Bokt.nl

Petite schreef:

Depressie is een ziekte waar zelfmoordgedachten en soms de daadwerkelijke uitvoering daarbij horen. Niemand kiest er zelf voor om ziek te worden, of dit nou psychisch is of niet. Iemand met een lichamelijke ziekte die daaraan overlijdt noem je toch ook niet egoistisch?

Daarbij, elk mens doet alles omdat die dat zelf fijn vindt, vanuit egoisme dus. Jij gaat niet trouwen met iemand alleen omdat diegene dat wil, dat doe je ook omdat je dat zelf wil. Je krijgt kinderen omdat je dat zelf wil, niet omdat je partner dat wil. Je kiest er niet voor om geboren te worden, dat bepalen anderen voor je. Wanneer je dan zo ziek bent dat je geen uitweg meer ziet, mag je dan niet uit egoisme zelf bepalen wanneer je dood gaat? Of zou je willen dat je ernstig zieke partner alleen maar voor jouw eigen egoisme in leven blijft..

FriesWytske schreef:

@ blauw00gje Denk dat je nooit snapt wat die personen bewegen om zomaar uit het leven te stappen. Zonder aan hun omgeving te denken. Of misschien doen ze het wel, omdat ze hun gezin en familie niet meer tot last willen zijn. Daar kom je nooit achter.

Nibbit schreef:

ikdoemaarwat schreef:

ik vind dat het pas egoistisch van andere is als je dan moet blijven voor andere terwijl je zelf totaal niet gelukkig bent!

En dat vind ik nou onzin! Je moet er zelf wel wat voor doen om gelukkig te zijn, tenminste als je niet bij het handjevol mensen hoort bij wie alles vanzelf komt aanwaaien

91laura schreef:

@stef; Die uitspraak vind ik iets te krom door de bocht, ik denk dat het veel ingewikkelder ligt dat hoe jij het nu verwoord!

Lisann__ schreef:

Ik vind het niet egoistisch.. Als je als kind kan kiezen: depressieve papa in leven, of een tevreden gelukkige vader in de hemel? Dan mag mijn papa naar de hemel. Hoe veel ik ook van hem houdt, ik kan hem niet dwingen hier te blijven alleen omdat ik een vader wil. Dát zou ik egoistisch vinden.

Nibbit schreef:

ikdoemaarwat schreef:

ik vind dat het pas egoistisch van andere is als je dan moet blijven voor andere terwijl je zelf totaal niet gelukkig bent!

En dat vind ik nou onzin! Je moet er zelf wel wat voor doen om gelukkig te zijn, tenminste als je niet bij het handjevol mensen hoort bij wie alles vanzelf komt aanwaaien

Lisann__ schreef:

Ik vind het niet egoistisch.. Als je als kind kan kiezen: depressieve papa in leven, of een tevreden gelukkige vader in de hemel? Dan mag mijn papa naar de hemel. Hoe veel ik ook van hem houdt, ik kan hem niet dwingen hier te blijven alleen omdat ik een vader wil. Dát zou ik egoistisch vinden.

stef schreef:

91laura schreef:

@stef; Die uitspraak vind ik iets te krom door de bocht, ik denk dat het veel ingewikkelder ligt dat hoe jij het nu verwoord!

Spreek uit eigen ervaring.

Mensen die steeds een poging ondernemen, overdosis nemen, polsen doorsnijden etc... En ja, ze leven nog steeds....

Mensen waarbij de zelfmoord wel lukt, hoor je van te voren niks van....

Het is idd heel zwartwit gesteld, en ik zeg ook niet dat het zo is, ik zeg alleen dat het me opvalt

Aeris schreef:

Een gemakkelijke beslissing is zelfmoord nooit. Je moet al heel ver heen zijn vooraleer je een poging ondergaat. Is het dan egoïstisch om een keertje aan jezelf te denken en de strijd op te geven? Imho niet... Dit is zo van persoon tot persoon verschillend. Ik heb het jammergenoeg al meerdere keren van dichtbij moeten meemaken, maar heb nooit gedacht dat deze personen egoïstisch waren...
Egoïstisch vind ik het pas, wanneer vrouw en kinderen meegesleurd moeten worden. Hoe vaak hoor je het niet, de familiedrama's. Een persoon had problemen en sleurt de rest met zich mee.

Zooist schreef:

En wie zegt dat die papa naar de hemel gaat?