Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-06-10 08:11

Geplaatst: 18-06-10 08:11

@TS
Soms komen bepaalde mensen in je leven op het moment dat je het allemaal niet meer ziet zitten.
Zij helpen je op weg en (soms) verdwijnen ze weer als je de boel op de rit hebt.

Omdat ze je helpen heb je er een speciale band mee, (vaak weten ze heel veel over je).
Koester zulke mensen, sluit ze in je hart, kijk niet terug met verdriet, maar met blijdschap dat ze op het goede moment in je leven kwamen.

Maar heb ook hoop, mss komt het contact weer terug zoals het was.

**Geplaatst**: 18-06-10 08:22

Re: Rouwen om iemand die niet dood is

Geplaatst: 18-06-10 08:22

Mooi gezegd Brainless, je verwoordt wat ik ook wel zo voel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-06-10 17:31

Geplaatst door de TopicStarter : 18-06-10 17:31

Caye, het missen is maar een onderdeel ervan.

Brainless schreef:
@TS
Soms komen bepaalde mensen in je leven op het moment dat je het allemaal niet meer ziet zitten.
Zij helpen je op weg en (soms) verdwijnen ze weer als je de boel op de rit hebt.

Omdat ze je helpen heb je er een speciale band mee, (vaak weten ze heel veel over je).
Koester zulke mensen, sluit ze in je hart, kijk niet terug met verdriet, maar met blijdschap dat ze op het goede moment in je leven kwamen.

Maar heb ook hoop, mss komt het contact weer terug zoals het was.

Ja, dat is ongeveer wel wat ik wil zeggen. Het is inderdaad iemand die mij heel erg heeft geholpen, een paar maanden geleden begon ik steeds positiever en vrolijker te worden, en merkte ik dat ik ook best wel van mensen kon houden. Dus mensen in het algemeen, naastenliefde, mededogen, hoe je het ook wil noemen. En ik merk ook dat ik nu weer terug begin te zakken en dat wil ik helemaal niet. En inderdaad weet deze persoon ook heel veel over mij, meer dan veel andere mensen. Terwijl ik hem pas een paar maanden ken. Het is lastig om uit te leggen: de eerste keer dat ik hem sprak merkte ik meteen dat ik hem kon vertrouwen, dat hij veilig is en dat we enorm op één lijn zitten. Het blijkt zelfs dat we een paar jaar op een paar honderd meter van elkaar op school hebben gezeten, ik kom uit Den Haag, hij uit Voorburg, en nu wonen we allebei tientallen kilometers verderop en komen elkaar nu pas tegen

Echt bizar zoals je merkt dat iemand zo bij je aansluit, op bijna alle vlakken (normen, interesses, doelen in de toekomst, maar bijvoorbeeld ook dat we er achteraf van elkaar achter komen dat we vaak precies hetzelfde gevoel bij sommige mensen hebben) En waar het niet aansluit klopt het toch ook. Dit alles is best eng als je iemand eigenlijk verder helemaal niet kent.

En nu zit hij ergens mee, heeft daar ook wat over verteld en op het moment dat ik daarop reageerde hoorde ik ineens nauwelijks meer van hem. Kennelijk is dat vertrouwen enz. er van zijn kant dus niet, of niet genoeg. En daar ben ik heel verdrietig om.

**Geplaatst**: 18-06-10 17:35

Re: Rouwen om iemand die niet dood is

Geplaatst: 18-06-10 17:35

Ach HJ, wat naar voor je. Ik heb je ZIEN veranderen de laatste weken en maanden gewoon, enerzijds door Vos, en anderzijds door degene om wie je nu rouwt... Ik kan me inbeelden dat je je helemaal niet wilt neerleggen bij het plotselinge verbreken van contact... Maar dit zal hij zelf moeten willen natuurlijk... ik duim dat hij weer contact met je neemt of op zijn minst uitlegt waarom...

En dat je dat positieve gevoel toch weet vast te houden.

**Geplaatst**: 18-06-10 17:35

Geplaatst: 18-06-10 17:35

Ik ken het denk ik wel, maar dan weer op een andere manier. Ik rouw al een hele poos om een kindje dat waarschijnlijk niet bij mij geboren gaat worden, omdat er nergens een vader is. Eerst was ik heel boos en opstandig, en vooral bezig om maar wel een manier te vinden. En de tijd tikt maar door.... en nu ben ik heel bang en verdrietig, omdat het misschien gewoon echt te laat is/wordt. Een verschrikkelijk gevoel...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-06-10 17:40

Geplaatst door de TopicStarter : 18-06-10 17:40

Jeetje Kukkie, wat vreselijk! Ik ben nu 30 en kan me een klein beetje voorstellen wat je voelt. Als man kun je zo ongeveer tot je 70e een stuk of 3 kindjes per dag knutselen als je zou willen. Het is niet eerlijk :(:)

Poes, dank je wel

Niet alleen jij en ik maar ook anderen hebben het gemerkt. Vos ook

En dat ik nu weer lijk terug te veranderen vind ik helemaal geen fijn idee $:\$ Het verdriet is nu alleen te groot, er is weinig plek voor wat anders

**Geplaatst**: 20-06-10 03:02

Re: Rouwen om iemand die niet dood is

Geplaatst: 20-06-10 03:02

Je mag natuurlijk verdrietig zijn e

Maar het zou idd heel erg zonde zijn als je 'terugvalt' in je oude patronen dan, voor jezelf en je omgeving. Maar gemakkelijker gezegd dan gedaan e.