Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-08-10 13:44

Geplaatst door de TopicStarter : 26-08-10 13:44

Chubby schreef:
Ahja, er zijn wel meer mensen zo en die komen ook niet per sé in de problemen. Hulp kan ook direct een stigma zijn natuurlijk.

Je kunt ook aangeven dat je van je vriend uit meer begeleiding wilt om hiermee om te gaan. En er zelf mee leren omgaan. Als je zo'n jongen ruimte geeft om zich te ontwikkelen en voldoende begeleiding om zijn weg te zoeken (dat zal meer zijn dan bij een 'gewoon kind'), waarbij de basis liefde is en niet irritatie, dan kun je een heel eind komen.

Dat zou natuurlijk geweldig zijn! Maar mijn vriend zit ook met zijn handen in het haar. Hij is ook niet de gene die steeds met hem thuis is. Hij vraagt zelfs wel eens aan mij wat we er mee moeten doen..
Gisteren zei hij:" ik had vandaag het gevoel dat ik alleen nog maar loop te mopperen.." Dat klinkt niet echt positief natuurlijk.
Geduld is helaas ook wel eens weg net als positiviteit. Negatieve dingen nemen helaas vaak de overhand waardoor de positieve (kleine) dingetjes vaak niet meer gezien worden. ERg jammer! Dat is juist wat noodzakelijk is! Helaas kan ik dat bij mijn vriend dus ook niet vinden..

**Geplaatst**: 26-08-10 13:47

Geplaatst: 26-08-10 13:47

Ik zou toch proberen te praten met je vriend dat hij zijn kind niet helpt door van alles te ontkennen, dat jij het moeilijk vindt om met het kereltje om te gaan op een positieve manier, dat het jou ook opvalt dat hij zich anders gedraagt dan andere kinderen en dat je bang bent dat het een eenzaam kind wordt als hij geen hulp krijgt. Hij heeft zijn moeder ook al verloren en dat is ook niet niks. Laat het daarna maar even bij je vriend sudderen. Ik zou niks achter zijn rug om doen, want ik denk dat je het daar niet beter op maakt.

Probeer je eigen irritaties te relativeren, het kind heeft het sowieso niet makkelijk met een overleden moeder en zijn (als ik het zo hoor) mogelijke PDD-nos. Daarnaast is hij nog erg jong.

Succes met de hele situatie!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-08-10 13:55

Geplaatst door de TopicStarter : 26-08-10 13:55

DAt zijn moeder is overleden onderschat ik zeer zeker niet. Dit is ongeveer het ergste wat een kind kan overkomen en is zeer troumatisch. Dit is niet zomaar verwerkt natuurlijk en heeft invloed op zijn gedrag en ontwikkeling.

Irritaties en ongeduld is zeker niet goed bij deze mensen. Dat weet ik.

Graag ontvang ik nu tips van mensen hoe ze omgaan met het gedrag wat ik bij mijn beginpost heb opgeschreven.
Moet je het negeren, vragen te stoppen (wat als ze niet stoppen?) weet ik wat. Wat doe je als je geduld op is of als je alleen nog maar negatieve dingen ziet?

Ik moet nu weg, kindjes uit school halen.

Voor nu:
Bedankt voor jullie reacties!

Edit:

Als de situatie zich weer voordoet zal ik het weer kenbaar maken bij mijn vriend

**Geplaatst**: 26-08-10 14:02

Re: vraagtekens bij gedrag stiefzoon... pfffffff

Geplaatst: 26-08-10 14:02

Hoe ermee om te gaan zal een psyholoog beter kunnen bepalen dan wij.
Hoewel ik er wel "in zit" is het voor elke situatie anders.

De gulden regel 1: wordt niet boos om het gefladder, dat maakt het alleen maar erger.
regel 2: heb geduld (ik weet hoe moeilijk dat is hoor!!) maar leg zoveel mogelijk dingen uit wat je van hem verwacht.
Begin bij 1 dingetje wat steeds fout gaat, en als dat onder controle is kun je nr 2 bijvoegen. En herhalen, herhalen en herhalen.
Dus elke x als je bv boodshappen gaat doen.. nu gaan we naar de winkel en dan blijf jij bij me en zullen we samen de boodschappen in kar doen. En dat elke x weer herhalen.
Totdat het goede gedrag in zijn systeem zit.

(let wel op, als 1 ding veranderd kunnen ze vaak de rest ook niet meer uitvoeren. bv als je altijd een karretje pakt en alles gaat goed, kan het de x erop zijn dat je bv geen karretje meeneemt, maar een mandje. Dan kan het zijn dat hij daar moeite mee heeft. Dus kun je hem op dat moment vertellen: vandaag pakken we een mandje..enz..) Ik weet heel vermoeiend, maar als dat eenmaal bij jezelf ook in je systeem zit gaat dat veelal vanzelf.

**Geplaatst**: 26-08-10 14:07

Re: vraagtekens bij gedrag stiefzoon... pfffffff

Geplaatst: 26-08-10 14:07

Lastig, dat je vriend het niet erkent.. als hij het erkent, kunnen jullie samen zijn zoon leren begrijpen

Sommige dingen zijn niet te stoppen, mijn broertje staat áltijd met z'n handen te friemelen als hij met iemand in gesprek is.. Loei irritant

maar het zij zo.. dat is gewoon iets wat hij doet, omdat hij zich zo ongemakkelijk voelt.

Net als wat Brainless hierboven zegt, een psycholoog kan de situatie veel beter bepalen.. ieder geval is inderdaad anders.. En helemaal als het dus daadwerkelijk een vorm van autisme is.

Probeer je zo vaak mogelijk er aan te herinneren dat hij ook met zichzelf in de knoop zit. Hij uit het niet, maar hij weet ook niet wat er 'mis' is. Jah, hoe leg je dat uit..

**Geplaatst**: 26-08-10 14:31

Re: vraagtekens bij gedrag stiefzoon... pfffffff

Geplaatst: 26-08-10 14:31

Duidelijkheid, dat is heel belangrijk!

Ook wel eens een straf geven is geen zonde, in de vorm van naar zijn kamer gaan maar dat dan ook echt waarmaken.

Belangrijkste is denk ik wel dat er iets wordt geconstateerd en dat je met zekerheid weet wat het is.

**Geplaatst**: 26-08-10 14:40

Re: vraagtekens bij gedrag stiefzoon... pfffffff

Geplaatst: 26-08-10 14:40

Misschien heb ik er overheen gelezen, en is dit al gezegd... maar kan je je vriend niet eens een goed (wetenschappelijk) artikel laten lezen over kinderen met een autisme-spectrum stoornis of inderdaad over kinderen met ADHD PDD-NOS. Daarbij niet op alle gelijkenissen wijzen, maar gewoon hopelijk als eyeopener.

Misschien n stom voorbeeld, maar ik werk in de gehandicaptenzorg. En als een bewoner van mij iets heeft, en ik moet dat met familie bespreken, is het vaak handig om een algemene beschrijving van de aandoening erbij te hebben. Mensen herkennen het dan (deels) bij hun broer/zus/zoon/dochter, en zien eerder in dat dat misschien wel aan de hand is. Komt wat minder resoluut over (á la ik weet het beter')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-08-10 14:41

Geplaatst door de TopicStarter : 26-08-10 14:41

NonaWen schreef:
Lastig, dat je vriend het niet erkent.. als hij het erkent, kunnen jullie samen zijn zoon leren begrijpen

Sommige dingen zijn niet te stoppen, mijn broertje staat áltijd met z'n handen te friemelen als hij met iemand in gesprek is.. Loei irritant maar het zij zo.. dat is gewoon iets wat hij doet, omdat hij zich zo ongemakkelijk voelt.

Net als wat Brainless hierboven zegt, een psycholoog kan de situatie veel beter bepalen.. ieder geval is inderdaad anders.. En helemaal als het dus daadwerkelijk een vorm van autisme is.

Probeer je zo vaak mogelijk er aan te herinneren dat hij ook met zichzelf in de knoop zit. Hij uit het niet, maar hij weet ook niet wat er 'mis' is. Jah, hoe leg je dat uit..

HIj uit het in de vorm van opstandigheid en brutaal gedrag. Ook heeft hij het dan vaak over zijn moeder wat hij ook misbruikt om mijn vriend van slag te krijgen en dus onder zijn straf uit te komen (hier is mijn vriend al wat minder gevoelig voor geworden al moet hier wel voor gewaakt worden dat hij niet over het gevoel van zijn zoon heen loopt). Ik kan niet in mijn eentje naar een psych, daar heb ik mijn vriend bij nodig.
Zoals eerder beschreven zal ik het er weer met hem over hebben als de situatie zich daar toe doet..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-08-10 14:43

Geplaatst door de TopicStarter : 26-08-10 14:43

Eefste schreef:
Misschien heb ik er overheen gelezen, en is dit al gezegd... maar kan je je vriend niet eens een goed (wetenschappelijk) artikel laten lezen over kinderen met een autisme-spectrum stoornis of inderdaad over kinderen met ADHD PDD-NOS. Daarbij niet op alle gelijkenissen wijzen, maar gewoon hopelijk als eyeopener.

Misschien n stom voorbeeld, maar ik werk in de gehandicaptenzorg. En als een bewoner van mij iets heeft, en ik moet dat met familie bespreken, is het vaak handig om een algemene beschrijving van de aandoening erbij te hebben. Mensen herkennen het dan (deels) bij hun broer/zus/zoon/dochter, en zien eerder in dat dat misschien wel aan de hand is. Komt wat minder resoluut over (á la ik weet het beter')

Dit heb ik al eens gedaan bij een artikel uit J/M. Dit pikte hij helaas niet zo op als gehoopt..

**Geplaatst**: 26-08-10 14:43

Geplaatst: 26-08-10 14:43

Snapt je vriend dan niet dat zijn kind wrs zeer ongelukkig is en met een behandeling/medicijnen whatever veel gelukkiger zou zijn?

**Geplaatst**: 26-08-10 14:46

Re: vraagtekens bij gedrag stiefzoon... pfffffff

Geplaatst: 26-08-10 14:46

Ik denk ook dat je vriend moet beseffen dat je juist het beste voor hebt met zijn zoontje en dat zijn zoontje hier dan ook mee geholpen is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-08-10 14:47

Geplaatst door de TopicStarter : 26-08-10 14:47

Het is eerder dat hij het niet wil/kan zien c.q. toegeven.

Ik heb hem mijn angsten verteld en ik heb hem verteld dat ik het wel erg prettig zou vinden als ik begeleiding zou krijgen bij zijn zoon. Daarnaast heb ik hem gezegd dat ik vermoed dat hij er niets aan kan doen en dat het hem overkomt, hij denkt dat hij gewoon laks is.

@ mamboo:
dat is precies het punt!

MAar hoe krijg ik dat tactisch voor elkaar..?

**Geplaatst**: 26-08-10 15:10

Re: vraagtekens bij gedrag stiefzoon... pfffffff

Geplaatst: 26-08-10 15:10

Eerlijk zijn!

Dat je zijn zoontje hierin ook wil helpen en dat er zoveel kinderen zoiets hebben als PDD-NOS oid. Mensen voelen zich hierdoor niet lekker en dat het hun kind betreft maar niemand kan hier iets aan doen.

**Geplaatst**: 26-08-10 16:59

Re: vraagtekens bij gedrag stiefzoon... pfffffff

Geplaatst: 26-08-10 16:59

Onlangs is bij een goede kennis van mij PDD-NOS gediagnosticeerd. Deze man is al over de 50 en nu pas valt alles op zijn plaats. Achteraf had hij gewild dat ze het al veel eerder wisten, dat had een boel problemen kunnen voorkomen... Het hoeft geen stempel te drukken maar wederzijds begrip is wel erg prettig.

Wees duidelijk in het contact en houdt structuur. Bied hem overzicht zodat hij weet wat er komen gaat.

Verder zou ik het toch openlijk bespreken. Je doet het immers uit liefde (toch)?

**Geplaatst**: 26-08-10 17:42

Re: vraagtekens bij gedrag stiefzoon... pfffffff

Geplaatst: 26-08-10 17:42

Voor jongetje : Rust, Reinheid, Regelmaat, Regels. Volgens velen ouderwets, maar geeft wel het overzicht en dus ook de controle die hij nodig heeft.

Maak een weekplanner en vul elke dag in wat wanneer gebeurt , dus hoe laat opstaan, ontbijten, naar school, avondeten, douche en bed, etc. kort wat elke activiteit inhoud ernaast en klok erbij. Plan ook voor de hele week wat er gegeten wordt (ook voordeliger met boodschappen doen) Maak zoveel mogelijk overzichtelijk en voorspelbaar voor hem. Spreek daarnaast met vriend een paar regels af waar iedereen zich aan houdt + gevolgen als je dat niet doet (denk goed na over deze regels, want ook ouders moeten zich daar aan houden).

Moet je afwijken van de routine, of is er vakantie spreek dan 1 of meer dagen van te voren met hem door wat er gaat gebeuren (waar mogelijk) en anders meteen na het ontbijt.

**Geplaatst**: 26-08-10 17:47

Re: vraagtekens bij gedrag stiefzoon... pfffffff

Geplaatst: 26-08-10 17:47

Met plannen moet je ook weer voorzichtig zijn, niet TE worden.
Dat is mijn mening.

**Geplaatst**: 26-08-10 17:48

Geplaatst: 26-08-10 17:48

_Chanel_ schreef:
Snapt je vriend dan niet dat zijn kind wrs zeer ongelukkig is en met een behandeling/medicijnen whatever veel gelukkiger zou zijn?

Ik kan hier alleen maar in meegaan, maar hoe je dit aan je vriend duidelijk moet maken..... Pff, wat moeilijk zeg. Je kan moeilijk zeggen: Je onthoudt je zoon van een gelukkig leven.

**Geplaatst**: 26-08-10 18:05

Geplaatst: 26-08-10 18:05

mijn broertje heeft ADHD en een lichte vorm van ADD. Het verhaal wat jij vertelt herken ik heel erg. Wij dachten ook altijd kan hij niet normaal doen of wil hij het niet. Conclusie was hij is te druk in zijn hoofd met andere dingen waardoor hij de gewone dingen niet kan structureren en daardoor uitvoeren.
Ook hij trekt nu nog steeds (16) soms enorm gekke bekken. Op dat soort momenten vraag je je af of er niks meer aan de hand is. Schijnbaar niet en is het gewoon te druk. Ook mijn ouders waren de hele dag alleen maar druk om achter hem aan te lopen en te zorgen dat hij alles doet en te corrigeren/boos worden waar nodig. Erg vermoeiend.
Ook op school was het een drama, hij lette niet op en zat veel om zich heen te dromen.

Hij heeft nu medicatie dat hem en het gezin enorm veel rust geeft. Hij blijft chaotische en druk maar het gaat wel beter.
Ook op school kan hij zich beter concentreren.
Kwa het vele boos worden en achter hem aan lopen.
Gaf de psycholoog mijn ouders het advies een keuze te maken welke dingen jij het belangrijkste vind.
laat de rest maar en wordt daar niet boos op.. Een beetje tussen de vingers door kijken.

Voor jou, je vriend en je zoon is het belangrijk dat je weet wat er aan de hand is. Het geeft
rust en soms zijn er medicijnen of therapieën voor die het een stuk aangenamer en fijner maken voor jullie.

**Geplaatst**: 26-08-10 18:38

Re: vraagtekens bij gedrag stiefzoon... pfffffff

Geplaatst: 26-08-10 18:38

Het klinkt mij in de oren als:
1 - Asperger (verwant met autisme)
2 - PDD-nos

Ik ken iemand met Asperger en die doet eerlijk gezegd precies zo. Is WEL intelligent, stelt ook heel slimme vragen, maar bakt er sociaal heel weinig van.

**Geplaatst**: 26-08-10 20:17

Re: vraagtekens bij gedrag stiefzoon... pfffffff

Geplaatst: 26-08-10 20:17

Ik zat te denken aan Gilles de la Tourette eigenlijk, gezien de tics (gezichten trekken, friemelen, fladderen) en de intelligentie.
Ik zou hem iig laten diagnosticeren want voor zo'n knul is het ook beter als de omgeving inziet dat hij het niet doet om te vervelen.

**Geplaatst**: 26-08-10 20:36

Re: vraagtekens bij gedrag stiefzoon... pfffffff

Geplaatst: 26-08-10 20:36

Tics horen ook bij ASS.

Richtlijnen hoe met het gedrag uit beginpost om te gaan:
Zoveel mogelijk zorgen dat elke dag volgens een vast patroon verloopt (structuur), het kind goed mondeling voorbereiden op wat komen gaat, met name als dat iets anders is dan normaal om die tijd.
Het werken met plaatjes (picto's) op een week/dagschema is ideaal.
Beloningssysteem invoeren voor gedrag dat je hem af wilt leren.
Duidelijke regels (grenzen) aangeven en zeer consequent zijn.

Probeer hem in sociaal opzicht bewust te maken van de gevolgen van zijn gedrag. Leer hem dat als je binnenkomt, dat je dan moet groeten, leer hem oogcontact te maken als je tegen elkaar praat e.d. en beloon hem als hij dat doet. Neem een time out door hem op een rustige plek te laten kalmeren als hij boos of dwars is.
Probeer zelf altijd rustig en beheerst te blijven. Pobeer hem af te leiden van zijn boze bui/fixatie door aan te bieden samen een spel te doen o.i.d. en let op dat negatieve aandacht toch ook aandacht is. Reageer er dus hooguit op met een time out of tijdelijke afzondering, maar negeer het dan verder ook.

Dit zijn allemaal richtlijnen bij gedrag/problemen die voor kunnen komen, maar mogelijk herken je lang niet alles, maar echt concrete adviezen zijn moeilijk te geven als je er zelf niet bij bent of maar een beknopte samenvatting van het gebeurde leest (en zelfs als je er wel bij bent is het vaak nog niet eenvoudig).

**Geplaatst**: 26-08-10 20:53

Geplaatst: 26-08-10 20:53

Oei, ik herken me best wel in je zoontje

.
Maar zoals gekke bekken trekken, veel doorpraten, druk doen.. Is dat niet iets wat elk kind doet?

Oké, tuurlijk, je hebt ook hele rustige kinderen maar het kan ook gewoon karakter zijn hè. Gelijk een psycholoog en alles.. denk niet dat dat nodig is.

**Geplaatst**: 27-08-10 06:56

Re: vraagtekens bij gedrag stiefzoon... pfffffff

Geplaatst: 27-08-10 06:56

Nee misschien het niet nodig, anderzijds; dadelijk straf je hem voor dingen waar hij eigenlijk niets aan kan doen...

Dit klinkt misschien wat vergezocht maar die kennis die ik heb heeft allemaal scheefgegroeide relaties omdat hij dingen simpelweg niet goed kan door zijn autisme. Toch verlangde zijn vrouw dingen van hem (toen wisten ze nog niet van het autisme af) en nu heeft ze nog een 'tegoed lijstje' terwijl hij er voor een deel niets aan kan doen.
M.a.w. kijk ook in de toekomst en naar de gevolgen...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 08:12

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 08:12

Rebeccaa schreef:
Oei, ik herken me best wel in je zoontje .
Maar zoals gekke bekken trekken, veel doorpraten, druk doen.. Is dat niet iets wat elk kind doet? Oké, tuurlijk, je hebt ook hele rustige kinderen maar het kan ook gewoon karakter zijn hè. Gelijk een psycholoog en alles.. denk niet dat dat nodig is.

Ja, dat kan ieder kind doen. Maar een "normaal" kind voelt aan wanneer iemand iets meent als iets gezegd wordt en zal dus stoppen met het gedrag of weet zelf wel welk gedrag gepast is en welke niet. Het constante met zijn handen bewegen, regelmatig gekke geluiden maken, het niet accepteren als er iets anders gaat dan hij wil of dacht.. zijn allemaal dingen die volgens mij en anderen niet in normale proporties is.
Het is niet voor niets dat de rest van zijn familie (en buitenstaanders) zich afvragen of er niet iets met hem is. Mijn schoonzus werkt in speciaal onderwijs, ook zij is er van overtuigd dat er meer aan de hand is. De zus van mijn vriend werkt met gehandicapten en heeft een zoon met dyslectie en PDD-NOS, ook zij weet wel zeker dat er meer aan de hand is. Een vriendin van mij heeft zelf ADD haar vriend ADHD haar en zoon heeft zwaar PDD-NOS en ADHD ook zij zijn er van overtuigd dat hij iets heeft. Ik heb zelf geleerd voor onderwijsassistente en ik heb gewerkt op een cluster 3 school. Dus met autisten, langdurig zieken en lich.gehandicapten. Hier had ik totaal geen problemen met autisten e.d. DAt komt doordat je er niet de hele dag zorg voor hoeft te dragen en doordat alles op school gestructureerd is. Thuis is dat echter anders met een gezin (3 kinderen) hond, vriend, werk, huishouden en ik zelf ook nog ergens.
Ik weet zelf de basis dingen ook wel en ik kan andere mensen wel tips geven met hoe iets te doen of wat dan ook. Ik zit nu zelf gewoon even vast, ook omdat ik niet zeker weet WAT het probleem daadwerkelijk is. En dat is best lastig... Ook doordat mijn vriend het niet in ziet. Ik KAN daar gewoon niet te veel met hem over praten. Het ligt behoorlijk gevoelig bij hem.

**Geplaatst**: 27-08-10 08:16

Geplaatst: 27-08-10 08:16

Maar het gaat toch niet om het stickertje of hokje? Probeer gewoon op basis van wat je nu ziet en denkt een omgangsvorm te vinden met het jochie. En bij goede resultaten kun je dat ook communiceren met school. Wie weet is dat gewoon voldoende om een fijn gezinsleven te hebben.