Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-08-10 09:44

Re: Mijn traumatische gebeurtenis die mijn leven bepaald.

Geplaatst: 31-08-10 09:44

Wat een vreselijke gebeurtenis!
Allereerst vind ik het heel moedig en knap van je dat je je verhaal hier hebt durven zetten. Ik heb ook een misbruik verleden maar ik heb mijn verhaal hier nog niet durven te zetten.
Hoe moeilijk het ook is, probeer hulp te zoeken. Liefst zo snel mogelijk aangifte gaan doen ivm bewijs dat anders verloren gaat, hoe moeilijk het ook is.

Ik zeg eerlijk dat ik even niet goed weet wat ik moet zeggen. Ik wens je heel veel sterkte, als je er over wilt praten, mijn pb box staat open!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-10 15:22

Re: Mijn traumatische gebeurtenis die mijn leven bepaald.

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-10 15:22

Dank je wel voor de sterkte die jullie me toewensen.

**Geplaatst**: 01-09-10 15:52

Geplaatst: 01-09-10 15:52

Je hebt de eerste stap in de goede richting al gezet.Je hebt er hier al over gesproken.Hier is ook moed voor nodig.
Zoek hulp, het is ook verstandig om je ouders hiervan op de hoogte te brengen. Ze kunnen je begeleiden in de hele proces.

Succes en veel sterkte.

**Geplaatst**: 01-09-10 15:59

Geplaatst: 01-09-10 15:59

meid ik weet waar je door gaat en echt je hebt hier professionele hulp bij nodig. Print je op uit en ga naar je huisarts , laat het daar lezen (hoef je niks te zeggen) en je doorverwijzen naar prof. hulp.

Wanneer je die hulp hebt, vraag dan ook hulp om aangifte te doen, wat gebeurd is mag niet weer gebeuren! Doe aangifte om voor jezelf het gevoel te krijgen iets terug te doen en om hopelijk te voorkomen dat het weer gebeurd bij jou of iemand anders.

Ik weet dat schuldgevoel vanzelf gaat in dit soort dingen, maar echt het is NIET jouw schuld. Hij is fout.

een goede effectieve therapie die ik je uit ervaring aan kan raden is EMDR

**Geplaatst**: 01-09-10 16:05

Re: Mijn traumatische gebeurtenis die mijn leven bepaald.

Geplaatst: 01-09-10 16:05

Jeetje wat een verschrikkelijke situatie!
Ik heb ook een soortgelijk meegemaakt, maar dan met de vrienden van mij broer, toen ik wat jonger was.. Ik heb dan een 'voordeel' dat ik al bij Jeugdzorg zit, om omstandigheden, dus ik kon wat 'gemakkelijker' hulp vragen, heb echt veel gepraat, en flink wat afgejankt, en veel zelfvertrouwenstrainingen gehad, en het heeft ontzettend geholpen, nog steeds ben ik enorm paniekerig wanneer ik alleen over straat moet 's avonds, maar echt ik kan je echt vertellen, dat je écht professionele hulp moet gaan zoeken, of praat er met iemand die je echt vertrouwt over.
Mijn pb box staat altijd voor je open :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-09-10 22:23

Re: Mijn traumatische gebeurtenis die mijn leven bepaald.

Geplaatst door de TopicStarter : 03-09-10 22:23

Bedankt.
Ik ben momenteel met mijn coordinator op school aan het mailen, zie wel hoe dit loopt.

Heb op dit moment weer pijn in mijn hartstreek, denkelijk stress.

**Geplaatst**: 04-09-10 10:08

Re: Mijn traumatische gebeurtenis die mijn leven bepaald.

Geplaatst: 04-09-10 10:08

Ja denk ik ook. Afschuwelijk wat je meegemaakt hebt maar hou je hoofd koel. Jezelf nog gekker maken is niet slim.
Sterkte.

**Geplaatst**: 05-09-10 16:13

Re: Mijn traumatische gebeurtenis die mijn leven bepaald.

Geplaatst: 05-09-10 16:13

Jeetje ik heb kippenvel. Puur om het feit omdat ik dit zelf geschreven zou kunnen hebben! Aangezien ik het zelfde heb gehad.

Ben nu 20 jaar en was 13 toen alles gebeurde. Alleen heb ik het met veel pijn en moeite pas op mijn 16e op kunnen schrijven voor mijn moeder. Vanaf toen ging het snel.

Ik ben er 7 maanden voor opgenomen geweest, puur om het te kunnen verwerken. Ging er als een bang konijntje heen en kwam als een zelfverzekerde meid terug!

Ik raad je dus echt aan om proffesionele hulp te zoeken. En dan heb ik het niet alleen over bureau jeugdzorg. Kijk of je voor eventuele dagopname in aanmerking kan komen. Dat je overdag daar bent en aan je zelf werkt en 's avonds toch thuis bent.

Je mag me altijd een berichtje sturen als je meerdere vragen hebt.

Hou je taai!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-10 19:50

Re: Mijn traumatische gebeurtenis die mijn leven bepaald.

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-10 19:50

Dank je wel allemaal, nogmaals.

**Geplaatst**: 09-09-10 20:09

Re: Mijn traumatische gebeurtenis die mijn leven bepaald.

Geplaatst: 09-09-10 20:09

Ik kan me helaas je gevoel, je angst, je lichamelijk klachten etc etc etc voorstellen. Ben ervaringsdeskundig dus heb in hetzelfde schuitje gezeten.

Zoek alsjeblieft professionele hulp. Dit kun je niet in je eentje aan. Gun jezelf de tijd om het een plekje te geven en om het vertrouwen weer terug te krijgen.

Uiteraard ben ik er ook voorstander van om aangifte te doen, want deze man mag hier niet zomaar mee wegkomen. Maar ik raad je aan dit niet halsoverkop te doen, maar het een deel van je verwerking te maken.

Sterkte, meissie! Sterkte

**Geplaatst**: 09-09-10 21:01

Geplaatst: 09-09-10 21:01

Dapper dat je het hier post, maar meid écht, je kunt dit niet in je eentje oplossen. Door middel van professionele hulp en aangifte kun jij aan jezelf werken en er weer helemaal bovenop komen.

Hoe kan 't dat jouw vrienden, familie en ouders niks merken van jouw ongelukkigheid?? En je vriendinnen die avond niks hebben gemerkt, je was ineens buiten, daarna overstuur, mijn vriendinnen zouden dit toch wel heel snel in de gaten hebben hoor.

Sterkte.

**Geplaatst**: 09-09-10 21:12

Geplaatst: 09-09-10 21:12

Als jij mijn dochter was, zou ik het toch fijn vinden als jij het tegen mij zou zeggen. Ik zou zonder bedenkingen mijn dochter voor 100 % geloven en samen actie ondernemen, op het tempo wat jij bepaalt.

Kun je hier niet met jouw ouders over praten?? Hoe is de band met jouw ouders?? Zij moeten toch ook in de gaten hebben dat jij je niet gedraagt zoals jij normaal doet??

Hier kom je niet alleen uit, ga praten met iemand, LAAT JE HELPEN!!
Zo verder gaan heeft geen zin, je komt alleen maar dieper in de put te zitten.
Als je moeilijk erover kan praten geef jouw moeder of degene die jij vertrouwt, jouw OP.

Kom op meiske, je kunt het!

**Geplaatst**: 09-09-10 21:54

Re: Mijn traumatische gebeurtenis die mijn leven bepaald.

Geplaatst: 09-09-10 21:54

Oh nee.... dit is nu precies waarvoor er veel meer aandacht op school moet komen voor zelfverdediging en de sociale zelfverdediging.

Ontzettend rot voor je. En ik weet er alles van want heb ene gelijk verhaal. Maar ik heb het erg goed kunnen verwerken. Zonder echte hulp.

Los van of je aangifte moet of wilt doen of niet, en wat er allemaal wel of niet jou schuld is (want het is NIET, NOOIT jouw schuld) zijn er een paar dingen erg belangrijk voor je, om nu te leren. Waarmee je weer vooruit kunt.

Wat echt nodig is om te snappen is dat dit meer over hem zegt dan over jou. Hij heeft dat moment van jou gestolen. Dat komt niet meer terug. Maar hij is het zeker niet waard om nog meer van jou te krijgen. Met alles wat daarna gebeurt en is gebeurd, heb je WEL nog een keuze. Je leven en je geluk laten verpesten door hem, of sterker zijn dan de verleiding om langer slachtoffer te zijn dan nodig is.
Daarbij kan een goede hulpverlener je echt helpen.
Ook kan het helpen om een brief te schrijven, aan hem, die je verder nooit post. En waarin je alles opschrijft wat je hem toewenst en wat hij van je afgepakt heeft.
Het is heel makkelijk en zelfs logisch dat je hem haat voor wat hij heeft gedaan. En dat je zo bang was en bent. Maar iets als dit en de haat en de angst die daarbij komt kijken is veel te groot voor 1 mens om te dragen. Dus zoek mettertijd uit of je wel of niet aangifte wilt doen, maar concentreer je vooral op jezelf. Wat jij wilt in het leven en wat jij nodig hebt om hiermee om te gaan. Het enige waar jij controle over hebt is namelijk jezelf. En nu voelt dat niet zo, maar dat is toch waar. En dat zul je ook weer gaan voelen, duidelijke dan ooit.

Vaak helpt het om een hulpverlener te vinden die jou ook lichamelijk helpt, je laat schreeuwen en huilen en desnoods vechten. Op een veilige manier, in een veilige omgeving. Want dan kun je ontdekken hoeveel kracht je eigenlijk wel hebt. En kun je op den duur weer leren vertrouwen op jezelf, en op het feit dat je kunt opkomen en vechten voor jezelf en wat van jou is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-10 22:09

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-10 22:09

marleen_88 schreef:
Dapper dat je het hier post, maar meid écht, je kunt dit niet in je eentje oplossen. Door middel van professionele hulp en aangifte kun jij aan jezelf werken en er weer helemaal bovenop komen.

Hoe kan 't dat jouw vrienden, familie en ouders niks merken van jouw ongelukkigheid?? En je vriendinnen die avond niks hebben gemerkt, je was ineens buiten, daarna overstuur, mijn vriendinnen zouden dit toch wel heel snel in de gaten hebben hoor.

Sterkte.

Vraagjes via pb alsjeblieft, niet dat ik ze niet wil beantwoorden, maar vindt dit moeilijk.
Mijn ouders ,vrienden, klasgenoten merken wel dingen dat ik me soms heel erg ongelukkig kan voelen en heel erg down.
Maar als ik geen gesprekken wil maken, of ze beginnen te persoonlijk te worden, wijs ik het af.
waarom? geen idee.. ook al weet ik dat ze het goed bedoelen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-10 22:11

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-10 22:11

nicole3939 schreef:
Als jij mijn dochter was, zou ik het toch fijn vinden als jij het tegen mij zou zeggen. Ik zou zonder bedenkingen mijn dochter voor 100 % geloven en samen actie ondernemen, op het tempo wat jij bepaalt.

Kun je hier niet met jouw ouders over praten?? Hoe is de band met jouw ouders?? Zij moeten toch ook in de gaten hebben dat jij je niet gedraagt zoals jij normaal doet??

Hier kom je niet alleen uit, ga praten met iemand, LAAT JE HELPEN!!
Zo verder gaan heeft geen zin, je komt alleen maar dieper in de put te zitten.
Als je moeilijk erover kan praten geef jouw moeder of degene die jij vertrouwt, jouw OP.

Kom op meiske, je kunt het!

Het contact met mijn mama verloopt erg slecht.
Woon nu ook bij papa, maar dat gaat wel. Toch redelijk.
Ik trek me erg terug, vaak komt papa dan naar boven om te praten, maar als het weer te persoonlijk wordt..
hup.. dan is het weer omzeep.

**Geplaatst**: 09-09-10 22:18

Re: Mijn traumatische gebeurtenis die mijn leven bepaald.

Geplaatst: 09-09-10 22:18

Heb jij niet iemand anders die jij echt vertrouwt?? Tante, zus, vriendin?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-10 22:21

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-10 22:21

nicole3939 schreef:
Heb jij niet iemand anders die jij echt vertrouwt?? Tante, zus, vriendin?

Jawel heb ik wel, maar is heel oppervlakkig.
Ik voel me nu totaal niet oke.
Ik kruip mijn bed in, heb allemaal gemengde gevoelens.
Bang, boos, verdrietig, leeg, opgejaagd, heb spanningen, precies weer alles even tegelijk

Het zit weer helemaal niet mee!

**Geplaatst**: 09-09-10 22:24

Re: Mijn traumatische gebeurtenis die mijn leven bepaald.

Geplaatst: 09-09-10 22:24

Kom op meiske, kom eens tot rust.

Jij kunt hier niet mee rond blijven lopen, dan blijf je in dit cirkeltje zitten. Is het geen idee op jouw papa de OP te geven??
Als dat niet gaat, ga dan alsjeblieft met iemand praten.

Heb je goed contact met jouw huisarts?? Hij of zij kan jou een stuk op weg helpen.

Wat wil jij zelf?? Wil je erover praten met iemand?

**Geplaatst**: 09-09-10 22:34

Re: Mijn traumatische gebeurtenis die mijn leven bepaald.

Geplaatst: 09-09-10 22:34

Wat vreselijk dat je dit is overkomen en ik vind het al heel knap dat je het hier durft te vertellen. Dat is al een stap in de goede richting.

Lieverd, ga met iemand praten, laat die iemand je helpen om aangifte te doen en om vooral mee te gaan naar een huisarts, zodat je de juiste hulp krijgt. Echt je moet dit doen voor jezelf, maar ook voor andere waar hij dit bij zal proberen. Ik weet niet waar je woont en hoe oud je bent, als je wilt en eraan toe bent, dan kun je ook contact met me opnemen. Ik wil je wel helpen.

Klinkt je misschien vreemd in de oren, want je kent me natuurlijk totaal niet, maar ik ben moeder van een 12 jarige dochter en ik zou willen als haar iets overkomt en zij dit op deze manier zou uiten er ook iemand haar zou helpen om dit tegen mij of wie dan ook te vertellen.

**Geplaatst**: 09-09-10 22:39

Geplaatst: 09-09-10 22:39

Kosta schreef:
Wat vreselijk dat je dit is overkomen en ik vind het al heel knap dat je het hier durft te vertellen. Dat is al een stap in de goede richting.

Lieverd, ga met iemand praten, laat die iemand je helpen om aangifte te doen en om vooral mee te gaan naar een huisarts, zodat je de juiste hulp krijgt. Echt je moet dit doen voor jezelf, maar ook voor andere waar hij dit bij zal proberen. Ik weet niet waar je woont en hoe oud je bent, als je wilt en eraan toe bent, dan kun je ook contact met me opnemen. Ik wil je wel helpen.

Klinkt je misschien vreemd in de oren, want je kent me natuurlijk totaal niet, maar ik ben moeder van een 12 jarige dochter en ik zou willen als haar iets overkomt en zij dit op deze manier zou uiten er ook iemand haar zou helpen om dit tegen mij of wie dan ook te vertellen.

Mijn gedachte Kosta...

**Geplaatst**: 09-09-10 22:44

Geplaatst: 09-09-10 22:44

@nicole, je was me voor

Jouw spanning is goed te voelen als ik je verhaal zo lees.
Knap van je dat je het hebt durven te posten!!
Dat is al een flinke stap in de richting die je gaat helpen.
Zodra je maar een beetje de moed hebt gevonden hoop ik dat je proffesionele hulp voor jezelf gaat zoeken.
Dit kan je n.l. echt niet alleen.
Is er niemand in je buurt die je in vertrouwen kan nemen?
Als je kan deel dan je verhaal met een vertrouwenspersoon, op deze manier ga je het niet redden en ga je er aan kapot.

Die aangifte hoef je niet te doen als je niet wilt, het is belangrijker dat je nu voor jezelf gaat zorgen.

heeel veel sterkte meis, zorg goed voorjezelf :(:)

**Geplaatst**: 09-09-10 22:46

Geplaatst: 09-09-10 22:46

Je hebt al een HELE grote stap gezet door hier het verhaal gedeeltelijk van je af te schrijven.

Maar je zal nog een aantal hele moeilijke stappen meer moeten zetten. Die zijn vreselijk en daar zie je, heel logisch, als een berg tegenop.

Maar doe het! Alleen zo kun je het ooit een plekje geven. Vergeten zal je het nooit. Ik spreek uit ervaring.
Ik ben naar mijn ouders gegaan en heb alles verteld en same hebben we aangifte gedaan.
Toen ik eenmaal op het politiebureau zat kwam er ineens een gigantische strijdlust naar boven en die heeft mij er bovenop geholpen. Nu had IK de touwtjes in handen en niet HUN!

Meiske, praten helpt echt! Nu ben je een emotioneel wrak en ga jij je leven vergallen door zo'n idioot! Niet doen, jij bent niet fout en jij hoeft niet te boeten!!

Zet hem op! Je kunt het! :(:)

**Geplaatst**: 09-09-10 22:47

Geplaatst: 09-09-10 22:47

Je hoeft je niet schuldig te voelen HET IS NIET JOUW FOUT!!!

Zoek hulp, neem iemand in vertrouwen en laat een soa-test doen alsjeblieft :(:)

**Geplaatst**: 09-09-10 22:47

Geplaatst: 09-09-10 22:47

Meid je moet hulp zoeken je moet er over praten praten en praten

Ik heb helaas op jonge leeftijd het zelfde mee gemaakt nu z'n 9 jaar geleden
Ik durfde niet te praten ik was bang heel bang
Durfde niet met andere jongen's / mannen te praten
Was bang voor mijn eigen vader terwijl hij niet eens er iets mee temaken had

Op school durfde ik niets meer ik werd daar al gepest en mijn leraar was een man uit eindelijk ben ik viavia bij een psychiater terecht gekomen
Ik denk er nog wel eens aan maar minder als vroeger

op mijn 12 de ben ik ook nog inelkaar geslagen en heb 3 messteken op gelopen door 3 jongens dat maakte het allemaal nog moeilijker toen weer bij die psychiater terecht gekomen

Uiteindelijk heb ik het een plaatsje kunnen geven inplaats van zover mogenlijk weg stoppen je wilt er niet aan herinnert worden

Mijn huidige vriend weet alles van me en daar kan ik altijd mee praten ik heb het nog soms moeilijk maar het gaat een heel stuk beter met me nu ik weet dat ik er over kan praten met iemand die ik vertrouw

Alleen kun je het niet verwerken je moet praten praten en praten
Als ik jou bericht lees krijg ik een rilling over mijn lichaam ik weet wat je door gemaakt heb voor mij is het een film ik zie voor mij wat jij hebt door gemaakt omdat ik het zelf ook meegemaakt heb vreselijke beelden zijn het

Kommop je moet er voor gaan strijd voor jezelf en praat erover!
Alleen dat kan je helpen

Meid ik hoop dat jij die gene ook vind waar je mee kunt praten en ga samen aangifte doen zo kan jij ook andere mensen helpen want het kan goed zijn dat jij niet het enigste slachtoffer bent

Mijn pb box staat altijd voor je open!

een knuffel voor je in deze moeilijke tijd! :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-10 10:46

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-10 10:46

Voel me wel heel schuldig, dat is moeilijk om van me af te zetten.

maikeltje schreef:
Je hoeft je niet schuldig te voelen HET IS NIET JOUW FOUT!!!

Zoek hulp, neem iemand in vertrouwen en laat een soa-test doen alsjeblieft