Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-06-10 10:21

Re: hypomaan en nu ook automutilatie?

Geplaatst door de TopicStarter : 30-06-10 10:21

dank je engeltjes, en iedereen bedankt die zulke lieve berichtjes heeft geschreven.

**Geplaatst**: 30-06-10 10:23

Geplaatst: 30-06-10 10:23

Dat is wel erg zwart-wit gedacht. Je kunt er toch wel voor ze zijn, maar iets minder dan voorheen. Niemand is onmisbaar, als het moet ben je te 'vervangen'. Mensen redden zich ook zonder jou. Misschien is dit een geruststellende gedachte of misschien komt dit hard aan, maar het is wel waar.
Plus, JIJ bent niet wat je voor andere mensen doet, JIJ bent JIJ, en je doet graag iets voor andere mensen, wat prima is, maar je niet de kop moet kosten!

**Geplaatst**: 30-06-10 10:27

Geplaatst: 30-06-10 10:27

Wow, ik krijg nu tranen als ik jou berichtje hier boven lees..
Geen gemakkelijke jeugd, en een zware taak heb je op je genomen in het gezin qua opvoeding. Pff...
Het is goed dat je het zo hebt gedaan, maar hier uit, lees ik dat jij bijna geen jeugd heb gehad, zoals ieder ander kind (algemeen gezien

). Waar was je vader in die tijd?

Je zelfbeeld lijkt (ook zoals ik lees) is lastig te peilen. Je doet enorm je best, en je word gewaardeerd. Maar, je geeft zelf al aan dat dit niet langer kan, dit trek je niet langer. Ik herken een heel klein beetje, hoe druk iemand kan zijn. Ik wil ook voor mensen zorgen, wil ook een topwijf zijn, voor iedereen. Maar ik ben een tijd geleden zo op mijn bek gegaan, dat ik voor mezelf heb gekozen. En wat bleek? Ik ben rustiger geworden. Ik loop nu minder op mijn tenen, luister beter naar mijn lijf en geest. En het helpt.

Kan je er thuis niet over praten? Of vragen aan je broertje en zusje hoe ze jou zien? Maar nu ik dit schrijf, kan je daar misschien beter mee wachten.
Nog even over vroeger, waarom moest je alles doen? Of nam je zelf de taak op je? Wat enorm logisch is hoor. Je bent de oudste, en automatisch neem je de moeder-rol op je.

Waarom ben je bang dat iedereen jou als mislukkeling ziet? Ben je bang om te horen dat je het ook anders had kunnen oplossen?
Meis, je bent geen mislukkeling, geen loser die niet met de druk om kan gaan, je bent een pracht mens, dat weet ik zeker. Enkel moet je goed op jezelf letten en passen, want dat is momenteel wat telt.
Wat wil je in je leven bereiken? Wat is jou doel? Wat wil jij ?
geloof in jezelf is een mooi zinnetje, maar heeft een sterke betekenis, en meis, doe dat ook! Je kan de wereld aan, zelfs als je een stukje drukte loslaat. Wees niet bang om dit te doen, enkel de eerste momenten (eerste uur, eerste dag, eerste week, eerste maand, eerste jaar) zijn zware momenten. Maar ik weet zeker, dat jij je hier door heen kan slaan.

Heb je al gebeld met je psych?

Nogmaals, ik probeer mee te denken, en ik probeer te vertellen hoe ik het lees en beleef, en hoe je het kan oplossen, of hoe je het ook anders kan in zien...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-06-10 10:36

Geplaatst door de TopicStarter : 30-06-10 10:36

Mijn vader moest werken, die had het al zo zwaar. Ik kon niet van hem vragen dat hij meer in het huishouden deed. Nog steeds vindt ik dat moeilijk, al ben ik het wel meer los gaan laten de laatste tijd.
Ik heb nog niet gebeld, ik durf niet. Ik heb het wel aan mijn beste vriendin verteld, die is zich natuurlijk kapot geschrokken. Ze komt als ik vrijdag weer in twente ben naar me toe en we gaan een weekend lang onzin uithalen. Daar ben ik echt aan toe.

**Geplaatst**: 30-06-10 10:51

Re: hypomaan en nu ook automutilatie?

Geplaatst: 30-06-10 10:51

Waarom durf je de stap niet te nemen? Je zult je gevoel kunnen laten opluchten, en weer een stukje drukte zal verdwijnen. Want dan heb je het gehad

Fijn weekend, zo te horen

**Geplaatst**: 30-06-10 11:41

Re: hypomaan en nu ook automutilatie?

Geplaatst: 30-06-10 11:41

Misschien toch maar bellen? Je verhaal legt zoveel issues bloot, dat kan en hoeft toch geen mens in z'n eentje op te lossen. Als je een been breekt of kanker hebt ga je naar een dokter. Jouw geest voelt zich niet goed, dan mag je zonder schroom of schaamte naar een dokter. Het zal er zonder zorg niet beter op gaan, dan blijft er van superwoman die je nu bent/voelt toch ook niets over? Nogmaals, sterkte met hulp zoeken!!!

**Geplaatst**: 30-06-10 13:22

Re: hypomaan en nu ook automutilatie?

Geplaatst: 30-06-10 13:22

Jeetje zeg.. je zit echt in een heftige situatie. Dat je er zo moe van wordt, kan ik mij goed voorstellen. Je moet echt oppassen dat je niet doorschiet naar een manie. Als ik jou was zal ik zeer snel contact opnemen met je psychiater en gewoon alles vertellen wat je dwarszit. Neem desnoods de verhalen mee die je hier geschreven hebt.

Medicijnen zijn echte 'inspiratie' killers, ik weet het. Maar als je het echt nodig hebt... Gezondheid gaat boven alles. Zoek anders een andere manier naar inspiratie.

Ik wens je veel sterkte met alles en ik hoop voor je dat je snel wat rustiger wordt. Snijden lost niets op, praten is de oplossing.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-06-10 21:22

Re: hypomaan en nu ook automutilatie?

Geplaatst door de TopicStarter : 30-06-10 21:22

Zo ik heb gebeld naar Alcatraz (het psychiatrisch centrum heet altrecht, maar ik noem het al vanaf dag 1 alcatraz). Ik wordt morgenochtend terug gebelt voor een gesprek.
Het tentamen van vandaag is redelijk gegaan, er was één ding dat ik niet wist en de rest gelukkig wel. Daarna met een groep van school wat gaan eten en naar de film geweest. Ging ook allemaal wel goed, ja het viel ze op dat ik vandaag nog meer moeite had met stilzitten, maar ze hebben er gelukkig niets over gezegd.

**Geplaatst**: 30-06-10 21:24

Geplaatst: 30-06-10 21:24

InekeH87 schreef:
Zo ik heb gebeld naar Alcatraz (het psychiatrisch centrum heet altrecht, maar ik noem het al vanaf dag 1 alcatraz). Ik wordt morgenochtend terug gebelt voor een gesprek.

Ik ben trots op je meid :(:)

!!

**Geplaatst**: 30-06-10 21:32

Re: hypomaan en nu ook automutilatie?

Geplaatst: 30-06-10 21:32

Hele dappere actie van je!! Succes met het vertellen van je verhaal morgen.

**Geplaatst**: 30-06-10 22:35

Re: hypomaan en nu ook automutilatie?

Geplaatst: 30-06-10 22:35

Goeie en dappere actie van je! Succes met je gesprek morgen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-07-10 09:49

Re: hypomaan en nu ook automutilatie?

Geplaatst door de TopicStarter : 01-07-10 09:49

ze hebben nog niet terug gebeld en nou ga ik me toch wel zorgen zitten maken. Ik heb zo een presentatie waar ik nog veel voor moet doen (lees hij is eigenlijk af, maar ik wil nog meer doen dan nodig is). Daarna een tutorgesprek waarvoor ik nog een opstel moet schrijven. En ik heb nog gewoon veel in mijn kamer te doen, ik heb nu geen zin in een telefoongesprek met haar. Ik weet het, het moet, maar het komt nu niet uit. Ik zie haar dinsdag toch weer, dan zal ik het wel zeggen. Nu is eerst al het andere belangrijk. Eerst mijn school maar eens afmaken en dan zie ik wel weer, ik ga zo de telefoon gewoon niet opnemen. Wat nou als ze zegt dat ik langs moet komen, daar heb ik vandaag geen tijd voor. Nee ik neem de telefoon gewoon niet op, maar het moet wel.
Zucht, zoals jullie merken is het weer eens een hyperdag, kom op nou stom hoofd, ik heb hier geen tijd voor! Waarom kan ik me niet eens gewoon normaal gedragen? En 1 voor 1 alles doen? Ik sla eerst maar eens mijn boeken weer open voor de tentamens van volgende week, ook daar moet ik nog veel voor doen.

**Geplaatst**: 01-07-10 10:15

Re: hypomaan en nu ook automutilatie?

Geplaatst: 01-07-10 10:15

Potverdorie..... stertkte! Ik hoop dat ze je snel bellen. Weet je iig waar je aan toe bent.

**Geplaatst**: 01-07-10 10:18

Geplaatst: 01-07-10 10:18

InekeH87 schreef:
ze hebben nog niet terug gebeld en nou ga ik me toch wel zorgen zitten maken. Ik heb zo een presentatie waar ik nog veel voor moet doen (lees hij is eigenlijk af, maar ik wil nog meer doen dan nodig is). Daarna een tutorgesprek waarvoor ik nog een opstel moet schrijven. En ik heb nog gewoon veel in mijn kamer te doen, ik heb nu geen zin in een telefoongesprek met haar. Ik weet het, het moet, maar het komt nu niet uit. Ik zie haar dinsdag toch weer, dan zal ik het wel zeggen. Nu is eerst al het andere belangrijk. Eerst mijn school maar eens afmaken en dan zie ik wel weer, ik ga zo de telefoon gewoon niet opnemen. Wat nou als ze zegt dat ik langs moet komen, daar heb ik vandaag geen tijd voor. Nee ik neem de telefoon gewoon niet op, maar het moet wel.
Zucht, zoals jullie merken is het weer eens een hyperdag, kom op nou stom hoofd, ik heb hier geen tijd voor! Waarom kan ik me niet eens gewoon normaal gedragen? En 1 voor 1 alles doen? Ik sla eerst maar eens mijn boeken weer open voor de tentamens van volgende week, ook daar moet ik nog veel voor doen.

Anders moet je gewoon de druk opvoeren, hoor. GGZ is niet altijd even snel.

Edit: Dus zelf ff terugbellen.

**Geplaatst**: 01-07-10 10:25

Geplaatst: 01-07-10 10:25

InekeH87 schreef:
Waar ik vooral bang voor ben is dat ik niet meer alles kan doen. Thuis bij mijn ouders zitten twee kleine kinderen van 13 en 14 die mij als moeder zien. Die ik niet wil teleurstellen, ze zien mij als geweldige zus die alles kan en alles doet. Mijn moeder zou zo teleurgesteld zijn in mij als ze hierachter komt, zij is zelf al 18 jaar psychiatrisch patiënt en heeft tijdens mijn jeugd meer in een ziekenhuis gelegen dan dat ze thuis voor ons zorgde. Ik heb in mijn eentje mijn broertje en zusje opgevoed, de jongste baby was een paar weken oud toen ze voor het eerst werd opgenomen. Mijn andere broertjes en zusjes konden niet helpen, die waren ook te jong. Ik moest alles doen en ik kon alles doen. Ik heb jarenlang voor ze gezorgd en alles opzij gezet. Spijt heb ik er niet van, ik heb er juist veel van geleerd en ben erdoor gegroeid.
Waar ik bang voor ben is dat iedereen me als een mislukking ziet, als iemand die waardeloos is. Iedereen moet op me kunnen vertrouwen, ook al vertrouw ik hen niet. Mijn klasgenoten hebben me nodig, ze kunnen niet zonder mij. Iedere dag bellen ze me om te vragen voor instructie en hulp. Heerlijk is dat, om je zo nuttig te voelen. Als dat van me wordt weggenomen, wie ben ik dan? Wat is dan mijn nut? Wat is er dat ik achter laat op deze wereld, wat zullen ze van me herinneren? Als iemand die alles kon en altijd overal voor in was. Of als die loser die de druk niet aan kon en er gek van is geworden?

Ik denk dat ze dan iemand zien die voor zich zelf kiest, die voor zich zelf heeft besloten dat het zo niet langer gaat, en die zelf heeft besloten dat ie hulp nodig heeft, omdat het zo niet langer gaat... Je kunt nog heel lang zo doorgaan (of misschien wel niet) maar het gaat een keer fout; en wat dan? Je kunt beter op voorhand hulp zoeken/vragen, dan als het 'te laat' is en het helemaal fout is gegaan. Niemand is onmisbaar op de wereld, mensen kunnen echt wel zonder je.

Je moet niet alleen maar zorgen, soms moeten er ook mensen voor jou zorgen :(:)

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-07-10 12:31

Re: hypomaan en nu ook automutilatie?

Geplaatst door de TopicStarter : 01-07-10 12:31

Er is nog steeds niet gebeld, ik heb intussen mijn kamer van onder tot boven schoongemaakt. Mijn koffers ingepakt voor de vakantie (over 2 weken is die pas), mijn huiswerk afgemaakt. Film gekeken en gelezen, waarom bellen ze nou niet? Ik durf niet weer te bellen, ik wacht gewoon af. Ik moet zo weer naar de universiteit, presentatie gaan geven. Dat is gelukkig wel helemaal in orde en af, toch nog iets dat goed gaat vandaag.

**Geplaatst**: 01-07-10 14:15

Geplaatst: 01-07-10 14:15

Kristie schreef:
InekeH87 schreef:
Waar ik vooral bang voor ben is dat ik niet meer alles kan doen. Thuis bij mijn ouders zitten twee kleine kinderen van 13 en 14 die mij als moeder zien. Die ik niet wil teleurstellen, ze zien mij als geweldige zus die alles kan en alles doet. Mijn moeder zou zo teleurgesteld zijn in mij als ze hierachter komt, zij is zelf al 18 jaar psychiatrisch patiënt en heeft tijdens mijn jeugd meer in een ziekenhuis gelegen dan dat ze thuis voor ons zorgde. Ik heb in mijn eentje mijn broertje en zusje opgevoed, de jongste baby was een paar weken oud toen ze voor het eerst werd opgenomen. Mijn andere broertjes en zusjes konden niet helpen, die waren ook te jong. Ik moest alles doen en ik kon alles doen. Ik heb jarenlang voor ze gezorgd en alles opzij gezet. Spijt heb ik er niet van, ik heb er juist veel van geleerd en ben erdoor gegroeid.
Waar ik bang voor ben is dat iedereen me als een mislukking ziet, als iemand die waardeloos is. Iedereen moet op me kunnen vertrouwen, ook al vertrouw ik hen niet. Mijn klasgenoten hebben me nodig, ze kunnen niet zonder mij. Iedere dag bellen ze me om te vragen voor instructie en hulp. Heerlijk is dat, om je zo nuttig te voelen. Als dat van me wordt weggenomen, wie ben ik dan? Wat is dan mijn nut? Wat is er dat ik achter laat op deze wereld, wat zullen ze van me herinneren? Als iemand die alles kon en altijd overal voor in was. Of als die loser die de druk niet aan kon en er gek van is geworden?

Ik denk dat ze dan iemand zien die voor zich zelf kiest, die voor zich zelf heeft besloten dat het zo niet langer gaat, en die zelf heeft besloten dat ie hulp nodig heeft, omdat het zo niet langer gaat... Je kunt nog heel lang zo doorgaan (of misschien wel niet) maar het gaat een keer fout; en wat dan? Je kunt beter op voorhand hulp zoeken/vragen, dan als het 'te laat' is en het helemaal fout is gegaan. Niemand is onmisbaar op de wereld, mensen kunnen echt wel zonder je.

Je moet niet alleen maar zorgen, soms moeten er ook mensen voor jou zorgen .

Je mag best eens een keer egoïstisch zijn

't voelt in het begin heel verkeerd, maar houd je eigen doel voor ogen. Wil je je hele leven dingen voor anderen blijven doen? Of wil je ook dingen gaan doen voor jezelf, waar je zelf heel trots op kunt zijn?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-10 21:54

Re: hypomaan en nu ook automutilatie?

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-10 21:54

Nou ze hebben gisteren gebeld tijdens mijn presentatie. Gelukkig kon ik toen wel even de telefoon opnemen, ik heb even met haar gesproken en er is dinsdag extra tijd voor me ingepland. Gisteravond toen ik in de rij stond voor mijn eten toch nog weer mezelf opengekrabt door de stress, ik vraag me nog steeds af waarom ik dit doe. Dit ken ik niet van mezelf. Vandaag een redelijke dag gehad, ik heb veel geleerd en ben weer naar de bios geweest met een vriendin. Allemaal heel normale dingen en het ging goed vandaag. Alleen heb ik wel ruzie gehad met mijn moeder, ze kwam erachter en ging helemaal door het lint. Dat ik gek was en suicidaal en nog wel meer niet zo heel vriendelijke dingen. Ik heb niets gezegd en ben gewoon weggelopen. Mijn vriend was gelukkig een stuk liever, die is natuurlijk geschrokken maar heeft me gezegd dat ik me de volgende keer als ik me gestressed voel hem moet bellen en dat hij er dan meteen aankomt. Het maakt hem niet uit dat ik door de week aan de andere kant van het land ben.

**Geplaatst**: 07-08-10 18:37

Geplaatst: 07-08-10 18:37

Ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe het met de TS gaat?? Je beschreef nogal wat en plots een lange stilte. Hoe ist nou?

**Geplaatst**: 07-08-10 18:46

Geplaatst: 07-08-10 18:46

vraag je psychiater of huisarts eens naar dippiperon, je hebt ze in tabletjes maar ook in vloeibaar.

Ik heb dit zelf wel eens gehad werkt echt super je krijgt er echt rust van zonder dat je labiel word. Je hoofd worden even leeg gemaakt zodat je lichaam en geest rust krijgen.

**Geplaatst**: 07-08-10 18:54

Geplaatst: 07-08-10 18:54

Hm, ik weet niet of Ts hier nog gaat reageren. Ze is nu druk in een topic over Lyme ziekte. Heeft ze helaas ook last van.
Jammer dat je vader die huisarts is zoals je in ander topic vertelt blijkbaar zo weinig begrip heeft voor je bipolaire stoornis. Die zou toch beter moeten weten. Hoe dan ook, benieuwd hoe 't je vergaat.