Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-07-10 18:08

Geplaatst: 05-07-10 18:08

Moontje1991 schreef:
Het is niet voor niks dat moeder natuur heeft besloten dat niet iedereen een kind kan krijgen.
En ja dan kunnen we er met zijn alle tegen in gaan en maar zoeken naar manieren om de waarheid te omzeilen.
Maar of dat nu zo goed is?
Alles heeft een rede dus dat sommigen mensen geen kinderen kunnen krijgen ook.
Ja als je een eenorme kinderwens hebt maar het kan niet is dat niet leuk.
Maar wil je dan echt op onatuurlijke wijze zwanger worden?
Met alle gevolgen en risico`s?
Als moeder natuur wou dat iedereen kinderen kon krijgen dan was dat wel zo geweest.
En waarom de een wel en die ander niet over dat vraagstuk waag ik me niet.
Maar ik denk dat het niet voor niks is.
Niet alleen om overbevolking te verminderen maar er zullen zeker meer redenen zijn.
Niks is zonder reden tenslotte.
En ik vindt persoonlijk dat men zich er dan bij moet neerleggen inplaats van omwegen te gaan zoeken.
Het is mischien makelijker gezegd dan gedaan.
Maar als het de bedoeling zou zijn geweest dat je kinderen zou krijgen dan zou dat toch mogelijk zijn?
En daarnaast door de natuur tegen te werken veroorzaken we alleen maar meer problemen.
Want wat als het gelukt is om iedere vrouw en man vruchtbaar te maken?
Wat komt er dan om te zorgen dat sommigen mensen toch geen kinderen krijgen of in iedergeval niet lang houden?
Nee met behulp van de wetenschap kinderen krijgen vindt ik te ver gaan adoptie vindt ik wel een goed middel er zijn tenslotte genoeg mensen die niet voor hun kind kunnen of willen zorgen.

Ben ik eigenlijk wel mee eens. Maar ik ben 22 en ben nog niet aan kinderen begonnen en weet dus niet hoe vlot het zal verlopen via de natuurlijke weg. Misschien dat ik dan toch eens de gynae contacteer voor andere mogelijkheden, maar verder dan de meest courante techniek zou ik niet gaan.

**Geplaatst**: 05-07-10 18:09

Geplaatst: 05-07-10 18:09

Moontje: Maar waarom opereren we dan wel? Waarom zijn er medicijnen? Als moeder natuur vind dat we ziek moeten zijn.. dan moeten we dat zijn?? Dan maar geen chemo?? Dan maar geen bestraling??? Dan maar lijden?? Zo zie ik jouw punt... ben ik het totaal niet mee eens. Dingen zijn er om opgelost te worden en te proberen.. Ik vind wel dat het een keer over is natuurlijk maar je kan t altijd proberen, het kan je leven een stuk gelukkiger maken!!

**Geplaatst**: 05-07-10 18:12

Geplaatst: 05-07-10 18:12

Texas1 schreef:
Danielle, relaxed ben het met jullie dus eens! maar danielle ik zou toch echt wel zwanger willen worden met het zaad via een reageerdbuis van m`n partner!!!

Had er al extra een knipoog achter gezet. :))

Misschien ben ik daar dan anders in, maar ik zou het toch wel heel fijn vinden als zoiets dan op een romantische avond gebeurt.
Maakt het allemaal nog leuker, en ik denk dat elke keer als je je kind dan ziet dat je dan ook aan die avond denkt.. Is toch wat anders dan wanneer je eerst erachter komt dat het niet lukt om zwanger te raken, en je dan het hele proces doorgaat van andere manieren zoeken, en er uiteindelijk na veel gedoe een kindje ontstaat.
Het is misschien allemaal een beetje zwart-wit gezien hoor, ik kan me heel goed voorstellen dat de mensen die zo ontzettend graag een kind wilden, maar het niet lukte, dat zij heel blij zijn met die methode en daardoor juist misschien wel nog veel dankbaarder zijn voor hun kind.

Het is voor iedereen een andere keuze, en ik vind het ook goed dat deze methodes bestaan voor de mensen die er zoveel voor over hebben.
Voor mij persoonlijk stopt het als het met zijn 2en niet wil lukken, dat is tenminste hoe ik het nu zie.

**Geplaatst**: 05-07-10 18:17

Geplaatst: 05-07-10 18:17

Texas1 schreef:
Moontje: Maar waarom opereren we dan wel? Waarom zijn er medicijnen? Als moeder natuur vind dat we ziek moeten zijn.. dan moeten we dat zijn?? Dan maar geen chemo?? Dan maar geen bestraling??? Dan maar lijden?? Zo zie ik jouw punt... ben ik het totaal niet mee eens. Dingen zijn er om opgelost te worden en te proberen.. Ik vind wel dat het een keer over is natuurlijk maar je kan t altijd proberen, het kan je leven een stuk gelukkiger maken!!

Dat argument was natuurlijk te verwachten. En die vraag stel ik me ook al jaren, waarom proberen we mensen die ziek zijn beter te maken? Waarom chemo?

Ik ben het deels dit argument eens. Als we het ene niet doen, waarom het andere wel. Het feit blijft dat je met IVF, eicelspoelen en alle prut geheel tegen de natuur bezig bent. Genezen zit al sinds mensenheugenis ingeprent, kunstmatige fertilisatie is nog maar jong en in feite totaal onnodig, kinderen zijn namelijk van geen enkel belang voor onze fysieke gezondheid, waar een gebroken been totaal niet handig is voor je verdere leven, het je fysiek pijn bezorgt. Zelfde geldt voor iemand met kanker, als deze persoon met een chemo uitstekend te behandelen is, moet je die kans grijpen, maar ook daar houdt het een keer op.

In het kort, ik vind jezelf (laten) genezen een totaal andere kwestie dan het krijgen van een kind.

Laatst bijgewerkt door _San87_ op 05-07-10 18:19, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-07-10 18:18

Geplaatst: 05-07-10 18:18

Danielle: Ach ik kan me ook leuke avonden bedenken waar geen kind uit is voort gekomen

dan denk ik daar wel aan. Weetje als het niet anders kan dan kan het niet anders.. je weet toch nooit of het nou die avond was of die erna

Ik ben verzot op kinderen en daarom zou ik ook verder dingen willen doen.. ken mensen die dat ook hebben gedaan en echt ontzettend gelukkig hierdoor zijn geworden. Als ik geen kinderen kan krijgen is m`n leven niet compleet. Zo zie ik het dan weer.

**Geplaatst**: 05-07-10 18:21

Geplaatst: 05-07-10 18:21

San87: Het komt beide op t zelfde neer uiteindelijk. Ik ben toch wel erg blij dat er Chemo is, anders was ik al vele dierbaren verloren. Gelukkig hoefde m`n moeder deze vreselijke hel niet door en was genoeg af met bestraling.

Heb je zelf mensen in je naaste omgeving die met zware medicijnen alleen kunnen leven? Want wat vind jij dat van die zware medicijnen? Wel of niet?

En waarom??? Omdat sommige mensen veel te jong zijn om te sterven! En als die medicijnen helpen waarom geef je ze dan niet? je kan het altijd proberen... zo denk ik.

Maargoed dit is een andere soort discussie

**Geplaatst**: 05-07-10 18:23

Re: Discussie: Hoe ver ga jij voor je kinderwens?

Geplaatst: 05-07-10 18:23

Heb je wel gelezen wat ik typte?

**Geplaatst**: 05-07-10 18:26

Re: Discussie: Hoe ver ga jij voor je kinderwens?

Geplaatst: 05-07-10 18:26

sorry laatste regel van je 2e alinea niet goed gelezen.. excuses. Lees weleens te snel.

Maar moeder natuur zijn gang laten gaan.. nee.

**Geplaatst**: 05-07-10 18:30

Re: Discussie: Hoe ver ga jij voor je kinderwens?

Geplaatst: 05-07-10 18:30

Geen probleem

Het is ook mijn mening dat ik nooit verder zou gaan dan natuurlijke bevruchting. Ik ben van mening dat wanneer het natuurlijk niet kan, het pech is. Natuurlijke selectie en zulks. Maar wat mij betreft gaat iemand anders zo ver als zij wil.

Vrienden van mij gaan ook enorm ver om kinderen te krijgen, zijn niet bereid te accepteren dat het nooit zal lukken, ik accepteer dat ze dit doen, het neemt niet weg dat ik het belachelijk vind. Ik vind het ook erg sneu voor ze, maar veranderen kan je het niet. Ook dat is een vorm van natuurlijke selectie. Het is heel jammer, maar helaas.

**Geplaatst**: 05-07-10 18:31

Geplaatst: 05-07-10 18:31

Wildgirl schreef:
Relaxed schreef:
Zonder man zou ik er niet aan beginnen.. Geen man/vriend, dan ook geen kind..

idem, als ik dan zo egoistisch ben om een kind te willen krijgen dan wil ik dat kind wel het beste mee kunnen geven en imo kan je dat beter als je een fijne,stabiele relatie hebt.
mocht het via de natuurlijke manier niet lukken dan houdt het op; geen kunst en vliegwerk hier, wel zou ik dan serieus gaan kijken naar pleeg en/of adoptiemogelijkheden denk ik

Realiseer je je dan wel dat heel veel relaties na het krijgen van een kindje toch stuk lopen?
Als je echt alleen een kindje wilt met partner dan zou ik het nog eens heel sterk overwegen, je hebt geen garanties voor de toekomst ;-)

**Geplaatst**: 05-07-10 18:33

Geplaatst: 05-07-10 18:33

leatitia: je kan straks ook onder een auto komen.... ook geen zekerheid voor de toekomst.

**Geplaatst**: 05-07-10 18:35

Geplaatst: 05-07-10 18:35

ik had NOG geen kinderwens.
maar als ik niet zwanger zou kunnen worden had ik zeker verder gekeken naar oplossingen.
maar dan wel een kindje wat van mij en mijn vriend zou zijn.
een draagmoeder zou denk ik voor mij de laatste optie zijn

**Geplaatst**: 05-07-10 18:37

Re: Discussie: Hoe ver ga jij voor je kinderwens?

Geplaatst: 05-07-10 18:37

Tat_jana: ongelukje? aangezien je NOG geen kinderwens had? Overigens GEFELICITEERD!

**Geplaatst**: 05-07-10 18:38

Geplaatst: 05-07-10 18:38

Dat is waar en daar denk ik dan ook regelmatig aan ;-)

. Ik leef erg bewust en ben heel erg dankbaar voor het geluk dat mij de laatste tijd toekomt.

Maar vrouwen die alleen een kindje willen als er een partner in beeld is, moeten zich wel realiseren dat die partner weleens de benen kan nemen nadat het kindje ter wereld is gekomen en waar blijf je dan?

**Geplaatst**: 05-07-10 18:38

Geplaatst: 05-07-10 18:38

Als ik 35 zou zijn en ik zou geen partner hebben dan zou ik eigenlijk op de andere manier een kind willen.
Ik wil later heel graag kinderen, het liefst nog voordat ik 30 ben..
Maar ik zou nooit aan kinderen beginnen als ik geen goede baan etc. zou hebben..

Als ik geen kinderen kan krijgen en ook niet met bepaalde behandelingen zou ik graag een kindje willen adopteren.
Maar dan wil ik wel dat mijn partner dat ook wilt, zoiets kun je natuurlijk niet alleen beslissen..

**Geplaatst**: 05-07-10 18:40

Re: Discussie: Hoe ver ga jij voor je kinderwens?

Geplaatst: 05-07-10 18:40

Ik denk dat als je niet zwanger kunt worden op de natuurlijke weg, dat je ook niet verder moet duwen. Er zit iets mis als je niet natuurlijk zwanger kan worden, als alles goed zit kun je natuurlijk zwanger worden. Denk dat het een reden heeft als dat niet kan...

**Geplaatst**: 05-07-10 18:43

Geplaatst: 05-07-10 18:43

Ik ben dan een van de gelukkigen die heel snel zwanger word.
Heb nu een dochter van net drie jaar waarvan ik binnen een maand zwanger was en ben nu bijna 36 weken zwanger van de tweede waarvan ik binnen 2 maanden zwanger raakte.
Maar zou me dit niet gegund zijn dan zou ik wel verder kijken maar zou wel realistisch blijven.
Samen van mij en mijn man ja maar niet van een draagmoeder of wat dan ook.
Ik heb wel altijd een grote kinderwens gehad en bij deze komt het dan ook uit.

**Geplaatst**: 05-07-10 18:44

Geplaatst: 05-07-10 18:44

laetitia schreef:
Dat is waar en daar denk ik dan ook regelmatig aan . Ik leef erg bewust en ben heel erg dankbaar voor het geluk dat mij de laatste tijd toekomt.

Maar vrouwen die alleen een kindje willen als er een partner in beeld is, moeten zich wel realiseren dat die partner weleens de benen kan nemen nadat het kindje ter wereld is gekomen en waar blijf je dan?

Dat kan altijd gebeuren en het lijkt me niet echt prettig om daar bij iedere beslissing bij stil te staan.. Als je op straat loopt kan je ook aangereden worden, maar dat is geen reden om niet meer op straat te lopen

Toch denk ik dat wanneer je vanuit een goede relatie SAMEN voor een kind kiest, de kans groter is dat je er samen goed uitkomt mocht het stuklopen.

**Geplaatst**: 05-07-10 18:44

Geplaatst: 05-07-10 18:44

laetitia: We kunnen ook de rollen omdraaien.. wat als jij altijd samen met je partner kinderen wilde en jij de benen neemt omdat je hem uiteindelijk niet meer uit kan staan? Die zekerheid heb je gewoonweg niet.. net zoals over een huis kopen.. je kan beter huren want stel dat het uitgaat.. Als we alle risico`s ervan op een rij gaan zetten.. kan je beter geen partner hebben toch? Meestal, voordat je aan kinderen begint, heb je al een tijdje een relatie dus dan weet je ook wel wat je kan verwachten van je partner, al weer je dat nooit zeker natuurlijk. Maar je heb wel een bepaald verwachtingspatroon.

**Geplaatst**: 05-07-10 18:51

Geplaatst: 05-07-10 18:51

Ik zou ook geen kindje willen zonder man. Tuurlijk heb je geen garanties, maar als je zonder man aan kindje begint weet je in ieder geval dat het zonder vader opgroeit.

Verder vind ik het heel moeilijk in te schatten, want ook ik verwacht dat als ik kinderen wil dat moeder natuur meewerkt. Maar dat heb je uiteraard niet in de hand. Ik zou zeker wel medische hulp aanvaarden, maar zoals eerder gezegd, zolang het DNA maar van mij en mn vent blijft. Anders zou ik adoptie serieus overwegen.

**Geplaatst**: 05-07-10 18:52

Geplaatst: 05-07-10 18:52

Klopt, ik heb denk ik ook een ander referentiekader.
Ik vertrouw er helaas niet erg op dat relaties nog levenslang duren maar dat komt uit de ervaringen die ik heb meegemaakt en nu nog meemaak.

Een vriendin van mij is nog single en inmiddels 33 en zij heeft echt een hele grote kinderwens. Die wens is zo groot dat ze het zonder partner ook ziet zitten. Zij heeft dan ook het idee laten varen "kinderen maar dan alleen met een partner" .

**Geplaatst**: 05-07-10 18:54

Re: Discussie: Hoe ver ga jij voor je kinderwens?

Geplaatst: 05-07-10 18:54

Ik ken mensen die ook een kind hebben zonder partner maar dmv een donor. Als die mensen dat willen, dan moeten ze dat doen. Als hun daar nou gelukkig van worden.. waarom niet? Alleen zou ik zoiets zelf nooit (willen) doen.

**Geplaatst**: 05-07-10 19:55

Re: Discussie: Hoe ver ga jij voor je kinderwens?

Geplaatst: 05-07-10 19:55

er worden zat gezonde kinderen geboren uit onnatuurlijke bevruchtingen,dus dat er iets niet goed zit hoeft natuurlijk niet meteen.

ik ben net 24 en het kriebelt best wel eigenlijk. ik heb alleen geen vriend,en ik denk er wel vaak over na.

ik denk nu dat ik niet de hele medische molen in zou willen gaan,maar wie weet hoe ik reageer op het moment dat er bij mij of mijn eventuele vriend een probleem is waardoor je niet zwanger kan raken.

ik kan het me goed voorstellen dat iemand het wel wil,die hele medische molen.

**Geplaatst**: 05-07-10 20:03

Geplaatst: 05-07-10 20:03

Heel ver, dat weet ik wel..
Kinderen zijn voor mij heel belangrijk en ik wil ze dolgraag

**Geplaatst**: 05-07-10 20:25

Geplaatst: 05-07-10 20:25

Texas1 schreef:
Moontje: Maar waarom opereren we dan wel? Waarom zijn er medicijnen? Als moeder natuur vind dat we ziek moeten zijn.. dan moeten we dat zijn?? Dan maar geen chemo?? Dan maar geen bestraling??? Dan maar lijden?? Zo zie ik jouw punt... ben ik het totaal niet mee eens. Dingen zijn er om opgelost te worden en te proberen.. Ik vind wel dat het een keer over is natuurlijk maar je kan t altijd proberen, het kan je leven een stuk gelukkiger maken!!

En door dat we het op willen lossen wordt het alleen maar erger denk ik.
Ik denk dat als we vroeger niet zo door gedraafd waren in alles altijd maar in de hand willen hebben met middelen door de mens gemaakt het nooit zo ver was gekomen.
Mijn mening is dat we dit alles zelf veroozaakt hebben.
En zijn genoeg middelen die de natuur ons bied om mensen te genezen en de vruchtbaarheid te verbeteren.
Maar de mens moet het altijd beter weten en moet altijd maar eigen middelen maken inplaats van blij zijn met wat de natuur ons bied en daar gebruik van maken.
Met gebruik van natuurlijke middelen kunnen we genoeg genezen en vruchtbaarheid vergroten als we het maar inzien.
Maar mensen weigeren in te zien dat het een keer op houdt met het genezen je kunt niet iemand koste wat kost in leven gaan houden. (ja het kan wel maar of het ook goed is?)

Laatst bijgewerkt door Moontje1991 op 05-07-10 20:28, in het totaal 1 keer bewerkt