Bokt.nl

NonaWen schreef:

Als hij vind, dat jij het huishouden etc verslonst.. dan doet hij het toch lekker zelf? En als hij daar weer over begint te zeuren, pak jij je spulletjes bij elkaar, en vertrek je mooi een tijdje naar je ouders (indien mogelijk). Eens kijken hoe hij het volhoud een tijdje naast z'n werk te koken en het huishouden te doen.

JessAndHope schreef:

Ook zoiets: ja je was toch vrij vandaag....... En dan ga ik nogmaals uitleggen wat mijn 'vrije' dag nu zoal inhoud:
7.00 bed uit
8.00 de hond van mn ouders ophalen en naar de paarden toe.
9.00 hond terugbrengen en even de boel bij mn ouders een beetje aan kant maken (hebben nu te maken met een zéér tegenstribbelende puper van een zusje van me, dus help ik ook een beetje daar me. Ze hebben nml net 12 mnd lang iedere zaterdag bij mij verbouwd)
10.00 boodschappen doen en dan gelijk maar dat van mn ouders meenemen
Nou, dan zo'n beetje eten, sommige dagen naar mn werk. Smiddags weer naar de paarden. Koken, schoonmaken, alle afspraken die ik moet maken staan ook nog es op mn vrije dag.
Dus hoezo, vrije dag???

En dan krijg je dus doodleuk te horen: daar kies je toch zelf voor?

JessAndHope schreef:

Drong het nou gewoon maar eens door wat ik zei. Hij pikt alleen de dingen eruit waar hij een tegenaanval mee kan beginnen en de rest hóórt ie niet eens.

JessAndHope schreef:

Waardoor ik dus weer het gevoel krijg 'waardeloos' te zijn en weer extra mn best ga doen. Alles voor jan met de korte achternaam.

JessAndHope schreef:

Nou dat deed ik dus ook tallie, maar aangezien ik zelf ook best heftig kan zijn. Vind ik niet dat ik het daarop stuk moet laten lopen.

Het punt is, ik weet niet wat ik nu eigenlijk nog denk te bereiken. Ik ben gewoon zo moe... echt zo ontzettend moe. Ik heb nooit, maar dan ook nooit, een seconde gedacht: waren we maar niet aan die kleine begonnen. Want ze is me ontzettend dierbaar en ik wil ALLES voor dr doen, maar was ik er maar niet met hem aan begonnen.

Alles trekt ie zich aan, hij rolt zich gelijk in de slachtoffer rol. Hij is zielig, hij heeft meer aan zn hoofd, hij werkt 40 uur, hij heeft een zeurende vriendin.

Mn pa begrijpt hem totaal niet. Zelf werkte hij 40 uur en daarnaast nog eens 10 tot 15 uur 's avonds, voor de extraatjes. Van mn moeder hoorde ik dat ze met 7 maanden al lekker met dr pootjes vooruit zat. Nou ik stond dr echt aan te gapen. Dat fenomeen ken ik niet hoor.

Ook zoiets: ja je was toch vrij vandaag....... En dan ga ik nogmaals uitleggen wat mijn 'vrije' dag nu zoal inhoud:
7.00 bed uit
8.00 de hond van mn ouders ophalen en naar de paarden toe.
9.00 hond terugbrengen en even de boel bij mn ouders een beetje aan kant maken (hebben nu te maken met een zéér tegenstribbelende puper van een zusje van me, dus help ik ook een beetje daar me. Ze hebben nml net 12 mnd lang iedere zaterdag bij mij verbouwd)
10.00 boodschappen doen en dan gelijk maar dat van mn ouders meenemen
Nou, dan zo'n beetje eten, sommige dagen naar mn werk. Smiddags weer naar de paarden. Koken, schoonmaken, alle afspraken die ik moet maken staan ook nog es op mn vrije dag.
Dus hoezo, vrije dag???

En dan krijg je dus doodleuk te horen: daar kies je toch zelf voor?

Of net als dat ik het eeuwige gezeik over die verbouwing aan moest horen. Ik was al aan het verbouwen toen we mekaar leerde kennen. En de zwangerschap heeft ervoor gezorgd dat er dingen gelijk gedaan moesten worden ipv over een jaar. Dit legde bij mn vader de druk neer, dat hij naast het runnen van zijn eigen klusbedrijf ook nog eens iedere zaterdag (en soms zelfs ook doordeweeks) bij mij aan de gang ging, zodat alles optijd af zou zijn. En wat had meneer (mn vriend dus) weer: ja het gaat niet snel genoeg en ik vind dat je vader nou niet echt doorwerkt.

Nou, op dat moment kon ik um wel vermoorden! Dat zég je toch niet? Helemaal niet als iemand dus al zo lang bezig is voor je en daarnaast de verbouwing bij zn eigen thuis helemaal stop heeft gezet om dat alles van jou voor te laten gaan.
En daarnaast het zelf niet beter of sneller kúnnen doen.

Al met al kan ik me dus af en toe doodergeren aan hem. En al helemaal als hij dus in die slachtoffer rol kruipt. Dan kan ik echt geen goed gesprek met hem voeren.

Ik heb ook al eens aan relatietherapie gedacht... maarja... hij knikt altijd van ja, maar thuis is het toch nee.

@Valencia; het is inderdaad zo dat hij moet vertrekken, en hij is sinds zondag terug.

Citaat:

Je kunt niet bij je ouders gaan poetsen en je eigen huis maar laten omdat je moe bent.

JessAndHope schreef:

@ idinn : thanks, wat dat zien mensen over het hoofd. ik doe ook gewoon mn eigen huis hoor.

idinn schreef:

Ik zat al hoofdschuddend na de zin dat die na een week bij je introk. En toen moest het zwanger verhaal nog passeren. Meid sorry, maar waar ben je aan begonnen? Wel erg fijn om te lezen dat je heel graag dit kindje wilt, maar je zal je toch eens moeten gaan afvragen of je de opvoeding samen met hem wil gaan doen (als die dan wel tijd heeft om je te helpen, als die een zwangere vrouw al niet eens helpt..)

Zo te lezen is die nu al te beroerd om ook maar iets voor jou te doen, wat als de kleine er is? Moet je dan ook eerst telkens 2 dagen zeuren voor die eindelijk eens een luier verschoont? Als het snachts gaat huilen, gaat hij er dan ook eens uit, of komt dat allemaal op jou schouders terecht? Wat vind hij eigenlijk echt van het kindje? Krijg niet echt het idee dat die zich zorgen maakt over de gezondheid daarvan...

Als je er voor wilt gaan, ga dan samen dingen uitzoeken, recht zetten MET hulp. En als het niet werkt, dan werkt het niet. Hoe rot dat misschien ook is, een kind kan beter 1x per maand of om het weekend naar papa moeten dan elke dag thuis in een gespannen/ongezellige sfeer van papa en mama zitten.

Citaat:

Je kunt niet bij je ouders gaan poetsen en je eigen huis maar laten omdat je moe bent.

Ze doet haar eigen huishouden ook gewoon hoor?