SuperSvala schreef:al met al nuttige en leuke verhalen zo, hartelijk dank voor alle reacties
neem mijn zoontje ook wel mee als niet anders kan en een Ds doet wonderen
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
) 
.
Citaat:Ik moet zeggen dat het me soms een beetje te veel word. Huishouden, kinderen, sociale contacten en paard. En dan werk ik nog niet eens
). OlimpicDiaz schreef:Hoi! Ik lees ook even mee...
Ik heb (nog) geen kindje, maar ik maak mezelf wel regelmatig zorgen over hoe het straks moet als de kleine er is. Ik ben nu 18 weken in verwachting van de eerste. Op het moment heb ik geen vaste baan en werk ik af en toe wat als waarneemster en studeer ik een hobby-studie. Mijn paarden staan nog in brabant op de wei (vanwege een blessure aan mijn kant en mijn afstuderen van een paar weken terug), maar mijn man en ik wonen in Utrecht. Het wordt dus nog een hele klus....de paarden moeten overgehuisd worden en weer opgepakt worden (waarschijnlijk eerst alleen de 14-jarige, de 2-jarige kan nog wel een jaartje op het land blijven staan), dan weet ik dus niet of ik een baan heb of nog hobby-studeer en dan komt in december ons kleintje....De wachttijden voor het kinderdagverblijf zijn hier ook zo'n 1.5jaar, dus een oppas-adresje heb ik voorlopig ook nog niet zo snel en dan heb ik ook nog 2 honden en een kat om voor te zorgen.
Ik weet dus niet hoe ik dit allemaal moet gaan redden en mijn verstand zegt dan ook regelmatig dat ik de paardjes moet gaan verkopen, maar mijn hart zegt uiteraard van niet.
Mijn man steunt me gelukkig wel, toen mijn 3e paard hier in Utrecht op stal stond ging hij elke dag met me mee en hij vindt dat ik een hobby moet blijven houden, al ziet hij liever maar 1 dan 2 paarden. Hopelijk kunnen we ze nog ooit zelf aan huis hebben....
Hopelijk komt er wel snel een oplossing en kan ik fijn meelezen over hoe jullie het allemaal aanpakken.
Het houd echt op bij een incidenteel etentje of 1x per paar maanden een afspraak met vriendinnen. 
, over gastouders zijn we nog even aan het nadenken, alles is nog nieuw voor ons, dus daar oriënteren we nog even op.


Verder is mijn sociale leven ver te zoeken
Blabla1980 schreef:hetbommeke schreef:het valt wel mee dat OM elkaar heen lopen. standaard eten wij elke dag om 18 uur, dan zitten we allemaal aan tafel, daarna de kids even spelen en wij nog samen koffie drinken en wat dingetjes bespreken mochten die belangrijk zijn.
ik ben van 19.30-21.30 uur dan weg en als ik terugkom zitten we vaak ook nog even samen te kletsen.
op zondag avond eten de kids om 18 u iets lekkers met z'n 2-tjes, pannenkoeken of patat oid. wij zitten er dan wel bij, om 19.30 u brengt 1 van ons ze aar bed en de ander maakt wat lekkers klaar. dan eten wij daarna met z'n 2-en, dat is "onze" avond.
en verder hebben we met mijn moeder de afspraak dat 1x per kwartaal de kinderen van vrijdag tm maandag (meestal in een vakantie) daar slapen. wij gaan dan iets leuks doen en voor de kids is het ook geweldig want die vinden het bij oma logeren een feestje
Jullie hebben het goed voor elkaar volgens mij
Klopt, we respecteren beide dat we een hobby hebben, zorgen er ook allebei voor dat we die kunnen uitvoeren, geven elkaar daar de ruimte voor. Zo zijn we allebei wat "gezelliger" in de omgang 
Citaat:Mijn moeder (Die wilde graag oppassen, ze was anders ook al gastouder voor andere kinderen, vind ze leuk) zei al tegen me. Als ik maandag naar les ga, dan haal ik d'r gewoon na de les op of Robert als die eerder thuis is. Dinsdags word dan mijn andere dingen doe dag (weekend rijd ik dan én maandag les, dus dagje vrij), dus dan kan ze wel thuis zijn. Woensdag ben ik ook vrij, dan mocht ik d'r 's ochtends of 's middags wel brengen en anders kijken of Robert vroeg thuis is. En vrijdags moet ik wel werken, maar dan is Robert vrij, dus dan kan ik 's avonds altijd wel even rijden of in ieder geval met de paarden bezig. Nou, als ik 2x door de week rij en in 't weekend, normaal deed ik ook niet meer..