' op stap geweest, maar om mn moeder mee te vragen 'vergeten' ze weer. Maar wel de zielepiet uithangen bij anderen; 'ow, dr is mij zoiets ergs overkomen!' Gelukkig zijn er andere mensen die dat verhaal weer recht trekken

Oh bah, kan me voorstellen dat dat aan je vreet. Ook al moet je daar geen energie in steken.. "Tja, het leven gaat door he." Hoor ik ook af en toe. Wat een klote-uitspraak is dat, en dat is nog een understatement. Iedereen wil ook zo graag horen dat het beter met je gaat, ik voel me ook altijd verplicht om er een positief verhaal van te maken terwijl ik dat helemaal niet wil.

Ik heb trouwens een paar weken geleden een boekje over rouwverwerking gelezen, gekregen van de begrafenisondernemer. Was een dun boekje, gemakkelijk te lezen en het heeft mij wel rust gebracht. Gevoelens en fysieke pijn die ik had die ik niet kon plaatsen, lezen dat je niet de enige bent, het is heel herkenbaar en dat heeft me wel geholpen moet ik zeggen. Misschien een tip.

**Geplaatst**: 17-10-10 15:30

Geplaatst: 17-10-10 15:30

Allereerst gecondoleerd, heel veel sterkte.

Mijn broer overleed 7 jaar geleden na een motorongeluk. Sommige dingen van die eerste dagen staan me nog heel helder voor de geest, andere dingen weet ik niks meer van. Alles gaat zo op en neer.
Mijn broer was 4 jaar ouder en ik ben nu dus 3 jaar ouder dan hij was. Dat is raar, lijkt of de tijd op dat punt stil staat. Voor mijn gevoel is hij nog steeds de oudste. (of ik voel me nog steeds 23

)
Nog steeds heb ik soms het gevoel dat hij zo binnen kan lopen.

**Geplaatst**: 17-10-10 17:57

Geplaatst: 17-10-10 17:57

gecondoleerd ermee :(:)

hier in het dorp is een jongentje van 11 door zijn eigen vader vermoord zoals jullie waarschijnlijk wel gehoord hebben. ik kende dat jongentje best goed want ik ben er het afgelopen jaar leiding van geweest. nu nog steeds heb ik het idee dat ik hem gewoon tegen zou kunnen komen.. heel raar. slachtofferhulpt had gezegd dat dat normaal was. en aangezien meerdere daar last van hadden lijkt mij ook dat dat normaal is.

**Geplaatst**: 17-10-10 18:11

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 17-10-10 18:11

Allereerst wil ook ik je heel veel sterkte toewensen. Het is een vreselijk verlies. Je zal waarschijnlijk merken dat het na een tijd beter gaat. Dat je dan aan haar kunt denken en de mooie tijden kunt herinneren.
Ik ben in 2006 een heel dierbaar persoon verloren. Ze was als een moeder voor me. Ik heb het eerste jaar vreselijke huilbuien gehad, echt om niets. Gelukkig heb ik een hele lieve vriend die ik in die periode heb leren kennen, aan hem heb ik heel veel steun gehad.
Maar rouwverwerking is inderdaad voor iedereen anders. Ik heb overigens ook een dun boekje hierover gelezen en dat heeft mij ook goed gedaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-10-10 21:29

Geplaatst door de TopicStarter : 17-10-10 21:29

Ook jullie heel veel sterkte!
Een paar weken geleden had mn moeder me een website laten zien over rouwverwerking, maar ook over het eigenlijke overlijden. Was ook erg mooi, maar mooi niet dat ik het terug kan vinden }:0

Nou ja, eens vragen of mams het toevallig heeft opgeschreven

@ Supersambo; dat lijkt me inderdaad heel raar, als je ouder wordt dan je grote broer :(:)

**Geplaatst**: 17-10-10 22:45

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 17-10-10 22:45

ook ik herken het heel erg

mijn vader is overleden en een dag erna mijn oma (vaders moeder) wij hadden dus ook 2 crematies achter elkaar, dinsdag mijn vader en woensdag mijn oma.
maand erna zijn mijn andere oma en opa plotseling overleden, en nu afgelopen maanden 2 ooms van mij en een aantal kennissen

**Geplaatst**: 17-10-10 22:46

Geplaatst: 17-10-10 22:46

Juut schreef:

Vooral de eerste paar weken heb ik ook heel veel de nieuwsberichten op internet opgezocht; is het écht gebeurd? Ja, het was echt ja.
Volgende week mogen we de as alweer ophalen (mn moeder heeft het er dan over 'mn zusje' op te halen, maar zo'n bus as zie ik toch echt alleen maar als 'as van zusje') Urn heb ik inmiddels uitgezocht, maar bestellen kan ik nog niet; klopt niet, hoort niet.
Verder zit ik me hier op te vreten over gedrag van familie; mensen kwamen nooit, nooit intresse in ook maar iemand van ons gezin, dan uitgebreid zielig lopen doen na mn zusje haar dood (ja, het zijn dezelfde als van die boeketten), en nu is de intresse weer over. Ze zijn twee x als 'gezin' op stap geweest, maar om mn moeder mee te vragen 'vergeten' ze weer. Maar wel de zielepiet uithangen bij anderen; 'ow, dr is mij zoiets ergs overkomen!' Gelukkig zijn er andere mensen die dat verhaal weer recht trekken

dit herken ik ook echt heel erg heb de hele familie naast me neer gelegt vind het wel best met ze

**Geplaatst**: 17-10-10 23:13

Geplaatst: 17-10-10 23:13

Heel herkenbaar, alle verhalen hier. Eind juni is mijn moeder (58) overleden aan eierstokkanker. Ze was al ruim drie jaar ziek, maar heeft tot eind april nog gewoon elke dag gewerkt (wat nou chemo? gewoon de dag erna weer aan het werk!). Eind april kreeg ze ineens een tia (door de chemo verzwakten haar bloedvaten), kon ze niet meer werken en toen ging het ineens heel hard achteruit. Mijn vader heeft haar thuis verzorgd tot het echt niet meer ging. Die middag is ze opgenomen in een hospice en is ze meteen de nacht daarop overleden. Ze was tot het eind toe heel helder en had gelukkig weinig pijn.
Qua verwerking denk ik dat ik al veel "vooruit gerouwd" heb. Ik heb al afscheid van een toekomst met mijn moeder genomen toen duidelijk werd dat ze niet meer zou genezen. Dat geldt ook zo voor mijn vader. Ook had ze zelf heel duidelijk aangegeven hoe haar uitvaart er uit moest zien. Na haar overlijden zeiden we ook steeds tegen elkaar hoe erg het moet zijn als zoiets je onverwacht gebeurt. Zonder een idee te hebben wat iemand gewild zou hebben en met al het ongeloof en de shocktoestand waarin je dan verkeert. Een klap achteraf is er dus bij mij niet gekomen en die komt ook niet meer denk ik. Ik zit nu in de fase van het gemis. Volgende week mijn eerste verjaardag zonder mijn moeder... Dan de eerste Sinterklaas, Kerst, haar verjaardag, enz. etc...
Ik draai nog welk elke avond in bed de film af van haar laatste dag en ik denk dat dat ook nog wel even zo zal blijven.
Wat mij wel sterkt is het stukje tekst op de rouwkaart, door haar zelf geschreven:

Mijn drie moedige helden,
laat mij, laat mij los,
geloof mij, echt, ik heb oneindig veel van jullie gehouden.

Als ik dat in gedachten houd weet ik dat ik haar best mag missen, maar dat ik haar wel los moet laten en dat heb ik inmiddels ook gedaan.

Sterkte TS!

**Geplaatst**: 17-10-10 23:29

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 17-10-10 23:29

Ik zie dit topic nu pas, pff wat een ongelukkig ongeluk zeg! Gebeurt normaal nooit, je zult het maar weer net zien. Wordt bij het lezen van de berichten gewoon echt verdrietig.

Heel veel sterkte, kan niks anders zeggen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-10-10 17:56

Geplaatst door de TopicStarter : 18-10-10 17:56

Ook Consort en SecretLIN veel sterkte!

@ Consort; je moeder heeft een mooi tekstje geschreven!
Bij mijn zusje hebben we veel op gevoel gedaan, wat ook heel goed voelde. Zo hebben we oa ervoor gekozen geen bekleding in de kist te laten maken, maar is mn zusje in de slaapzak waarmee ze altijd op de bank lag in de kist gelegd, met haar eigen hoofdkussen. we hebben dit en spullen die met haar mee moesten zelf er in gelegd. Was moeilijk, vooral als je de datum van fabricage op het hout ziet staan, maar het was ook heel mooi; ze lag echt tussen en in haar eigen spullen
Alleen voor de muziek hadden we een verlanglijstje van haar kant; stomtoevallig had ze een paar weken eerder een gesprek gehad met een vriendin over welke muziek ze mooi zouden vinden voor hun eigen uitvaart. Daar hebben we 2 nrs aan toegevoegd

**Geplaatst**: 18-10-10 19:48

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 18-10-10 19:48

Nou Juut, ik vind dat je er erg knap mee om gaat. Heel mooi hoe jullie haar uitvaart hebben geregeld!

**Geplaatst**: 18-10-10 19:50

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 18-10-10 19:50

Dat klinkt inderdaad heel mooi!

**Geplaatst**: 18-10-10 21:25

Geplaatst: 18-10-10 21:25

supersambo schreef:
Nog steeds heb ik soms het gevoel dat hij zo binnen kan lopen.

Zo heb ik nog vaak de neiging om m'n moeder even te bellen om haar wat te vertellen of om haar wijze raad te vragen...

Juut schreef:
Bij mijn zusje hebben we veel op gevoel gedaan, wat ook heel goed voelde. Zo hebben we oa ervoor gekozen geen bekleding in de kist te laten maken, maar is mn zusje in de slaapzak waarmee ze altijd op de bank lag in de kist gelegd, met haar eigen hoofdkussen. we hebben dit en spullen die met haar mee moesten zelf er in gelegd. Was moeilijk, vooral als je de datum van fabricage op het hout ziet staan, maar het was ook heel mooi; ze lag echt tussen en in haar eigen spullen
Alleen voor de muziek hadden we een verlanglijstje van haar kant; stomtoevallig had ze een paar weken eerder een gesprek gehad met een vriendin over welke muziek ze mooi zouden vinden voor hun eigen uitvaart. Daar hebben we 2 nrs aan toegevoegd

Mooi Juut, dat klinkt mooi en goed.

**Geplaatst**: 19-10-10 00:51

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 19-10-10 00:51

Ja precies. Ik heb het ook met mijn dagelijkse computer troubles.
Oh wacht maar ik vraag.... oh nee ik google wel.
Maar ook familiefeestjes waarvan je het liefste weg vlucht en partner in crime er niet meer bij is om stiekum een potje te gaan biljarten.
Het zijn meestal de kleine dingen die je het verlies weer doen beseffen.

**Geplaatst**: 19-10-10 01:14

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 19-10-10 01:14

Voor als er er aan toe bent, google eens op 'broederzielalleen', hier heeft mijn vriendin veel aan gehad, nadat haar zusje (21) is overleden.